Lieve lezer(essen)s van onze wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws.
Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons etentje in:
‘t Nonnetje (http://www.hetnonnetje.nl) te Harderwijk.

Donderdag 20 februari 2014
Zoonlief is jarig en dat gaan we vieren in restaurant ’t Nonnetje in Harderwijk. Dochterlief is in Berlijn, dat is even pech (voor haar). OK, volgende keer beter!
Al eerder aten we in ‘t Nonnetje en ook toen heb ik een serie foto’s gemaakt. Helaas waren de foto’s onder de maat (onscherp en te donker) en verder zag ik geen kans om de uitgebreide toelichting op de gerechten te ‘vertalen’ in een enkele zin. Geen ‘reisverslag’ dus van die avond.
Ook aten we een keer bij restaurant Basiliek in Harderwijk (http://www.restaurantbasiliek.nl). Daar is het ook 100% in orde, maar is het wat grootschaliger dan ’t Nonnetje. Ook toen waren de foto’s onder de maat.
Er zijn diverse (eet)mogelijkheden, raadpleeg daartoe de website van ’t Nonnetje.
Wij reserveerden ‘online’, dat werkt prima.
OK, nieuwe poging, nieuwe kansen met een nieuwe camera.
We worden hartelijk welkom geheten door de gastvrouw. Tja, ik weet niet hoe dat werkt, maar je merkt het direct. Medewerkers in een restaurant met één of meer Michelinsterren zijn toch uit ander hout gesneden dan de ‘bediening’ in een gewoon restaurant. We krijgen een prima tafel aan het raam en kunnen uitkijken over de verregende Vischmarkt. Ik vertel maar meteen dat ik foto’s maak voor mijn website, dat is nu eenmaal een afwijking van mij. Tenminste, ik hoop dat de foto’s beter zijn dan de vorige keer, anders opnieuw geen verslag. Om te voorkomen dat ik weer in de problemen kom met het ‘vertalen’ van de toelichting wordt het menu voor mij uitgeprint. Hulde! Wij hebben gekozen voor het ‘Menu de Verleiding’ en vier gerechten vinden we voldoende. Hier komt het: Als amuse krijgen we crackers van risotto met humus. Risotto is een rijstgerecht en humus is een puree van kikkererwten. Dit schaaltje is niet voor mij alleen, dit horen we met z’n drieën te verdelen. Volgens mij krijgen we er een glas Cava bij. Ik ben niet zo dol op schelpdieren, maar dit gerecht van gegratineerde oester met een sherrysaus bekomt mij uitstekend. Het volgende gerecht vind ik niet terug op het menu, maar het is een vegetarische steak tartaar bereid met ui, olijfolie en room. We krijgen er ongelooflijk lekker brood bij!
Dit begeleid met een Benito Santos uit Spanje. Het gaat natuurlijk om het eten (én de gezelligheid én de ambiance), maar ik vind de wijn net zo belangrijk. Zoals bekend moet ik een beetje oppassen met alcohol, anders raakt mijn bloedstolling van slag. Is dit nu de Coquille met knolselderij en Hollandaise? Ai, ik heb het niet goed onthouden, en nu zit ik in de puree. Nou ja, het is allemaal even lekker en daar gaat het om.
We krijgen er een Franse wijn bij uit de Loire streek. Daar heb ik toentertijd met Orchideetje gefietst. Het volgende gerecht is Skrei met brandade van spruitjes en gerookte paling. Skrei is winterkabeljauw uit de Noorse Lofoten. Daar zijn Orchideetje en ikzelf in 2012 nog geweest.
We drinken er een rode wijn bij (dat hoort bij Skrei!) uit Portugal. Deze wijn is werkelijk bizar lekker en combineert ongelooflijk goed met het gerecht. Voor mijn gevoel ‘smelt’ het gerecht samen met de wijn. We horen dat de chef deze wijn persoonlijk heeft opgespoord. Mijn complimenten! Het volgende gerecht is Hollands kalf, haas, spare-rib en een worstje met paddenstoelen. Ook hier drinken we de Portugees bij. Ook bijzonder is het mes van de Franse firma Laguiole. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. In een column schreef wijlen Johannes van Dam dat hij altijd zijn (inklapbare) Laguiole meenam naar een restaurant, omdat hij over de scherpte van de messen in vele (top)restaurants niet te spreken was. Of we zin hebben om een aantal bijzondere kazen te proeven? Uiteraard willen we dat en dat we daarvoor (extra) in de beurs moeten tasten is logisch. We krijgen er twee witte wijnen bij. Dit keer worden de glazen halfvol geschonken, dat is samen één glas. Ook is er toast met marmelade en appelstroop. Kijk, dat schaaltje had ik even naast de wijnglazen moeten zetten. Ai, ik val helemaal stil, zo lekker is dit alles! Als laatste komt een rabarbergerecht door, begeleid door een Moscatel uit Portugal. Als allerlaatste bestellen we koffie en thee begeleid met lekkers. Nou, lekker is het zeker. Het zijn allemaal maar kleine hapjes, zoals de kaart vermeldt, op ‘tapas’ manier geserveerd. Maar al bij al hebben we ruim voldoende gegeten. We gaan echt niet ‘hongerig’ op huis aan.
Het zit erop, werkelijk fabuleus gegeten (en gedronken). We gaan meteen weer sparen voor de volgende keer. Team ’t Nonnetje en alle medewerkers: bedankt!