Zaterdag 7 juli 2012
Molde – Loen
Om kwart over zeven staan we op en een half uurtje later zitten we aan het ontbijt.
’t Is Rica, dus geweldig! We zitten in een grote eetzaal, in de punt van het schip.
Een beetje decadent is het wel. Het is aardig druk (er staan 5 bussen buiten), maar toch voelt het rustig aan. Er lopen hier vijf (school)meisjes in de bediening. Ze lopen af en aan en doen het erg goed. We checken uit en rijden naar de steiger. Om vijf voor negen staan we in de rij voor Vestnes en om negen uur kunnen we boarden. Betalen (156 NOKjes) moeten we aan boord. Zoals gewoonlijk is er plaats genoeg.
Kijk, we varen langs het Rica hotel, met daarvoor het stadion. Zo zien we het ook eens van het water. Na 35 minuten varen staan we in Vestnes en nemen de E39 naar Ålesund. Overigens, we hebben vandaag 170 kilometer voor de boeg. Dat is over de westelijke route (E39), maar wij willen de oostelijke route nemen (60). Die is iets langer.
Het is trouwens behoorlijk bewolkt en er staat een frisse wind. Het is 18 graden in de plus. Tja, aan het weer doe je niets.
Om kwart voor elf zet ik de auto in een parkeergarage. Ålesund is al eeuwenlang een belangrijk visserijcentrum, echter in 1904 werd het centrum in de as gelegd. Er is toen gekozen om het centrum in ‘Jugendstil’ stijl te herbouwen. Dat doet wel apart aan. We lopen even bij de Informatie binnen. Dat treft, ze zijn net een film aan het opnemen.
De jongeman links vraagt of er hier viswater is. Het meisje legt uit en de man rechts neemt alles op. Buiten beeld staat de geluidsman en de regisseur. Deze laatste is niet gauw tevreden en als we weggaan zijn ze met de 5^e ‘take’ bezig. Er is hier een buitengewoon goed gesorteerde kledingwinkel. Alles hangt overzichtelijk en je hoeft dus niet in de rekken te grasduinen. Midden achteraan hangt mijn rode trui.
Ze hebben hem ook in het wit, groen en zwart. Tja, zal ik of zal ik niet. Zo’n trui gaat een leven lang mee, dat is wel een nadeel. Mijn maat hangt erbij, dat is het punt niet.
Een trui kost 3495 NOKjes (€479,39). Ik laat hem vandaag maar hangen. Sowieso kun je ze in Nederland ook kopen. Eerst maar de KMA. Nou, die is geweldig! We krijgen er ijs bij en iets zoets. De appeltaart is warm! Je moet je in Ålesund wel kunnen beheersen, anders pas je niet meer door de deur. Een beker koffie kost 28 NOKjes (€3,83) maar de 2^e beker kost maar 10 NOKjes. Nederlandse horeca, is dit geen goed idee? Iets tegen de heuvel op staat een oude kerk. Daar gaan we een kijkje nemen. Er staat een oldtimer voor de deur, een Daimler. De kerk is gesloten i.v.m. een huwelijk. Dat is pech. Buiten de kerk staan wat jongemannen te wachten. We vragen of ze weten wanneer we naar binnen mogen. Helaas, meteen na dit huwelijk vindt de volgende plaats. Ze wachten op de familie. Tussendoor kunnen we ook niet naar binnen. Nou, dat zullen we nog wel eens zien!
De kerkdeur gaat open en de bruid wordt door de familie gefeliciteerd.
Nou, (schoon)moeder is behoorlijk aan de maat. Sneaky probeer ik naar binnen te sluipen, maar moet toch even wachten op de zusjes (?) van de bruid. Zij zijn ook behoorlijk aan de maat! Zou dat komen van die lekkere KMA in Ålesund? Het lukt, we mogen van de koster even rondkijken, het volgende bruidspaar is nog niet aangekomen. Wil de bruid nog even voor mij poseren? Dat wil ze wel! Ook nog maar samen met haar aanstaande, oeps, inmiddels zijn ze netjes getrouwd. Gefeliciteerd! OK, we hebben het wel gezien. Het openluchtmuseum Sunnmøre (4 kilometer oost van de stad) laten we achterwege. We stappen in de auto en pakken de 60 naar Spjelkavik.
Het is wel vreemd dat Sygic de steiger van Spjelkavik niet in het systeem heeft staan.
Tot heden stonden alle steigers in het systeem. Nou ja, we zien het wel. Helaas, we zien het niet. We vragen het maar even, maar men weet het niet. Ik begrijp er steeds minder van. We vragen het nogmaals en een aardige mevrouw vertelt ons dat we door moeten rijden en bij het benzinestation linksaf slaan. Daar waren we al, maar een steiger hebben we niet gezien. Toch houdt ze vol dat we echt die kant op moeten. OK, we proberen het weer. Helaas, ook iets voorbij het benzinestation zie ik geen steiger. We rijden maar verder, veel keus hebben we niet. Plots zien we de steiger. We zitten nu toch wel een heel eind buiten Spjelkavik. Ik vraag het maar even en volgens het personeel zit ik goed.
Hierbij het coördinaat van de steiger: N62.43209/E006.49711. We betalen 97 NOKjes en mogen boarden. Ook hier is het autodek lang niet vol. Ai, nu begrijp ik het. Ik heb me door de kaart op het verkeerde been laten zetten. Op de kaart lijkt het of de steiger in Spjelkavik is. Dat is onjuist. De steiger is in Magerholm conform het gestelde in de routebeschrijving. Na een kwartiertje varen staan we in Ørsneset. OK, op naar Loen. Helaas, het is nogal bewolkt en soms valt er een buitje. Het is niet anders. Overigens is de 60 een prachtige route en we genieten van het landschap. Even na vieren bereiken we de Geirangerfjord, zo ongeveer de beroemdste fjord van Noorwegen. Helaas, net als tijdens mijn vorige bezoeken aan de Geirangerfjord regent het. Nu kun je zien dat we alweer een stuk zuidelijker zitten. Het gras is gemaaid. En met dit apparaat worden er prachtige rollen van gemaakt. Na nog een laatste stroomversnelling bereiken we na 225 kilometer om kwart voor zes hotel Loenfjord. We checken in en we horen dat we mee kunnen doen met het buffet. Oeps, dat is 395,- NOKjes p/p. OK, we doen het en om halfacht gaan we aan tafel. Ik begin met een soepje (geen foto). Daarna schep ik een bordje vol salade en (koud) vlees. Dan volgt een bordje met van alles wat, maar dit alles is wel warm. Daarna een bordje met ijs, gebak en chipolata. Als laatste een bordje met vruchtjes en diverse soorten vla. We hebben prima gegeten en inclusief een softdrink en een biertje zijn we 896,- NOKjes (€122,92) kwijt. Als je met een groep reist is veelal het diner inbegrepen. Dit werd (wordt?) de ‘Noorse tafel’ genoemd. De reisorganisatie bedingt uiteraard een forse korting, anders kan het niet uit. Wij – individuele reizigers – betalen uiteraard de volle mep en dat is toch wel een dure grap.
Op de kamer lezen we nog wat, morgen weer vroeg dag.