Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons verwen-arrangement doorgebracht in B&B
Het Oude Jachthuis (www.hetoudejachthuis.nl/) te Eursinge in Drenthe
van vrijdag 14 maart t/m zondag 16 maart 2008

Vrijdag 14 maart 2008
Eursinge – Ruinen
Het wordt een drukke dag vandaag. Tanken, auto beladen – de fietsen gaan dit keer niet mee – boodschappen doen, opruimen, noem maar op. Als we zover zijn moeten we eerst naar Amersfoort en dan door naar Heerde. Als in Heerde alles is afgehandeld plaats ik mijn telefoon annex navigatiesysteem op de houder onder de voorruit. Ik dacht toch dat ik het adres van ‘Het Oude Jachthuis’ in Eursinge al had ingesteld, echter dat blijkt niet zo te zijn. Dat doe ik dus eerst.
Vreemd, ik krijg een hele lijst adressen en kom er niet zo goed uit. Ik klik maar op een postcode die in de buurt komt en zie het straks wel.
Het weer is redelijk, morgen blijft het droog, maar voor zondag wordt er de hele dag regen verwacht. Dat zullen we nog wel eens zien! Voorlopig ziet het er goed uit en de drukte op de weg valt me mee. We rijden voor de aardigheid vanaf Heerde een stukje binnendoor en gaan bij Zwolle de snelweg op. Hier is het een stuk drukker, maar het rijdt toch vlot door. We houden de kaart erbij, je kunt niet weten. Eursinge is een klein dorpje vlakbij Westerbork en ik vermoed dat we op afslag 29 van de snelweg afmoeten.
Vreemd, de telefoon roept al bij afslag 28 dat we eraf moeten. Dat lijkt me onjuist, maar ja, tijdens het rijden is het lastig kaartlezen, dus eraf. Onderaan de snelweg linksaf en dan weer rechtsaf langs de snelweg. Dan er onderdoor. Vreemd, we zitten nu toch aan de westelijke kant van de snelweg terwijl Eursinge daar oostelijk van ligt. Ik rijd maar even door, wie weet krijgen we een mooie route. Even verder klinkt het ‘bestemming bereikt’. We staan op een smalle asfaltweg met links en rechts weiland. Hier klopt iets helemaal niet. We besluiten terug te rijden naar de snelweg en de borden te raadplegen die we onderweg gezien hebben. Iets verderop kan ik keren en rustig aan rijden we terug, ondertussen onze ogen goed de kost gevend. Vlak voor we weer onder de snelweg door moeten zie ik een uithangbord aan een oude Saksische boerderij hangen. Ik kijk eens goed, en zie ‘Het Oude Jachthuis’. Dat is toch sterk, zouden er meer stekjes zijn met dezelfde naam? Ik ga het maar eens even vragen. De deur is op slot, maar na even wachten verschijnt er een mevrouw. Wat blijkt, we zitten goed, hier is het. Alleen, we hebben afgesproken om vijf uur en het is nu nog voor vieren. Ze zijn nog niet zover om ons te ontvangen.
We krijgen de tip om Ruinen eens te bekijken. Dat lijkt ons wel wat, we zijn daar ongetwijfeld in het verleden wel eens geweest en een weerzien is altijd leuk. Op naar Ruinen, een kilometer of zes verderop. We zetten de auto neer en lopen eerst naar de kerk. Dat ziet er wel goed uit, de zon staat er mooi op. Een Drents Heideschaap staat voor de kerk, zou dat een diepere betekenis hebben?Tja, ik doe mijn best, maar herkennen doe ik Ruinen niet. We zijn hier ongetwijfeld eerder geweest, maar dan met de fiets en tijdens de zomer. Nu zie je niet één toerist.
We lopen verder, hier staat de museumboerderij ‘Pasmans Huus’. Zoals ik al verwachtte is het gesloten.Meer is er hier niet te zien, hoewel, dat ‘Café Restaurant Luning’ oogt wel aardig.
Wat doen we, koffie? Binnen ruikt het naar pannenkoeken. Ik zie dat het ook een pannenkoekenrestaurant is. Ik krijg meteen trek, Pavlov reactie uiteraard. Er zit maar één ding op en dat is onmiddellijk een pannenkoek bestellen. Een spek-appel pannenkoek gaat het worden. Geen koffie, maar cola erbij. Dat smaakt meesterlijk, eigenlijk had ik toch wel trek na de autorit. IJs hebben ze hier ook, een Dame Blanche wordt het. Prima, erg lekker, dit is helemaal niet verkeerd!Het is intussen bij vijven en ik besluit even te bellen dat we iets later komen. Dat is in orde. We tafelen nog even na en rijden rond de klok van zes terug. We worden meer dan hartelijk ontvangen. Als we de boerderij binnenstappen lijkt het of we een eeuw teruggaan in de tijd. Links van ons strekt zich een gang uit met allerlei artikelen uit grootmoeders tijd. We volgen Ellen en lopen eerst door de eetkamer naar een soort ‘opkamer’.
Hier maken we kennis met Arnold en nog twee gasten die hier de nacht doorbrengen.
We krijgen een glas wijn aangeboden en raken in een zeer geanimeerd gesprek.
Ik vertel hoe we hier stomtoevallig op de juiste locatie zijn aangekomen, en hoor dat er in Drenthe maar liefst 4 (vier) plaatsen ‘Eursinge’ heten. Dit is Eursinge onder de gemeente De Wolden. Dat is toch raar, wie verzint nu zoiets. Na enige tijd wijst Ellen ons de kamer. We lopen de trap op en komen terecht op een ruime overloop. Hier staat een boekenkast of beter gezegd, een boekenwand met daarin vele duizenden boeken. Veel Engelstalig, maar ook van veel Nederlandse schrijvers het complete oeuvre.
Dan de kamer, zo’n kamer heb ik nog niet eerder gezien. Tja, wij hadden natuurlijk de lovende recensie gelezen in het Algemeen Dagblad, maar dit slaat alles. De kamer is zeer ruim, voorzien van een gigantisch bed, een bankstel, een ruime tafel, een minibar en overal boeken en tijdschriften. Ook de badkamer is ruim bemeten en van alle gemakken voorzien. De snelweg ligt hier vlakbij, maar we horen er dankzij het rieten dak en de uitstekende isolatie niets van. De TV krijg ik niet aan de praat, totdat ik ontdek dat ze hier Digitenne hebben. Die moet ik uiteraard eerst aanzetten. Nu doet ie het wel, zenders in overvloed. Zelf ben ik niet zo’n TV-kijker, en ook niet zo’n DVD-kijker, want die staat er ook. Ik loop nog even naar de ‘bibliotheek’. Tientallen kookboeken staan er ook. En ze zijn gelezen en gebruikt ook, hier en daar steken er briefjes uit. Ongelooflijk.