Vrijdag 4 september 2015
Llandudno – Geirionydd en Crafnant – Llandudno
We staan weer om zeven uur op en genieten om halfacht het ontbijt. Daarna doen we de boodschappen voor de lunch. Het is trouwens koud buiten.
Als we de bus in stappen komt de zon door.
We rijden in ruim een half uur naar Trefriw. Er staat een informatiebord. Ik maak ook nog een detailfoto. Op een ander informatiebord staat een aantal wandelingen vermeld. Wij doen geen standaard wandeling, maar doen een combinatie. Even later gaan we van start. We lopen eerst langs een stroomversnelling. Iets verder is een heuse waterval. We lopen over een graspad en stijgen iets. Een vermolmd hek, een krakkemikkig schuurtje en een woonhuis. Wat te denken? Sowieso rustig wonen hier. Het brugje heeft betere tijden gekend. Het waterrad is vernieuwd, maar helaas niet in werking. Het landschap is lieflijk, niet spectaculair. Altijd interessant om te weten waar je bent en hoe het heet. Het meer strekt zich voor ons uit. Nu nog een zonnetje. Langzaamaan stijgen we, jammer alleen dat het over asfalt gaat. Wie woont daar zo mooi aan de overkant? Inmiddels hebben we de andere kant van het meer bereikt. We lopen er ruim omheen, het terrein is moerassig. Om kwart over twaalf zijn we bij het restaurant. Dat is dat pand dat we al vanaf de overzijde zagen. We hebben er bijna acht kilometer opzitten. Het is 18 graden in de plus en we zitten op 193 meter hoogte. Ik bestel koffie en een stuk taart. Ik hoor dat de uitbaatster al deze taarten zelf bakt (heel Wales bakt!). Nou, prima. Na een half uurtje pauze stappen we weer op.
We stijgen nog ongeveer 100 meter en lopen over een ‘pas’. Alle keien en bomen zitten dik onder het mos. Het lijkt hier wel een soort sprookjesbos. Daar lopen mensen, oh, het is onze groep. Bloemen staan er ook. De zon komt door! Daar ligt het tweede meer. Even verder gaan we picknicken. Na de lunch lopen we over een smal pad langs het meer. Een stukje verderop moeten we klauteren. Het weer doet goed zijn best, we treffen het. Dichterbij het monument komen we niet, ik weet dus niet wat het voorstelt. Schapen zie je hier werkelijk overal. Zitten we hier goed? Of zijn we verdwaald? OK, we zitten goed. Het meer ligt achter ons, langzaamaan dalen we. Dat dalen gaat over een slecht verharde weg. Toch komen we weer in de buurt van de bewoonde wereld. Onderweg passeren we een kerkje uit de 11e eeuw. Daar gaan we even kijken.
In het poortgebouw staat een informatiebord. Ik heb mijn wandelstokken buiten het kerkje laten staan. Tja, het is allemaal wat gedateerd, maar zo te lezen worden er hier nog regelmatig kerkdiensten gehouden. Sowieso een mooi glas-in-lood raam. Wat is een kerk zonder kerkhof? De grafstenen zijn allemaal zeer oud. Langzaamaan dalen we naar Trefriw. Dit zijn leuke koeien. En daar ligt Trefriw, daar zijn we vanmorgen gestart. Dit is toch een typisch Welsh huis, naar mijn mening. De wolfabriek is het eindpunt van de wandeling. Het is vier uur en we hebben er 17,21 kilometer opzitten. Heeft onze chauffeur hier de hele dag op ons gewacht? Voor de aardigheid de GPS track, daarna de coördinaten van de foto’s in Google Maps (let op, onder elke speld gaan meerdere foto’s schuil) en idem maar dan in de Satellite weergave. Tjonge, er is hier een zeer grote winkel. De fabriek is niet in werking, het is ook al na vieren. Toch leuk om te zien. De machines zien eruit of ze hier al tientallen jaren staan. Helaas, hoe wol wordt gemaakt blijft geheim. Om half vijf stappen we in de bus en even na vijven zijn we in ons hotel.
Tja, dat heb ik toegezegd, vanavond is het de laatste avond tevens afscheidsmaal.
Voor mij hoeft dat niet zo, ik kan gesprekken in een restaurant niet meer volgen.
Maar goed, na de briefing gaan we mee voor de gezamenlijke afscheidsmaaltijd.
Morgen vertrekt de bus om halftwee naar het vliegveld. De ochtend zou je kunnen wandelen om de Great Orme of een uitgebreid bezoek kunnen brengen aan Llandudlo. Dat gaan we doen, eigenlijk hebben we van Llandudlo helemaal niet zoveel gezien.
Om halfacht lopen we naar restaurant Gandles. Hier zijn we nog niet eerder geweest. Het restaurant is gevestigd in de kelder en het plafond is aan de lage kant. De muziek staat hard. Ik vraag of het misschien wat zachter kan, maar waarschijnlijk hebben ze mij niet kunnen verstaan door de harde muziek. De muziek blijft op volle sterkte.
Gelukkig hebben we een eigen tafel. Ik zet mijn gehoorapparaat maar uit, hier werkt het toch niet. Om acht uur komt de groentesoep door. Veertig minuutjes later gevolgd door kip (aan de droge kant), frites en salade. De warme groente staat erbij, maar hoort bij de zalm die Orchideetje heeft besteld. Sowieso delen we alles. Een dessert blieven we niet, dat gaat ons te lang duren en bovendien was het voldoende zo. Om negen uur rekenen we £43,50 af en doen er wat bij. Wij gaan naar het hotel, de groep (aan een lange tafel) blijft nog. Op de kamer pakken we vast een en ander in.