Dinsdag 3 juli 2012
Henningsvaer – Rognan
We staan om zes uur op en zitten om half zeven aan het ontbijt. Wel service, want eigenlijk gaat de ontbijtzaal pas om zeven uur open. We checken uit en om vijf voor zeven rijden we weg. Vandaag hebben we 235 kilometer voor de boeg. Gelukkig is het droog, maar wel bewolkt. Het is 9 graden in de plus, ook niet al te veel. Achteromkijkend maak ik nog een foto van Henningsvaer. Nu ik toch bezig ben (en het veer gereserveerd), maak ik nog enkele foto’s. Dan hebben we tenminste iets van de Lofoten. In de routebeschrijving stond het ook, deze eilandengroep heeft iets aparts.

Om half acht zijn we bij de steiger. Tjonge, er staat al een hele rij, voornamelijk campers. Het zijn nog allemaal Nederlanders ook en zo te zien (en te horen) kennen ze elkaar.
Is dit zo’n club die gezamenlijk met de camper… brrr… op reis gaat! Er staan hier een aantal trucks met voor de grille zo’n imposant elandenrek. We zijn ze al veel tegengekomen en ik maak altijd ruimte voor deze jongens. Ze rijden wel veilig (zo te zien), maar houden een strak tempo aan. Als ik mij goed herinner zag je in de jaren 60/70 ook in Nederland auto’s met verstralers. Nu zie je ze (bijna) niet meer. Toch vind ik dat wel wat hebben. Helaas, hier is dat niet professioneel gedaan. Een gaatje in de bumper en een tie-rap’je. Verder de kabel van de stroomtoevoer tussen de grille gefrommeld. Daar komt de boot! Deze dame (we staan nog in de rij) controleert of de namen op de passagierslijst kloppen. Daarna komt een heer langs, ook al in zo’n geel pak, die controleert of we wel betaald hebben.
Nou, het klopt, we mogen boarden. Om half negen gaan we varen, we zijn iets over tijd. Ook hier is het één en al eiland. Hoe doen ze dat tijdens mist? Dat wist ik niet, onderweg doen ze ook nog het eilandje Skrova aan. Op het schip hangt deze kaart. Erg handig. Wij varen dus van Svolvaer naar Skutvik.
Over de 81 rijden we straks naar de E6 en zo’n 30 kilometer voorbij Fauske ligt Rognan. Voorlopig zijn we nog aan het varen. Deze hangbrug ligt ergens op de 81, dacht ik. In de verte een waterval. En hier is de waterval wat beter in beeld. Uiteraard rijden we lange stukken langs de fjorden. Het weer knapt iets op, maar bewolkt is het nog wel. Kijk, een bergingstruck. Mooi rood, een elandenrek en zes verstralers. Sneeuw op de bergen, ja we zitten nog steeds boven de poolcirkel. Om kwart voor één bereiken we een overdekte picknickplaats. De jas moet aan, want het is nog een beetje fris. Woeste rivieren en fjorden. Zo te zien heeft hier tijdens een ijstijd een gigantische gletsjer de bergen glad geschuurd. Het is wel heerlijk rustig wonen hier. Hier is het ook mooi wonen en heb je nog wat aanspraak aan elkaar. Een zalmkwekerij. We hebben ze al vaker gezien. Willy vertelde (in Canada) dat het een misvatting is te geloven dat zalm uit een zalmkwekerij minder slecht voor het milieu zou zijn dan het eten van wilde zalm. We rijden door Fauske. Het museum – dat een beeld geeft van het leven vroeger in Fauske – geloven we wel. Even voor Rognan bezoeken we het Saltdal museum. We zijn er om tien over vier en volgens de routebeschrijving sluit het om vier uur. Nou, dat blijkt vijf uur te zijn, dus dat zit weer mee. De toegang is nog gratis ook. Het is handig gedaan, overal hangt informatie en de deuren van de gebouwen staan open. Er is verder geen mens te zien. Kijk, de onderwijzer(es) sliep ook in de school. Dat is nog eens handig! Een schuur. Een huis uit Medby. Een huis uit Myrland. Een opslaghuis uit Medby. Een bakhuis. Een huis. Een boothuis. Een boerderij. Tevens is hier een ‘cafeetje’, nou ja een plek waar koffie/thee geschonken wordt. Er zijn een aantal kamers ingericht met authentieke meubels. Helaas, de foto’s die ik maakte zijn op een of ander manier niet gelukt. Het was er ook wel aardig donker. OK, op naar hotel Rognan waar we even na vijven arriveren. We hebben er 248 kilometer opzitten. We checken in en krijgen voor de verandering een mooie grote kamer met zicht op de fjord. Tegen zessen gaan we eten, dat doen we maar in het hotel. De kaart is in het Noors en niet heel uitgebreid. Ik bestel Spearibs en Orchideetje Boknafesk. Dat laatste zou een echt Noors gerecht zijn. Nou, de Spearibs houdt niet over. Wie serveert er nu brood bij zo’n gerecht? Of is dat hier zo de gewoonte. We rekenen 450 NOKjes (€61,32) af.
Het is niet zo dat we beslist moeten ‘uitbuiken’ door een stukje te gaan wandelen.
Maar het is nog vroeg en we willen Rognan nog zien. Nou, het lijkt net een cowboystadje. Er is geen mens op straat, waar zou iedereen uithangen? Wat loodsen en een haventje, dat is het wel zo’n beetje. We gaan naar de kamer. Op de TV is de Tour de France aan de gang. Daar mag ik graag naar kijken, tenminste naar de beelden van de omgeving. Frankrijk is een prachtig land en vaak herken ik het wel.