Vrijdag 6 juli 2012
Trondheim – Molde
Om half zeven staan we op. Tjonge, de kamer is aan de kleine kant, maar tot heden staat hier het beste bed en het beste kussen van de hele reis. Verder een koelkastje, dat is ook wat waard. Om zeven uur zitten we aan het ontbijt. Dit is 100%! Er ontbijt ook een groep Nederlanders van Pelikaan reizen (http://www.pelikaanreizen.nl/busreizen/finland/mysterie-van-de-middernachtzon). Tjonge, wat maken die mensen een herrie!
Om acht uur checken we uit en rijden weg. We hebben vandaag 220 kilometer voor de boeg, maar we willen een alternatief stukje meepakken. Trondheim is een grote stad en erg druk. Het kost ons enige moeite om de stad uit te komen. Ook nu weer krijgen we stukjes tolweg voor de kiezen. Het is intussen 20 graden in de plus, niet verkeerd dus.
Na 15 kilometer verlaten we de E6 en nemen de E39 richting Ålesund. Langs fjorden en door dalen gaat het. Het weer is prima en het landschap prachtig. Tja, in 1968 bezocht ik Noorwegen voor het eerst en werd verliefd op het land (en op Hildegunde). Om 10.45 uur bereiken we de steiger in Halsa. Tjonge, de veerpont komt net aanvaren! Hoe is het mogelijk, er komt een Pelikaanbus van de veerpont afrijden. Dit is toch zeker een andere groep dan die herrieschoppers van vanmorgen?
We betalen 112 NOKjes (€15,39) en kunnen boarden. Even na elven gaan we varen. Ook hier is het met de reddingsboten dik voor elkaar. Kijk, daar staan we en er is nog plaats genoeg aan boord. Na 20 minuutjes varen, rijden we in Kanestraum van boord.
Zoals gezegd, we nemen niet de kortste weg naar Molde, maar slaan na 20 kilometer rechtsaf en nemen de 70 naar Kristiansund. Meteen draaien we een toltunnel in van
5 kilometer lengte. Hier zal toentertijd wel een veerpont gevaren hebben. In Kristiansund doen we boodschappen bij de Coop voor de lunch. Volgens de routebeschrijving moeten we opnieuw een veerpont nemen naar Bremsnes. Ai, ze hebben hier in de gauwigheid een tunnel geboord. Uiteraard is het een toltunnel waar we 122 NOKjes voor betalen.
Voor de verandering rijden we nu niet langs een fjord, maar langs de Atlantische Oceaan. Op een nogal winderige picknickplaats gebruiken we de lunch en genieten van dit uitzicht. OK, verder maar weer. Het landschap oogt hier totaal anders dan vanmorgen. Er staat een bord ‘Kvernes Stavkirke’ 9 km. Dat is dus maal 2 = 18 kilometer. Nou, dat moet kunnen en we slaan linksaf. Na aankomst zien we informatie in diverse talen waaronder in het Duits. Ik schiet even een ‘zonnetje’ en hier het resultaat: N63.00533/E007.72139. Vreemd trouwens dat deze staafkerk niet in de routebeschrijving staat beschreven.We betalen een gering bedrag aan intree en vallen van de ene verbazing in de andere. Van buiten oogde de kerk sober, maar van binnen is hij rijk gedecoreerd. Als laatste nog twee foto’s met de fish-eye. Naast de staafkerk is de nieuwe kerk te zien. Daar valt weinig eer aan te behalen. We rijden ‘om de zuid’ terug naar de 64. Dat gaat langs een fjord en zoals altijd is het prachtig. We krijgen een beroemd stukje weg: The Atlantic Road/Atlanterhavsveien, die het eiland Averøya verbindt met het vasteland. Aan het begin is een parkeerplaats met een informatiebord, maar later kan er nergens geparkeerd worden. Ik moet dus volstaan met een foto van de brug in de verte en een foto schuin naar achteren. Tegen vieren bereiken we de Trollkyrkja. Dat blijkt een grot te zijn. Ook hierover stond niets in de routebeschrijving. Volgens het bord is het een uur lopen en moet je een zaklantaarn meenemen. Die heb ik niet bij me en sowieso wordt het te laat. Overigens, met z’n tweetjes zo’n grot in, dat lijkt me toch niet verantwoord. Voor de liefhebber het coördinaat: N62.86697/E007.27472. OK, op naar het Rica hotel in Molde. Het is trouwens 25 graden in de plus.
Het landschap blijft mooi. Om kwart voor vijf zijn we bij het Rica hotel. We hebben er 315 kilometers opzitten.
Het hotel is gebouwd in de vorm van een zeilboot. Is dat zo? Ik mis sowieso de ‘fok’.
We checken in en krijgen een kamer in de 2^e toren (zonder zeezicht). Aan die zeezichtkamers hangt natuurlijk een ander prijskaartje. We lopen meteen door naar het Romsdalmuseet. Volgens het routeboekje is dat tot 18.00 uur open, maar dat moet 17.00 uur zijn. Als we om 17.30 uur aankomen kunnen we wel het terrein op, maar alle huizen zijn afgesloten. ’t Is jammer. Bijzonder is hier dat er behalve oude huizen ook recentere exemplaren staan. We lopen een half uurtje rond en treffen het bijzonder met het fraaie weer. We lopen weer naar beneden (het openluchtmuseum staat op een heuvel) en bekijken Molde. Kijk, die veerboot moeten we morgenochtend hebben. ’t Is bij half zeven en we krijgen trek. Tja, je kunt dus op straat aan iemand vragen naar een goed restaurant. Je loopt dan wel het risico naar een 3-sterrentent verwezen te worden. Nu is dat natuurlijk geen straf, maar het hakt er financieel wel in. Op Sygic (dus op mijn mobiel) staan ook restaurants. De afstand staat erbij en je kunt je er eventueel naartoe laten praten. De techniek staat voor niets! Het China House is hier vlakbij.
Zou dat wat zijn? We gaan het proberen. Druk is het niet, er zit nog één ander stel. Ik bestel porc met barbecue saus en een biertje. Nou, het smaakt prima. De kip van Orchideetje valt erg tegen. De stukjes kip zijn gebakken in bladerdeeg en dat is teveel van het goede. We rekenen 423 NOKjes af (€57,99).