Maandag 3 oktober 2016
Canillas de Albaida – Cómpeta – Zijderoute – Canillas de Albaida
Om half negen genieten we het ontbijt en om halftien stappen we in de mini-busjes van ons hotel. We rijden naar Cómpeta waar we na zo’n twintig minuutjes arriveren.
Daar starten we met de wandeling van vandaag. Ik zie op mijn GPS dat we ons op 650 meter hoogte bevinden.
Nou, daar gaan we, meteen een steil geitenpad omhoog. Onder ons ligt Cómpeta. Als ik een paar stappen verder loop is er meer van Cómpeta te zien. En rustig aan stijgen we verder. Het valt mij zwaar, maar bij die bomen verderop is zo ongeveer de top. Het geitenpad is overgegaan op een jeeptrail. Moest dat nu echt zo steil? Om twintig over elf bereiken we het hoogste punt op 1060 meter. We zijn dus zo’n 400 meter gestegen. Bergachtig is het hier wel. We gaan een stukje dalen. Maar verderop gaan we weer stijgen. Gelukkig is het niet zo steil. Om half twaalf draaien we de zijderoute op. Toentertijd werden over dit pad de zijdecocons naar Granada gebracht. Nu loopt er de GR-242 van Nerja (aan de kust) naar Periana (in het binnenland) met een lengte van 74 kilometer. Tevens maakt deze GR deel uit van de GR-249. Met dat laatste pad hebben we gisteren al kennis gemaakt. Het is een geitenpad, maar het is goed te doen. Wel is het warm, inmiddels 29 graden in de plus. Mick vertelt dat dit huis tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) is vernield. Overigens, tijdens de Spaanse burgeroorlog zijn bijna een half miljoen Spanjaarden gesneuveld ofwel zonder proces geëxecuteerd.
Ok, we lopen weer verder. Volgens Mick is dit een voormalige kalkgroeve. De kalk werd gebruikt om de huizen wit te schilderen. Bij dit opknappertje gaan we lunchen. Het is bij halfeen, een mooie tijd. Om tien over één aanvaarden we de terugweg. We lopen hetzelfde stuk terug, maar zoals altijd ziet het er weer heel anders uit. Hier had iemand een paar kruiwagens cement over. Heet dit kruid niet Marjolein? Alles wat we gestegen hebben, moeten we ook weer dalen. Zo’n jeeptrail loopt wel lekker weg. Mooi, zo’n bord. Olijven, we naderen de bewoonde wereld. Wat ligt daar in het ravijn? Ah, een auto. Die had iemand zeker niet meer nodig. Het laatste stuk (twee kilometer) gaat uiteraard over asfalt. Om kwart voor vier lopen we Canillas in. We zijn er weer. We hebben er bijna 16 kilometer opzitten, zijn 525 meter gestegen en 709 meter gedaald. Dat is toch niet gering.
Ons restaurant is gelukkig open en ik neem er een biertje op. Dat heb ik wel verdiend, vind ikzelf. Overigens, sowieso een prachtige wandeling vandaag. Maar… ik merk dat het me te zwaar wordt, mijn hart is het laatste jaar behoorlijk achteruit gegaan. Het is niet anders. Gelukkig kan ik nog wel goed op vlak terrein wandelen. Tja, dit zal wel de laatste wandeling met Djoser zijn. Maar… er is meer! Onlangs zagen we op TV een serie programma’s over Griekenland. Ik meen op de Belgische zender Canvas. Vele, vele jaren geleden hebben we dat allemaal met eigen ogen gezien. Zullen we daar nog eens gaan kijken? Ik zie dat Djoser een prachtige Griekenlandreis op de site heeft staan (https://www.djoser.nl/rondreis_griekenland/20-dagen-griekenland/), inclusief Santorini (nog nooit geweest) en Kreta (al vele malen geweest). Wie gaat er mee?
Ok, onder de douche (en meteen mijn wasje). WiFi doet het eerst niet, maar even later wel. Toch wel een geweldige uitvinding, zo’n iPad.
Om half zeven loop ik naar ons pleintje en bestel een cola.
Vanavond Paella. Onze kok is al bezig met het fruiten van ui en tomaat. En op deze foto zijn de garnalen en zo meer toegevoegd. We beginnen met een voorgerecht. Het heet ‘Jarriera – Málaga’. Er zitten bonen, aardappel, vis, sinaasappel, ei en olijven in. Het is een typisch streekgerecht. Nou, het smaakt prima. Ik drink er gewoon rode wijn bij. Daarna komt de Paella door. Prima, gewoon zoals het hoort. De garnalen vis ik eruit, die gaan naar Orchideetje. Van garnalen ben ik geen groot liefhebber. Het nagerecht bestaat uit geflambeerde banaan met vanillesaus. Het ziet er niet uit, maar het smaakt prima en daar gaat het om. Om negen uur gaan we naar de kamer.