Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Westerborkpad van Nunspeet naar Zwolle van
vrijdag 23 november t/m zondag 25 november 2012

Vrijdag 23 november 2012
Nunspeet – Vierhouten – Nunspeet
Helaas, het weer ziet er dit keer niet zo goed uit. Vandaag wordt er op grote schaal regen verwacht. Mijn regenbroek heb ik thuis al aangetrokken, ik wil voorkomen dat ik net zo natregen als op vier november. Als ik naar het station loop is het droog, maar bewolkt is het wel. De trein is mooi op tijd, dat zit mee. De bak met de Metro’s was leeg, maar gelukkig liggen er tientallen in de trein. Is er nog iets interessants gebeurd? Uit onderzoek blijkt dat rechters niet strenger straffen als het slachtoffer een ambulancebroeder of een agent betreft. Minister Opstelten slaat alarm. Gaat deze man daar eigenlijk wel over?
Boerin Henrieke is opgebloeid. Tja, ik kijk niet naar ‘Boer zoekt vrouw’, dus ik kan er niets zinnigs over zeggen.
Eicelbanken hebben een groot tekort aan eicellen, kopt pagina twee. Tja, dat is natuurlijk een probleem. Een ander probleem – de overbevolking van deze planeet – wordt dan iets minder groot. Zo zie je maar weer dat Cruijff gelijk had.
Jasper S. – de vermoedelijke moordenaar van Marianne Vaatstra – blijft in ieder geval de komende twee weken vastzitten in beperking (hij mag alleen contact hebben met zijn advocaat). Hij heeft heel wat uit te leggen, maar er zitten mijns inziens toch wat vreemde kantjes aan deze zaak. Mogelijk dat de rechtszaak mettertijd duidelijkheid brengt.
De Beneluxtrein van Amsterdam naar Brussel stopt er volgende maand mee. Die trein had ik vorige maand ook en beviel prima. Tja, het schijnt dat we sneller willen reizen en daartoe is de Thalys ontwikkeld. Een abonnement gaat dan van €370,- naar €1.000,- per maand. Dat is wel erg veel geld voor een kwartiertje eerder in Brussel.
Verder sport, dat sla ik over. De Spits ligt ook in de trein. Wat heeft de Spits?
De nabestaanden van de mensen die gestorven zijn na het eten van besmette zalm van het Harderwijkse bedrijf Foppen begrijpen niet dat justitie nog geen onderzoek is gestart naar de zaak. Er zijn tot nu toe zes doden te betreuren! Dit begrijp ik zelf ook niet.
Verder een artikel over de ‘Blauwhelmen’, die wereldwijd actief zijn in opdracht van de Verenigde Naties. Tja, vele tienduizenden militairen (en burgers) werken aan vrede en veiligheid, maar veel zin heeft het allemaal niet. Wel kost het vele miljarden, feitelijk weggegooid geld. Denk maar even terug aan het Nederlandse echec in Srebrenica.
Israël en Hamas, dat gaat niet samen. Momenteel houden de partijen zich aan de wapenstilstand. Vredelievende burgers denken dat een wapenstilstand voorafgaat aan (duurzame) vrede. Een militair denkt daar anders over. Een wapenstilstand is bij uitstek de gelegenheid om de logistiek weer op orde te brengen.
President Mursi van Egypte geeft zichzelf veel meer macht. Tja, ik had al meteen mijn twijfels bij die zogenaamde Arabische lente.
Precies op de ‘nietjes’ stapt de Spits over op Entertainment, gevolgd door sport.
Het weerbericht verwacht vanochtend regen en vanmiddag geleidelijk droog weer. Morgen ongeveer hetzelfde en zondag op een enkele bui na droog. Maximaal 9 graden in de plus en een matige zuidoostelijke wind. Dat laatste is gunstig, we hebben de wind dus in de rug.
Bij aankomst in Nunspeet begint het te regenen. Mijn regenjack doe ik aan, in principe kan ik er tegen. Sjef arriveert en het wachten is op Till die de aansluitende trein gemist heeft. Tjonge, mobiel bellen is toch wel de uitvinding van de eeuw! OK, kwart over tien kunnen we op pad. Door de Veluwse bossen lopen we naar Vierhouten. Ik weet een mooiere route door de bossen, maar zoals wij lopen is het wel het kortste. Om half elf steken we de A28 over. Verder maak ik geen foto’s. Het regent te hard en natte bossen zijn nu niet direct fotogeniek. Tegen kwart voor twaalf lopen we het terras van restaurant De Vossenberg op. Buiten zitten kan en zo te lezen willen ze de terrasverwarming wel aandoen. Wij kiezen voor binnen, dan kunnen we meteen een beetje opdrogen. In elk geval is de KMA van goede kwaliteit, uiteraard zijn de koffiekopjes aan de ‘knieperige’ kant. Nou ja, dat is in heel Nederland zo. Aan de Tongerense Weg passeren we twee gedenkstenen ter herinnering aan acht Joodse onderduikers die hier gefusilleerd zijn. Zij zagen geen kans te ontsnappen uit het onderduikerskamp het ‘Verscholen Dorp’ waar we over een half uurtje zijn. En dit is de kaarsrechte Tongerense Weg. Om één uur staan we bij het Verscholen Dorp. Het informatiebord is op de site natuurlijk onleesbaar, hier in het kort het verhaal. Op deze locatie hebben van april 1943 tot november 1944 tachtig tot honderd mensen ondergedoken gezeten in de toen nog dichte, ondoordringbare bossen. Toentertijd waren er negen onderkomens, nu zijn er drie nagebouwd. De onderduikers bestonden uit verzetsmensen, Joden, geallieerde piloten, gevluchte Russische krijgsgevangenen en een Duitse deserteur. Uiteraard – en zeker in de winter – was het verblijf in het Verscholen Dorp geen pretje. Verder was er de angst dat het kamp ontdekt zou worden, wat op 29 oktober 1944 daadwerkelijk gebeurde. Twee Duitse SS’ers die aan het jagen waren hoorden zaag- en hakgeluiden. Zij zagen een jongen de brandgang oversteken en hielden hem aan. Zij lieten hem vrij omdat hij een goede smoes ophing. Toch lichtten zij hun commandant in na hun terugkeer. Deze liet het Verscholen Dorp door een compagnie van de Landstorm Nederland omsingelen. De Landstorm Nederland was een afdeling van de Waffen-SS, dat klinkt meteen een stuk minder vriendelijk. Zij wisten negen Joodse onderduikers aan te houden, waarvan er één diezelfde nacht overleed (aan een ziekte). Met de andere acht liep het slecht af. Ook liep het slecht af met één van de oprichters van het kamp, te weten Opa Bakker. Ook hij werd gefusilleerd. Tante Cor – de andere drijvende kracht – wist te ontsnappen. Dit is één van de onderkomens en hier gebruiken we meteen de lunch. Binnen zitten we droog tenslotte. Als we weer opstappen is het daadwerkelijk droog! Over de ‘Pas op Weg’ lopen we in noordwestelijke richting terug naar Nunspeet. Ik las onderweg op een bordje dat dit fietspad is aangelegd met subsidie van de EU.
Nou, geef mij maar een gravelweg of desnoods een zandpad. Tegen drieën lopen we onder de A28 door. We zitten nu een kilometer of twee noordoostelijker dan waar we vanmorgen de A28 overstaken. Iets verder ligt de Zandenplas ontstaan doordat Rijkswaterstaat zand nodig had voor de aanleg van de A28. ’s Zomers stikt het hier van de badgasten, nu laten zij het massaal afweten. Achterlangs een golfbaan lopen we richting station Nunspeet. Vlak daarvoor staat deze uitkijktoren. In het verleden heb ik deze beklommen, nu laten we dat achterwege gezien het sombere weer. Aan de Spoorlaan tref ik dit mooie pand uit 1915. De linkerhelft is voor €329,000 voor u.
De oorspronkelijke vraagprijs was €425,000. Ze zijn dus al behoorlijk gezakt.
Inlichtingen bij makelaar De Boer, het is maar een tip. Tegen vieren lopen we door Nunspeet en doen boodschappen bij de Boni. We snijden – eigenlijk tegen mijn principe – een stukje af, want het begint te schemeren. Pal oost lopen we en het wordt tijd om water te regelen. Helaas, een benzinestation zie ik niet en de huizen die we passeren ogen verlaten. Kijk, links is een begraafplaats en daar zie ik een werkbusje staan. Is er nog iemand aanwezig? Nee, niemand, maar wel zien we een pracht van een kraan die werkt en waar – zo te proeven – drinkwater uitkomt.
We vullen onze bidons en lopen iets verder het bos in. Nog wat verder steken we de N795 over en lopen langs bungalowpark De Witte Wieven. Oeps, er hangen hier A-viertjes met de mededeling dat er vanavond een ‘griezelavond’ wordt georganiseerd. Verderop draait een aggregaat en brandt er licht. Daar moeten we maar uit de buurt blijven. We nemen een bospad rechtsaf en lopen daarna weer rechtsaf het bos in. Hier zijn kleine open plekjes voor onze tentjes. Als mijn tent staat is het tien voor vijf en nagenoeg donker.
We hebben er 26.85 kilometer opzitten.
Verrek, vlak bij mijn tent loopt een mevrouw en het is niet Till. Ze roept haar hond en als ze onze tentjes ziet staan, schrikt ze enorm. Till loopt achter haar aan om een praatje te maken, maar ze maakt dat ze wegkomt. Zou ze ons verraden? Volgens mij zit dat in onze volksaard! Nou, ik denk dat ze onze locatie toch niet terug kan vinden, laat staan dat ze een boswachter of een agent zo gek krijgt om ons te zoeken. Het zal wel goed gaan.
Ik begin maar met een (titanium)bekertje wijn. Het is een Portillo Sauvignon Blanc 2011 uit Argentinië. De importeur is Salentein en het is een hele beste. Het scheelt natuurlijk dat de wijn perfect op temperatuur is en ruim 26 kilometer geschud in een aluminium bidon.
Ik bereid een kerriesoepje gevolgd door een Knorr-maaltijd. Om zes uur doe ik de afwas en bel daarna naar Orchideetje. Thuis gaat alles naar wens. Om zeven uur houd ik het voor gezien en rits de slaapzak dicht.