Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Westerborkpad van Zwolle naar Westerbork
van vrijdag 25 januari t/m maandag 28 januari 2013Vrijdag 25 januari 2013
Zwolle – Staphorst
Tegen kwart voor negen loop ik naar het station. Er ligt een best pak sneeuw en dat is al een kleine twee weken het geval. ‘t Is fris, mijn thermometer staat op 8 graden in de min. Tja, het is maar een thermometertje van niets, het kan ook 7 of 9 graden in de min zijn.

Even vooraf, zoals bekend ligt het jaar 2012 alweer achter ons. Kan ik nog enkele LAW’s / Streekpaden bijschrijven op mijn palmares?
Het Pionierspad van Steenwijk naar Muiden eind januari en eind februari.
Het Friese Woudenpad van Lauwersoog naar Steenwijk (+ twee varianten) eind maart, eind april en medio september.
Het Marskramerpad van Deventer naar Den Haag en bovendien van Bad Bentheim naar Oldenzaal eind juli, eind augustus, begin november en medio november.
Het Westerborkpad van Amsterdam naar Westerbork eind september, eind oktober, eind november en dit jaar eind januari.
Bovendien nog gewandeld in Italië en in Frankrijk.
Ook nog de Schelde-Rheinroute en een deel van de Midden-Nederlandroute gefietst. Laat ik hopen dat ook 2013 een goed wandel- en fietsjaar wordt.

Na vijf dagen op halve kracht rijdt de NS vandaag weer een normale dienstregeling. Om te beginnen heeft de trein 5 minuten vertraging. De machinist (of de stoker) moest er nog inkomen zeker. Het is niet druk op het perron, veel mensen zullen vrij(dag) hebben genomen. Vroeger had je ATV (of ADV) dagen. Dat is VVT (voltooid verleden tijd).
Ik pak de Metro maar even. Er lag nog een behoorlijke stapel in de bak, de pensionado’s zullen het wel te koud vinden om de Metro te halen. Is er nog nieuws? Uit onderzoek blijkt dat de acht jongens uit Turnhout, die worden verdacht van ernstige mishandeling in Eindhoven, niet hoeven te rekenen op strafvermindering omdat zij in de (internet)media al massaal zijn veroordeeld. Het blijkt dat rechters zelfs zwaarder (dubbel) straffen omdat de rechtsorde ernstig is verstoord.
Ha, Bert (Meerstadt), topman van de NS beweert dat de treinreiziger niet zal opdraaien voor het falen van de Fyra. Heeft een weldoener een half miljardje toegezegd? Daar heb ik niets van gehoord! Bert verdient zijn centjes met het verkopen van treinkaartjes en die worden betaald door de treinreiziger. Of zie ik dat verkeerd?
De eerste toertocht op natuurijs (Vijf Merentocht) is onder de massale belangstelling bezweken. De organisatoren verwachtten 10.000 schaatsers, maar om half elf waren er al 17.000 van start gegaan. Het ijs werd te slecht en de inschrijving gestopt.
De Scheveningse pier wordt geveild. Het ding is failliet. Elders heb ik gelezen dat het Van der Valk concern het ding willens en wetens failliet heeft laten gaan. Ik ben ook van mening dat er geen ‘muziek’ meer in de pier zit. Verder schijnt het ding bouwtechnisch in deplorabele staat te verkeren. Nou, veel entertainment is er niet. Komt dat door de crisis? Of door de winter? Het weerbericht vertelt dat het vandaag een redelijke dag wordt, morgen bewolkt, zondag regen en maandag gaat het volop dooien. OK, we zullen het zien. In elk geval heb ik onder mijn softshell nog vier lagen en onder mijn broek nog een lange (HH) onderbroek aan.
Met een paar minuutjes vertraging arriveer ik rond kwart voor tien in Zwolle en loop al snel Sjef tegen het lijf. Dit keer gaan we met zijn tweetjes. Ik zet mijn GPS aan en stel daarna de track in. Nou, het werkt, daar ben ik wel blij mee. Nu simpelweg de paarse lijn volgen (en de markering) en het kan niet misgaan. Even verder steken we de singel over en lopen de binnenstad in. Tja, het ziet er tamelijk ‘ijzig’ uit, maar het ijs houdt niet. Dit is toch wel een ludieke reclame, dacht ik zo. Iets verder staat dit pompeuze gebouw. We komen er niet dichterbij, dus een informatiebordje bekijken zit er niet in. Het lijkt me iets kasteelachtigs, want rechts van de rode deur staat een kanon verdekt opgesteld. Nog iets verder staat de synagoge ingewijd in 1899. Rechts van de synagoge staat het monument voor de slachtoffers van de Sjoa. OK, we steken de singel opnieuw over en volgen een stukje de Nieuwe Vecht. Al snel komt de tussenwoning van de Fam. Noordhof in beeld. Er zit waarachtig een bordje naast de voordeur. Tja, iedereen wil zijn auto kwijt, pardon parkeren, maar moet dat nu precies op deze plaats? Trouwens, dappere mensen, die Nico en Atie (respectievelijk overleden in 1953 en 1983. Pas in 1999 zijn zij postuum onderscheiden door Yad Vashem.
Vlakbij de Ceintuurbaan staat de achtkante stellingmolen ‘De Passiebloem’ uit 1776. Het is een oliemolen en momenteel in restauratie. We lopen verder langs de Nieuwe Vecht en via een parkje langs de wijk Berkum. Er ligt een laagje aangestampte sneeuw, maar het is niet glad en goed beloopbaar. Even na elven bespeuren we Van der Valk en we besluiten hier de KMA te nuttigen. Voorlopig krijgen we niets meer. Trouwens, hier heb ik al eens eerder de KMA genuttigd, het Overijssels Havezatenpad doet deze locatie ook aan. Nou, de KMA is hier niet verkeerd. Gelukkig zijn de gebakjes niet al te groot, ik moet tenslotte een beetje aan mijn lijn denken.
Mijn GPS staat ‘aan’. De onderste paarse lijn is de route en het blauwe driehoekje is onze positie. De truc is om het driehoekje op de paarse lijn te houden. Een kind kan de was doen, zogezegd. Mijn GPS is een Oregon 550T en ik heb hem nu precies drie jaar. Onlangs las ik dat de opvolger (de 600-serie) in maart op de markt komt. Mogelijk kan ik mijn GPS inruilen, want ik wil de nieuwe wel graag aanschaffen.
Even na half twaalf gaan we weer op pad. Iets verder is de brug over de Overijsselsche Vecht. Tja, dat info-bord is volstrekt onleesbaar. Als er dan geen geld meer is, haal het dan weg. Ik zal de gemeente Zwolle eens een mail sturen. Nou, het wordt saai, we lopen langs de N758. Er staat hier een bermmonument ter nagedachtenis aan ene Rob. Wat zou er hier gebeurd zijn? Vijf minuutjes verder loopt er een spoor door de sneeuw vanaf de N758 naar het fietspad. Dit is hard gegaan! De boomtop is eraf gereden en ligt voorbij het fietspad. Komt er binnenkort een bermmonument bij? Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Nevelig is het ook. Links ligt de spoorlijn. Hier zo ongeveer is Sonja Wagenaar-van Dam op 3 september 1944 met acht vrienden uit de trein van Westerbork naar Auschwitz gesprongen. Met een meegesmokkeld zaagje hadden ze een gat in de houten wagonwand gezaagd. Ze hebben allen een veilig onderduikadres kunnen vinden. Welk verhaal zou hier achter zitten? Tja, het landschap bestaat uit weiland. Besneeuwd weiland. Soms staan er schapen.
De ene na de andere kilometer werken we weg. Saai is het wel. De spoorlijn ligt rechts van ons, soms tikken we hem even aan. We zien een boer samen met zijn echtgenote de boodschappen uit de auto halen. Kijk, we vragen meteen water, we zijn al bijna bij onze beoogde wildkampeerplek.
Tegen vieren bereiken we het boscomplex ’t Wiede Gat. We bevinden ons dus
3,7 kilometer zuid van Staphorst. Van 10 juli 1942 t/m 2 oktober 1942 heeft op deze locatie een barak gestaan waar ongeveer 96 Joden dwangarbeid hebben verricht. Ze hebben het heidegebied in de omgeving ontgonnen en in dit bos gewerkt. Van het kamp is niets meer over en het terrein is momenteel ingericht als parkeerplaats. We lopen nog een stukje verder want vele Staphorsters vinden het nodig om nu nog hun hond uit te laten.
Om kwart over vier staat mijn tent. Netjes toch! Uiteraard is het nog licht, maar we staan hier redelijk gedekt. Als ik zo meteen in mijn tent ga zitten, valt het niet op. We hebben er 24.16 kilometer opzitten, niet slecht met dit weer. Ik begin met een bekertje witte wijn gevolgd door een soepje. Daarna een Knorr-maaltijd gevolgd door de afwas.
In de tent is het een paar graden warmer dan buiten, maar toch wel erg fris. Ik rol mijn aluminiumfolie uit en daarop mijn Thermarest-mat. Dan mijn slaapzak waar ik meteen mijn ‘Omsak’ omheen doe. Dat scheelt – zegt de buitensportzaak Tatteljee – 10 graden. Of dat precies klopt kan ik niet nagaan, maar het ligt wel een stuk warmer. Uitkleden en met mijn lange ondergoed – als pyjama – kruip ik in mijn slaapzak. Ik bel nog even naar Orchideetje, alles gaat goed. Het is even na zessen als ik de ritsen dichttrek.