Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Wad- en Wierdenpad
Woensdag 23 juli t/m zondag 27 juli 2014 Woensdag 23 juli 2014
Bad Nieuweschans – Termunterzijl
Het is even na zessen in de ochtend als ik naar het station loop. Tja, de reis gaat naar Bad Nieuweschans en vandaag hebben we 30 kilometer voor de boeg. Dat is niet gering.
Het is niet echt m’n hobby om al zo vroeg op pad te gaan, maar voor een keer moet het maar. Het is al 20 graden in de plus en de verwachting is dat het vandaag tussen de 24 en de 27 graden in de plus kan worden. Ik heb nu mijn wandelshirt nog aan, straks kan ik lopen in T-shirt. Vandaag is het Nationale Rouwdag in verband met de crash van de MH17 in de Oekraïne. Hoewel crash, het vliegtuig is neergeschoten (d.d. 17 juli 2014 en er waren 298 doden), waarschijnlijk bij vergissing door Oekraïense Separatisten. Het Boek-M1-systeem is waarschijnlijk geleverd door Rusland (hoe zouden ze er anders aan moeten komen?).
De bediening van zo’n systeem vereist een maandenlange opleiding. Zouden de separatisten al zover zijn? Of zou het systeem bediend zijn door Russen? Hoe konden ze dan zo’n fout maken? Nou, simpel. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid denk ik dat de bediening heeft doorgekregen dat er geen eigen vliegtuigen in het luchtruim aanwezig waren. Alle stipjes op de radar zijn dus ‘vijandelijk’. Het systeem wordt dan op ‘Fire’ gezet en de computer lanceert zelf een raket richting doel. Zo werkt dat dus. Na dagenlang touwtrekken met de separatisten, de Oekraïense en de Russische regering komen vandaag de eerste 40 lijkkisten aan in Nederland. In de Hilversumse Korporaal van Oudheusden kazerne worden de lichamen geïdentificeerd en daarna overgedragen aan de nabestaanden. Dat kan wel even duren uiteraard.
Tja, je gaat op vakantie of zakenreis naar Bali, Lombok of Australië en dan word je uit de lucht geschoten. Het is meer dan tragisch, zeker omdat er ook baby’s en een groot aantal kinderen aan boord waren.
Mijn eerste ‘hamvraag’ wordt niet gesteld, namelijk door wie en waarom is besloten de Boeing 777 over ‘oorlogsgebied’ te laten vliegen? OK, Malaysia Airlines maakt al jaren verlies en omvliegen kost brandstof (± 100 liter kerosine per minuut per 100 passagiers). Je zult maar planner zijn bij Malaysia Airlines. Het moet allemaal op een ‘koopje’. Dat onze Nationale Trots (de KLM dus) met zo’n maatschappij in zee gaat!
Tragisch, maar persoonlijk heb ik er niet zoveel mee. Het is gewoon pech, het kan iedereen altijd en overal overkomen. De wereld is er de laatste jaren niet veiliger op geworden.
Mijn tweede ‘hamvraag’ wordt ook niet gesteld. Tja, misschien niet zo ethisch, maar wat gaat dit de belastingbetaler kosten? Geld speelt geen rol lijkt het wel.
Ik denk even aan de ouders van Kris en Lisanne, de meisjes zijn op raadselachtige wijze tijdens een wandeling in Panama ‘verdwenen’. Deze ouders moesten met de pet rond om hun reizen naar Panama te kunnen betalen en daar op eigen kosten een privé-detective inhuren. De gekste geruchten deden de ronde, wellicht waren ze gekidnapt of vermoord voor orgaandonatie. Inmiddels is een rugzak gevonden, een mobiele telefoon en botresten. Uit DNA-onderzoek blijkt dat deze botresten van de meisjes zijn. Ze zijn dus niet meer in leven, maar het is een raadsel wat er gebeurd is.
Nu terug naar de vliegramp. Ik denk dat het kabinet zich schuldig voelt. Natuurlijk beschikt de Militaire Inlichtingendienst over specifieke informatie over de toestand in de Oekraïne. Maar… nu komt het, inlichtingendiensten houden informatie voor zichzelf! Dat doen ze om hun bronnen te beschermen. Maar, het kabinet wist er dus van (of konden het weten) dat vliegen over de Oekraïne niet verantwoord was!!
De Metro staat er vol mee, die kijk ik eerst even door. Hm, de lijkkisten worden vervoerd met een Hercules transportvliegtuig van de Koninklijke Luchtmacht. Onze Luchtmacht beschikt over vier van dergelijke toestellen. Ook is de Australische Luchtmacht present met een Boeing C-17 transportvliegtuig. Daar hebben ze er vijf van. Waar komt die C-17 zo gauw vandaan?
Daar was ik al bang voor. De Nederlandse exporteurs vrezen Russische sancties omdat de EU heeft laten weten een boycot voor te bereiden. Nou, maak jullie borst maar nat, Dhr. Poetin laat niet met zich sollen. Hij is geen gesjeesde leraar geschiedenis of een politicoloog met aspiraties om de wereld te verbeteren, nee, Dhr. Poetin is (een gewezen) lid van de geheime dienst. Hij zit nergens mee en gaat tot het gaatje.
En Mark Rutte? Ik vertrouw die man niet. Ik heb sterk de indruk dat hij deze gebeurtenis uitbuit om partijbelang. Goed, ik kan ernaast zitten.
Tijdens de intocht van de Vierdaagse van Nijmegen hingen de vlaggen halfstok en was er geen muziek. Een aantal wandelaars vond dat irritant en één wil zelfs zijn behaalde medaille inleveren. Tja, als organisatie doe je het natuurlijk nooit goed.
Is er nog meer? Oh, de helft van de vakantiewerkers krijgt geen veiligheidsinstructie. Heb ik toentertijd als vakantiekracht zelf enige veiligheidsinstructie gehad? Ik kan het mij niet herinneren, maar ’t is al even geleden natuurlijk.
Tja, wat moet je nu met teruggekeerde Syrië-gangers? De eerste zit nu in voorarrest. Hoezo terugkeren, de oorlog in Syrië is toch nog niet voorbij?
Momenteel woedt er een ‘oorlog’ tussen Israël en de Palestijnen (lees Hamas) in de Gazastrook. Overigens, waarom is Hezbollah op de Westbank niet solidair? Daar is het relatief rustig.
In oktober hebben Orchideetje en ikzelf (en dochterlief) een rondreis in de planning in Israël. Momenteel vliegen verschillende maatschappijen niet op Tel Aviv omdat het vliegveld recentelijk is beschoten met raketten. Wat denkt Hamas eigenlijk te bereiken? Of haten ze de Joden zo diep dat daar niet over wordt nagedacht? Hoe nu te zijner tijd verder? Volgens mij is het uitzichtloos. Er zijn al zoveel vredesvoorstellen geweest en alle zijn uiteindelijk door de Palestijnen verworpen.
Verder staat er nog wat sport en ander geneuzel in de Metro. In Zwolle tref ik Albert en samen reizen we verder naar Bad Nieuweschans. In Groningen stappen we over op het boemeltje van Arriva. Bad Nieuweschans bereiken we om tien over negen. Er staan hier twee handwijzers.
Tja, waarom staat er niet bij het Noaberpad dat het 415 kilometers telt en eindigt in Kleve?
Het Noaberpad heb ik trouwens al gelopen.
Het Wad- en Wierdenpad is opgenomen in de nieuwe uitgave: Nederlands Kustpad deel 3.
Dat pad eindigt in Stavoren en telt 268 kilometer. Vandaar de foto van het kaartje. De tweede (houten) handwijzer is redelijk correct. Wij lopen nu naar Lauwersoog, dat is zo’n 123 kilometer. Maar eerst de KMA, die we in het aanpalend restaurant nuttigen. We maken kennis met een dame, die start met het Noaberpad. Nou, de koffie is van matige kwaliteit, die zo te proeven uit een Bravilor apparaat komt. De appeltaart komt uit een appeltaartenfabriek en de slagroom uit de spuitbus. Beide zijn niet echt geweldig. Tegen tienen stappen we op. Na een paar honderd meter slaan we linksaf en kunnen links of rechts van de sloot lopen. We kiezen voor rechts, dat graspad ziet er wat beter uit. Helaas, we hadden beter moeten kijken in de gids, na een kilometer komen we erachter dat er geen brug over de sloot ligt. Doorwaden is geen optie, de slootkant is steil en de bodem van de sloot modderig en spekglad. Terug dus, het begint al goed. Die twee kilometer komen er dus bij vandaag! Hier zijn we alweer een eind verder. Het is wel één en al graan hier. Je zult hier in de winter lopen, dan is het allemaal kaal. Langs de sloot hadden we een graspad, nu is het allemaal verhard. Oh, eigenlijk is het tarwe. Leuk zo’n informatief bord. Kijk, nog een bord. Tja, de toepassing van steeds sterkere tractoren was natuurlijk de dood in de pot voor de landarbeiders. Ze konden terecht in de (textiel)fabrieken. Het boek ‘De Graanrepubliek’ heb ik een aantal jaren geleden gelezen. Ik meen dat het in de boekenkast staat. Ik ga het nog eens herlezen, ik vond het boek zeer interessant. Inderdaad, de Herenboeren hadden het goed. Slavenhouders waren het eigenlijk. Zo ver het oog reikt. Toentertijd, maar nu praat ik over vele tientallen jaren geleden, stonden de ‘korenvelden’ vol met klaprozen en uiteraard korenbloemen. Dat had wel wat. Rechts van ons ligt het dorpje Nieuw Beerta. Een begraafplaats hoort erbij. Degene die hier woont is beslist een liefhebber van fröbelen. Graan, graan en nog eens graan. Opnieuw een graspad langs een boerensloot. Inmiddels is het 28 graden in de plus, maar het is nog goed te doen. In het gehucht Kostverloren is een ‘Rustpunt’ gevestigd. Het is kwart over twaalf, hier hebben we mooi de gelegenheid om de lunch te genieten. Het is zelfbediening en ik begin met koffie. Mijn laatste boterhammen van thuis gaan er door en nog een cola (voor de dorst).
Het Rustpunt staat niet aangegeven op de kaart in de gids, dat vind ik wel een omissie.
Mijn fles Bitter Lemon is leeg, ik vul hem met water en doe er Isostar bij in. Water is om je te wassen (en voor de kippen). Tegen enen stappen we op en iets verder staat deze paddenstoel. Daar is een combine aan het werk. Hij maait en dorst meteen, vandaar de naam: combine.
Er past minstens tien ton graan in de graantank. Straks komt de tractor om het graan over te laden. Ook aan kunst is gedacht. Helaas staat er geen bordje bij, dat is wel een beetje jammer. We slaan linksaf en volgen de komende kilometers de Zeedijk. De route loopt bovenop de grasdijk, zo zie je eens wat. ’t Is wel zwaarder lopen dan asfalt, maar op verharde wegen loop je eerder blaren. Voor de verandering ga ik een stukje verhard lopen. Dan hoef ik ook niet meer over de hekken te klauteren. Nou, daar lopen we dan. Hm, het beetje verkoelende wind dat op de dijk stond valt hier weg. Warm is het wel. Bossen zijn schaars in deze contreien, maar daar is bos. In eerste instantie werden op deze locatie in 1940 barakken gebouwd ter huisvesting van polderwerkers. In 1942 plaatsten de Duitsers hier luchtafweergeschut en vanaf 1945 werden de barakken gebruikt ter internering van NSB’ers. Die hebben het daar niet al te best gehad.
In 1953 was dat voorbij en werden hier Ambonezen gehuisvest. In totaal verbleven hier 311 personen tot zij in 1960 overgebracht werden naar Appingedam. Tja, al bij al niet een stukje geschiedenis om trots op te zijn. Na het vertrek van de Ambonezen zijn de barakken afgebroken en toen pas is het bos aangeplant.
Tijdens de voorbereiding van deze voettocht leek het bosje een mogelijkheid om hier wild te kamperen. Campings in de omgeving zijn er niet. Helaas, het bosje is particulier bezit en alleen na toestemming te bezoeken. Verboden dingen doe ik liever niet, dus hebben we de voettocht op een andere manier gepland. Zo te zien zijn we niet de enigen die even gaan kijken.
Dit is eigenlijk alles, een plattegrond met daarop de voormalige barakken.
De link werkt trouwens niet. Deze wel: http://www.noorderbreedte.nl/pdf/97502.pdfOK, we gaan weer verder. Eerst een stukje bovenop de dijk en dan buitendijks over asfalt.
Door de schapen, wat zijn dat toch voor extreem bangelijke dieren. Het spijt me, maar enigszins saai is het wel. Een paddenstoel, nog twee kilometer naar Termunten. Daar iets voorbij ligt de camping. Zijn dit Duitse bunkers of voor WO-II kazematten aangelegd door de Nederlandse Landmacht? Hier zou een informatief bordje geen kwaad kunnen. Ook in de LAW-gids staat niets. Het moet mij trouwens van het hart dat de laatste LAW-gidsen lang niet die kwaliteit bieden dan voorheen. Het is jammer! Nog een laatste min of meer kaarsrecht stuk dijk naar Termunten. Ik zie het al liggen! Het middeleeuwse kerkje van Termunten ligt op een wierde vlakbij de Zeedijk. De kerk dateert uit de 13e eeuw en is gesticht door het Benedictijnerklooster in Aduard. Zo te lezen geven de kriskras gegroepeerde huisjes rond de kerk een goed beeld van een echt wierdendorpje. Dat visrestaurant lopen we voorbij, ernaast is een heus restaurant. Het is kwart voor zes! Albert bestelt een witbiertje, gelukkig is het maar 0,25 liter. Water voor mijn pilletjes, dat is niet anders. We blijven niet al te lang zitten en lopen iets verder het dorpje Termunterzijl in. We steken het Termunter Zijldiep over. Op de brug hebben ze wel hun best gedaan. Om half zeven lopen we camping Zeestrand op (http://www.campingzeestrand.nl). We krijgen een winderig plekje, maar het is niet koud. Wat betaalde ik alweer? Ik meen €9,50. Ik begin met een soepje en daarna bereid ik op aanwijzing van Albert een pakje iMee. Dat zijn instant noodles, het zegt mij niets. Daar gaan dan de gedroogde groenten in. Helaas ben ik één ingrediënt vergeten te kopen (iets gedroogde worst-achtigs). Met de Merlot erbij smaakt het prima, echter de vorige keer met couscous was het nóg lekkerder. Morgen weer aan de Knorr! Ik bel even mobiel naar Orchideetje, zij is vandaag met ons middelste (surrogaat) kleinkind naar Nemo geweest. Zo te horen echt een aanrader. In de receptie hangt een grootbeeld TV en daarop worden beelden uitgezonden van de aankomst van 40 lijkkisten. De A2 en de A27 is afgesloten en er hangt een heli in de lucht. Duizenden mensen staan langs de kant. Indrukwekkend wel, maar enigszins ‘over the top’ vind ik het wel. Om acht uur ga ik douchen. Dat kost €1,-, maar dan heb ik wel tien minuten warm water. Ik was meteen mijn wandelkleding, dat kan ik morgen weer schoon (en hopelijk droog) weer aan. Bij de tent bereid ik nog tweemaal een beker thee, deze vochtaanvulling heb ik wel nodig. Om negen uur kruip ik erin.