Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Oosterscheldepad van Kruiningen Yerseke naar Neeltje Jans
vrijdag 27 mei t/m zondag 29 mei 2011Vrijdag 27 mei 2011
Kruiningen Yerseke – Wemeldinge
In alle vroegte breng ik Orchideetje naar het station, zij gaat met dochterlief een weekendje naar Edinburgh. Begin deze week was het onzeker gezien de vulkaanuitbarsting op IJsland. Alweer! Vorig jaar was het ook al raak. Zelf ga ik twee treinen later op pad.

Het is een beetje bewolkt, vanmorgen regende het nog een beetje. Het wordt zo’n 16 graden in de plus. Morgen wordt het iets warmer. De wind is vrij krachtig en draait van zuidwest naar noordwest. We hebben hem dus min of meer tegen. Het is een heel verschil met de paasdagen, toen was het prachtig weer. Nou ja, al te warm hoeft niet, eigenlijk is dit wel prima wandelweer. Soms prikt de zon even tussen de wolken door, dat maakt het meteen een stuk vrolijker. Ik pak een Metro uit de bak, eens kijken wat er allemaal in het nieuws is. Ratko Mladic is opgepakt, de man heeft zich 16 jaar schuilgehouden. Ach, het is alweer zo’n tijd geleden. Deze man was als generaal van het Servische leger verantwoordelijk voor de val van de Bosnische enclave Srebrenica. De enclave was van huis uit ten dode opgeschreven, maar de Nederlandse politiek had daar geen oog voor. Vermoedelijk zijn er toentertijd meer dan 5.000 Bosniërs afgeslacht door het Servische leger. Tja, de man is inmiddels tegen de zeventig en verkeerd in slechte gezondheid.
Hij zal echt niet meewerken aan zijn veroordeling en het proces zoveel mogelijk traineren. Dat gaat dus lang duren en veel geld kosten. De Nederlandse blauwhelmen die in 1995 gefrustreerd teruggekeerd zijn uit Srebrenica hopen op duidelijke antwoorden van deze man. Daarmee hopen ze een streep te kunnen zetten onder die periode. Nu, van hem hoeven ze echt niets te verwachten. Verder is er eigenlijk geen nieuws. Echt niet? Nee, dat was het zo’n beetje.
OK, de trein is mooi op tijd. Joke zit al in de trein en samen reizen we verder. Deze keer lopen we met z’n tweetjes, de anderen konden zich niet vrij maken.
Tjonge, het is een hele reis naar Kruiningen-Yerseke en we zijn er pas na half twaalf. Mwah, de zon schijnt en de bewolking valt me mee.
We gaan meteen op pad, in de omgeving van het station valt echt niets te beleven.Op naar Yerseke, naar de KMA! We passeren heel wat boomgaarden, maar we moeten nog wel even wachten op de appels en de peren. Vlakbij Yerseke zie ik deze mooie bungalow. Ook de tuin is heel apart, de coniferen zijn keurig geschoren en staan als mannetjes op wacht. Om kwart over twaalf lopen we Yerseke in. Kijk, die Zeeuwen zijn nog best trots, overal wappert de provincievlag. Tjonge, weer zo’n mooie bungalow. Vanaf de havendijk van Yerseke hebben we een goed zicht op de oesterputten.
Hier worden de oesters in grote bakken ‘verwaterd’ (schoon gespoeld) en gereed gemaakt voor de verkoop. Ai, links ontwaar ik een restaurant, maar als ik binnenkom moet ik even slikken. Dit is Chique de Freak! Hier moeten we niet zijn, dat is duidelijk. Gelukkig worden we verwezen naar een restaurant goed honderd meter verder. Ze hebben een tuinterras en daar gaan we zitten. De KMA is hier van prima kwaliteit. Na zo’n half uurtje stappen we op. Oeps, er zit toch wat regen in de lucht. Op de voorgrond staan de bakken waarin de oesters ‘verwateren’. Kijk, hier is een oestervisser druk bezig. Dit zullen wel de laatste oesters zijn, want het seizoen loopt als de ‘r’ in de maand zit. Sowieso lust ik geen oesters (en mosselen). Ik vind ze vreselijk smerig smaken! OK, ieder zijn mening. In de haven de kotters waarmee de oesters worden opgevist uit de Oosterschelde. En dit is dan de Oosterschelde, daar gaan we dus drie dagen langs wandelen. Gelukkig lopen we niet aldoor langs het water, we slaan linksaf en lopen Polder de Brede in. Uiteraard lopen we weer door boomgaarden. Dit lijken wel peren in wording. Tja, we lopen in Zeeland, bekend om zijn vergezichten. Het lijkt wat saai, maar toch heeft het wel wat. Even na half twee steken we de Postbrug over. Daarmee komen we over het Kanaal door Zuid-Beveland uit 1866. Op naar Wemeldinge. Wij nemen niet de kortste weg, maar lopen door de boomgaarden. Er staat hier een klein monument ter nagedachtenis aan de Franse soldaten, die hier tijdens WO-2 gesneuveld zijn. Franse soldaten? Nu, dat lees ik voor het eerst, dit feit is toch tijdens de Vaderlandse Geschiedenislessen onderbelicht gebleven. Gaat dit wel goed? We moeten de dijk af en komen via een droge sloot op een asfaltweg uit. Door de boomgaarden gaat het. Dit lijken mij appels in wording. Er zijn hier Polen (?) aan het snoeien en ze reageren nogal schichtig. Zouden het illegalen zijn? Nou, van mij mogen ze. Om kwart over drie lopen we Wemeldinge in. Al snel lopen we langs de ‘Aeolus’ een stellingmolen uit 1869.Tot 1968 was de molen nog in bedrijf, nu wordt er nog regelmatig gemalen door vrijwilligers. Iets verder staat molen ‘De Hoop’, om een of andere reden heb ik daar geen foto van gemaakt. We worden aangesproken door een man die het Pieterpad heeft gelopen, maar niet weet dat voor zijn huis langs het Oosterscheldepad loopt. Als je twee minuten ‘Googled’ weet je dat toch?
Nog wat verder ligt de jachthaven. Hier ligt wel voor ettelijke miljoenen. De nadruk ligt dus op ‘liggen’, met dit soort jachten wordt zelden of nooit gevaren. Tenminste ik neem dat nagenoeg nooit waar. We zijn al bij al aan de vroege kant, dus gaan we voor de koffie/thee bij Hotel Eetcafé Smits. ’t Is nog ongeveer een half uurtje lopen naar de camping. Hier zitten we uit de (tegen)wind in het zonnetje (foto onvindbaar). Toch was het met 15 graden in de plus onderweg tamelijk fris.
Om kwart voor vijf stappen we op en lopen door de Dorpsstraat. Het ziet er saai uit en dat is het ook. Dat komt mede doordat ik het straatje/poortje waar we linksaf hadden moeten slaan voorbij loop. We hadden hier een ‘achtje’ moeten lopen, helaas. Om kwart over vijf lopen we camping Klein Stelle op. De receptie is niet ‘bemenst’ en ook na aanbellen gebeurt er niets. Een campinggast ziet ons en waarschuwt de eigenaresse, die al spoedig komt aanlopen. We betalen €16,75 voor ons tweeën, dat valt toch mee.
We hebben er bijna 18 kilometer opzitten en met een gemiddelde van 4,8 km/uur gelopen. Dat is tamelijk snel, maar de hele route was verhard. Om halfzes staat mijn tent en zit ik aan de rode wijn. Het is een Shiraz 2010 van Welmoed uit South Africa en ik heb hem bij Appie gescoord. Om zes uur gaat het café op de camping open, maar ik ga eerst maar een prakje Goulash van Struik bereiden. Trouwens, we staan hier prima met het toiletgebouw om de hoek. Na het diner en de afwas ga ik even onder de douche. Inderdaad, ‘even’, het warme water loopt nog geen drie minuten. Wat is dat nu voor ‘knieperigheid’! Wat kost vijf minuten warm water nu helemaal! Ik bereid nog een beker thee en bel mobiel naar Orchideetje in Edinburgh. Tja, daar is het maar 10 graden in de plus. Verder is alles goed gegaan en hebben ze al veel gezien. Nou, dat café laat ik maar zitten. Ik luister tot negen uur naar mijn MP3-speler en daarna houd ik het voor gezien.