Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Pelgrimspad van Hardinxveld-Giessendam naar Den Bosch
donderdag 31 mei t/m zaterdag 2 juni 2007

Donderdag 31 mei 2007
Hardinxveld-Giessendam – Aalst
Aangezien er vandaag bijna 30 wandelkilometers op het programma staan, neem ik de trein van 08.19 uur. Mijn voordeelurenkaart is pas vanaf 09.00 uur geldig, dus pin ik eerst een kaartje vol tarief tot Utrecht. Nu nog een kaartje met korting vanaf Utrecht naar Hardinxveld-Giessendam. Ik beheers de truc, echter de kaartautomaat wil mij uitsluitend een kaartje 1^e klas verkopen. Ik probeer het tot tweemaal toe opnieuw, helaas. Ik kijk over mijn schouder en zie een behoorlijke rij wachtenden. Ik geef het op en roep dat de kaartautomaat niet goed werkt. Dat gelooft niemand, natuurlijk. Ik kan het straks, als de rij weg is, nog eens proberen.
Dat lukt niet meer, de trein komt al voorrijden. In Utrecht heb ik 8 minuten overstaptijd, mits de trein op tijd rijdt. In Utrecht kan ik dan op de gebruikelijke manier een kaartje met korting pinnen.
Vanmorgen vroeg heeft het nog geregend, maar nu is het al enige tijd droog. Het is niet koud, ik heb alleen een T-shirt aan met een overhemd en mijn softshell.
Dit keer loop ik alleen, alle anderen hebben het traject al gelopen. Ik heb al bijna twee maanden niet gelopen en over twee weken staat de voettocht in Griekenland op het programma. Daarom moet ik toch wat trainingskilometers maken. Tevens wil ik bekijken of mijn nieuwe schoenen inmiddels voldoende zijn ingelopen.
Tot Utrecht zie ik trouwens geen conducteur, ik had dus net zo goed een kortingskaart voor het hele traject kunnen pinnen. Nou ja, op gezeur van een conducteur zit ik niet te wachten, en om nou voor een paar euro moeilijk te doen, dat zie ik niet zitten. Het is wel zo, dat als je de euro omrekent naar de gulden, je toch wel schrikt. Ik heb heimwee naar onze vertrouwde gulden, reden voor mij om onlangs TEGEN Europa te stemmen. Niet dat ik tegen Europa ben, helemaal niet, maar ik ben zo bang dat het in Brussel een soort van ‘Eurovisiesongfestival’ parlement gaat worden. Er gaan ongetwijfeld een aantal landen samenspannen en de Nederlandse leeuw wordt dan, met al zijn goede bedoelingen, gewoon uitgelachen in zijn oranje sporthemd.
Precies op tijd treinen we Utrecht binnen, tijd genoeg dus om het aanvullende kaartje te pinnen. Op naar 19B, dat is nog een hele wandeling. De trein staat gereed en na twee minuten vertrekt hij en bijna meteen staat de conducteur voor mijn neus. Waar komt die man toch zo gauw vandaan?
Ik pak het boekje van het Pelgrimspad er maar eens even bij. Ik ging ervan uit dat ik elke dag 30 kilometer zou moeten lopen, nu zie ik dat ik de ‘zondagroute’, wanneer het veer niet vaart, heb meegeteld. Tevens heb ik een alternatieve rondwandeling meegeteld.
Bij elkaar scheelt dat 12 kilometer, ofwel hoef ik maar 78 kilometer in drie dagen. Dat is goed te doen. Het is trouwens zwaar bewolkt, zie ik. De weerverwachting voor vandaag en morgen is: wisselvallig, soms zon en tussen de 17 en 20 graden. Zaterdag wordt het beter. In elk geval mooie wolkenpartijen!
Om 09.36 uur ben ik in Geldermalsen, ik heb 3 minuten om de volgende trein te halen.
Dat lukt en als ik een minuutje zit, vertrekt de trein. Tja, sneller kan echt niet.
Om 10.11 uur ben ik in Hardinxveld-Giessendam. Zo’n mooie dubbele naam voor zo’n klein dorpje, is dat niet wat overdreven? Op het station is een klein restaurantje gevestigd, helaas is het gesloten. Wat wel weer meevalt: de zon is doorgekomen!
Ik begin maar om een zonnetje te schieten oftewel ik zet mijn GPS aan. Al snel komen de coördinaten door. Mocht ik de weg kwijtraken, dan kan ik altijd nog op mijn GPS terugvallen.
Eerst moet ik een dikke kilometer langs het spoor over het fietspad, niet echt bijzonder. Daarna linksaf het spoor over en meteen wordt het landelijk. Iets verderop ligt de ‘Wijde’, een prachtig watertje. Daarna verder over een grasdijk met schapen, er is geen mens te zien. Dat is ook een prachtgezicht, onze nationale trots, de Betuwelijn in aanleg. Nog een half jaartje dan moet er hier de ene na de andere goederentrein voorbijflitsen. Of zouden de prognoses toch wat te hoog ingeschat zijn? We zullen zien. Ik steek de A15 over en wat zie ik: een Texaco-benzinestation. Daar hebben ze beslist koffie met iets lekkers erbij. Iets na het viaduct is er een smalle klinkerweg, die rechtstreeks naar het benzinestation voert. Een bekertje prima koffie kost hier maar één euro. Kijk, dat mag ik graag zien. Er drinken hier ook wat vrachtwagenchauffeurs koffie die in een onverstaanbare taal met elkaar converseren.
Na een half uurtje houd ik het voor gezien en stap op.
Ik steek het kanaal van Steenenhoek per brug over en draai een tiendweg op.
Puur Hollandse plaatjes. Langs de Boven Merwede gaat het, een vierbaksduwboot beladen met kolen vaart richting Duitsland. Vroeger kwamen de kolen uit Duitsland, vreemd. Natuurpark De Avelingen heet het hier en ik kom weer uit bij het kanaal van Steenenhoek waar ik een kilometer of drie langs loop. Een of andere onverlaat heeft hier zijn afdankertje tussen de brandnetels geparkeerd. De vestingstad Gorichem komt in beeld, ik ben hier eerder geweest met het Waterliniepad. De geschiedenis van Gorichem gaat terug tot de 12^e eeuw. Tegen enen ben ik bij de steiger en net als de vorige keer is de pont net weg. Ik bestudeer de tamelijk ingewikkelde dienstregeling en vraag het nog even na bij een scholier. Ja, de volgende pont gaat om 14.15 uur. Hm, tijd voor koffie en mijn lunchpakket. De brander gaat aan en net als ik het hete water in mijn bekertje schenk, zie ik een pont naderen.
Wat is dit nu? Of is dit de pont naar Slot Loevestein? De pont legt aan en ik loop maar even naar de steiger. Op mijn vraag of de pont naar Woudrichem vaart wordt bevestigend geantwoord. ‘En wanneer?’ ‘Over een paar minuten’, is het antwoord. Ik ren weg en roep dat ik mijn rugzak ga halen. De brander is nog tamelijk warm, maar ‘t ken net. Met een beker dampende koffie in de hand loop ik de pont op en ga op een bankje zitten.
De slagboom gaat dicht en de pont vaart weg, het is precies 13.15 uur. Overigens is de scholier ook aan boord, wat een sufferd. We varen een stukje stroomopwaarts, in de verte zie ik Slot Loevestein. De vorige keer hebben we daar een pannenkoek gegeten, een echt bezoek aan het Slot is er nog niet van gekomen. Ook dit keer laat ik het Slot links liggen en loop onder de Gevangen- of Waterpoort door Woudrichem in. Woudrichem is een leuk oud stadje, dit jaar heeft de Koningin hier de verjaardag van haar moeder ‘gevierd’. Fietsroutes zijn er hier genoeg, eigenlijk is het geen gezicht, al die borden. Wanneer ik Woudrichem uitloop, zie ik een pracht van een molen. Het is de ‘Nooit Gedagt’. De oorspronkelijke molen uit 1662 is door terugtrekkende Duitsers in 1945 opgeblazen. Al vanaf 1972 is nagedacht over de herbouw van de molen en tussen 1990 en 1996 is dat uitgevoerd. Momenteel wordt op professionele wijze graan gemalen, die in de molen te koop is. In zuidoostelijke richting loop ik langs de Afgedamde Maas. Zo langzamerhand ben ik toe aan een korte rustpauze. Ook heb ik nog wat zelf gesneden dik belegde boterhammen bij me. Als ik de Hoge Maasdijk door het hoge gras afloop naar beneden, kom ik uit bij een lieflijk strandje. Eigenlijk een idyllische plek om wild te kamperen, maar ja, ik moet nog een aantal kilometers. Verder langs de Hoge Maasdijk en linksaf de dam over. Nou ja, dam, ik zie links en rechts een behoorlijk stuk land. Hier is dus in 1904 de Maas en de Waal gescheiden, het zal ongetwijfeld belangrijk zijn geweest. Het is rozentijd, deze staan prachtig in bloei tegen het witte huis. Een paar kilometer loopt de route door een natuurgebied. Er zijn hier een aantal ‘wielen’, deze zijn ontstaan tijdens dijkdoorbraken. Een voormalig fort, geheten: De Batterij onder Brakel. Dit fort maakt deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Nu volgt een kilometers lang betonpad met de naam: Waarddijk. Het is nog warm ook en mijn limonade begint op te raken. Tegen vieren loop ik langs Brakel. Ik vraag aan wat kinderen of er hier een supermarkt is. Een meisje van een jaar of twaalf, een irritante wijsneus overigens, legt me uit dat ik wel een kilometer terug moet. Haar routebeschrijving klopt exact en de kilometer ook. In de Golf-supermarkt koop ik een koud blikje cola, een liter fris en een liter chocomel.
Het blikje cola drink ik langzaam op en de chocomel gaat in een bidon. Overigens, het valt me op dat in alle supers het zogenaamde ‘eigen’ merk chocomel vele malen lekkerder smaakt dan de ‘echte’.
Ik loop de kilometer weer terug en betreedt aan de oostkant van Brakel het landgoed ‘Huis Brakel’. Ik moet hier wat zigzaggen en loop prompt verkeerd. De markering deugt niet en met de beschrijving in het boekje kom ik ook niet verder. Ik kom uit op een asfaltweg en loop deze maar af in zuidelijke richting tot de Molenkampse Weg. De weg loopt door een uitgebreid gebied met grote kassen, beter gezegd ‘warenhuizen’.
Er worden hier bloemen gekweekt. Ik weet er alles van, als tiener heb ik tijdens de schoolvakanties in dit soort warenhuizen gewerkt. Toch heb ik dat altijd met plezier gedaan, wel ben ik uitgekeken op bloemen in een vaas.
Rechtsaf de Meidijk op langs het Meidijkse Wiel. Een molen staat wat verder weg tussen de bomen, ik weet werkelijk niet hoe deze molen heet. Wie het weet, mag het zeggen. Richting Aalst gaat het, volgens het boekje is daar een camping. Ik vraag het even aan twee mensen die hun hond uitlaten. Het klopt, het is nog een paar honderd meter.
recies vijf over zes loop ik camping ‘De Maasplas’ op. ’t Is niet goedkoop, ik ben €11,- kwijt inclusief douchemuntje. Rustig is het wel, ik ben de enige kampeerder op het trekkersveldje. Er fietst een enkeling langs, verder zie ik geen sterveling. Binnen de kortste keren staat mijn tentje en staat het water voor de soep op. Uiteraard kerriesoep, dat bevalt nog steeds het best. Ik zit weer heerlijk op mijn Tatteljee-stoeltje, wat een geweldige uitvinding. De Knorr Spaghetteria Carbonara smaakt ook weer als vanouds en wordt begeleid door een witte wijn. Het is helemaal niet koud, aan de warme kant zelfs, wat wil je nog meer. Het enige is dat ik mijn bovenbenen voel. Ik heb er vandaag zo’n 32 kilometer opzitten en heb deze afgelegd in een tamelijk straf tempo. Na een uitgebreide douche bel ik nog even naar huis en duik om half tien in de slaapzak.