Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Zuiderzeepad van Vollenhove naar Stavoren
van donderdag 26 maart t/m zondag 29 maart 2009

Donderdag 26 maart 2009
Vollenhove – Ossenzijl
Om kwart voor negen loop ik naar het station. Onderweg belt Jan, zijn trein is uitgevallen en hij komt wat later. Goed, we zien wel, als de NS problemen heeft dan is het nog maar de vraag of ikzelf op tijd ben. Mijn trein is in elk geval op tijd, blijkt op het station.
Het is (nog) droog, de weersverwachtingen voor de komende dagen zijn abominabel.
Er wordt vanmiddag langdurige regenval verwacht. De temperatuur valt mee, het is 8 graden in de plus. De wind is zuidwest, dat is gunstig want dan hebben we hem mee. Sjef belt op, hij is bijna in Zwolle en we spreken af in de restauratie op spoor 1.
Hier beginnen we met een bak koffie. Jan belt weer op, hij hoopt 10.15 uur in Zwolle te zijn. Goed nieuws, als het een beetje meezit kunnen we de bus van 10.24 uur halen.
We zijn dan een half uurtje achter op de planning, maar dat is geen probleem.
Het gaat naar wens en 11.15 uur zijn we in Vollenhove. We gaan meteen van start.
Na een paar honderd meter steken we het Vollenhoverkanaal over en gaan meteen rechtsaf het fietspad op. Rechts van ons ligt Royal Huisman Shipyard. Hun slogan is:
‘We build your dreams’. Ai, hier worden die dure jachten gebouwd. Dat speelt zich voornamelijk binnen af, maar gelukkig ligt er een nagenoeg afgebouwd jacht in het water. Op de foto komt de lengte van het jacht niet goed uit de verf, maar het is een gigantisch lang ding en scherp, zeg maar zeer scherp gesneden. De mast mag er ook zijn, ik heb nog nooit zo’n lange mast op zo’n fragiel scheepje zien staan. Dit lijkt me echt een jacht voor het snelle werk. Toch ben ik niet jaloers, ik heb namelijk altijd last van zeeziekte. Ik hoef zo’n jacht niet en ik wil niet eens mee. Tja, dit is het fietspad en dat moeten we 4,5 kilometer volgen. Fietsers zijn er niet en we zijn de enige wandelaars. Fout lopen kan hier ook niet. Na een uurtje bereiken we Blokzijl, dit vind ik wel een leuk sluisje. Dit is het uitzicht vanaf de sluis met zicht op Blokzijl. Tja, het oogt vrij somber, maar het weer was niet anders. Drie leuke gevels, die oude stadjes hebben wel iets. Het is bij halfeen, Sjef en ikzelf hebben wel koffie gehad, maar nog geen KMA. Dat kan natuurlijk niet, dus dat nuttigen we hier. Het is intussen gaan regenen. Even na enen stappen we op. We lopen een rondje in Blokzijl. Het zou bewegwijzerd zijn, maar wegwijzers zien we niet. Ach, dan lopen we op het gevoel maar een rondje.
Wat zie ik daar? Kaatje bij de Sluis. Ai, zij hebben een Michelin-ster.
Ik kijk eens op de menukaart. De prijzen staan erop, dat is wel fijn. Nou, het valt me mee, een voorgerecht doet rond de dertig euro en een hoofdgerecht tussen de veertig en de vijftig euro. Nagerechten staan er niet op. Goed, reken dertig euro voor een kaasplateau.
Dan de drankjes, houd rekening met drie glazen wijn à minimaal 15 euro per glas.
Even rekenen, dan kom ik op €150,- per persoon. Met drie glazen wijn kun je niet meer verantwoord achter het stuur. Tegenover Kaatje kun je overnachten, voor een overnachting inclusief 5-gangen diner en een ontbijt ben je €180,- kwijt. Ach, voor een keertje moet dat kunnen. Een andere keer maar, vanavond slaap ik in m’n tentje na een Knorr-maaltijd.
We lopen Blokzijl uit in noordelijke richting. In het weiland zie ik twee ooievaars. Zijn ze nu al terug? Of zitten ze gewoon op schema? Ik ben niet zo’n vogelaar.

We lopen door Baarlo, de weinige boerderijen die er staan zijn op terpen gebouwd. Anderhalve kilometer verder staat deze paddenstoel. Op naar Nederland! Vlak voor het gehucht Nederland zie ik deze ooievaar op het nest. Is het dezelfde van zojuist? Het roodwitte schrikhek fotografeer ik om een bepaalde reden. Het gaat niet om de borden daarboven. Nee, precies boven de borden zijn nog twee maagdelijke stukken paal te zien. Daarop zitten vier klemmen gemonteerd. Hier zit niets. Ik had het al gelezen, het plaatsnaambord NEDERLAND wordt door onverlaten elke keer meegenomen.
Het is toch wat. Nog even een close-up van de ooievaar, het beestje ziet er toch wat verkleumd uit. Hier heeft iemand maar een bord ‘Nederland’ in zijn eigen tuin gezet. We zitten hier op de grens van de Weeribben. Het is hier natter dan nat, maar toch is het hier – volgens het boekje – aan het verdrogen. Dat komt omdat in de omliggende polders het water wordt weggepompt ten behoeve van de landbouw. Verder heeft men toentertijd verzuimd om tussen de Noordoostpolder en het oude land een randmeer aan te leggen. Mogelijk wordt die fout ooit hersteld. In elk geval wordt hier op grote schaal dakdekkersriet gewonnen. Nog een kleine 4 kilometer naar Ossenzijl, maar eerst komen we nog door Kalenberg. En dit is Kalenberg, meer dan een kilometer lang aan weerszijden van het water.
De meeste huizen zijn in gebruik als tweede huis, dat is zo te zien. Is dit nu een botter? Ik zit niet zo in scheepstermen. In elk geval is het een leuk scheepje met sfeer. Kruisertjes zijn er ook, en nog meer tweede huizen. Tegen halfvijf zijn we bij de Troefmarkt. Het is de laatste supermarkt in Ossenzijl, vroeger waren er zeven winkels. Nou ja supermarkt, het is meer een buurtwinkel. Tja, ik heb dit keer niets nodig. Even verder lopen we Ossenzijl in, het is maar een gehucht. Toch is het centrum knus gelegen zo aan het water. Er zijn twee restaurants en we besluiten hier een bakje koffie te nuttigen. We zijn ook al twee grote bungalowparken gepasseerd, maar ik heb gekozen voor de minicamping ‘De stille verkwikking’. Deze ligt zo’n 500 meter van de route af.
We worden ontvangen door de boer himself. Het blijkt een gezellige prater te zijn.
Hij is gestopt met melken en heeft nu nog jongvee en paarden. En de camping natuurlijk. Zo te zien denk ik dat hij ook al AOW krijgt. Hij vertelt dat het jongvee naar Rusland gaat, maar ook naar Koeweit en Jordanië. Dat is ook wat, dan zit je in Jordanië zonder het te weten aan de Nederlandse biefstuk. Om zes uur zit ik aan de kerriesoep.
Een half uurtje later volgt de Al Pesto van Knorr begeleid door een Merlot uit Zuid-Afrika. Deze smaakt mij heel goed. Er is hier een grote blokhut waar we kunnen zitten.
Helaas zit er geen verwarming in, dus na een uurtje krijg ik het toch wel koud. Ik bel nog even naar Orchideetje en kruip daarna in de slaapzak.