Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws.
Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons reisje naar Puglia in Italië.

Reisverslag Puglia (Italië)
Dinsdag 1 mei t/m donderdag 10 mei 2018Dinsdag 1 mei 2018
Schiphol – Lecce
Al enige jaren geleden hadden we ons voorgenomen om eens naar Puglia te gaan. Het is een wat minder bekende streek in Italië, maar tot onze verbazing is er afgelopen jaar een aantal artikelen in diverse tijdschriften verschenen. Het is één en al cultuur daar, maar wanneer u niet geïnteresseerd bent in kunstschatten in kerken, kathedralen, basilieken enz. kunt u dit reisverslag beter ongelezen laten.
Tja, het is niet mijn hobby om oeverloos sites af te speuren om op die manier één of meer B&B’s te boeken. Dat laat ik liever over aan specialisten en toevallig werkt Clara – die vele jaren heeft gewoond in Puglia – bij Tururi Tours (https://tururi.org). Via Tururi hebben we toentertijd – tot volle tevredenheid – ook onze reisjes naar Sicilië geboekt. We trekken een dag of tien uit voor Puglia en Clara stelt drie B&B’s voor. Kijk, dit zijn ze en zo te lezen in de begeleidende informatie is het daar dik voor elkaar.In juli en augustus is het ons in Italië te warm, mei of juni lijkt ons beter. Het wordt begin mei, dat komt ons het beste uit.
De vlucht boek ikzelf, dat heb ik al heel wat keren gedaan. Transavia is het goedkoopst en vliegt rechtstreeks naar Bari. Alleen voor terug naar huis zullen we vanaf Schiphol een Schipholtaxi moeten boeken. Dat hebben we ook al eerder gedaan en dat is ons goed bevallen.
Hm, het weerbericht kon beter, er wordt de komende dagen nog wat regen verwacht.
De temperatuur is prima, van ons hoeft het niet warmer.Zoonlief rijdt ons naar het station. Het regent en het is 6 graden in de plus. Het waait ook nog behoorlijk en dat maakt het extra koud. De trein is mooi op tijd. De overstap verloopt ook prima en met maar 10 minuten vertraging (seinstoring) bereiken we Schiphol. Op naar vertrekhal 1 en tot onze verbazing staat er geen rij bij de bagage drop-off balie. Dat was afgelopen zondag en ook gisteren wel even anders. Nu was het niet de onvoorziene (?) meivakantie-drukte zoals vorig jaar, maar een stroomstoring die Schiphol volledig lamlegde. Tja, er moet zoveel mogelijk winst worden gemaakt, dus als techneut hoef je bij de directie niet aan te komen met technische snufjes – die een hoop geld kosten – om de boel af te dekken. Nu kregen duizenden reizigers te maken met vertraagde of geannuleerde vluchten. In elk geval zijn we onze koffers ‘kwijt’ en kunnen we door naar de security. Ook daar is er geen rij en mijn pacemaker blijkt geen probleem. Vlotjes word ik gefouilleerd. Wel moet mijn rugzak open, tja, zo’n telelens lijkt net een bom, dat is logisch. Maar deze beveiliger heeft het al snel gezien en ik hoef niet alles uit te pakken. Na twintig minuutjes staan we in Lounge 1. Deze tijd is echt een record!Kijk, we staan op het informatiebord. We vliegen om 12.15 uur en ons vluchtnummer is HV 5819.Bij de Sandwichbar ziet het er nogal druk uit, daarom kiezen we voor de Starbucks.
Tja, dit keer geen business, dat missen we nu wel een beetje.Als we de KMA achter de kiezen hebben, lopen we op ons gemak naar gate B31.
Op Schiphol heeft het ook geregend en het is zwaar bewolkt. Foto’s maken tijdens de start zal wel niet mogelijk zijn.Ai, het vliegtuig is er nog niet. Moeten we naar een andere gate? Dat hoeft niet, hij komt binnen met vertraging. Zo te lezen een half uur, maar daar zal wel een stief kwartiertje bijkomen.Ok, we kunnen boarden.Ik zit op stoel 16F, dat is bij de nooduitgang. Nu zie ik dat ik op 15F voor de foto’s iets beter had gezeten, maar het kan zijn dat bij het boeken deze stoel al vergeven was. Sowieso moet je voor stoelen bij de nooduitgang (meer beenruimte) een tientje extra betalen. Ik hoor van de stewardess dat we vol zitten (in deze Boeing 737-800). Hm, toch 189 passagiers.We gaan taxiën, tenminste, echt rollen gaan we om 13.05 uur. We gaan op weg naar de 18L-36R, oftewel de Aalsmeerbaan.Deze jongen zit voor ons. U hebt het natuurlijk al gezien, het is een Boeing 777, deze gaat voor de lange afstanden. Met dit toestel kunnen er dik 400 passagiers mee. Wij zaten vorig jaar in een Boeing 777 van Tokyo naar Amsterdam. Overigens, ik vind die oranje kleur maar niets, het lijkt net of dit gedeelte nog in de (roestwerende) primer zit.Het is 13.13 uur en we zijn net los. Bijna een uur vertraging dus.Zoals gezegd, het is bewolkt en erg nevelig. Bij deze ene foto moet ik het maar laten.De dames komen langs met eten en drinken. Zoals bekend is dit al een aantal jaren niet gratis. Ik bestel een blikje chocomel van 250 ml voor €3,-. De vlucht naar Bari verloopt verder vlekkeloos. Kijk, daar is het al, na twee uur en tien minuten vliegen. Hebben we toch mooi een minuutje of twintig ingehaald!Touch-down dus om 15.25 uur en we staan om 15.45 uur bij de luggage claim.
Na een kwartiertje komen onze koffers. Ok, nog redelijk vlot.
Het is weer een eindje lopen en om 16.15 uur staan we voor het kantoortje van het autoverhuurbedrijf Maggiore. Nou ja, alle autoverhuurders zitten hier bij elkaar, net zo gezellig. We moeten een nummertje trekken en ik zie al snel dat het de nodige tijd kost als iemand geholpen wordt. We hebben nog geluk gehad, al snel staat er een hele rij wachtenden achter ons. Kan dat nu niet anders? We zijn aan de beurt en nu horen we dat we een ‘boete’ krijgen van €68,08 omdat we de auto te laat hebben opgehaald.
De verhuurder gaat uit van de ‘Arrival Time’ en die was natuurlijk 14.45 uur. Tja, ik ging er vanuit dat deze tijd een ‘vanaf’ tijd was, ik neem wel contact op met Tururi Tours. Sowieso moet ik de creditkaart trekken om de borg voor de auto (€156,31) vast te zetten. Of dat bedrag van €68,08 wordt afgeschreven van mijn rekening merk ik thuis wel. Sowieso een vreemde gang van zaken. De verhuurders hebben ongetwijfeld een monitor waarop zij de aankomsttijden kunnen aflezen, dus vertragingen zijn voor hen geen verassing.
Ok, op naar de parkeerplaats, naar de auto. De parkeerplaats bevindt zich op een paar honderd meter afstand, maar de auto staat niet op zijn plek. Gelukkig is er hier ook een kantoortje en zo te horen staat de auto iets verderop. Inderdaad, nu de bagage erin en mijn mobiel met daarin het navigatiesysteem Sygic én de adressen van de B&B’s. Overigens, Sygic gebruikte ik al vele jaren niet meer, maar in plaats daarvan een TomTom. Helaas accepteerde mijn TomTom de adressen niet en ook de GPS-coördinaten kreeg ik niet ingevoerd. Sygic (meteen ge-updated), accepteerde de GPS-coördinaten wél.
Ok, om 16.45 uur rijden we weg. Het is trouwens prachtig weer! ’t Is wel even wennen, want dit is een schakelauto! Dat ben ik zo’n beetje ontwend! Maar het gaat al snel als vanouds. Sygic doet het goed en al snel zitten we op de E55. Volgens Google is het 167 kilometer en daar mogen we bijna twee uur over doen. Tegen zevenen bereiken we Relais La Rosa (http://www.relaisdellerose.it/en). Dat wil zeggen, Sygic zegt dat we er zijn, maar helaas. Zien we daar geen bord? Inderdaad, iets terug en een zijweg in. Daar stuiten we op een smeedijzeren hek. We moesten telefoneren na aankomst, maar het nummer is buiten gebruik. We bellen aan en gelukkig is het huis achter het hek bewoond en er wordt opengedaan. Helaas spreekt de bewoner alleen Italiaans, maar we komen er wel uit, het is een stukje verderop. Kijk, daar staat een groot landhuis. Daar is het!Helaas wordt er op ons aanbellen niet opengedaan, dat hebben wij weer.
Wat nu? Ik steek een briefje met onze gegevens en mobiel telefoonnummer in de kier tussen de deur en het kozijn. Eerst maar een restaurant opzoeken. Op de heenweg hadden we er geen gezien, we volgen de borden naar het centrum. Daar zien we een pizzeria, beter iets dan niets. Nu nog zien dat we de auto kunnen parkeren. Na een extra rondje lukt het, er rijdt net iemand weg. Tja, Italië is een arm land (zegt men), maar alle straten en pleinen staan mudvol geparkeerd. Eerst maar bellen naar Clara, ik hoop dat zij iets voor ons kan doen. Dat blijkt, de eigenaresse van de B&B dacht dat we niet meer kwamen en ze had die avond een afspraak. Inmiddels is ze aanwezig en wacht op ons. Onze pizza komt eraan en die eten we snel op.Prima trouwens, maar ja… bereid in een houtgestookte oven. Dat maakt het verschil! Overigens, we hadden in de voucher een verkeerd telefoonnummer, vandaar dat het nummer niet bereikbaar was. We rekenen af, de pizza Napoli doet €4,50 en de 4stagioni €5,50. Met de twee blikjes cola komen we op €12,-. Sowieso in geen tijden zo goedkoop gegeten, maar nu snel naar de B&B. We worden opgevangen door mevrouw die ons de kamer wijst. Helaas spreekt ze nauwelijks Engels. Morgen ontbijt om 08.00 uur is geen probleem. Alleen… morgen is er tussen 09.00 en 16.00 uur geen licht en water. Er gaat in de wijk één en ander op de schop. Ok, we gaan morgen de hele dag naar Lecce, geen probleem dus. Er is WiFi en ik krijg een wachtwoord bestaande uit 26 letters. Hm, het wachtwoord werkt niet. Morgen gaat ze het uitzoeken.
We pakken de koffers (gedeeltelijk) uit, douchen en onder de wol. We hebben een drukke dag achter de rug en morgen gaan we er tegenaan.