Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Peellandpad van Roermond naar Rips
donderdag 26 november t/m zondag 29 november 2009

Donderdag 26 november 2009
Roermond – Nunhem
Tegen negenen loop ik naar het station. Het is zwaar bewolkt en ik voel een paar spetters. Eerst pin ik een kaartje naar Roermond. Wat is dit nu? De pas is niet geldig! Ook dat nog. En zoveel kleingeld heb ik nu ook weer niet bij me. Ik doe een tweede poging en nu lukt het wel. Ik moet maar zo snel mogelijk mijn OV-chipkaart opladen. De Metro verwacht veel regen, maar gelukkig meer in het westen en het noorden van het land. De temperatuur wordt hoog voor de tijd van het jaar: tussen de 9-11 graden in de plus. Er staat een vrij krachtige wind uit het zuidoosten. Die hebben we dus min of meer in de rug, prima. Voor het weekend ziet het er niet zo best uit, veel buien en nog meer wind. Tjonge, wat is het druk op het station! En het zijn bijna allemaal dames van een jaar of vijftig. Zij zijn sportief gekleed, dragen sportieve schoenen en torsen kleine rugzakjes. Zouden zij allemaal gaan wandelen? Of is er iets te doen?
Nou ja, eerst de Metro even doorkijken. Geert Wilders moet 20 januari voorkomen.
De Koran ken ik vrij aardig, en van Mein Kampf (www.abbc.net/historia/hitler/mkampf/pdf/ned.pdf) heb ik delen gelezen. Er is overigens bijna geen doorkomen aan beide werken. Als die twee boeken daadwerkelijk naast elkaar worden gelegd, dan voorzie ik narigheid. Ik ben benieuwd hoe het afloopt.
Een jongen van zeven is vermoord in Oisterwijk en zijn vader is die ochtend voor de trein gesprongen. Het betreft vermoedelijk een familiedrama. Tja, het is tragisch, maar het gebeurt gewoon. Eind oktober liep ik nog langs Oisterwijk. Een conducteur van de NS is het ziekenhuis ingeslagen. Dat gebeurt 5 à 6 keer per jaar. Het ging niet eens om zwartrijden, roof was het motief.
Pedoseksueel Van der V. is nergens welkom. Tja, dat had hij van tevoren kunnen bedenken. Het college van Nijmegen is gevallen op een verhoging van de ozb.
Waarom moet de belasting altijd maar weer omhoog? Dubai torst een schuldenlast van €39 miljard. De bouwwoede is daar enigszins uit de hand gelopen. Het EU-parlement roept op om €30 miljard te investeren in klimaatplannen. Dat geld moet vooral Afrikaanse landen ten goede komen. Ik hoop dat het geen weggegooid geld is. En dan natuurlijk het rekeningrijden. Ik begrijp dat het de meeste automobilisten niet meer geld gaat kosten dan wat zij nu kwijt zijn. Toch gaat de doorstroming significant verbeteren. Naar mijn bescheiden mening kunnen die twee dingen niet tegelijk waar zijn. Het systeem gaat gebruik maken van het Europese GPS-systeem te weten ‘Galileo’. Van de 30 satellieten zijn er nu twee gelanceerd, dat schiet dus lekker op.
In Utrecht is het ook al zo druk en het betreft een bepaald slag dame. Er zal iets damesachtigs in de Jaarbeurs zijn. Zal ik het vragen?
De trein naar Roermond is een paar minuutjes te laat. Het zal door de regen komen, want dat doet het volop. Ik ga helemaal voorin zitten, daar is het niet zo druk. In Den Bosch is het droog, in Eindhoven zie ik al plekken blauw en in Weert komt er een waterig zonnetje door. Eindelijk, Roermond. Tjonge, wat een eind. Meteen loop ik door naar ‘Hotel Roermond’, strategisch gelegen naast het station. Reino komt een trein later. Ik bestel koffie en appeltaart. Eerst komt de koffie en enige tijd later de appeltaart. Die moest namelijk eerst worden opgewarmd. Dit keer geen foto, maar mijn complimenten, het smaakt voortreffelijk. Even later komt Reino en tegen enen gaan we op pad. We zitten meteen al een straat te ver naar links. Nou ja, hij loopt er evenwijdig aan en op deze manier komen we precies langs de Munsterkerk. Het is een gaaf Romaans bouwwerk waaraan de hele 13^e eeuw gebouwd is. Even verder staat het Prinsenhof. Op de gevelsteen staat:

Roomschkatholiek
Armen en Weezenhuis
Maison des Orphelins et des Pauvres

Vlot lopen we Roermond uit. Dit is de Maasbrug waar we eerst onderdoor lopen en dan aan de andere kant oplopen. Vanaf de brug dit uitzicht over Roermond met de zendmast. Het is zwaar bewolkt, maar de zon schijnt net door een klein gaatje. We gaan over naar de volgende kaart in het boekje. De markering is niet duidelijk en gedeeltelijk afwezig. Helaas maken we de kaartleesfout door aan te nemen dat we de Maas al over zijn. Dat zijn we ook wel, maar we krijgen eerst nog 2 kilometer plassen.
We moeten dus over 2 kilometer rechtsaf en niet nu. Dat doen we dus wel en helaas, pas na een kwartiertje merken we onze fout op. Terug dus. Deze grap kost ons zeker een half uur. Verder zijn we een half uur later gestart dan gepland, oftewel we hebben nu een achterstand van 1 uur. Ik moet de Sint binnenkort eens vragen om een nieuwe, snelle GPS met een fatsoenlijke topokaart erin. Dit kan zo niet langer. Dit is het uitzicht vanaf de brug naar rechts over de Noorderplas. Terwijl ik een foto maak van de hoogspanningsmasten fopt Reino mij door achter mij langs van het talud af te lopen en zeker 500 meter af te snijden. Dat betekent aan het eind van het Peellandpad GEEN certificaat. Deze boom staat al een groot aantal jaren weer en wind te trotseren. Even verder lopen we langs Kasteel Horn. Tja, de Graaf van Horne is onthoofd, dat was toentertijd de gebruikelijke straf voor hoogverraad danwel de verdenking daarvan.
Deze onthoofding was niet het startsein voor de opstand, maar droeg daar aan bij.
Ik moge de ANWB verzoeken de tekst aan te passen. Een kwartiertje verder staat een kapelletje met een bank. Hier nuttigen we de lunch.
Nou ja lunch, het is al tegen drieën. Het beeld is van Sint Rochus, nogal een bekende heilige in deze omgeving. Zelf heb ik meer op met een andere heilige, vooral zo tegen het eind van het jaar. We krijgen wat bos, altijd fijn lopen. Nog iets verder steken we de Napoleonsweg over. Deze weg heb ik in het verleden vaak gereden en zelfs nu maak ik er nog regelmatig gebruik van.
Ach, zo’n landbouwgebiedje oogt altijd wel mooi. Dit moet de spoorlijn Roermond – Weert zijn. OK, nu volgt dik twee kilometer bos en daarna bereiken we de ruïne van de Elisabethsmolen. Toentertijd stonden er drie watermolens aan de Leubeek, van deze rest slechts een ruïne. Al in 1278 stond er hier een houten molen, die in 1840 werd vervangen door een stenen molen. Tijdens WO-II werd de molen zwaar beschadigd doordat de naastgelegen brug werd opgeblazen. De molen is daarna niet meer herbouwd. Het is bij vieren, tijd voor een bakje. Dat kan hier prima in het naastgelegen restaurant
St. Elisabethshof. Zullen we hier alvast water halen? We willen nog een kilometer of zes doorlopen, dus dat water halen doen we maar verderop. Om half vijf vertrekken we weer.
We gaan verder aan de zuidkant van de Leubeek. Een kilometertje verder ligt de St. Ursulamolen. Dit is de enige molen die nog overeind staat. Hier werd olie en graan gemalen. Het drijfwerk stamt uit de 16^e eeuw. In de molen is een bezoekerscentrum ingericht, maar nu is het gesloten. Het is al bij vijven als we deze geërodeerde zandhelling bereiken. De markering is onduidelijk en het begint aardig te schemeren. We volgen een breed, recht zandpad en we komen uit bij een picknickbank op een weitje. Verderop is een parkeerplaats. We zitten hier verkeerd, dat is duidelijk. Toch maar even verder kijken, misschien dat we weer markering zien. Die is er niet, wel staat er een restaurant. Inmiddels is het zo goed als donker. Terug het bos in is geen optie. We besluiten hier water te vragen en onze tent op te zetten bij de picknickbank. Dat water lukt, even overweeg ik om hier maar meteen te eten, maar ja, dan moet ik nog drie dagen sjouwen met een Knorr-maaltijd. OK, terug naar het weitje. Als we daar aankomen, besluiten we om geen risico te nemen en onze tent op te zetten in het bosgebied achter het weitje. Hier staan we mooi uit het zicht en bovendien op een dikke laag humus. Zoals altijd bereid ik een kerriesoepje en daarna een Knorr-maaltijd. Dit keer begeleid met een Golden Kaan Cabernet Sauvignon 2006 uit South Africa. Deze smaakt wat zachter dan de Merlot van de vorige keer, maar sowieso is het een heel best wijntje. Ik zet mijn GPS aan, want ik ben toch wel heel benieuwd waar we ons bevinden. Het begint trouwens te regenen en niet zo’n beetje ook! Tegen zevenen heb ik de afwas aan kant en de regenbui is weer voorbij. Met Reino loop ik naar het restaurant voor een afzakkertje. Het is hier nog gezellig druk ook. Ik zet de gevonden GPS-coördinaten op de kaart en tja, we zijn naar het oosten afgedwaald. Het is niet anders. Door al het verkeerd lopen vandaag hebben we maar 13 kilometer van de beoogde 18 kunnen afleggen. Ik hoop dat we dat de komende dagen kunnen goedmaken. Ach, we zitten hier prima, we hebben water en een prima plek voor de tent. Tegen negenen houden we het voor gezien.