Zaterdag 29 november 2008
Amsterdam
Om half acht sta ik op. Ik heb ruim de tijd nodig om te eten en om in te pakken. Het is niet koud, maar wel erg vochtig. Ik maak thee en daarna havermoutse pap. Ik kan me maar met veel moeite bewegen. Tja, veel ruimte heeft een trekkerstentje niet. Tja, wat te doen. Eigenlijk wil ik niet opgeven. Het vorige traject heb ik ook al gemist. Ik wil het proberen. Dan komt Sjef met een voorstel. Hij heeft thuis nog veel te doen en het zou voor hem goed uitkomen om vandaag ook te stoppen. Hij stelt voor om naar Amsterdam Centraal te lopen en daar de trein te nemen naar huis. Naar Amsterdam Centraal is een kilometer of zeven, dat moet toch te doen zijn. We nemen een andere route dan gisteravond en lopen de route van het Trekvogelpad naar de Oranjesluizen. Dat is iets korter en ook mooier.
Voor de Oranjesluizen hangt een prachtige Wandel- en fietsroutekaart. Toch zit het tegen. We staan iets verder voor open water. De sluizen staan open, we kunnen niet verder.De sluiswachter komt op het bordes en roept iets. Zij (!) is nauwelijks te verstaan, maar we begrijpen dat de wandelroute verlegt is. Da’s ook wat, zet dan bij de ingang van het sluizencomplex een bord neer. O.K. er zit niets anders op, we moeten een stuk terug en dan over de Schellingwouderbrug.
Hier een foto vanaf de Schellingwouderbrug richting – geopende – Oranjesluizen. Er zijn hier wat scheepswerfjes gevestigd en in de havens ligt van alles en nog wat. De buitensportzaak Tatteljee moet hier ergens zitten. We zitten in de buurt, maar de weg loopt dood bij een bungalowparkje. We vragen het aan een hondenuitlaatster, volgens haar moeten we terug. Dat geloof ik niet, volgens mij moeten we juist verderop zijn. Ik loop moeizaam, ik geef het op. Ik ga wel een andere keer naar Tatteljee. Even verder komen we door Nieuwendam. Een sluisje, houten huisjes, het lijkt de Zaanstreek wel. Het ziet er enigszins gribusachtig uit, toch ontwaar ik dure auto’s voor de deuren. Jan met de pet woont hier niet meer. Tja, het heeft wel iets. We lopen door Vogeldorp en de Vogelbuurt, redelijk nieuwe wijken. De Leeuwerikstraat is de mooiste straat van het jaar 1987 geworden. Zo’n tuin vind je mooi of lelijk, een tussenweg is er niet. Om half een staan we bij de pont. Na even wachten varen we over naar Centraal. Hier nemen we afscheid en pin ik een kaartje. Sjef verwacht op het traject naar Utrecht vertragingen en ik weet dat de schade door de ontspoorde goederentrein nog niet hersteld is. Vol goede moed stap ik in de stoptrein naar Amersfoort. Zoals verwacht gaan de eerste kilometers in slakkengang, maar het wordt nog erger. Op een gegeven moment wordt er omgeroepen dat er vanaf Hilversum bussen rijden. Is er weer een trein ontspoort? Toelichting volgt niet en de conducteur laat zich ook niet zien. Dat is trouwens standaard bij de NS, als er problemen zijn, dan sluit de conducteur zich ergens op en laat zich niet zien. Ik kan het bijna niet geloven, maar het klopt toch. Vanaf Hilversum rijden er bussen. Waarom is dat niet op Centraal omgeroepen? Ik heb ook nergens borden zien staan. In de bus wordt het me duidelijk, er zijn werkzaamheden. Wat een pech. Deze grap kost me zeker een uur extra reistijd. Ik zou geld terug kunnen vragen, maar beter had ik zonder kaartje in de trein kunnen stappen. Zou het via Utrecht sneller zijn gegaan? Maar ja, daar waren ook problemen. Uiteraard mis ik de aansluitende trein in Amersfoort op twee minuten. Als ik op de traverse loop, gaat hij net onder mij door. Dat betekent 28 minuten wachten. Pas over vieren ben ik thuis. Orchideetje is er nog niet. Ik heb het wel een beetje gehad, maar ik moet eerst mijn rugzak uitpakken, de tent en de slaapzak uithangen en daarna onder de douche. Ik ben moe en koud. Wat een narigheid. Toch ben ik blij dat we Centraal hebben gehaald. Ik hoop dat ik over drie weken hersteld ben. Dan hopen we het volgende traject te lopen en dan kunnen we starten vanaf Centraal. Toch, al bij al, had ik het niet willen missen. Coralie en Sjef: bedankt!