Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Pieterpad (3e traject) van Vierlingsbeek naar Doetinchem
vrijdag 16 december t/m zondag 18 december 2005

Vrijdag 16 december 2005
Vierlingsbeek – Groesbeek
Omdat ik het vorige traject de aansluiting in Utrecht niet haalde, neem ik vandaag een trein eerder. Het is stormachtig weer, maar niet koud, ik meen dat het vandaag zo’n 6 à 7 graden wordt. Op weg naar het station regent het een beetje. Tot gisteren zat er nog veel blad aan de bomen, nu ligt alles in een dik pakket op de grond. Het zit de NS weer niet mee, ook dit keer komt de trein een minuut of acht later dan de dienstregeling aangeeft. Deze keer maakt het me niet uit, nu heb ik speling genoeg in Utrecht.
Ik voel me niet 100%, ik ben een beetje misselijk. Vanmorgen ben ik uitgebreid naar de wc geweest, dat heeft gelukkig wel iets geholpen. Het is overigens mijn eigen schuld, gisteravond hadden we de kerstmaaltijd van de RPV. Het was werkelijk overheerlijk, maar ik heb gewoon veel te veel gegeten. Tweemaal opscheppen en dan ook nog de laatste gehaktballetjes met pindasaus opeten. Dan nog een uitgebreid toetjesbuffet met hopjesvla, chocolademousse, bitterkoekjespudding, griesmeelvla, roomijs met slagroom overgoten met chocoladesaus, het was teveel en vooral te vet. Deze wandeling komt wel goed uit, ik kan gelijk het vet verbranden! In Utrecht kijk ik maar even op de dienstregeling. Wat blijkt, er gaat een intercity om 08.20 uur naar Nijmegen, die kan ik gemakkelijk halen. Deze trein rijdt precies op schema en in plaats van 09.29 uur ben ik nu al om 09.11 uur in Nijmegen. De trein naar Vierlingsbeek gaat pas om 09.41 uur, dus heb ik mooi de tijd om een kopje koffie te nuttigen en om uitgebreid naar de wc te gaan. Tijdens de kerstdagen in het Droomhotel moet ik me wat eten betreft echt beheersen.
De trein naar Vierlingsbeek gaat maar 1x per uur, dus Karel, Saskia en Jan zouden ook de trein van 09.41 uur moeten hebben. Helaas, op het moment van vertrek zijn ze er nog niet. Zouden ze met de auto naar Vierlingsbeek zijn gereden? Ik stap in en zie het maar even aan. Na een paar minuten gaat mijn mobiel. Het is Saskia en zij vertelt me dat Karel, Jan en zijzelf in Nijmegen staan en de aansluiting gemist hebben. Saskia stelt voor om elkaar in Afferden te ontmoeten. Dat betekent dat ik alleen van Vierlingsbeek naar Afferden loop en dat zij de bus nemen. Omdat ik weet dat er een restaurant bij station Vierlingsbeek is, stel ik voor dat ik daar op ze zal wachten. De vorige keer was ik te laat en hebben ze tenslotte ook op mij gewacht. Klein nadeel is dat we dan hoogstwaarschijnlijk het laatste gedeelte van de route in het donker moeten lopen. Tijdens de treinreis naar Vierlingsbeek slaat de regen met geweld tegen de ramen en ik trek alvast mijn regenbroek aan. Nu kan mij weinig gebeuren.
Als ik de trein uitstap striemt de regen in m’n gezicht. Snel loop ik naar het restaurant tegenover het station, waar ik  erachter kom dat het gesloten is. Gelukkig is de snackbar 300 meter verderop wel open. Ik bestel koffie en duik in De Telegraaf en het AD. Het valt mij op dat er veel advertenties in staan van de ‘zorgverzekeraars’. Volgens mij maken zij zich vrij veel zorgen. Ik denk dat niet de patiënt centraal staat, maar meer hun eigen toekomstige werkgelegenheid. Zelf denk ik er ook aan om te switchen. Rond een uur of elf loop ik terug naar het station. Het is zowaar droog! De trein van 11.08 uur is precies op tijd en ziedaar: Karel, Saskia en Jan! We starten direct met de wandeling. Eerst naar Vierlingsbeek waar we het Pieterpad oppakken en daarna lopen we door het typische ‘Maasheggen-landschap’. Eeuwenlang hebben deze heggen gefungeerd als veekering. Na de uitvinding van het prikkeldraad zijn er veel heggen verdwenen. Nu worden de overgebleven heggen ‘gerestaureerd’ door ze ondoordringbaar met elkaar te vervlechten. Na een kilometer of zes komen we bij het veer over de Maas. Aan de andere kant van de Maas lopen we Afferden in. We lopen langs een snackbar en prompt hebben Jan en Karel zin in een kroket. Zelf nuttig ik een reep chocola die ik van huis had meegenomen.
Een kilometertje verderop lopen we door het natuurreservaat ‘Het Quin’. Hier grazen ook runderen, schapen en geiten, echter die laten zich vandaag niet zien. Het zonnetje is doorgebroken en zet het heuvelachtige landschap voorzien van meertjes in een prachtig licht. Wat is het hier mooi! Bovendien zeer, zeer rustig, er is geen mens te zien. Verder door voornamelijk bossen. Rechts van ons ligt, net niet te zien, ‘Het Heijderbos’ van Center Parcs. Iets verderop ligt Gennep. Aan de Willem Boyeweg staat een tot monument verheven stoomlocomotief uit de tijd dat Gennep nog aan een spoorlijn lag. Gennep lag toen aan een particuliere spoorlijn van Londen via Vlissingen naar Berlijn. Deze particuliere spoorlijn heeft het niet gered. Waarom de regering de NS heeft geprivatiseerd is mij een raadsel. Ik meen mij te herinneren dat het schilderachtige Neo-Renaissance stadhuis van Gennep aan het eind van het winkelgebied ligt. Daar zal ongetwijfeld een restaurant zijn. Inderdaad, het klopt, ik ben hier eerder geweest. Eerst maak ik een foto van het gemeentehuis, daarna zoek ik het restaurant op. Helaas, rijstevlaai hebben ze hier niet, wel appeltaart met slagroom. Dat moet dan maar, uiteraard met koffie. We zitten mooi op schema en moeten nog een kilometer of tien.
Voor we vertrekken ga ik nog even uitgebreid naar de wc. Vlak buiten Gennep wordt aan de weg gewerkt en waarschijnlijk is de markering daarbij verloren geraakt. We lopen te ver, Karel is de eerste die het opmerkt. We bestuderen de kaart en besluiten min of meer parallel aan de route door te lopen. Het is hier voornamelijk akkerbouwgebied en de officiële route zal ongeveer hetzelfde natuurschoon bieden.
In de verte zien we het boscomplex van de St. Jansberg en bij restaurant ‘De Diepen’ zitten we weer op de route. Inmiddels is het gaan schemeren. De St. Jansberg is de meest zuidelijke stuwwal van Nederland met ‘toppen’ die reiken tot wel 77 meter! Dat kunnen we aan onze kuiten voelen; het gaat steil omhoog. Langs een aantal meertjes gaat het, prachtig mooi is het hier. Helaas is het intussen te donker geworden om foto’s te maken. Toch kunnen we onze route goed vinden, het is volle maan. Ik ben blij dat ik in de planningsfase met dit feit rekening heb gehouden. De heldere hemel werkt ook in ons voordeel. Er schijnen hier ook veel dassen te zitten, maar dit zeldzame dier laat zich niet zien. De laatste kilometer voert ons door open terrein, en we moeten intussen de grens Limburg – Gelderland gepasseerd zijn. Verderop zie ik een boerderij, dat moet wel de minicamping ‘Klein Amerika’ zijn (www.klein-amerika.nl) te Groesbeek. En inderdaad, we zijn er. Het is ondertussen zes uur, het werd ook wel tijd. Ik ben benieuwd hoe de ontvangst zal zijn; de camping is formeel gesloten en toen ik telefonisch informeerde of er mogelijk een uitzondering gemaakt kon worden, reageerde de eigenaar niet overdreven enthousiast. Ik vertelde nog dat we helemaal geen faciliteiten nodig hebben, alleen maar een stukje gras om de tent op te zetten. De eigenaar zou het overleggen en ik mocht nog eens terugbellen. Tijdens het 2^e telefoontje gaf hij gelukkig toestemming.
Ik zie dat er hier kerstbomen worden verkocht, een koper verlaat juist het erf. Ook zie ik dat er hier een boerderijwinkel is gevestigd. Van alles is er te koop: aardappelen, wortelen, bietjes, appelen, kool, jam, vruchtensappen en zelfs wijn. In het seizoen zijn er ook asperges te koop. Tot mijn verrassing worden we hartelijk welkom geheten.
We mogen gebruik maken van het toilet en water tappen. Er is zelfs warm water, wat een luxe! Ook mogen we in de schuur slapen. Dit doen we bij nader inzien toch maar niet, we zijn gehecht aan onze tentjes. Eten hoeven we niet te kopen in de boerderijwinkel, we hebben eigenlijk alles bij ons. Toch koop ik een klein flesje ‘Gruusbeks Bessemke’. Het is gestookt door Brouwerij ‘De Hemel’ te Nijmegen. De druiven komen van wijngaard
‘De Colonjes’ uit Groesbeek. Als slaapmutsje moet dit toch prima van pas komen. Voor de overnachting en alle faciliteiten zijn we €2,50 de man schuldig. Tot mijn verbazing worden we zelfs uitgenodigd op de koffie morgenochtend. In één woord: geweldig!
Achter de schuur zet ik uit de wind mijn tentje op. Ik begin zoals gewoonlijk met een beker cup a soup, dit keer wordt het Chinese kippensoep. Daarna bereid ik een Al Funghi maaltijd van Knorr. Ik heb ook nog een bidon witte wijn meegenomen van huis. Het smaakt me weer prima. Het grote voordeel van een camping is dat we beschikken over plenty water. Ik kan m’n kook- en eetspulletjes brandschoon afwassen. Ook heb ik nog een kaarslantaarntje van huis meegenomen. Er kan een waxinelichtje in en ik moet zeggen, dat geeft heel veel warmte. Helaas zitten we hier te ver van Groesbeek om nog even een afzakkertje te halen, maar hier in m’n tentje is het ook gezellig. Ik pak nog even het Pieterpad-boekje en ontkurk het Gruusbeks Bessemke. Wat wil een mens nog meer. Ik bedenk me nu dat het vandaag – uitgezonderd tijdens mijn wandelingetje naar de snackbar – kurkdroog is geweest. Vandaag toch nog ongeveer 28 kilometer gelopen.