Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag ‘Stelling van Amsterdam’ van Volendam naar Hoofddorp
vrijdag 26 augustus t/m zondag 28 augustus 2011

Vrijdag 26 augustus 2011
Volendam – Spijkerboor
Verdorie, de trein rijdt niet! Wat is dit nu weer? Er staat een bus en ik ga meteen informeren. ‘Waar moet u heen?’, wordt gevraagd. ‘Naar Amsterdam’, antwoord ik.
‘Ja, dan moet u met deze bus mee!’ OK, ik stap in en meteen rijdt de bus weg.
‘Waar gaan we eigenlijk heen?’, vraag ik aan een jongeman. ‘Naar het volgende station’, antwoordt hij, ‘daar staat de trein’. De informatie klopt, als we het station naderen, zie ik de trein al staan. Snel inchecken, dat was er nog niet van gekomen. Daarna in versnelde pas naar de trein, want voor je het weet, vertrekt hij. Ik kom terecht in een overvolle trein, maar kan nog net een plekje vinden. Ik zit tegenover een Nederlands meisje, maar duidelijk van Turkse of Marokkaanse afkomst. Om die afkomst te benadrukken draagt ze een hoofddoek. Normaal ben ik niet zo stoutmoedig, maar nu spreek ik het meisje aan. Wat blijkt, dit is de eerste trein die weer volgens dienstregeling rijdt. Vannacht is er een deel van de (koperen) bovenleiding gestolen. Ja, dat hoor je tegenwoordig vaak. Dat koper zal wel meteen op transport gaan, want ik denk dat de plaatselijke oud-ijzerboer de politie belt. Het meisje spreekt trouwens vlekkeloos Nederlands, nu ja, ze is hier geboren natuurlijk. Het zou me niet verbazen dat ze op weg is naar de universiteit en medicijnen studeert. In elk geval rijdt de NS, ik zag mijn hele planning al de mist ingaan. Joke komt langs, ze had me de trein zien instappen. De Spits ligt in de trein, ik vind het van de gratis bladen de slechtste. Steve Jobs – de CEO van Apple – is teruggetreden. Dat zat er al een tijdje aan te komen. Hij is pas 56, maar kampt al jaren met ernstige gezondheidsproblemen. Tja, hij is miljardair, maar daar koop je geen gezondheid voor. Het aandeel Apple is 7% gedaald, maar dat komt wel weer goed. Steve blijft wel zitten in de Raad van Bestuur. Medio jaren 90 stond Apple op het punt om failliet te gaan, nu is Apple het waardevolste bedrijf ter wereld. De Apple producten zijn wel een stukje duurder, maar dan krijg je wel een uitstekend functionerend apparaat. Zelf ben ik zeer te spreken over mijn iMac en mijn Nano natuurlijk. Nou, verder geen nieuws, zo te zien.
De weersverwachting ziet er slecht uit. Voor vandaag worden er buien, hagel en onweer verwacht. Morgen ook weer buien, mogelijk wordt het zondag wat droger. De temperatuur is aan de lage kant, namelijk 18 graden in de plus. Om te wandelen is dat overigens een prima temperatuur. Op Amsterdam Centraal is een nieuw busstation in aanbouw. Het heet ‘IJsei’. ‘IJsei’? Kun je dat even spellen? Is dat met een korte of een lange ‘ij/ei’? Voor een buitenlandse (rugzak)toerist zal ik een notitieboekje paraat houden. Wie verzint nu ‘IJsei’. Het staat voor IJzijde Stationseiland. Ligt het station op een eiland? Sinds wanneer is dat?
Het begint meteen al goed. De roltrappen zijn afgezet met hekken en rood-wit lint.
Volgens een bord moeten we voor de bus naar Volendam de voetstappen volgen. Nou fijn, maar waar zijn de voetstappen? We vragen het een conducteur. Deze man wijst ons de tunnel. Daar moeten we in en dan pas zie je de voetstappen. Nou, de tunnel is lang en de tijd kort. We moeten nog een trap op en dan nog een eind ‘perron’. Bus 116 zie ik staan en Sjef en Jan-Louis hangen uit de deur. We stappen – buiten adem – in, checken in en meteen gaat de bus rijden. Tjonge jonge!
Het is bijna een half uur bussen naar Volendam, precies genoeg om weer op adem te komen. Bij de halte ‘Prinses Margrietstraat’ moeten we eruit. Ik vraag het de chauffeur maar even, want het elektronisch display is defect. De rugzakken gaan om, we kunnen van start. Had ik trouwens in alle drukte uitgecheckt? Ja, deze keer ben ik het dus niet vergeten. Kijk, dat restaurant daar beneden ken ik. Ik had daar tijdens de Zuiderzeeroute met Orchideetje willen eten, maar ze waren vol.
Toentertijd kon ik het voormalige café ‘Het Hemeltje’ niet vinden en er naar vragen in Volendam is buitengewoon pijnlijk. Intussen weet ik de locatie en ik wil een foto maken van het monument. Zoals bekend is dit pand tijdens de nieuwjaarsnacht 2000-2001 in brand geraakt. Het gevolg was verschrikkelijk, 14 jonge mensen kwamen om en er waren 180 gewonden. Ik zie dat het pand te huur staat. Voor het pand is in de dijkhelling dit monument geplaatst.
In het aanpalend restaurant ‘Lotje aan de haven’ gebruiken we de KMA. Tijdens het afrekenen vraag ik of het klopt dat Het Hemeltje te huur staat. Ik had het beter niet kunnen vragen, want het wordt de (jonge) ober bijna te veel. Maar het klopt, de begane grond is te huur, maar het voormalige café Het Hemeltje op de eerste verdieping is en blijft in dezelfde staat als na de brand.
Tegen twaalven gaan we op pad. Het druppelt iets. Toch maak ik een aantal foto’s op de dijk. Over de dijk lopen we naar Edam. Het wordt droog, maar het is erg vochtig en zwaar bewolkt. Koud is het eigenlijk niet. Hier steken we het sluisje over van Edam. Iets verder staat het fort bij Edam. Kijk, we lopen de ‘Stelling van Amsterdam’ en het thema van deze wandeling is het stelsel van forten dat tussen 1880 en 1920 in een straal van
15-20 kilometer rond Amsterdam is aangelegd. Door inundatie kon de vijand op afstand worden gehouden en dan vanuit de forten onder vuur worden genomen. Tja, tijdens WO-I is Nederland niet aangevallen. Was de ‘vijand’ op voorhand bang dat ze deze stelling niet zouden kunnen doorbreken? Dan zou je dus kunnen beweren dat de Stelling van Amsterdam ons land behoed heeft voor WO-I. Nog even over het Fort bij Edam. Tijdens WO-I waren er 255 militairen gelegerd, die uitgerust waren met vijf kanonnen en negen mitrailleurs. Ik neem aan dat dit de legeringsgebouwen zijn geweest. Er is sprake van enigszins achterstallig onderhoud. En dit is het Fort bij Edam gelegen op een eiland. Het hek zit dicht, vandaag is het geen bezoekdag. Over het ‘Oorgat’, zo heet het kanaal van Edam naar het IJsselmeer, liggen een aantal ophaalbruggen. Edam bestaat voornamelijk uit één straat, die vandaag een beetje somber oogt. Dit is het kanaal(tje) het Oorgat. Jammer van die geparkeerde auto’s. Kunnen ze die niet achter hun huizen parkeren? De sluis uit 1565. De sluisdeuren bevonden zich toentertijd onder de brug. Zo te zien worden hier zinken teilen en emmers gespaard. Zou deze woonboot nog bewoond zijn? Zou een eventuele bewoner contact met mij willen opnemen? Rond een uur of een lopen we Edam uit. We lunchen een halfuurtje op een bankje.
Het is droog en 20 graden in de plus. Jammer dat het zo bewolkt is.
Hier lopen we langs de Purmerringvaart. Het oogt wat saai en dat is het ook. Wat was dit witte gebouw ook alweer? Ik meen een gemaal, maar zeker weten doe ik het niet. Goed, we maken er een prijsvraag van. En dit is een boerderij, zoveel is zeker. Tegen halfdrie steken we de Purmerringvaart over en lopen Kwadijk in.
In 1911 werd begonnen met de bouw van het Fort bij Kwadijk, maar al snel werden de werkzaamheden opgeschort. In later jaren is het zand hergebruikt en zijn de funderingen verwijderd. Er is nu dus niets meer te zien. Iets verder staat dit kerkje. Zou de watertoren nog functioneren? Dit huis staat te koop. Nou, het ziet er leuk uit. Even na drieën bereiken we het Fort benoorden Purmerend. Het bevindt zich iets van de route, maar er is behalve een wijnimporteur ook een restaurant gevestigd.
Nou, de wijnimporteur zit er, maar te proeven valt er vandaag niets. Daarvoor moet je een afspraak maken. Het restaurant is volgens een bord gesloten en we kunnen het zo snel ook niet vinden. Ik krijg de indruk dat het restaurant van de aardbodem verdwenen is.
Dan maar geen koffie. We slaan linksaf en lopen langs de westkant van Purmerend. Kees weet verderop een Van der Valk hotel-restaurant. Het zit 500 meter van de route af, maar we kunnen daarna gewoon doorlopen. We snijden dan een stukje af en komen na een dikke kilometer weer op de route. Druk is het niet bij Van der Valk, zo te zien zijn we de enigen. Zou het werkelijk zo slecht gaan? We kunnen in elk geval terecht en bestellen koffie, thee, cola enz. We ‘moeten’ nog zo’n kilometer of drie. Dat is niet al te ver en het blijft nog lang licht.
Tja, er zijn hier geen campings, dus moeten we wildkamperen. Ik heb een bomenrij langs het Noordhollands Kanaal op het oog. OK, tegen vijven stappen we op. Er staat een aantal mensen met koffers voor de receptie. Zo te zien hebben ze hier een weekendje geboekt. Zo slecht gaat het dus niet.
OK, langs het Noordhollands Kanaal. Tegen halfzes zien we aan de overkant van het Noordhollands Kanaal de Grondzeiler ‘Nekkermolen’ uit 1631. Het is een poldermolen, dat wil zeggen dat hij als functie heeft het bemalen van de Beemsterpolder. De molen is maalvaardig. De Beemsterpolder ligt toch een fors aantal meters beneden NAP. Deze boer maakt wel reclame voor de mooie polder, maar de dijken moeten het wel houden! Helaas, de beoogde wildkampeerplek is niet bruikbaar. De bomenrij is een schamel randje en er loopt een asfaltweg langs. Iets verder ligt het Fort aan de Middenweg.
Helaas, het fort is volgens het boekje verhuurd en niet toegankelijk. Op de oprit staat een fors hek en in principe klim ik niet over hekken. Als je dan als wildkampeerder ‘gesnapt’ wordt ben je sowieso fout. Verderop ligt Fort aan de Jisperweg. Helaas, ook dit fort is met een fors hek afgesloten. Tja, volgens het boekje is Natuurmonumenten de eigenaar en zij koesteren dit pareltje vanwege de bijzondere natuur. Ja, via de zijkant kun je over een dammetje en een hekje op het fort komen. Tja, als je nu alleen bent, dan kun je het wagen. Maar wij zijn met z’n vijven. Dat gok ik niet, want de bekeuring voor wildkamperen schijnt €45,- p/p te zijn. Verderop zie ik iemand naar zijn brievenbus lopen en dan weer de dijk afdalen. Is dat misschien de fortwachter? Misschien mogen we wel bij de fortwachterswoning kamperen. Ik loop richting fortwachterswoning, maar het blijkt een bungalow te zijn. Ik bel aan en een wat oudere man (dat is dus een man die duidelijk ouder is dan ikzelf) doet open. Ik trek een vermoeid gezicht (dat is niet moeilijk, want we hebben er 26 kilometer opzitten) en ik vertel mijn verhaal. Nou, het is geen probleem, we kunnen onze tentjes op zijn weilandje opzetten. Alleen wil hij morgenmiddag het gras maaien. Ik kan de man geruststellen, morgenochtend om half negen gaan we weer lopen. Wat een mooie plek! En het zonnetje komt ook nog even kijken. Verderop is druk vliegverkeer, maar we staan op voldoende afstand. Ik heb weer een Lindemans Shiraz van Appie meegenomen. Dit is werkelijk een heel best wijntje.
Sjef begint ook met het bereiden van zijn warme hap. Iets verder staat Jan-Louis. Reino en Joke staan wat verder naar rechts. Zoals gewoonlijk bereid ik een soepje en een Struik maaltijd. Afgelopen week ben ik druk geweest, dus vanavond op tijd naar bed.