Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Sicilië
maandag 5 mei t/m maandag 19 mei 2008

Maandag 5 mei 2008
Nederland – Sicilië
De koffers zijn gepakt, Orchideetje gaat nog even met stoffer en blik door het huis, dus kan ik mooi mijn woongroep-schoonmaak-taak uitvoeren. Na afloop drink ik nog even koffie met de groep, want ons espresso-apparaat heb ik gisteravond al schoongemaakt. De kuipplanten op het terras krijgen nog een scheut water, van de week loopt de temperatuur op tot 23 graden (boven nul). Dat zul je net zien: gaan we een keertje weg, wordt het in Nederland mooi weer.
Tegen elven komt de ‘taxi’ voorrijden om ons naar het station te brengen. Ai, het is druk in het dorp en op het station. Iedereen is ’s zomers gekleed en voor veel mensen is het een vrije dag. Bevrijdingsdag tenslotte. De trein van 11.19 uur is precies op tijd, toch ben ik behoorlijk zenuwachtig. In principe kan er vandaag veel misgaan, deze trein naar Utrecht is fase één van het plan, dat is in elk geval gelukt. We zijn ruim voor vertrektijd van de ICE in Utrecht. We drinken er een beker koffie op en nemen er een plak cake bij. Er wordt omgeroepen dat iemand op het traject naar Apeldoorn voor de trein is gesprongen, er rijden bussen. Het is tragisch, maar zoiets zou zomaar je vakantieplannen in de war kunnen sturen. Ook weer ruim op tijd staan we op spoor 12B. We kijken even op het rijtuigindelingbord waar ons rijtuig zo ongeveer stopt. De instaptijd is maar kort, weet ik. Ook weer precies op tijd komt de ICE 125 naar Düsseldorf voorrijden en rijtuig 23 stopt recht voor ons. We stappen in en ik zet de koffers in het bagagerek. Het is even passen en meten, maar het kan precies. We gaan op onze gereserveerde plaatsen zitten en ik stel opnieuw vast: wat een mooie trein! Ook dit keer is de trein niet vol, ik schat dat hooguit 20% van de stoelen bezet is. Ook in Arnhem komen er maar weinig mensen bij. Inmiddels hebben we wel 10 minuten vertraging opgelopen door vertraagde treinen en problemen met een niet sluitende overweg. Ik zit mij af te vragen of we nu in Duisburg of in Düsseldorf zullen uitstappen. In Düsseldorf ben ik bekend, Duisburg is nieuw voor mij. Maar ja, via Duisburg is het korter. Dat doen we dus en al snel zien we op Gleis 5 de RE 4322 van 14.48 uur. Ik ging ervan uit dat we de S1 moesten hebben, de S1 vertrekt ook van Gleis 5, maar dan om 14.55 uur. Nou ja, deze RE gaat ook naar de Flughafen, dus nemen we hem. Niet deze dus, het is wel een RE, maar hij heeft een andere bestemming.

Tegen drieën staan we op Düsseldorf Flughafen. Tot heden begrijp ik niet hoe dat nu precies (in de war) zit op Düsseldorf Flughafen. De ene keer moet je de ‘skytrain’ nemen en een andere keer kom je direct uit bij de Terminal. Goed, we moeten nu de skytrain nemen en daartoe moeten we eerst een kaartje à €1,20 uit de automaat trekken. Het is een tamelijk gebruiksonvriendelijk apparaat, iedereen heeft er ruzie mee. Gelukkig is degene die voor mij stond behulpzaam, dus kunnen we legaal plaatsnemen in dit futuristische apparaat. Heen en weer bonkend aan de goot boven de skytrain, gaan we via het Parkhaus en Terminal A-B naar Terminal C. Toch een heel mooi vliegveld, dat Düsseldorf, het is allemaal splinternieuw. Volgens mij staan ze klaar om de ‘macht’ over te nemen. Tegen half vier staan we in de rij voor het inchecken. Het gaat tamelijk snel, zeker vergeleken met Schiphol. Als we aan de beurt zijn vraag ik of er nog stoelen met wat meer beenruimte beschikbaar zijn. Die zijn er, maar zo’n stoel kost €25,- extra. Nu weet ik van de vorige vluchten met TUI, dat de beenruimte bij TUI zonder meer ruim is. De grondstewardess denkt mee, en stelt voor de stoel tussen Orchideetje en mij leeg te laten. Kijk, dat is nu eens service. Dat voorstel nemen we aan, het scheelt toch weer €50,-.
TUI, ik overweeg om vaste klant bij jullie te worden.
Om 16.00 uur gaan we door de security check, we hoeven niet te wachten, dat is op Schiphol toch wel even anders. Het horloge en de broekriem mogen omblijven en de bergschoenen hoeven niet uit. Het gaat er hier allemaal relaxt aan toe. We zijn zo langzamerhand weer toe aan koffie en thee. Daar is aan gedacht, er is hier een pracht van een restaurant. ‘Taxfree’ shops zijn er ook, maar niet zoveel als op Schiphol. Eigenlijk hoeven al die zogenaamde taxfree shops van mij niet, bovendien loop je kans dat je in de drukte je cadeautjes kwijtraakt. Om 17.40 uur kunnen we boarden, dat is wel wat later dan gepland. Gelukkig gaat het snel, tien minuten later zit iedereen op zijn stoel. Het toestel is een Boeing 737-800. Ik kijk eens om mij heen, hij zit zo goed als vol. Het is bijna niet te geloven, maar de stoel tussen Orchideetje en mijzelf blijft leeg. De beenruimte is zoals verwacht redelijk ruim, maar nu zit ik helemaal riant. TUI bedankt! Ai, we rollen achteruit, we gaan nog op tijd weg ook.
Het vliegveld heet voluit: Düsseldorf International, oftewel ‘DUS’ in luchtvaarttaal. Ze zijn hier behoorlijk aan het werk, zo te zien willen ze van Düsseldorf een Mainport maken. Als de Nederlandse regering op de ingeslagen weg voortgaat (milieuheffingen, enz.), gaat dat nog lukken ook. Klaar voor de start, er zitten (nauwelijks zichtbaar op de foto) nog een stuk of drie toestellen achter ons. Spitsuur dus. We ‘hangen’ en snel maken we hoogte, het blijft toch spectaculair. Boven de wolken, maar nog steeds stijgen we door. Na een kwartiertje krijgen we iets te drinken, ik bestel cola. Meteen krijgen we te horen dat onze bestelde maaltijd over een half uurtje geserveerd wordt. Ik heb meteen bij het (internet)boeken een maaltijd voor ons besteld. Ik weet nog van de vorige keer, dat het prima te eten is. Ook nu ziet het er prima uit en zo smaakt het ook. Nog een flesje wijn erbij en het is volmaakt. Na de maaltijd krijgen we nog koffie of thee. Om 20.16 uur touchdown, we hebben nog een kwartiertje ingehaald ook. Inmiddels is het donker. Tien minuten later staan we bij de bagageband, maar onze koffers komen helaas bijna als laatste. Als we ze eindelijk hebben, lopen we zo snel mogelijk richting uitgang. Waar ik op hoopte blijkt gelukkig zo te zijn. Ik zie borden met de tekst: ‘Rent a Car’.
Die volgen we en na een paar honderd meter komen we bij een soort barak. Hier zitten alle autoverhuurbedrijfjes bij elkaar, wel zo gezellig. Wij moeten zijn bij ‘Maggiore’, daar kunnen we onze gereserveerde auto ophalen. Er is iemand voor ons, dat betekent wachten. Na enige tijd zijn we aan de beurt. Wat blijkt, de rasechte Italiaanse met ravenzwart haar spreekt vloeiend Nederlands. Het is niet te geloven. Wat blijkt, ze is in Nederland opgegroeid, maar als tiener toch weer verhuisd naar Sicilië. Dat maakt het gemakkelijk. We kunnen kiezen uit drie types auto, maar gezien mijn lange benen wordt ons een Lancia Ypsilon aangeraden. Als laatste wordt ons gevraagd om onze creditkaart i.v.m. de borg. Laat ik die nu net niet hebben meegenomen! Nu moeten we €250,- contant betalen, die we weer terugkrijgen als we de auto inleveren. Tja, dat moet dan maar.
We lopen de werkelijk immense parkeerplaats op en vinden na enig zoeken ‘onze’ auto. Tjonge, deze auto is splinternieuw zo te zien. De beenruimte is inderdaad formidabel en zodra ik de sleutel in het contact steek begint de airco voluit te blazen. Ook staat de radio op een populaire zender en het volume op hard, keihard eigenlijk. Ik rijd de laatste jaren in een automaat, dus het schakelen is weer even wennen. Gelukkig is ons uitgelegd hoe we op de tolweg moeten komen. Toch rijden we in het donker nog even verkeerd. Het kost ons toch nog ruim een uur om onze eerste B&B te bereiken in het dorpje Sant’Alfio.
Vooral in het dorpje is het goed zoeken naar de borden ‘Case Perotta’, de naam van onze B&B. We komen erachter dat Italianen een merkwaardige manier hebben om de borden op te hangen. Het lijkt vaak dat je links- of rechtsaf moet, maar ze bedoelen gewoon rechtdoor. Als we tegen elven de B&B bereiken wordt er door een zeer slaperige Italiaan opengedaan. Hij wijst onze kamer en zegt nog dat we morgen vanaf 08.00 uur kunnen ontbijten. De kamer blijkt een balzaal te zijn. Er staat een groot tweepersoonsbed en nog een extra bed. Verder een koelkastje. Ik trakteer mijzelf op een biertje, dat heb ik wel verdiend. Wat een dag! Alles is goed gegaan, dat mag wel in de krant. Wel zijn we bekaf en na een douche kruipen we onder de wol.