Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Pelgrimspad van Heeze naar Den Bosch
vrijdag 23 oktober t/m zondag 25 oktober 2009

Vrijdag 23 oktober 2009
Heeze – Knegsel
De trein is inmiddels een paar minuten over tijd. Het informatiebord is blanco, er is toch niet iets aan de hand? Er wordt ook niets omgeroepen, eerst mijn telefoon maar aanzetten. Even later komt de trein aanrijden, dus dat zit mee. Het is niet druk, het is herfstvakantie. Vandaag blijft het droog met een klein zonnetje en weinig wind. Morgen gaat het vanuit het zuidwesten regenen, misschien houden wij het nog een tijdje droog. Zondag is er kans op een bui, maar verder wordt het zonnig. De temperatuur kan oplopen tot 17 graden in de plus. Sowieso heb ik mijn winterkampeerspulletjes bij me, aan kou lijden heb ik een hekel. Ook heb ik voor het eerst mijn nieuwe Princeton hoofdlampje mee, aangeschaft na een tip van Sjef. Eens kijken of die me gaat bevallen.
Dr. Saeed belde me van de week op met de mededeling dat hij op de CT-scan geen nadere bijzonderheden had gezien. Hij vertelde ook hoe hij de biopsie gaat aanpakken. Voor het herstel moet ik op een dag of vijf rekenen. Wanneer de operatie plaatsvindt weet hij niet, daar gaat de afdeling planning over. Ik wacht maar rustig af, de komende drie weken ben ik redelijk druk. Ik ben toch wel zeer benieuwd naar de uitslag.
De aansluiting in Utrecht is ‘krek’ op tijd. Er zijn werkzaamheden op het traject naar Rotterdam en naar Deventer. Ik had gisteravond nog even op de site van de NS moeten kijken, maar ja, niet aan gedacht. Het is trouwens ontzettend mistig, maar dat was ook de verwachting. Voorbij Den Bosch – inmiddels is het 10.00 uur – komt de zon door. Ze zijn hier wel ontzettend bezig met de aanleg van het een of ander. Komt er hier spoor bij of zijn ze bezig met de aanleg van een nieuwe snelweg?
De omroepinstallaties in de treinen kunnen ze wat mij betreft ontmantelen. Meestal kan ik er geen chocola van maken. Toevallig is de installatie in deze trein in orde, maar dan begint er iemand keihard doorheen te hoesten! Tja, griep heerst! Cok en Cobie moesten daardoor afzeggen. Zal ik de griepprik gaan halen? Ik krijg ook nog een uitnodiging voor maar liefst twee prikken tegen de Mexicaanse griep. Ik heb de griepprik vorig jaar niet gehaald en griep heb ik niet gekregen. Zouden de griepvirussen elkaar uitschakelen?
Dat zou toch kunnen? In dat geval kan ik alle prikken achterwege laten.
In Eindhoven moet ik overstappen op het boemeltje naar Heeze. Zo te zien zijn de OV-chip kaartlezers in gebruik genomen. Kun je al van de OV-chipkaart gebruik maken als je per trein reist? Ik heb het bericht hierover gemist. Of wil de NS hier geen ruchtbaarheid aan geven? Velen zien de OV-chipkaart niet zitten, maar mij lijkt het een ideaal ding.
Die verhalen over mogelijke fraude zijn volgens mij zwaar overdreven. Als ik ‘groen licht’ krijg van dr. Saeed ga ik mijn (persoonlijke) OV-chipkaart meteen (automatisch) opladen. Gemak dient de mens, nietwaar.
Als ik in het boemeltje zit komt Reino aanstappen. Even later volgt Margriet. Mooi, we zijn compleet. Na tien minuutjes  boemelen zijn we in Heeze en daar gaan we meteen van start. Nog weer tien minuutjes later lopen we Heeze uit. Meteen is het landelijk met weiland en bos. Er staat hier een picknickbank. Margriet heeft een thermoskan koffie meegenomen, dus die maken we eerst soldaat. OK, we gaan weer. Iets verder loopt het voormalige spoortraject naar Hasselt. Nou, het zal wel aardig dichtgegroeid zijn, want ik loop er straal aan voorbij. Door een afwisselend landschap lopen we richting A2. Toch klopt er iets niet, we hadden langs een bosrand moeten lopen en nu zitten we midden tussen de weilanden. Mijn GPS vertelt waar we ons bevinden, we hebben een bocht naar rechts gemist en zijn rechtuit gelopen. Nou ja, dan gaan we zo meteen naar rechts en dan komen we ‘vanzelf’ weer op de route. Dat lukt ook, goed blijven opletten is het parool. Om half een bereiken we het viaduct over de A2. Tjonge, wat is het druk!
Zo te zien is de A2 naar Den Bosch/Amsterdam afgesloten en moet alles over de A67.
Nou fijn is dat! Ach, wij lopen gewoon naar Den Bosch. Een paar honderd meter verder is de Aalster uitspanning. Deze staat bekend onder de naam van een legendarische eigenares: de Hut van Mie Peels (in de volksmond: Mie Pils). Mie Peels is in 1928 overleden, dus het is dik 100 jaar geleden dat zij hier de scepter zwaaide. Van buiten ziet de Hut er niet uit, maar binnen is een genoeglijke bar. Zo te zien zijn er net voor ons twee groepen aangekomen. Zouden ze hier hun neven- en nichtendag doorbrengen? Tja, dat betekent wel dat we even moeten wachten tot we onze bestelling kunnen plaatsen. Uiteraard wordt dat voor mij de traditionele KMA. Ik moet zeggen, dat smaakt prima! Mijn complimenten. Om kwart over een vertrekken we weer. Iets verder ligt het Meeuwven, natuurlijk is er nu geen meeuw te bekennen. Spectaculair is het landschap niet, maar wel heel genoeglijk. Het weer is ook niet verkeerd. Een vliegenzwam. Je kunt natuurlijk alle paddenstoelen eten, maar van deze schijn je goed ziek te worden. Het is herfst, dat moge duidelijk zijn. Inmiddels bevinden we ons noord van Valkenswaard. Om de N69 over te steken geeft het boekje een omleiding van twee kilometer. Dat doen we maar niet en het oversteken is goed te doen. Oeps, we lopen nu door een villaparkje geheten: Treeswijk. Hier woont zeker niet ‘Jan met de Pet’. Tjonge, jonge, stuk voor stuk staan hier juweeltjes.
Helaas staat de zon ‘verkeerd’, maar je kunt niet alles hebben. OK, we laten de villa’s achter ons en meteen wordt het landelijk. We lopen door een verstild dorpje geheten Loon. Oorspronkelijk stonden er alleen boerderijen rond de driehoekige Brink. Momenteel is het een beschermd dorpsgezicht. De boerderijen zijn van het type: ‘langgevel’, met wonen, vee en voorraden onder één dak. Weer een vliegenzwam, maar hier heeft iemand er een hap uit genomen. Het blijft afwisselend, de ene keer lopen we door het bos en even verder lopen we weer door weilanden. Timmereind lopen we door, zo te zien bestaat het hele dorp uit vier boerderijen. Een kilometer of drie verder ligt Broekhoven, ook al zo’n verstild dorpje.
Volgens mij lopen we hier onder een aanvliegroute van vliegveld Eindhoven door. Zo te horen gaan er veel mensen een weekje naar Turkije.
Weer drie kilometer verder komt Steensel, dat is iets groter, maar we lopen er aan de oostkant langs. We nemen afscheid van Margriet, zij zou alleen vandaag meelopen. Net voor het viaduct over de A67 staat dit fraaie kapelletje. Het ding is nog open ook. Het Mariabeeld oogt nogal primitief. Of is dit misschien naïeve kunst? Dit is de A67 en de drukte valt mee. Ach, het is al half zes en de meeste werkers zitten zeker al aan de werkmansborrel. Even na zessen lopen we het dorpje Knegsel in. Er zou hier een supermarkt moeten zijn, maar ik zie hem niet. Nou ja, dan koop ik morgen maar een pak chocomel. In elk geval moeten we hier wel water halen, want we gaan vannacht wildkamperen. Dat water halen doen we in restaurant De Kempen. Dan hebben we meteen een excuus om een kop koffie te drinken. De beoogde wildkampeerplek is hier maar een paar honderd meter vandaan. Die plek wil ik tegen schemer bereiken, nu is het nog net te licht. Ook willen hondenuitlaters vaak nog net voor donker hun rondje maken. Die vermijd ik ook liever, stel dat ze ons het bos in zien lopen en de politie alarmeren. OK, om half zeven verlaten we De Kempen en een kwartiertje later vinden we in het bos een pracht van een plekje. Het is nog net licht genoeg om de tent op te zetten, waarna de duisternis invalt. Ik begin met een soepje. Dit keer een Cup a Soupe special. Het is een romige kip-kaas. Tja, eigenlijk valt het me een beetje tegen. Wat ook tegenvalt, dat is de wijn. Het is een rode wijn uit Australië. Hij was in de aanbieding bij de Boni en meestal zit dat wel goed. Deze wijn smaakt wel erg naar bramen! Tja, bramensap is erg lekker, maar dan in combinatie met (boeren)yoghurt. Regelmatig komt er nog een vliegtuig over, maar ze zitten al aardig op hoogte. Wat wel uitstekend bevalt… mijn nieuwe Princeton hoofdlamp! Wat een zee van licht! De ‘zwakste’ stand is geschikt om mee te koken en voor gebruik in de tent, de middelste stand is geschikt om de tent op te zetten en ik denk dat de helderste stand geschikt is om in de duisternis nog een stuk te ‘hiken’. Ik ben er blij mee. Sjef, bedankt voor de tip!
OK, na de soep volgt de Carbonara kaas-spek van de onvolprezen fa. Knorr. Na de afwas kruip ik in de slaapzak. Tjonge, dit keer lig ik op een extreem dikke laag dennennaalden. Daar kan geen matras tegenop! De MP3-speler gaat nog even aan en daarna komt de slaap.