Woensdag 4 juli 2012
Rognan – Mosjøen
Geweldig, het is prachtig weer! Deze foto ziet er toch een stuk beter uit dan degene die ik gistermiddag maakte. Om half acht zitten we aan het ontbijt en dat is heel redelijk. Er is alleen geen yoghurt, mogelijk is de melkboer nog niet geweest. We hebben 240 kilometer voor de boeg.
De 100 kilometer langere alternatieve route – met meerdere veerponten – doen we maar niet. Dat is op één dag gewoon niet haalbaar. Om half negen rijden we weg en het is al 10 graden in de plus. Door het dal van de Nordrana rijden we – uiteraard – in zuidelijke richting. Tjonge, inmiddels is het 14 graden in de plus. Het landschap ligt er prachtig bij. We rijden dus langs de rivier de Nordrana. Er ligt nog een massa sneeuw op de bergen, dus er is geen gebrek aan smeltwater. We stijgen constant en al snel zitten we boven de boomcirkel. Dit is het steppegebied van de Saltfjellet. Ze zijn lastig te zien, maar in de onderste sneeuwplek liggen een aantal rendieren. Een steen is gemarkeerd met een rode ‘T’. Hier begint natuurlijk een wandelpad, alhoewel het me niet zal verbazen als deze trail honderden kilometers lang is. Sneeuw genoeg. Het is de gewoonte dat een toerist die hier voor het eerst komt van top tot teen wordt ‘ingepeperd’. Om kwart over tien bereiken we de Poolcirkel. We zitten hier op 650 meter hoogte. Nou, hier hebben ze het dik voor elkaar. Wat een pracht van een gebouw staat er hier. Hier staan tenminste een aantal monumenten om de Poolcirkel te markeren. Eén of andere gek zal er mee begonnen zijn om hier ‘steenmannetjes’ te bouwen.
Normaal staan steenmannetjes langs wandelwegen om de route te markeren.
Er is hier in de wijde omtrek geen steen of steentje te bekennen. Zo kan het dan ook natuurlijk. Verder is er hier een goed gesorteerde winkel en een restaurant. In de laatste gebruiken we de KMA. Zal ik nog een trui of misschien een rendiervel kopen? In elk geval is het meisje dat hier werkt een echte Noorse schoonheid. We gaan nog even buiten kijken. Zo kan het natuurlijk ook. Ik zie alleen geen huwelijksaanzoek. Tja, dat Noorse meisje is natuurlijk al vergeven. Een pad, waar zou dat heenlopen? Nou, gewoon over de hoogvlakte. Overigens, de stad Mo i Rana ligt iets zuidelijker. Daar (en hier?) oefenen onze Mariniers. Uiteraard in de winter, nou, dan ben je wel dapper. We gaan weer dalen en we zien zelfs een akker. Er staat niets op, maar dat geeft niet. We rijden hier over de E6. In Zweden en Finland zagen we heel wat fietsers, met kampeeruitrusting. Ook in het hoge noorden zagen we ze. Maar hier op de E6 tot nu toe geen enkele. Zou dat verboden zijn? Ik heb geen bord gezien. Maar ja, hoe moet je dan naar de Noordkaap fietsen via Noorwegen? Het lijkt me wel een levensgevaarlijke onderneming. De E6 is een drukke weg en er wordt straf doorgereden.
OK, op naar Mo i Rana en dat doen we door het dal te volgen. Dat doen de rivieren ook. Om half één genieten we de lunch aan een meer. Het is 20 graden in de plus, het lijkt wel zomer! Een stukje verder kunnen we de Svartisen Gletsjer bezoeken. Dat betekent 30 kilometer heen (en terug), 15 minuten varen en dan nog 2 kilometer lopen. Dat slaan we maar over. Wat we wel doen dat is de Grønligrotta bezoeken. De grotten liggen niet al te ver van de E6. Hierbij het coördinaat: N66.41460/E014.26412. Trouwens, de laatste twee kilometers gingen over een sterk stijgende gravelweg. Dit traject is (conform bord) verboden voor campers en caravans. Onze auto is in zijn element en als een speer gaan we naar boven. Ik kan meteen aan de slag. De auto van dit Litouwse echtpaar wil niet starten. Hoe komen die hier verzeild? Ach, hij werkt in de buurt als visser. OK, startkabels eruit en ‘overstarten’ (zo noemden we dat ‘in dienst’). De volgende rondleiding is om twee uur, dus moeten we nog een half uurtje wachten.
Het landschap ziet er totaal anders uit dan bij de Poolcirkel. Zo te zien is er hier in het verleden nog ‘geboerd’. Er hangt een kaart van de grot. Het is een echt labyrint van gangen en er loopt ook een rivier doorheen. Logisch eigenlijk, zo is de grot ontstaan. De gids komt terug van een vorig bezoek. We betalen 130 NOKjes p/p en gaan met een ouder echtpaar, een vrouw met twee kinderen en haar vader de grot in. De grot is verlicht met ‘peertjes’, maar spekglad. Het ouder echtpaar durft niet verder en gaat terug. Op sommige plekken is het echt onverantwoord. De houten plankier is spekglad, de rotswand idem en de iele balustrade boezemt me geen vertrouwen in. Gelukkig dragen Orchideetje en ik onze bergschoenen, dan hebben we tenminste een beetje grip. Als je hier uitglijdt en in het water valt, dan word je zeker honderden meter meegesleurd. OK, over de gravelweg gaat het naar beneden. Zo oogt het niet steil, maar dat was het wel degelijk. Mooi, het is nu niet meer zover naar Mosjøen. Eerst rijden we door Mo i Rana. Tjonge, dit is toch wel een erg drukke stad geworden. Ik ben blij met Sygic, zij loodst mij zonder mankeren richting Mosjøen. Tjonge, wat is het hier mooi!! Het weer zit natuurlijk ook erg mee, het kan ook ontzettend regenen.
Tanken doen we bijna elke dag, en dat doen we als de tank half leeg is. De benzine kost hier 14,34 NOKjes, dat is €1,95. Goedkoop is Noorwegen niet, maar dat is gevoeglijk bekend. Vlak voor Mosjøen ligt het Vefsn openluchtmuseum. Het kan niet missen, maar hierbij het coördinaat: N65.84424/E013.20633. We beginnen met de Dolstadkirke uit de 18^e eeuw. Het ding is op slot, helaas. Zo ook de overige huisjes. Tja, het sluit hier om half vier en het is nu bij halfzes.
Ach, we hebben al meer van deze huisjes gezien. Om kwart voor zes zijn we bij hotel Fru Haugans. We hebben er 273 kilometer opzitten.
Ai, het restaurant is vanavond gereserveerd. Nou, laat maar, we gaan de stad wel in.
Het is stil op straat, volgens mij eten de Noren stipt om zes uur. Wel is er een autoshow aan de gang. Meest Corvettes staan er hier. Ook hier is het niet druk. We zien een pizzeria. Dat is meestal wel goed. Orchideetje bestelt een ‘Meksikaneren’ en ik een ‘Drengen’. Dat is er een met kaas, ham en spek. Deze kost mij 124 NOKjes.
Een biertje erbij, dat moet kunnen. Deze kost mij 69 NOKjes. De verhouding eten : drinken ligt hier wat scheef. Om kwart over zeven zijn we weer in het hotel. Er komt trouwens een Duitse en een Zweedse bus vol toeristen aanrijden. Hebben zij het restaurant gereserveerd? Nou, wij hebben prima en voordelig gegeten.