Vrijdag 29 juni 2012
Alta – Finnsnes
Om zeven uur staan we op en om half acht gaan we ontbijten. Het is weer zeer uitgebreid, zoals in alle Rica hotels. Het is heel druk met conferentiegangers en bustoeristen.
Een mevrouw voor mij snijdt zich tijdens het snijden van het eigengebakken brood met het (dit keer zeer scherpe) broodmes diep in haar duim. Met een vriendin loopt ze weg, een spoor van bloeddruppels achterlatend. Tja, met al dat voorgesneden brood zijn veel mensen het ontwend om met een groot mes om te gaan.
We checken uit en rijden weg. Vandaag hebben we maar liefst 420 kilometer voor de boeg. Het weer ziet er heel redelijk uit.
Al snel worden we tegengehouden door deze stoïcijns kijkende wegwerker. Ze zijn hier de weg aan het verbreden. Is dat wel nodig? Zo druk is het nu ook weer niet. Tja, als de weg 1 (één) meter breder moet, dan moeten de tientallen meters rots daarboven ook verwijderd worden. Dat is nog een hele (dure) klus.Het is zonnig, half bewolkt en 10 graden in de plus. Het is niet zo warm, maar dat hoeft ook niet. We zitten natuurlijk nog ver boven de poolcirkel.
Vandaag rijden we de hele dag door het Noorse fjordengebied. Zweden is mooi, Finland heeft ook wel wat, maar het Noorse fjordengebied is uniek. Kijk, hier worden een aantal kilometers afgesneden. Aan de andere kant waren ze ook al bezig. En nu maar hopen dat de berekening foutloos is. Tja, zo’n tunnel scheelt tijd, maar je ziet niets van de prachtige fjorden. Tegen elven gebruiken we de KMA bij een benzinestation. Dit keer hoef ik niet te tanken, dat had ik gisteren nog gedaan. Verder maar weer.
We rijden langs de Kåfjord. Ten tijde van WO-II heeft het Duitse slagschip de Tirpitz zich hier verborgen gehouden. Uiteindelijk is het schip toch ontdekt en na ettelijke bombardementen ten onder gegaan. 971 bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Een Noors bergingsbedrijf heeft na de oorlog de Tirpitz gesloopt en had daar negen jaar voor nodig. Uiteraard is er nu niets meer van te zien. Er is hier wel een museum, maar een bezoek daaraan laten we achterwege.
In Djupvik hebben de Duitsers tijdens WO-II fortificaties gebouwd tegen een mogelijke invasie. Tegen het einde van WO-II zijn deze fortificaties door de Duitsers opgeblazen.
Ik ga naar de overblijfselen maar niet zoeken. Toentertijd heb ik aan de kust nabij Narvik bij toeval wél restanten gevonden van de Atlantic Wall.
Uitkijken, een ontmoeting met een Eland (boven) of een Rendier (onder) is niet uitgesloten. Op een picknickplaats gebruiken we de lunch. Het is inmiddels 15 graden in de plus, we hebben vandaag echt geluk, het is prachtig (foto)weer.
Volgens de handwijzer zijn we alweer 370 kilometer verwijderd van de Noordkaap.
Er is hier ook weer zo’n stalletje waar ze rendierhuiden verkopen. Volgens de routebeschrijving was Skibotn van oudsher een handelsplaats. Hier zouden oude verkoopplaatsen rond een markt en een gerestaureerde boerderij te zien zijn.
Nou, eerst rijden we er voorbij. Er staat een informatiehuisje annex museum. Nou, de oude markt en de gerestaureerde boerderij vallen erg tegen. Snel rijden we weer verder.
Even na vijven zien we een Sami souvenirtent. Zo’n tent is nog erg ruim ook. Naast het houtvuur staat een ketel koffie. Daar neem ik een beker van (tegen betaling). Buiten hangen weer de rendierhuiden. Ook hier zijn Lapse messen te koop. Ze zijn hier wel 100 NOKjes duurder dan elders.
Oh wacht, dit is de 9 inch uitvoering. Die is uiteraard iets duurder dan de 8 inch. We verlaten de E6 en rijden verder over de 855 naar Finnsnes.
Om half zeven zijn we bij het Finnsnes hotel in… Finnsnes. We hebben er 430 kilometer opzitten. Het is wat laat geworden vandaag, maar dat krijg je als je om de haverklap stopt om een foto te maken. Overigens, we hadden vandaag ook kunnen kiezen voor een nog langere route via Tromsø. Die route is niet alleen een stuk langer, maar we hadden ook tweemaal een veerpont moeten nemen. Ik vrees dat die route op één dag niet uitvoerbaar is.
In het hotel bestellen we in het restaurant het dagmenu. Zat daar nog een voorgerecht en een nagerecht bij? Dat kan ik me niet herinneren. In elk geval, de biefstuk was een tikje aangebrand. De frites extreem zout en de groente summier. Ach, groente is in Noorwegen iets exclusiefs, daarom zijn ze er ook zuinig mee. We rekenen inclusief de colaatjes 530 NOKjes af.