Zaterdag 24 oktober 2009
Knegsel – Nivonhuis ‘Morgenrood’
Zoals gebruikelijk sta ik om half zeven op. Het is nog donker, maar mijn hoofdlampje kwijt zich uitstekend van zijn taak. Het is niet koud en de tent is zowel aan de buitenzijde als aan de binnenzijde zo goed als droog. Na de thee, de havermoutse pap en het inpakken gaan we tegen achten op stap. Door een afwisselend landschap bereiken we tegen negenen het dorpje Vessem. Zoals in de meeste dorpen staat ook hier een immense kerk. Daar komen we niet voor, aan de andere kant van Vessem staat de Jacobushoeve.
Dat is een ontmoetingsplaats voor pelgrims, naar een idee van broeder Fons van der Laan. Hij is in 1989 op pelgrimage geweest naar Santiago de Compostela. Hij heeft zich terdege voorbereid en het resultaat is een flinke bibliotheek. Die bibliotheek is vrij toegankelijk en in de gelagkamer kan – tijdens het nuttigen van de koffie – gesproken worden met andere pelgrims. Helaas, wat een pech, de Jacobushoeve gaat zaterdag pas om 13.00 uur open.
Het stond niet in het boekje, maar ik had het uiteraard – op internet – kunnen opzoeken. De restaurants die we zien zijn gesloten. De supermarkt is open, maar helaas, ook daar is geen koffie. Ik koop er verse batterijtjes voor mijn GPS. Nou ja, we lopen maar door. Oh ja, tijdens onze speurtocht naar een restaurant kwamen we ook nog langs de Jacobus korenmolen uit 1893. Met een vlucht van 28,22 meter is dit de grootste korenmolen van ons land. OK, na Vessem is het eerst nog wat agrarisch, maar na een paar kilometer bereiken we de Landschotse Heide. Aan de rand van de hei maken we eerst koffie op ons eigen brandertje. Helaas, het begint te regenen en het regenpak gaat aan. Er steken wat runderen over, ze gaan zeker ergens schuilen voor de regen. De paddenstoelen staan er mooi bij, deze hebben elkaar opgezocht. Tja, eigenlijk valt het wel mee met de regen, maar het landschap oogt toch wel erg nevelig. Een kilometertje verder lopen we door Middelbeers. We passeren een Pizzaria. Nog een stuk verder staat café-restaurant De Zwaan. Hier leggen we aan voor een bakje koffie. Helaas, het is smakeloze filterkoffie en ook de ambiance is ver te zoeken. Hadden we maar de Pizzaria bezocht! In elk geval is het nu droog en het regenpak gaat uit. Dat is in elk geval iets. Even na enen stappen we op. Langs het Landgoed Baest lopen we naar het Wilhelminakanaal. Dit kanaal is in 1923 geopend en verbindt het Hollandsch Diep met de Zuid-Willemsvaart. Het is 68 kilometer lang en gedurende vele jaren was het een belangrijke aan- en afvoerroute. Nu ligt het er tamelijk verlaten bij. Er zijn wel plannen om het kanaal te verbreden en te verdiepen. De maïs is eraf en vanuit het huis kunnen ze weer naar buiten kijken. Iets verder staat de kapel van de H. Eik. We zijn niet de enige bezoekers, in de kapel zijn een aantal mensen aanwezig. Er branden ook allemachtig veel kaarsen, dus dit loopt wel. Rond de kapel is een zogeheten kruisweg aangelegd. Het zal hier op Goede Vrijdag wel druk zijn. Ik heb twee kruiswegstaties gefotografeerd, voor de overige twaalf moet u zelf een kijkje nemen. Tegen drieën steken we de A58 over. Mwah, het is gezellig druk. Daar ligt het dorpje Spoordonk, op de kaart staat een koffiekopje ingetekend, dus wie weet. Even na drieën lopen we Spoordonk in en nabij het riviertje De Beerze staat de Spoordonkse Watermolen. Het stenen molengebouw dateert uit 1868, maar al voor 1320 moet er hier een watermolen hebben gestaan. Helaas, het merk ‘Wyers Oude Jenever’ zult u tevergeefs zoeken in de plaatselijke slijterij. Ach, persoonlijk ben ik niet zo’n liefhebber van dit ‘vuurwater’. Toch is de huidige molenaar van plan om in de toekomst weer oude jenever te gaan stoken. Tegen die tijd moet ik maar eens gaan proeven.
Nu houden we het bij koffie in het naastgelegen restaurant. Tegen vieren stappen we op en vervolgen onze weg langs De Beerze. Vroeger was er hier een stuw, maar deze is vervangen door 18 vistrappen. De Beerze volgen we een kilometer of vijf. Voor de duidelijkheid is hier aangegeven dat dit voetpad niet toegankelijk is voor motorvoertuigen, motorrijwielen en rijwielen met hulpmotor. Gewoon helder, op deze manier weet je als wandelaar precies waar je aan toe bent. Tegen vijven bereiken we het beroemde natuurreservaat ‘Kampina’. Ik heb wel iets met hei, vandaar deze vijf foto’s. Het is één van de grootste natte heidegebieden van ons land (1200 ha) en sinds 1929 in handen van Natuurmonumenten. Midden op de hei draai ik het Brabants Vennenpad op. Dit pad doet het Nivon natuurvriendenhuis ‘Morgenrood’ (www.morgenrood.eu/) aan. Dwars door de bossen durf ik het niet aan, het is hier tamelijk nat en ik denk dat ik dan op het riviertje de Rosep stuit. Onderweg wijs ik nog de weg aan twee verdwaalde dames. Tja, je moet hier niet zonder kaart, kompas en GPS gaan wandelen. Het is ook wel handig als je een complete kampeeruitrusting bij je hebt, je weet maar nooit. En natuurlijk een mobieltje om 112 te kunnen bellen. Ik vrees wel dat de Luchtmacht de kosten van de helikopter in rekening brengt, maar goed, dan zie je de hei ook eens vanuit de lucht.
Even na zessen lopen we het natuurvriendenhuis ‘Morgenrood’ in. Ai, we hebben er zo’n 36 kilometer opzitten, dus we hebben het wel een beetje gehad. Gelukkig wijst de ‘huiswacht’ ons meteen het kampeerterrein, afrekenen komt straks wel. Ik zet meteen mijn tent op en bereid zoals meestal een beker kerriesoep. Daarna bereid ik een Knorr-maaltijd die begeleid wordt door het restje rode wijn. Het begint weer te regenen, dus in tent geniet ik van de maaltijd. Na de afwas loop ik naar het natuurvriendenhuis om af te rekenen. Ze vragen (ik ben geen lid van de Nivon) slechts €8,- p/p, dat valt alleszins mee. We zitten nog een tijdje in de zogeheten ‘huiskamer’, waar de ‘binnenslapers’ hun – in de zelfverzorgingskeuken bereide maaltijd – opeten. Het is nog druk ook, maar ik had op de parkeerplaats ongeveer 25 auto’s geteld. Tja, herfstvakantie, dat scheelt. Het valt mij wederom op dat de ‘badgasten’ hier, toch een apart slag volk is. Ook de kinderen gedragen zich normaal. Het kan dus wel! Ik koop nog een magnum en twee flessen cola. Chocomel hebben ze niet. Ik bel nog even naar Orchideetje, in ons dorpje heeft het de hele dag geregend. Dan hebben wij het vandaag nog getroffen met het weer. OK, het is mooi geweest, we gaan naar bed. Tja, morgen hebben we 24 kilometer te gaan en dan nog een lange treinreis naar huis. Toevallig lazen we in de krant dat er werkzaamheden zijn op het traject Den Bosch – Utrecht. We moeten, zo te lezen, dat traject met de bus! Dat wordt een latertje. Vannacht gaat de klok achteruit. Als we dat nu eens niet doen? Dan gaan we morgen om 07.00 uur van start. We zitten toch nog in ons ‘zomerritme’! Ik moet wel mijn mobiel manipuleren, want deze gaat automatisch over op wintertijd. OK, om 07.00 uur is het net licht, dus dat plan staat.