Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Pieterpad (2e traject) van Roermond naar Vierlingsbeek
vrijdag 25 november t/m zondag 27 november 2005

Vrijdag 25 november 2005
Roermond – Belfeld
Het weerbericht van Jan Versteegt liegt er niet om. Hij verwacht storm aan de kust, en er is al een windstoot gemeten in Hoek van Holland van maar liefst 173 km/u. Waarschijnlijk is dit een record! Er wordt sneeuw verwacht en er staat al ergens een file van 24 km.
Het is bewolkt, somber, grijs en soms regent het iets. Het is zo’n twee graden boven nul. Wat een verschil met eind vorige maand! Toen tweeëntwintig graden, een verschil van maar liefst twintig graden!
Op weg naar het station hoor ik de treinen toeteren, dat is niet zo’n goed teken. Wat blijkt, mijn trein heeft een vertraging van zeven minuten. De reden van de vertraging begrijpt de omroepster waarschijnlijk zelf niet, want ze haspelt iets onverstaanbaars. Dat wordt nog spannend in Utrecht. Ik heb precies zeven minuten om over te stappen in de trein naar Roermond. Onderweg naar Amersfoort zie ik hier en daar flinke plekken sneeuw. Dit is echt wandelweer voor jongens – en meisjes – van stavast! Ferme meisjes, stoere knapen of zoiets, ik moet de originele tekst eens opduikelen. Het is alleen een beetje jammer dat ik zelf helemaal niet zo stoer ben. Veel liever zit ik voor de houtkachel met een espresso of een glas wijn. Een goed boek erbij, wat wil een mens nog meer? Wat ook erg leuk is – eerst even een blok hout in de kachel – is het lezen van reisverhalen op internet. Surf eens naar de site van Marco Geurts (http://crossingcontinents.objectis.net/), momenteel is hij even in Nederland, na door Siberië gefietst te hebben. Marco is van plan om – per fiets – de Beringstraat over te steken en dan verder te fietsen door Noord- en Zuid-Amerika.
Kijk, je hoeft dus eigenlijk helemaal de deur niet uit. Ik lijk wel gek in deze vertraagde trein.
In Amersfoort stroomt de trein bomvol. Hadden deze mensen niet beter een ATV-dag kunnen opnemen met dit ‘snertweer’? Ach, da’s waar ook, ATV-dagen bestaan niet meer. Nu heb je de ‘levensloopregeling’, ben je mooi klaar mee. En een baaldag durft ook niemand meer op te nemen, bang dat ze er bij de eerstvolgende reorganisatie uitgeknikkerd worden. Zoals verwacht, de intercity naar Roermond is weg.
De eerstvolgende intercity gaat niet verder dan Eindhoven, daar moet ik dan weer overstappen. Dat betekent dat ik het afgesproken tijdstip in Roermond niet kan halen. Mogelijk hebben Karel, Rinse en Carla ook vertraging, ik zal Karel vanuit Eindhoven eens bellen. Zo vol als de trein naar Utrecht was, zo leeg is deze. Door de Betuwe gaat het, ik herken Geldermalsen van een eerdere wandeling. Hier ligt nagenoeg geen sneeuw, het regent wel. Verder is het gewoon schemerig, het is niet te geloven. Het waait behoorlijk, het meeste blad is van de bomen, het fruit is geplukt. Vannacht niet vergeten mijn bidon water mee te nemen in de slaapzak; met bevroren water kan ik mij morgenochtend niet wassen, laat staan dat ik thee en havermoutse pap kan maken. Met de kaartcontrole zit het deze keer wel goed. Net voor Utrecht de eerste controle en nu komen ze met z’n drieën weer kaartjes knippen. Zou de NS mijn site lezen? Op het hoofdkantoor hebben ze waarschijnlijk toch niet veel te doen. Vlak voor Eindhoven praat ik met een jonge vrouw met rugzak en weekendtas. Ze vraagt of ik ook een vliegtuig moet halen. Nee dus, zelf moet ze naar Milaan en is al vele uren onderweg. Ze hoopt dat ze het vliegtuig nog haalt. ‘Ook in Milaan is het slecht weer en in Noord-Italië ligt sneeuw’, vertelt ze. In Eindhoven bel ik Karel om te zeggen dat ik wat later kom. We spreken af dat hij Rinse en Carla opvangt en wacht in de stationsrestauratie. Zelf pak ik een bak koffie bij de Wizzl. Oeps, hier ten zuiden van Eindhoven ligt wel erg veel sneeuw. Gelukkig heb ik mijn wandelstokken bij me, helaas geen langlaufski’s. Tegen twaalven ben ik – eindelijk – in Roermond.
Gelukkig zitten Karel, Rinse en Carla in de stationsrestauratie. Onmiddellijk gaan we op pad en lopen al spoedig Roermond uit. Daarna gaat het afwisselend door bossen, weiland en akkerland waar asperge staat. De wind, die heel behoorlijk waait, hebben we meestal schuin achter. Het valt me op dat er toch nog veel blad aan de bomen zit, dat komt natuurlijk omdat de temperatuur tot voor kort nog zo hoog was. We lopen vlot door en na twee en een half uur houden we een korte pauze. Tja, het weer nodigt niet bepaalt uit tot langdurig zitten op een bankje! Later komen we langs restaurant ‘De Witte Steen’, maar we besluiten om door te lopen naar de camping. Nog maar een kilometer of vijf. Helaas lopen we op de ‘Maalbekerweg’ eerst de verkeerde kant op. Terug dus, en gelukkig vinden we, in het donker, camping
‘De Eekhoorn’ te Belfeld. Formeel is deze camping gesloten, maar ik heb gebeld en we mogen hier staan. Geen mens te zien, maar dat hadden ze ook gezegd. Erg fideel van deze mensen, wildkamperen is in Nederland verboden, dus prefereer ik een camping.
We vinden een prachtig plekje achter een dikke haag coniferen. Geen zuchtje wind staat er hier. Ook geen bomen in de buurt die mogelijk kunnen omvallen, wat wil je nog meer. Wel een dikke laag sneeuw, maar dat ligt tenminste lekker zacht. Snel zet ik mijn tent op en begin met een kopje soep. Ik heb wat last van mijn linker scheenbeen.
Mogelijk gekomen door de gladheid. Ik hoop dat het morgen over is. Na de soep bereid ik een Bami-maaltijd van Knorr. Dat smaakt prima, temeer omdat ik een bidon rode wijn heb meegenomen. Volgende keer maar witte wijn meenemen, deze rode is wel erg koud! Tegen zevenen besluiten we naar Belfeld te lopen, hier zo’n drie kilometer vandaan.
We moeten dan wel de A73 ‘in aanleg’ oversteken. Dat hebben we geweten, wat een steile, vette, besneeuwde geluidswallen! Maar het lukt en na even vragen komen we in Belfeld terecht in een pizzeria. Gegeten hebben we al, maar we mogen hier ook wat drinken. Ik reken even uit wat we vandaag gelopen hebben: 24 kilometer. De kilometers naar de pizzeria tellen uiteraard niet mee, omdat we zonder rugzak lopen. Wanneer we terug lopen gaat het sneeuwen en ijselijk hard waaien. We waaien bijna van de weg af. Gelukkig ligt de camping in het bos en achter onze coniferenhaag is het prima toeven.