Zondag 7 juli 2013
Hradec nad Moravicí – Fulnek
Om kwart voor acht sta ik op en om acht uur zit ik aan het ontbijt, dat deze keer bestaat uit roerei met drie worstjes. Begeleid met twee bekers thee en een beker koffie krijg ik met moeite de helft op. Vandaag lopen we door het bos – al stijgend en dalend – naar Fulnek over ruim 21 kilometer. We gaan van de rood gemarkeerde route over op de blauw gemarkeerde, maar blijven uiteraard wel op de E3. Tegen half negen loop ik naar de supermarkt. Het is ‘kerk’, de klokken beieren er op los. Een enkele kerkganger komt per auto, maar de meesten gaan lopend bergopwaarts. In de supermarkt koop ik een fles cola en vier kuipjes yoghurt. Daar betaal ik CZK73,- (€2,83) voor. En nu moet ikzelf bergopwaarts. Het begint al warm te worden. Ik pak verder in en om kwart over negen gaan we op pad. We moeten terug naar het kasteel om de route op te pakken.
Nog even nagenoeg hetzelfde uitzicht. Hier vond toentertijd de Tsjechische vijfkamp plaats. Die bestond uit zwaardvechten (gisteren een voorproefje van gehad), uiteraard speerwerpen, boogschieten, kogelstoten en kokende pek gieten. Winnen, verliezen of onbeslist, meer mogelijkheden waren er toen niet. Nog een laatste blik op het kasteel. We lopen het park door. Aan het eind staan deze stenen. Is dit het restant van een hunebed? Of is het zomaar iets ludieks? Helaas staat er geen bordje bij. Nog wat verder staat een uitkijktoren. Die beklimmen we uiteraard. Nou, ’t is mooi. Verder maar weer door het bos. Zoals gezegd, we volgen de blauwe markering en het is nog 19,5 kilometer naar Fulnek. Hier staat een eenzaam huis in het bos. Zou het bewoond zijn? In elk geval is de Duitse Herder waakzaam. Asfalt, in de verte steekt een hert de weg over. Helaas ben ik te laat om zout op zijn staart te leggen. Verder over asfalt. Dat schiet wel lekker op en druk is het niet. Het is 20 graden in de plus, prima wandelweer. Ik heb geen idee wat voor gebouw dit is, maar de margrieten op de voorgrond staan er zo mooi bij. Dit moet wel het kerkje in het dorp Lesní Albrechtice zijn. Markering, daar zijn we altijd blij mee. Hradec nad Moravicí ligt alweer 7,5 kilometer achter ons en naar Fulnek is het nog 14 kilometer. Aan de doorgaande weg staat dit prachtige restaurant. Helaas, ‘Motorest’ zit niet alleen op slot, zo te zien is de tent failliet. Het is kwart over elf, geen KMA. Tja, daar ligt het. Hoe kan zoiets nu failliet gaan? Hier staat een areaal vlas. Het kan gaan om de vezel om daar linnen van te maken of om lijnzaadolie. Er staat ook nog ‘Raciol’ op het informatiebord. Dat is een merknaam van slaolie. Zomaar een leuk huis in ‘the middle of knowhere’. Door afwisselend landschap lopen we naar Březová. Op het plaatsnaambord staat Lescovec er ook bij, maar dit dorp ligt iets verder en daar komen we niet. Dit is wel grappig, maar de diepere betekenis ontgaat me. Over een jeeptrail lopen we verder. Hradec nad Moravicí ligt alweer 15 kilometer achter ons en we bevinden ons op 414 meter hoogte. Op naar Lucavec, dat is nog 3,5 kilometer. Dat gaat meest over een jeeptrail door de bossen. Lukavec, tja als dorpje stelt het niet al te veel voor. Het is ook een beetje uitgestorven. Oeps, een restaurant, maar het is gesloten. Om 15.00 uur zijn we de eersten, dat is over een kwartiertje. Nou, dat geloven we gewoon niet en lopen verder. Markering, we bevinden ons op 345 meter hoogte en zijn dus iets gedaald. Tja, zullen we toch maar terug lopen? Mogelijk is het restaurant open. Waarachtig, de deur staat open en we kunnen terecht. Zo’n koud colaatje, dat hebben we toch wel verdiend. Ik bestel er nog een Nescafé bij, van koffie was het nog niet gekomen. Trouwens, toen we straks uit het bos kwamen liep de temperatuur op de asfaltweg op tot 30 graden in de plus. Warm dus, gewoon subtropisch. Om half vier gaan we weer op pad, ’t is nog ongeveer vijf kilometer.
Hier staat een monument dat herinnert aan de gevallenen tijdens WO-I én (de wit marmeren plaat) aan WO-II. Sommige Tsjechen hebben het goed voor elkaar. Een stuk asfalt, zitten we hier wel op de E3? Een bospad en later een graspad, dat lijkt meer op de E3. Graan staat er hier, we naderen Fulnek. Het loopt tegen half vijf en we lopen Fulnek in. Ver hoeven we niet, daar staat het hotel. Hm, het ziet er eigenlijk niet uit, maar dit is de buitenkant. Binnen wacht ons een teleurstelling, er is een verbouwing aan de gang. Inderdaad, dat is te zien, overal ligt bouwmateriaal. Verder maar weer. Op dit plein zou ook een hotel moeten staan, maar we zien het niet. We vragen het en ons wordt duidelijk gemaakt dat we een stukje door moeten lopen. Tjonge, Fulnek is een rijke stad (geweest?). Dit villaatje mag er wel wezen. En deze beeldengroep is ook niet verkeerd. Ter herinnering (verheerlijking?) van wie of wat is dit? Is dit het hostel waar men het over had? Dat staat er niet op, wel wordt er reclame gemaakt voor Radegast bier. We lopen naar binnen, maar helaas, overnachten kunnen we hier niet, we moeten naar de buren. Kijk, hotel Amos, onze laatste kans. We lopen naar binnen, het ziet er redelijk sjiek uit. Gelukkig, we kunnen terecht en krijgen een prachtige kamer. Het is vijf uur, het werd ook wel tijd! Menno gaat onder de douche, ik heb zin in een biertje. Dat kan hier, er is een restaurant en de kaart ziet er goed uit.
Ik bestel een Kipnudelsoep, Jägerfleisch en een glas rode huiswijn. Nou, het ziet er goed uit en het smaakt ook prima. Nu het zo goed smaakt en we hier heerlijk op het terras zitten bestel ik nog een ijsje. Vanille-ijs, frambozen en slagroom. Zeker niet verkeerd. Zoals gebruikelijk een schermafbeelding van mijn GPS. Morgen is het plan om naar een eenzame berghut in Svinec te lopen. Dat van die berghut is onzeker, daarom lopen we door naar Hodslavice. Dat doen we over de blauw, vanaf Kletné over de geel en op het laatst nog een stukje over de rood gemarkeerde route.
De planning is 23 kilometer, maar daar komen er een aantal bij. Vroeg vertrekken dus.
Om half acht gaan we naar de kamer en ik ga onder de douche (uiteraard met mijn wandelshirt en onderbroek aan. Dit ‘was-systeem’ bevalt mij goed. Ook thuis gaat alles goed.