Donderdag 21 juni 2012
Östersund
Vandaag is het een ‘rustdag’, dus ontbijten we pas om half negen. Nou, dit is het meest uitgebreide ontbijtbuffet tot nu toe. Het brood is overal in Zweden overheerlijk. Verder ben ik een liefhebber van cornflakes met yoghurt en honing, en roerei (hoewel veel koks de kunst van het bereiden van roerei niet beheersen) met gebakken spek. Tja, al die stukjes vis in onduidelijke sausjes lust ik niet! Worst eet ik alleen tijdens de lunch en fruit is ook al niet zo aan mij besteed. Op de achtergrond de koffie-/theezetmachine. Het is verleidelijk om (veel) meer te eten dan noodzakelijk, maar ja, het is tenslotte vakantie. Vanmorgen willen we naar het openluchtmuseum Jämtli op tien minuten lopen vanaf het hotel. We zijn er om kwart voor tien, maar het gaat pas om elf uur open. OK, dan gaan we eerst een stukje wandelen. Op het eiland Frösö staat een bijzondere kerk. We steken de brug over. Wat is dat? Zo te zien is het een bermmonument. Is hier iets vreselijks gebeurd? Er is een foto van een jonge vrouw te zien, maar helaas is er geen tekst. Het is even zoeken, maar iets ten noorden van de brug staat een runensteen uit 1049. Helaas, we lopen hier langs een drukke weg en het kerkje is nog zeker 4 kilometer verder. En dan ook weer terug. Dat doen we maar niet. We keren om en lopen terug naar het openluchtmuseum. Dat is nu open en de toegang is 60 SEKjes p/p. Nou, het is een groot openluchtmuseum met zeker 60 oude (en recentere) huizen.
We lopen op ons gemak rond, we hebben er ook nog prachtig weer bij. Helaas, van de beloofde oude ambachten en klederdrachten – die de routebeschrijving ons beloofd – is geen sprake. Dat zal alleen tijdens speciale gebeurtenissen plaatsvinden.
Helaas, binnenkort gaat er iets plaatsvinden en een of andere sukkel heeft deze aankondiging over de tekst van de bordjes geplakt. Dat is toch tamelijk simpel! Niet alle bezienswaardigheden zijn voorzien van een bordje, die zijn zeker nog in de maak. Dit is geen Zeeuws meisje, maar een Zweeds meisje. Kinderen kunnen hier kennismaken met een natuurkundig fenomeen: elektriciteit. Toch nog een oud ambacht, deze dames zijn bezig met het bakken van het Zweedse knäckebröd. We krijgen ook een stuk. Daarna is het binnen-museum aan de beurt. Kijk, hier staat zo’n zelfde runensteen. Dit zal wel de originele zijn. Helaas, het is werkelijk hartstikke donker in het binnen-museum (dus fotograferen is er niet bij) en alle informatie is in het Zweeds. Dat is toch wel zwak. Wat is dit nu? Het restaurant is aan het sluiten. Dan gaan we de stad in, dat is maar tien minuutjes lopen. Dit is het centrale plein in Östersund, iedereen neemt het ervan met dit mooie weer. Deze ‘konditorei’ ziet er goed uit. Druk is het sowieso. We gaan niet tussen de rokers buiten zitten, maar zoeken een plekje binnen. Kijk, zo’n broodje wil er wel in. Zweden is een bijzonder gastvrij land en ze doen er niet moeilijk. Je betaalt aan de kassa en dan tap je zelf koffie/thee in een grote beker. Zin in een tweede bak? Dan tap je opnieuw je beker vol! Mooi, we pakken de auto (dus toch!) en rijden naar Frösö. Dit eiland is genoemd naar de Noorse (?) god van de vruchtbaarheid Frö. Ik ken wel de Noorse god Freya, van Frö heb ik nog nooit gehoord. Wie het weet mag het zeggen.
Het wijst zichzelf (maar toch het coördinaat: N63.17879/E014.52136) en al snel staan we bij het kerkje van Frösö. Als we aankomen is er net een begrafenis aan de gang. De klokkenstoel is prachtig, maar het kerkje laat zich niet fotograferen. Op de achtergrond is de kerk een weinig zichtbaar. Mooi, we kunnen erin en het barokke interieur uit de 12^e eeuw bewonderen. Ai, wat is dit? Een professionele fotograaf gaat aan het werk. We horen dat dit Armeniërs zijn die wonen in Amerika. Ze zijn onlangs getrouwd en wilden beslist foto’s laten maken in deze kerk. Nou, dan maak ik er ook maar eentje. Ik haal de auto op en Orchideetje wacht op een bankje. Ze heeft een leuk verhaal.
Toen ze op het bankje zat passeerde een Nederlands echtpaar. Zegt de een (luidkeels) tegen de ander: ‘Ze wacht op de bus!’ Wij – Nederlanders – zijn toch niet allemaal zo?
Een stukje verder staat het huis van de Zweedse componist Peterson-Berger (1867-1942). Het is te bezichtigen (60 SEKjes p/p), dus dat nemen we even mee. (Coördinaat: N63.17253/E014.52066). Nou, het staat er prachtig bij.
De gids legt alles prima uit. De componist ging met zijn tijd mee, hij had al telefoon! Verder spreken de plaatjes voor zichzelf. Een CD hebben we niet gekocht, tegenwoordig kun je muziek downloaden. Trouwens, ons CD-rekje is vol en meer plek hebben we niet.
Het is halfvijf. Er is hier nog veel meer te doen, maar ja, je moet keuzes maken.
Om vijf uur zijn we in ons hotel en bereiden eerst een beker thee.
Waar zullen we gaan eten? Weer naar de Chinees? Dat wordt afgestemd. We gaan in het hotel eten. Het is hier wel chique (en aan de prijs), maar het is niet anders. Het koksmaatje gaat meteen voor ons aan het werk. Als voorgerecht bestel ik Garlic bread met mozarella en crème. Dit keer drink ik er een biertje bij. Daarna (samen) een Griekse salade (vergeten een foto te maken).
Als hoofdgerecht gegrilde kip met risotto. Mijn complimenten, het eten en het personeel is van hoog niveau. Wel zijn we 537 SEKjes kwijt!
Opnieuw is er niets op de TV, dat wil zeggen dat we op de BBC het gebruikelijke menu krijgen voorgeschoteld. Er is weer eens een bomaanslag geweest in Afghanistan. Trouwens, tot nu toe hebben we nergens een Nederlandse krant zien liggen.
Eigenlijk geeft dat wel rust.