Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag E3 van Ramzová naar Pindula in Tsjechië van donderdag 27 juni t/m donderdag 11 juli 2013

Donderdag 27 juni 2013 en
Vrijdag 28 juni 2013
Utrecht – Praag – Ramzová – Šerák
Vorig jaar oktober opperde Menno in Frankrijk het idee om een deel van de E3 in Tsjechië te gaan lopen. De E3 is een Europese wandelroute die loopt van Santiago de Compostella naar de Zwarte Zee. De E3 is in totaal ± 6950 kilometer lang. Feitelijk volgt de E3 in Tsjechië de Wandelroute Eisenach – Boedapest (http://nl.wikivoyage.org/wiki/Wandelroute_Eisenach-Boedapest).
Na terugkeer uit Frankrijk lag er al snel een mail in de inbox met een uitgewerkt plan. Heen op 27 juni en terug op 11 juli, dat betekent drie maanden daarvoor tickets boeken op de website van de Deutsche Bahn (http://www.bahn.com/i/view/NLD/nl/index.shtml).
Menno heeft mij uit en te na uitgelegd hoe ik bij de DB een ticket moet boeken van Utrecht naar Praag. Sinds kort spreekt de site Nederlands, dat is voor mij een groot voordeel.
Er zijn 7 (zeven) prijsklassen. Het goedkoopst is een ‘Relaxfauteuil’ in een 6-persoonscoupé. Dat kost voor een enkeltje €29,- (maar ik heb wel een Voordeelurenkaart en de Railplus kaart). Dat lijkt me niets, dan kom ik (het is een nachttrein) gebroken aan. Een ‘Liegeplatz’ (dat betekent liggen en niet liegen) in een 6-persoonscoupé kost €49,- en in een 4-persoonscoupé €59,-. Verder kun je een 1 of 2-persoonscoupé boeken.
De 1-persoons Economy coupé kost €139,- en de Deluxe kost €199,-. Let wel, dit zijn allemaal enkele reizen. In het verleden heb ik eens een nachttrein gehad met een Liegeplatz in een 6-persoonscoupé. Dat vond ik vreselijk krap (omdat er ook 6 koffers/rugzakken en handbagage mee moet). Met Orchideetje heb ik toentertijd de nachttrein van Moskou naar St. Petersburg genomen en de nacht doorgebracht in een 2-persoonscoupé. Dat was wel erg luxe. OK, ik boek een Liegeplatz in een 4-persoonscoupé à €59,-. Dat bedrag is te overzien. Over twee weken boek ik dan het retourtje, ook weer à €59,-. Dat is in totaal €118,-. Daar komt de reis naar Utrecht nog bij en in Praag zijn we er nog niet. Ik betaal met mijn creditcard (update: er kan nu ook met PayPal betaald worden) en ik lees toevallig dat ik mijn creditcard op verzoek aan de conducteur moet tonen. Dat zal wel zijn omdat er in het verleden mogelijk gefraudeerd is. Nou, het boeken valt me alleszins mee, en ik kan mijn ticket (heenreis) uitprinten.
Het retourticket boek ik veertien dagen later en ook dat gaat probleemloos.
Nu is het zover, rond halfzes in de middag loop ik naar het station. De trein is mooi op tijd en Orchideetje zwaait mij uit. Overigens, het is koud, slechts 15 graden in de plus. Zo te lezen op internet wordt er deze maand waarschijnlijk een koude record gebroken. Zomer hebben we nog niet gehad op een enkele snikhete dag na, gevolgd door onweer en regen. Het weerbericht voor Praag ziet er de komende dagen wat regenachtig uit, maar daarna gaat de zon zijn best doen. In Utrecht nuttig ik een frietje, tja, je moet toch wat. Op het informatiebord staat dat het niet spoor 12 is, maar spoor 14. Hm, Warschau staat erop, maar waarom niet het nummer van de trein? Het is de CNL 457! Dat betekent City Night Line. Hier heet het ineens de EuroNight. De tijd klopt wel, ik zal wel zien zo meteen. De trein komt voorrijden, ik was net te laat om een foto te maken. Ik heb wagon 173, die vind ik vlot. Kijk, hier staat het, via Berlijn naar Praag, ik zit goed. Rechtsboven is mijn ‘bedje’, nou dat is toch luxe! Deze coupé is ook om te bouwen tot een zespersoons, dan moeten de middelste ‘bedjes’ een stuk omlaag. Mijn rugzak kan mooi op het middelste ‘bedje’ rechts, dat blijft toch vrij. Van mij mogen we, maar voorlopig staan we nog stil. Op het grote informatiebord in de hal stond dat we ook 30 minuten vertraging hebben. De conducteur komt langs en hij wil behalve mijn ticket óók mijn creditcard zien. Zo te horen komen er in Düsseldorf en Köln nog mensen bij. De coupé loopt dus helemaal vol. Er wordt omgeroepen dat we niet voor 22.00 uur gaan rijden en dat we gratis koffie kunnen krijgen bij de Kiosk. Nou, daar sta ik pal voor en ik neem er een appelflap bij. De Kiosk-medewerker weet mij te vertellen dat er twee mensen voor de trein zijn gesprongen, één tussen Arnhem en Nijmegen en elders in de regio nog één. Ook richting Schiphol zijn er problemen, er geldt een omrij-advies.
Nou, ze moeten de vakantiegangers wel hebben! Trouwens, dat voor de trein springen, kan dat nu niet anders?
Om halftien gaan we zonder waarschuwing of wat ook, ineens rijden. Ik klim maar naar het bovenste bed. Nou, je moet goed in je gymnastische-vel zitten, anders heb je een probleem. Sowieso heb ik een probleem. Deze bedjes zijn maar 1.80 meter lang, schat ik. Mijn dekens gebruik ik niet, ik heb mijn ‘Omsak’ bij me, waarin ik slaap. De dekens vouw ik op en plaats ze tussen bedje en bagageruimte. Nu lig ik iets omhoog, maar comfortabel. Tja, ik ben veel te gespannen om te kunnen slapen en verder ‘bonkt’ de trein aardig heen en weer. Ik neem maar een slaappil (Zoplicon), daar heb ik ze trouwens voor aangeschaft. Werkt de pil of is het – wellicht – suggestie?
In elk geval word ik om zeven uur wakker.
Het is inmiddels vrijdag 28 juni.
In het andere bovenbed ligt een mooi jong blond meisje te slapen. Ze ziet er in haar slaap heel lief uit, maar wie weet is ze (wakker) onuitstaanbaar. In het onderste bed een donkerharige jonge vrouw. Het andere bed is leeg, maar daar heeft wel iemand geslapen. OK, zo goed en zo kwaad als het gaat kleed ik mij in de beperkte ruimte aan. Eerst maar eens naar de wasgelegenheid en het toilet aan het eind van de wagon. Daarna haal ik een beker koffie bij de conducteur à €2,90. De restauratiewagon is door naar Warschau, weet ik. Daartoe had ik ook een aantal krentenbollen meegenomen. Toch wel een aparte trein met bestemmingen Kopenhagen, Warschau en Praag (en Moskou?). Als ik terugkom in de coupé is de donkerharige vrouw ook opgestaan. Ze heet Silvia en is Duitse. Ze vertelt dat de blonde vrouw in een andere coupé bij vrienden is gaan zitten. Hebben we vertraging en zo ja, hoeveel? Volgens Silvia hebben we dik twee uur vertraging, ze had allang in Dresden moeten zijn. Daar gaat ze op bezoek bij een vriendin, die ze nog kent van de universiteit. Ik pleeg een sms’je naar Menno dat we twee uur vertraging hebben.
In Dresden stapt Silvia uit en al snel krijg ik een sms’je van Menno dat hij zich in wagon … bevindt. Mooi, ik pak mijn rugzak en na een behoorlijke wandeling bereik ik de juiste wagon. We praten bij en meteen hoor ik dat we – ondanks de vertraging – het programma van vandaag kunnen uitvoeren. Uiteindelijk rollen we om 12.04 uur Praag hl.n. binnen. Dat is dus twee en een half uur te laat! Nou ja, er zijn erger dingen. Menno spoed zich naar een loket om kaartjes voor het vervolgtraject te kopen en ik ga op zoek naar een geldwisselkantoor. Dat vind ik al snel en gelukkig ben ik meteen aan de beurt. Ik wissel €500,- aan contanten en krijg daar CZK12.296,00 voor. Of kreeg ik iets meer?
Mijn aantekeningen munten niet uit in duidelijkheid. In elk geval kan ik voorlopig vooruit. We scoren nog een broodje en een cola en lopen naar spoor 3, waar de trein naar Zabreh om 12.47 uur vertrekt. Dat staat er niet op, maar het zal wel kloppen. Na twee en een half uur sporen – overigens door mooi landschap – bereiken we Zabreh. Daar stappen we over op de trein naar Ramzová, die overigens pas om 15.41 vertrekt. Nu is het nog een uur sporen! Tjonge, wat een lange reis. Om 16.45 uur zijn we in Ramzová. Tja, het is maar een simpel station, het stadje ligt wat verderop. Na 500 meter zien we onze eerste markering. Ik had het al van Menno gehoord, in Tsjechië zijn de wandelpaden uitstekend gemarkeerd. Tsjechen zijn sportief en wandelen veel, daar komt dat door. We lopen dus de – roodgemarkeerde – E3, om te beginnen naar Šerák, dat is nu nog 5,5 kilometer. Die afstand is het probleem niet, maar we zitten hier op 782 meter en moeten naar 1300 meter. Hm, het is fris, zo’n 10 graden in de plus. We beginnen met een stukje asfalt, maar al snel wordt het een jeeptrail. Zo te zien lopen we hier langs een skihelling. De scherpte ligt niet goed op de tekst, het zal mijn fout wel zijn. Sowieso zitten we hier op 975 meter hoogte en we hebben dus al 193 meter ‘gewonnen’. Nog 3,5 kilometer. Tja, dat vragen Nederlanders vaak: ‘hoeveel kilometer lopen jullie per dag’?
Elke bergwandelaar weet dat het aantal gelopen kilometers niet interessant is, het gaat om het aantal meters stijgen en dalen. En dan, is het een fatsoenlijk pad of uitgesleten door erosie? Moeten er stukken ‘geklauterd’ worden? Dat is niet helemaal zonder gevaar, dus dat gaat langzaam en voorzichtig. Moeten er ‘trappen’ worden genomen? Traplopen is vreselijk vermoeiend!
Nou, het stikt hier van de skihellingen en skiliften. ’s Winters zal het hier wel druk zijn. Kijk, dit bedoel ik. Het pad stijgt behoorlijk, op de foto valt dat niet zo op, maar het is te doen. Wel moet je goed opletten waar je je voeten plaatst, want een val is zo gemaakt. Soms hebben we even zicht op de omringende bergen en bossen. Om half zeven zijn we bij de berghut Šerák. Het trekt een beetje dicht en het is 7 graden in de plus. Er staat 2,5 uur voor de beklimming, maar wij hebben er 1.45 uur over gedaan. Netjes dus. Volgens het koperen bordje zitten we hier op 1323 meter, ik kan meteen deze hoogte op mijn Suunto horloge instellen. Morgen wel controleren, want het ding werkt met een elektronische luchtdruksensor. Hier een schermafbeelding van mijn GPS. Vooral in het begin hebben we ‘hoogtemeters’ gemaakt, het laatste gedeelte was veel vlakker. OK, we kunnen terecht, veel gasten zijn er niet. Eten kan met de pot mee. Als eerste een schaaltje groentesoep. De hoofdmaaltijd bestaat uit goulash met gestoomd brood. Ik drink er een echt Tsjechisch biertje bij, dat halve litertje smaakt buitengewoon goed. Het toetje bestaat uit een soort cake, bosbessen, kaneel en slagroom. Volgens Menno is dit een echte Tsjechische boerenmaaltijd. Mwah, het heeft me toch heel behoorlijk gesmaakt. Ik reken met Menno de trein van Praag naar Ramzová af, dat was CZK289,- (€11,15).
De warme maaltijd kost hier CZK60 p/p (€2,31). Het overnachten kost CZK 590,- p/p (€22,76). Dat overnachten is voor Tsjechische begrippen erg aan de prijs.
Ik bel mobiel naar Orchideetje. Zij is dit weekend met dochterlief naar Oslo. Ze hebben een goede vlucht gehad en hebben al veel gezien.
We gaan naar de kamer. Op zich is het een prima kamer, maar de verwarming is uit.
Het is hier gewoon koud! De overgordijnen zijn zeker in de was. Ik ga onder de (warme) douche en daarna maak ik met mijn dompelaar een beker thee. Om negen uur kruip ik onder de dekens.