Dinsdag 19 juni 2012
Sunne – Rättvik
Om zeven uur zitten we aan het ontbijt. Dat ziet er prima uit en het smaakt ook prima.We checken uit, rekenen 674 SEkjes af voor het buffet (= €80,90) en zetten de weekendtassen in de auto. Kijk eens aan, gisteren was het zwaar bewolkt, maar nu schijnt de zon. Dit is het uitzicht vanaf de parkeerplaats van het hotel. En dit is het hotel aan de achterzijde. Volop in de zon, dat belooft wat voor vandaag. Even na achten rijden we weg en nemen opnieuw de E45 in noordelijke richting. Na een half uurtje bereiken we Torsby en even daarvoor (meen ik) ligt het dorpje Utterbyn. In de routebeschrijving staat dat dit een idyllisch dorp is met het kunstenaarshuis Sahlströmsgården. OK, het gaat pas om half twaalf open, daar kunnen we sowieso niet op wachten. Maar ja, er staat nergens een bord en de routebeschrijving geeft alleen de GPS coördinaten van de hotels. Dat is natuurlijk ideaal, je programmeert deze getallen in het navigatiesysteem en dat brengt je dan voor de deur. Dat zouden ze ook moeten doen voor alle bezienswaardigheden. Overigens, de routebeschrijving beschrijft alle mogelijke bezienswaardigheden, maar gezien de beschikbare tijd moeten er keuzes worden gemaakt. OK, dit is ook een idyllisch huis, maar een verfje kan geen kwaad. Dan ziet dit er een stuk beter uit. We kiezen niet voor de hoofdroute – we hoeven vandaag maar ± 230 kilometer – en nemen weg 239 richting Ekshärad. Kijk, dit is Zweden. In Ekshärad staat een mooie houten kerk. Tja, het informatiebord is in het Zweeds. Dat is een prachtige taal natuurlijk, maar niet zo veel mensen beheersen dat. Het interieur, het detail van het altaar en de plafondschildering zien er prima uit. Het kerkhof is voorzien van smeedijzeren kruizen. Daar zit zo te lezen nog een heel verhaal aan vast. Hoera, de informatie is in het Engels. We slaan linksaf en nemen de 62. In Stöllet slaan we rechtsaf en rijden over de 45 naar Malung. Deze plaats staat bekend om zijn lederwaren. Nou, we zien welgeteld één winkel met lederwaren en het assortiment valt een beetje tegen. Wel genieten we hier de KMA en ook kopen we het een en ander voor de lunch.
Voor het Siljanmeer ligt het plaatsje Siljansfors. Het staat niet op onze kaart, maar gelukkig is het Forestry Museum goed aangegeven. Ik heb wel iets met bosbouw, ik heb tenslotte 25 jaar hout gezaagd voor mijn allesbrander. Hier is goed te zien onder welke primitieve omstandigheden houthakkers leefden en werkten. En eigenlijk is dat helemaal niet zo lang geleden. Afijn, de informatie spreekt voor zichzelf. Dit is een replica van een primitieve hoogoven. We rijden door naar Mora, waar de bekende Dalarnapaardjes vandaan komen. We zetten de auto neer op een pleintje. Er staat hier een mooie klokkentoren. Uiteraard van hout, want dat is hier overal voorhanden. Konden ze dat verkeersbord, de bank en de prullenbak nu niet elders neerzetten? Dit is geen onaardig gebouw, helaas staat er geen bordje bij. Helaas was de kerk op slot en er stond ook al geen bordje bij. We lopen de winkelstraat een keer op en neer. Vanmorgen was het 13 graden in de plus, nu 17 graden in de plus. Het is zonnig, wel staat er een frisse wind. Nou, ik ben dik tevreden. We eten een prima softijsje. Dit is dan zo’n Dalarnapaardje. Voor de winkel staat een groot model. Tja, tijdens een vorige reis naar Zweden heb ik al zo’n paardje gekocht (in zwarte uitvoering) en hij doet het nog prima. De paardjes blijven dus in de winkel. Als we de auto opzoeken zie ik dat ik helemaal niet op dit pleintje had mogen parkeren.
Ik ben niet bekeurd, dat valt weer mee. Trouwens, er loopt nog een bekeuring van mij in Zweden, dus er kan er wel eentje bij.
In Mora slaan we rechtsaf en nemen de 70 naar Rättvik. Morgen moeten we dit stukje weer terug. Er was zeker geen ordentelijk hotel in Mora. Tegen vieren rijden we de parkeerplaats op. We hebben er 260 kilometer opzitten, iets meer dan gepland, maar we hebben omgereden. Hotel Lerdalshöjden ziet er prima uit en we maken eerst thee op de kamer. Daartoe is een waterkoker enzovoort aanwezig. Eigenlijk zou dit verplichte ‘kost’ moeten zijn op een hotelkamer. Vanuit het hotel hebben we een prachtig uitzicht op het Siljanmeer. OK, we hebben nog even tijd. We kunnen naar een steiger van 625 meter lengte uit 1895, er is een openluchtmuseum en een kerk. We kiezen voor het laatste. Kijk, er zijn hier twee dames aan het (in)zingen. Tjonge, dit zijn professionals, dat hoor je meteen! Jammer genoeg houden ze ermee op. Buiten hangt een poster. Ai, dit zijn Rigmor en Christina Gustafsson. Helaas, Vanavond acht uur schikt ons niet, we moeten ook nog eten en het traject van morgen voorbereiden. Verder nog wat lezen en op tijd naar bed, want dit reizen is tamelijk uitputtend. Verder zijn hier nog zo’n 100 ‘kerkstallen’ uit de 18^e en de 19^e eeuw te zien. Toentertijd overnachten hier de kerkgangers als zij van ver kwamen. Feitelijk is dit dus de oervorm van de ‘trekkershut’, geen wonder dat er op campings altijd een aantal staan. Op de terugweg naar het hotel zien we feestelijke activiteiten op een grasveld.
Inderdaad, het is het feest van de midzomeravond. De meiboom wordt opgetuigd, maar dat duurt een eeuwigheid. Verder wordt er gezongen en gespeeld. Op naar de hotelkamer, waarvandaan ik deze foto maak. Het uitzicht is zeker niet verkeerd. We eten in het hotel, dat is wel zo makkelijk. Ik bestel salade en een cola. Verder een visgerecht. Tja, het is hier tamelijk sjiek. Zijn daarom de porties zo klein? Ik heb liever wat meer, maar ach, eigenlijk mag er wel een kilootje af. Zo heeft elk nadeel… Op de kamer zetten we de TV aan. Orchideetje kijkt naar Zweden – Frankrijk.
Gelukkig wint Zweden met 2-0, dat gun ik ze wel. Wat mij opvalt, nergens zie je in Zweden uitingen van overtrokken voetbalvreugde. Ik doel dus op het verschijnsel om complete woonwijken in een bepaalde kleur te hullen. Ik heb ernaar gevraagd. Wat blijkt, in Zweden gaan de vlaggen pas uit als het elftal thuiskomt met de beker. Kijk, dat vind ik een gezond standpunt.