Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Trekvogelpad Enschede – Brummen
Zaterdag 28 februari t/m maandag 2 maart 2015

Zaterdag 28 februari 2015
Enschede – Haaksbergen
Het is al licht als ik om acht uur naar het station loop. Het is ‘wittig’, het heeft vannacht iets gevroren. Dit weekend loopt de temperatuur overdag op tot 8 à 9 graden in de plus.
‘s Nachts gaat het niet vriezen. Ik heb dan ook mijn Omsak en extra fleece thuisgelaten. Momenteel draag ik 5 kledinglagen (boven) en mijn dunne Helly Hansen lange onderbroek. Daaroverheen mijn gewone (zomer)wandelbroek van Fjällraven.
De trein is mooi op tijd. Uiteraard zijn er werkzaamheden, tenslotte is het zaterdag, maar daar heb ik hopelijk geen last van. De conducteur maakt een praatje met mij. Hij wandelt zelf ook, maar maakt op de kaart een route van een kilometer of dertig, die hij daarna upload naar zijn GPS. Hij is dus een ‘dagwandelaar’. Zo kan het natuurlijk ook en hij zal wel vrij reizen genieten bij de NS.
Ik had nog een Metro van vrijdag uit de bak gevist. Tja, zaterdag komt het ding niet uit, dat wordt waarschijnlijk te duur. De dikke ‘Fashion’ bijlage mik ik ongelezen in de prullenbak.
Hm, 40% van de huizenbezitters verhuist niet omdat ze hun huis voor minder geld verwachten te verkopen dan de hoogte van hun hypotheek. Ze blijven dus met een restschuld zitten. Hun huis staat ‘onder water’ heet dat in het jargon. Tja, de huizenprijzen zijn de laatste tijd iets gestegen, maar het niveau van de ‘goede’ jaren zullen ze wel nooit meer bereiken. Aflossen en mettertijd ‘quite’ proberen te spelen is mijns inziens het enige dat overblijft.
Zo te lezen zijn er gisteravond 18 voetbalsupporters aangehouden in de aanloop naar de voetbalwedstrijd Feyenoord – AS. Van die 18 supporters waren er 17 Nederlanders en slechts één Italiaan. Onlangs hebben Feyenoord ‘supporters’ in Rome vernielingen aangericht voor de voetbalwedstrijd AS – Feyenoord. Voor vele miljoenen maar liefst!
Ik veronderstelde dat het Romeinse legioen verhaal zou komen halen. Dat schijnt dus mee te vallen. Wie betaalt die massale Nederlandse politie-inzet in Rotterdam eigenlijk? Is dat de belastingbetaler? Ik dus ook?
Kijk, gemeenteraadsleden hebben er niet veel zin in om de straat op te gaan voor de verkiezing van de Provinciale Staten op 18 maart. PvdA’ers laten het helemaal afweten. Tja, de PvdA staat dramatisch laag in de peilingen, ga er maar aanstaan om het PvdA-verhaal uit te leggen.
Jihadi John, de beul van IS is ontmaskerd. Het blijkt een hoog opgeleide Engelsman te zijn. Een IT’er. Nu vraagt het journaille zich af hoe dit mogelijk is. Ze gingen er voetstoots van uit dat jihadisten laagopgeleid zouden zijn en gemakkelijk beïnvloedbaar. Ai, nu wil ik niet iets onaardigs zeggen over iT’ers, maar er zitten wél een aantal wereldvreemde vogels tussen. Ik vind het dus helemaal niet vreemd. Ik heb wat van die ‘onthoofdingsfilms’ gezien. Je moet tenslotte op de hoogte blijven, maar mij viel meteen al de onhandigheid van Jihadi John op. Hij doet het gewoon verkeerd, maar hier wil ik het bij laten.
Mein Kampf komt in Duitsland weer in de boekwinkel. De rechten op het boek – in het bezit van de deelstaat Beieren – vervallen in december. Het Duitse Instituut voor Geschiedenis brengt het uit. Dat wordt dus een Duitse uitgave. De rechten van de Nederlandse uitgave zijn in het bezit van de Nederlandse Staat en deze verbied herdruk. Vervallen die rechten ook binnenkort? Overigens, de Nederlandse vertaling van Mein Kampf staat gewoon op internet en is te downloaden. Ik heb het boek op mijn iPad staan. Ik ben erin begonnen, maar het is zo goed als onleesbaar door de oeverloze beschouwingen. Het is nog een dikke pil ook! Oh ja, voor mijn jeugdige lezers, Mein Kampf is dat boek geschreven door Adolf Hitler. Je weet wel, dat is die man die de Tweede Wereldoorlog begon.
Ai, de nietjes, ik zit op de helft van de Metro. Nu begint het entertainment gebeuren.
Dat lees ik niet en de Metro kan ook in de prullenbak.
Veel nieuws is er eigenlijk niet of het moet zijn dat de IS tot heden geen aanslagen heeft gepleegd in Brussel, Amsterdam, Washington of waar dan ook. Sowieso ben ik wel alert, je weet maar nooit.
OK, overstappen. Op het perron ontmoet ik Johan, hij loopt mee. Tjonge, vertraging, ook dat nog. Onderweg lopen we nog meer vertraging op. Onze geplande bus in Enschede gaan we niet halen. Het wordt dus de bus van 10.50 uur. Overigens, deze is het niet. Om 11.05 uur staan we in Usselo. Daar begint het Trekvogelpad. Het is vanaf hier 400 kilometer naar Bergen aan Zee, dat is goed te doen. Niet in één weekend natuurlijk, wij hopen er de komende drie dagen ruim 80 kilometer vanaf te knabbelen.
Valt er in Usselo nog een bakje koffie te scoren? Iets terug zien we restaurant Hanninkshof. Nou, dat ziet er prima uit. Helaas, in verband met een crematie is het alleen toegankelijk voor genodigden. Daar gaat de koffie!
OK, we gaan maar meteen van start om deze teleurstelling weg te lopen. Iets verder staat dit opknappertje. Mijn handen jeuken! Voor een appel en een ei is het je eigendom. Kijk, een informatiebord, altijd interessant. Ongelooflijk dat er hier 10.000 jaar geleden al mensen rondzwierven. Ze waren natuurlijk op zoek naar iets eetbaars. Stel dat je ineens zo’n steentijdjager tegen het lijf loopt? In het midden – met de rode pannen – mijn opknappertje. Een naamloos kreekje of zou het de ‘Rutbeek’ heten? In elk geval lopen we naar het recreatiegebied ‘Het Rutbeek’. We hebben er prima weer bij. De zon schijnt, wat wil je nog meer! Er staat wel wat wind, die we meest schuin tegen hebben. In het bos hebben we van de wind geen last. Het Rutbeek in tegenlicht. Het Rutbeek is ontstaan door zandafgraving en je kunt er zwemmen, (naakt)recreëren, surfen, kanoën en op de kunststof piste iets verderop zelfs skiën. Waar zijn al die dapperen? Maar weer eens een paddenstoel. Ik moet toch aannemelijk maken dat ik hier echt geweest ben. Op naar het Buurserzand. Het is bij halfeen. Het restaurant bij Het Rutbeek was gesloten, dus helaas. Achter een elektriciteitshuisje (uit de wind) bereiden we op onze brandertjes koffie. Ik heb vanmorgen een lunchpakket bij me gestoken, dat gaat nu voor de helft op. Tja, onderweg heb ik nooit zo veel trek. Na zo’n halfuurtje stappen we weer op.
Een grenspaal, daar lust ik wel pap van. Hoewel, dit is een degelijk stenen exemplaar. Dit ras koeien zie ik voor het eerst. Ze hebben iets hert-achtigs. Wie het weet mag het zeggen. We bereiken het Buurserzand. De naam laat het niet vermoeden, maar vooral de noordpunt van het Buurserzand is nat, erg nat! Ik ben hier vaker geweest, maar ja, waar eigenlijk niet. Het Buurserzand staat bekend om zijn jeneverbessen. Het gaat de laatste decennia wat minder goed met de jeneverbesstruiken in Nederland. Hoe dat komt is niet precies bekend. Ze zijn er hier zuinig op. Nat, maar dat zei ik al. Helaas, mijn thermometer is defect en ik had hem nog maar net. Ik heb ook een thermometer in mijn GPS, maar de sensor zit in mijn andere rugzak. Die moet ik er maar eens uithalen, zonder thermometer kan ik niet wandelen. Wat zou de temperatuur zijn?
Ik schat een graadje of vijf à zes in de plus. Feitelijk is dat een prima wandeltemperatuur.
Onlangs heeft het natuurlijk gigantisch geregend, maar dat is gebruikelijk in ons kikkerlandje. Zo langs de randjes is het toch aardig soppig, dus pittig lopen. Wat is dat? Is dat een voormalige ‘hangplek’? En dan bedoel ik niet zo’n locatie in het winkelcentrum waar jongeren (ook wel senioren) rondhangen. Nee, ik bedoel zo’n locatie waar toentertijd misdadigers werden opgehangen. Dat ‘hangen’ was toentertijd een gebruikelijke straf voor een (klein) vergrijp. Tegenwoordig moet je dan een paar uurtjes schoffelen, maar ja, het is nu een andere tijd natuurlijk. Oh nee, het is gewoon een uitzichtpunt, wel mooi, compleet met informatiebord. Deze locatie ken ik uiteraard ook. Het Noaberpad gaat linksaf, wij rechts. Mijn lezers weten natuurlijk dat ik het Noaberpad in 2013/2014 heb gelopen. Het Buurserzand ligt alweer achter ons, nu is het akkerbouwgebied. En ook onder het maaiveld valt een en ander te halen. Als ze nog even doorgaan wordt dit ook een aardbevingsgebied. Tegen tweeën bereiken we de Buurserbeek. De Buurserbeek ontspringt in Duitsland bij Ahaus en heet daar de Aa. Bij de Nederlandse grens wordt het de Buurserbeek en in Diepenbeek wordt het de Schipbeek. In Deventer stroomt ze in de IJssel. Toentertijd was de Buurserbeek belangrijk voor de scheepvaart, maar in de 19e raakte de beek in onbruik als vaarweg. Tja, het hoogteverschil tussen Buurse en Deventer is 32 meter en sluizen waren er nauwelijks, alleen stuwen en stroomversnellingen zoals hier. De platbodems toentertijd (zompen genoemd) hadden een diepgang van 12 centimeter, desondanks was het bevaren van de Buurserbeek eigenlijk ondoenlijk. Is dit de schuur van een hobbyboer? Van die holwoning is natuurlijk niets meer over, dat is wel een beetje jammer. Zo’n strak stukje asfalt is op zijn tijd nooit weg. Nog een stukje, dan langs het Buurserveen en dan door het aansluitende Haaksbergerveen. Dit stukje bedoel ik, akkerbouwgebied dus. Het Buurserveen is erg, erg nat. En het Haaksbergerveen doet er weinig voor onder. Met zo’n plankenpad hou je tenminste droge voeten. We treffen het wel met het weer. Het Haaksbergerveen ligt achter ons, het stijgt iets. Afwisselend bosgebiedjes en akkerland staat ons te wachten. Richting Haaksbergen gaat het. Zover lopen we niet, een kilometer vóór Haaksbergen slaan we linksaf en lopen verder in zuidelijke richting. Overigens, in Haaksbergen reed tijdens een evenement op 28 september 2014 een monstertruck het publiek in. Drie doden vielen daarbij en tientallen gewonden. Achteraf wast iedereen zijn handen in onschuld, maar het is toch logisch dat je niet kunt stunten op zo’n klein pleintje!!
Oh, toch nog een klein randje van het Haaksbergerveen. Zo’n erker is toch het einde! Daar ga je lekker in zitten met een espresso en na twaalven met een goed glas witte wijn. En dan al die wandelaars aan je voorbij laten trekken! Zomaar een plaatje van een weiland. Alweer een informatiebord. Zo steek je nog eens wat op. Kijk, zo’n waarnemingspost in een toren is net nog wat handiger dan een erker. Hier zijn ze ook goed bezig, maar waarmee precies is me niet duidelijk. Kon er geen bordje vanaf? Iets verder is de Buurserbeek. Hier gaan ze ruimte maken voor vis, recreatie en water.
Dat slootje zo-even zal er wel mee te maken hebben. Het is bij vijven en we naderen de Oostendorper watermolen. Eerst maar even een informatief bordje, dat scheelt mij een boel typewerk. Overigens, aan deze watermolen bracht ik al eerder een bezoek. En dit zijn ze dan. Ze draaien niet, dat is wel een beetje jammer. Toch mooi! Naast de watermolen staat restaurant ‘Bij de Watermölle’. Daar was ik nog niet eerder. Sowieso moeten we water halen en ik lust wel een colaatje. Hm, ik dacht het wel… als ik in het toilet in de spiegel kijk zie ik dat mijn linkeroog bloeddoorlopen is. Ik ben lekker bezig de laatste tijd. Mijn bloed is weer eens te ‘dun’. Hoe zou dat toch komen? Nou ja, er zijn erger dingen, straks maar een pilletje minder. Gelukkig kan en mag ik zelf doseren, dat heeft wel zijn voordelen.
Tjonge, ze durven hier maar liefst €2,35 voor een colaatje te vragen. Colaatje inderdaad, ze serveren hier van die miniflesjes van 0,25 cl! Het moest verboden worden. Nou ja, cola is verre van gezond, misschien denken ze hier aan je gezondheid. Om halfzes stappen we weer op.
Ik werp nog een blik achterom naar de Oostendorper watermolen, we lopen een stukje langs de Buurserbeek. Iets verder steken we de beek over en lopen Landgoed Lankheet op. Tja, de markering is onduidelijk, maar we proberen het maar. Even verder lopen we door het ‘Waterpark Het Lankheet’. De Universiteit van Wageningen doet hier onderzoek naar de zuivering van oppervlaktewater met rietfilters. Toentertijd (1985?) deed ‘De Kleine Aarde’ in Boxtel hier ook al (kleinschalig) onderzoek naar. Toentertijd ben ik er een aantal malen geweest.
Maar ja, voorzover ik weet is ‘De Kleine Aarde’ failliet gegaan.
Mooi toch met die stapstenen? Iets verder is er bos genoeg en we zien geen kip. Het is zes uur, een mooie tijd om een plekje voor de tent te zoeken. We lopen het bos in, nogal veel bramen staan er hier.
Toch vinden we al snel twee ruime locaties waar onze tentjes prima passen. Het is nog licht, dat is erg handig tijdens het opzetten van de tent. Nog voor half zeven staat de tent, ingericht en wel. Eerst maar mijn pilletjes. Nu ik toch zit op mijn stoeltje – het is helemaal niet koud – bel ik eerst even naar Orchideetje onder het genot van een bekertje Merlot. Alles gaat goed thuis. Zoals gebruikelijk bereid ik een kerriesoepje en daarna een Al Pesto kaas & basilicum van de Fa. Knorr. Het is een nieuw product in een nieuwe verpakking. Nou, ’t is niet heel lekker, deze neem ik niet meer. Ik weet niet hoeveel basilicum erin zit, maar daar zit nogal wat vitamine K in. Nu met mijn oog komt dat wel goed uit.
Na de afwas en tandenpoetsen kruip ik tegen achten in de slaapzak. We hebben er zo’n 24 kilometer opzitten, dat voel ik best wel.