Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Zuiderzeepad van Amsterdam naar Nijkerk
van vrijdag 19 december t/m zondag 21 december 2008

Vrijdag 19 december 2008
Amsterdam – Muiderberg
Om half negen belt Cok af. Hij is ziek, jammer. Ik weet er alles van, eind oktober had het griepmonster mij ook al te pakken. Je doet er niets aan, je moet je er bij neerleggen. Hoewel, in dit verband is ‘liggen’ meer van toepassing. Het zit niet mee met het ‘Zuiderzeepad’, wat zou dat toch zijn? Gelukkig ben ikzelf goed hersteld van mijn glijpartij drie weken geleden. Net boven mijn linkerknie voel ik de aanhechting van de spieren nog een beetje, maar daar kan ik wel mee wandelen.
Ik pak de trein van 19 over heel. De trein is mooi op tijd, dat mag ik graag zien. De zon komt door, het weer ziet er een stuk beter uit dan gisteren, toen bleef het de hele dag nevelig. Nu is de bewolking 2/8. Voor vanavond wordt er regen verwacht, morgen zal het overwegend droog zijn.
Ik lees de metro maar eens door. Een kop zet mij op het verkeerde been. Er staat: ‘Kwaliteit cocaïnebolletjes erbarmelijk slecht’. Wat is dit nu weer! Zitten we midden in een kredietcrisis en nu deugt de cocaïne ook al niet. Uit het artikel blijkt dat het niet om de kwaliteit van de ‘sneeuw’ gaat, maar om de verpakking. Cocaïnesmokkelaars verpakken de cocaïne in condooms, die oplossen in het maagzuur. Tja, als de cocaïne dan van goede kwaliteit is, ga je onherroepelijk dood. Verder heeft de shirtreclame van een Amerikaanse schaatser het nieuws gehaald. Het UWV wil zich profileren en sponsort deze schaatser. Minister Donner staat erachter. De waarheid zal wel zijn dat deze Minister niet de macht heeft om hier iets negatiefs van te vinden. Ach, wie kijkt er nu nog naar het schaatsen. De echte liefhebbers kijken alleen maar naar de klok, dus nu is deze list verzonnen. Goed, het UWV heeft het nieuws gehaald en daar ging het om. En dan zijn de foetuspoppetjes van Dhr. Dorenbos in het nieuws. Je krijgt er maar één. Stel dat je nu een paar jonge meiden hebt, die willen natuurlijk allemaal dat poppetje in hun wiegje. Moet je zo’n poppetje dan in stukken trekken? Of zouden ze bij te bestellen zijn? Kinderloze echtparen zouden het poppetje op Markplaats kunnen zetten. Ik voorzie nog een levendige (ruil)handel. Ik vraag me af of de stichting van Dhr. Dorenbos voor de kosten opdraait als een poppetje ‘retour afzender’ gaat. Zo ja, dan zou dat nog in de papieren kunnen gaan lopen.
De conductrice komt langs en ze ziet mijn Zuiderzeeboekje. Ze is meteen enthousiast en vertelt dat ze onlangs twee maanden in Peru heeft gelopen. ‘Ook de Machu Picchu’, vraag ik? Nee, dat niet, die trail vond ze te zwaar. ‘Je had de trein toch kunnen nemen?’, merk ik op. De trein was defect en reed niet. Ik kan niet nalaten te zeggen, dat dit me aan de NS doet denken. Lachen natuurlijk. Ze gaat maar weer snel verder met controleren.
Rond half elf sta ik op Centraal en loop richting Noord-Zuid Hollands koffiehuis, waar we hebben afgesproken. Achteromkijkend zie ik de prachtige gevel van Centraal, helaas wordt het uitzicht bedorven door schuttingen. Dit gaat nog vele jaren duren. De prijs van de koffie in het koffiehuis is wel op toeristisch niveau (€2,20), maar dan is het toiletbezoek gratis. Gedrieën beginnen we rond elf uur met het 3-daagse traject naar Nijkerk. Het is zonnig en ongeveer 10 graden (in de plus). En dat voor december!
We steken de Prins Hendrikkade over en daarna het Damrak. Even verder lopen we door de Warmoesstraat en daarna volgt de Zeedijk. Ik dit gedeelte van Amsterdam ben ik nog nooit geweest! Het ziet er allemaal erg pittoresk uit. Gelukkig is het niet druk op straat, in deze contreien schijnt het niet pluis te zijn. Rechts zit zo te zien een chinees restaurant, maar als ik even beter kijk blijkt het een tempel te zijn. De traliehekwerken zijn omlaag, ik kan er geen kijkje nemen. Nog een straat en dan komen we langs De Waag. Zo te lezen maakte dit complex in de middeleeuwen deel uit van de stadsmuur. Een grachtje, toch wel makkelijk om je auto en je sloep voor de deur te hebben. Nog een gracht, er komt een rondvaartboot aanvaren en in de verte zie ik een immens cruiseschip statig voorbij glijden. Even een fotootje in de telestand. Ai, nog meer bezoekers dus. Aan de Oudeschans ligt de Montelbaanstoren. In de middeleeuwen had deze toren een verdedigingsfunctie. De toren is in 2006 gerestaureerd, en het wachten is op een nieuwe bestemming. Een leuke gevelsteen, helaas begrijp ik de tekst niet. Update: Generaties lang heeft hier een havenarts gewoond. De tekst voluit: I See Sick SeaMan. Over het Oosterdok heen is het bijzondere gebouw van het Wetenschapsmuseum te zien. Het is gebouwd in 1997 op de fundamenten van de IJ-tunnel en het heet: ‘Nemo’.
De vormgeving van het gebouw doet denken aan een schip, maar zo is het niet door de architect bedoeld. De vorm stelt de ingang van de tunnel voor, maar dan gespiegeld ten opzichte van de grond. Als je weet dat de architect een Italiaan is, is het meteen duidelijk. Aan de overkant ligt het Scheepvaartmuseum. Wegens een verbouwing is het tot medio 2010 gesloten. Voorheen maakte dit gebouw deel uit van de Marine-kazerne. Links van ons zie ik een leuke ophaalbrug. Het boekje vermeldt er niets over. Zeker niet belangrijk. Iets verder staat de Oranje-Nassau kazerne uit 1810. In 1990 zijn er woningen in en op dit complex gebouwd. Eigenlijk herinnert alleen de poort en de gevelsteen nog aan het verleden. Dit is de andere kant, ik stel me zo voor dat hier de Staf was gehuisvest. Een foto van het voormalig exercitieterrein. Ach, zo gaan die dingen. We lopen nog langs een lange gevel. Dit zijn voormalige pakhuizen die omgebouwd zijn tot appartementen. Het is niet fotogeniek, daarom laat ik fotograferen achterwege.
Dit is ook wel leuk wonen. In de verte staat molen De Gooyer. Het is een achtkante stellingmolen uit 1814. Het is de hoogste houten molen van Nederland. In 1972 is de molen tijdens een zware storm op hol geslagen, waardoor zware schade werd aangericht. In 1976 is de molen hersteld en hij draait nu nog regelmatig. We zijn te ver doorgelopen en moeten iets terug. Hier is de beroemde dagmarkt: de ‘Dappermarkt’. Ook hier ben ik nog nooit geweest. Karel en Sjef hebben zin in een visje. Dat kan hier. Zelf heb ik niet zo’n trek, gisteravond heb ik meer dan uitgebreid gegeten tijdens het kerstdiner van de Reuma patiëntenvereniging. Tja, ik heb het niet altijd even gemakkelijk. Halverwege de Dappermarkt slaan we linksaf en lopen de Javastraat in. Dit is een echte multi-culti straat. Zou Job Cohen hier ook wonen? Wat verder staat het Badhuis Javaplein. Toentertijd waren huizen nog niet voorzien van een bad of douche en ging men zaterdag naar het badhuis. Zo te zien is het nu een restaurant. Tja, de prominente schoorsteen in combinatie met het begrip ‘badhuis’ doet mij ergens aan denken. Ineens is het afgelopen met de bebouwing. We lopen het Flevopark in, aangelegd in 1928 op initiatief van de bekende Jac. P. Thijsse. Overigens wel een bijzondere ingang. In het park houden we een korte lunchpauze. Het weer laat toe om even op een bankje de van huis meegenomen boterhammen te nuttigen. Met mijn brandertje maak ik heet water voor de koffie. Eigenlijk had ik meer zin in chocomel, maar deze blijkt bedorven. Ik had de bidon zeker niet goed schoongemaakt. Helaas!
Even na enen lopen we de Amsterdamse brug over. Hier vlakbij is camping Zeeburg waar we drie weken geleden stonden. Toen was het veel kouder, beetje vreemd is het wel. Na de Amsterdamse brug slaan we rechtsaf. We lopen hier op een strook ‘niemandsland’. Dit is de Diemerzeedijk, een voormalige vuilstortplaats van onder andere Dioxine.
Rechts van ons ligt Diemen en links ligt de nieuwe wijk IJburg. Ook links de ‘palingbrug’, de bijnaam van de… tjsa, hoe zit dat ook alweer. Ik vergis me, de ‘palingbrug’ is een andere, dit is de Enneüs Heermabrug. Deze brug uit 2001 verbindt het Zeeburgereiland met het Steigereiland. De overspanningen zijn elk 75 meter lang. Ik vind het een bijzonder mooie brug. Mijn complimenten aan de Engelse architect Nicholas Grimshaw. En dit is dan de wijk IJburg in aanbouw. Ik tel zo een stuk of acht kranen. Bij de Diemerdammersluis is een haventje. Veel activiteit neem ik niet waar. We lopen nu over het PEN-eiland dat is ontstaan doordat er voor de aanleg van de elektriciteitscentrale veen en bagger is gestort. Om half drie bereiken we de Muiderzeedijk. Tot nu toe was het allemaal asfalt, nu wordt het grasdijk. Ik heb hier wel eerder gewandeld en ik herinner mij dat we heel wat hekjes moeten ‘nemen’.
Schapen zijn er genoeg, rechts van ons ligt de A1. Zoals gewoonlijk is er druk verkeer.
Karel ‘neemt’ het zoveelste hekje. Het IJ-meer, de bewolking oogt indrukwekkend. We naderen Muiden. Een volkstuincomplex, Muiden op de achtergrond en in de verte het Muiderslot. Dit is fort Muiden en één van de 42 forten van de Stelling van Amsterdam. Dit toren-fort werd gebouwd in 1850 en is een van de oudste van de linie. Ik neem aan dat de dijk vroeger lager was, want alleen vanaf het ‘dak’ is er een goed schootsveld. En dit is dan het Muiderslot. Iedereen zal dit slot wel eens tijdens een (school)reisje bezocht hebben. Het is zeker de moeite waard om nog eens terug te gaan. Zoals bekend werd het slot kort na 1280 gebouwd door Floris V. Helaas voor Floris werd hij in 1296 door opstandige leenmannen gevangen gezet in zijn eigen slot. Tijdens een ‘ontsnappingspoging’ werd hij gedood. Tegen half vier bereiken we de haven van Muiden. Het begint al te schemeren. We willen nog een kilometer of drie doorlopen tot vlak voor Muiderberg. Daar gaan we wildkamperen. In dit restaurant nuttigen we een kop koffie en vullen meteen onze bidons met water. Het restaurant is al helemaal in kerstsfeer. Even na vieren stappen we op en lopen langs de Vecht tot aan de ingang van slot Muiden. Daar gaan we rechts en dan weer links. Links van ons ligt slot Muiden. Zou de slotgracht altijd al zo breed zijn geweest? Deze hindernis is nagenoeg onneembaar! Zo langzamerhand begint het donker te worden. Foto’s maken is er niet meer bij. Op de Muiderzeedijk, hier Dijkweg geheten, is wildkamperen niet mogelijk. Rond kwart voor vijf zie ik rechts het sportveld van Muiderberg. Op de kaart is er een bosrand getekend rond het sportveld. Dat is een uitgelezen plek om de tent neer te zetten. Helaas is de bosrand geschoond, deze locatie valt af. Naast het sportveld ligt het Echobos. Helaas is er een sloot rond het bos. Deze locatie valt voorlopig ook af. Links van ons ligt het Groot Krabbenhoofd. Waarschijnlijk is dit onooglijke stukje natuur ontstaan als gevolg van de aanleg van een strekdam. Ideaal is het niet, vanaf de dijk zijn we te zien. We lopen wat rond tot we voor onze tentjes een plekje min of meer uit het zicht hebben gevonden.
In het laatste restje daglicht zetten we de tentjes op. Prima timing, al zeg ik het zelf.
Ik begin meteen met een kerriesoepje en een bekertje rode wijn. Dat heb ik wel verdiend! We hebben er toch zeker 24 kilometer opzitten, niet slecht. Last van mijn knie heb ik eigenlijk niet gehad, alleen bij het ‘nemen’ van de hekjes had ik wat problemen.
Wat ook een mogelijk probleem is dat zijn de vliegtuigen. Zo te zien en te horen zitten we hier recht onder een aanvliegroute van Schiphol. Ik hoop dat het straks wat rustiger wordt, anders moet ik maar een pilletje innemen. Na een Knorr-maaltijd is het tijd voor de afwas. Ik spoel meteen mijn chocomelbidon uit met kokend water. Thuis moet ik de bidon maar eens reinigen met heet sodawater. Tja, nu mis ik wel mijn hoofdtelefoon. Volgende keer niet vergeten, nu kan ik niet naar mijn MP3-speler luisteren. Ik ga maar tijdig in de slaapzak, ik ben toch wel een beetje moe.