Dinsdag 1 september 2015
Llandudno – Caernarfon en Llŷn – Llandudno
Om zeven uur staan we op en om halfacht genieten we het ontbijt. Ik zit nog vol van gisteravond, dus wordt het een zeer matig ontbijt.
Het regent en het is zwaar bewolkt. De ober zegt dat het hier normaal veertien dagen regent afgewisseld door één dag zon. Die zonnige dag hadden we gister!
We doen weer boodschappen bij de M & S voor de lunch.
Op de kamer lees ik op mijn iPad dat het weer in Llandudno buiig wordt, afgewisseld met zon. In de namiddag is er kans op zware buien. De temperatuur wordt 13 – 17 graden.
In Nederland regent het trouwens ook.
Nou ja, we zien het wel.
Om half tien stappen we in de bus. Om kwart over tien maken we een stop bij kasteel Caernarfon. De plattegrond toont aan dat het kasteel strategisch gelegen is aan de Straat van Menai en de rivier de Seiont. Nu staan er vele, zeer vele kastelen in Wales, maar dit is wel een beroemde. Het kasteel speelt een belangrijke rol in het Britse koningshuis. Op 1 juli 1969 kreeg prins Charles hier de titel Prins van Wales. Trouwens, wanneer denkt Elisabeth II eens af te treden?
Charles raakt zelf ook al aardig over de datum (bouwjaar 1948, net als ik).
Kasteel Caernarfon is gebouwd door Koning Edward I in 1283 toen hij na een veroveringstocht alle kastelen in Noord-Wales had ingenomen. Hm, toentertijd werd er al duchtig geknokt en eigenlijk is dat altijd zo geweest en gebleven. Zoals bekend is vrede de periode gelegen tussen twee oorlogen.
We worden welkom geheten door David. Nou, hoi! Tja, ik zie een gelegenheid waar vermoedelijk een espresso kan worden gescoord, maar Orchideetje wil beslist het kasteel zien. Nou, vooruit dan maar. Tjonge, het kasteel ziet er aan de buitenkant best wel indrukwekkend uit. Tot aanvallers de beschikking kregen over kanonnen (om daarmee de muren tot poeier te schieten) was zo’n kasteel eigenlijk onoverwinnelijk. Uithongeren was toentertijd de gebruikelijke tactiek. Soms kijkt de zon even door de wolken heen. Hier een foto naar rechts. En hier een foto naar links. En hier ben ik bovenop die ‘heuvel’ gaan staan. Dat vroeg ik mij al af, ik zie nergens grote zalen voor zo’n inhuldiging. Ze doen het gewoon buiten! Ach, die prins Charles is op kostschool geweest en geloof maar dat de slaapzalen onverwarmd waren. En dan met een Schotse kilt aan je  blo.. kont, brrr. Er draait hier een video. Tja, die draait hier al sinds 1969 en de band is aardig versleten. Als verdedigingswerk ziet het er goed uit, hier kun je de boze vijand tegenhouden. Om elf uur stappen we weer in de bus en rijden naar Llanbedrog, naar de oudste galerie van Wales (http://oriel.org.uk). De galerie is gevestigd in een prachtig pand. Het trappenhuis is indrukwekkend, vooral in Fish-eye. Dit glas-in-lood raam mag er ook zijn. Moeder met kind, dit standbeeld zou in onze binnentuin niet misstaan. Ook het uitzicht is niet verkeerd. Persoonlijk had ik de optrekjes van het personeel iets verder weg gesitueerd. Nog meer glas-in-lood. De voormalige eigenaresse heeft haar naam hier vereeuwigd. Uiteraard is hier kunst (met een grote ‘K’?) te koop, maar zoals bekend is ons huis vol.
Ik neem aan dat deze serviezen niet te koop zijn. Buiten is dit beeldje te vinden. Beeldschoon! Even later starten we met de wandeling. We gaan een deel van het Wales Coastal Path lopen. Het begint meteen al goed met traplopen. Gelukkig staan we al snel boven, zover was het niet. Hm, het weer is toch veel beter dan verwacht. Het waait hier zeker over, net als bij ons op de eilanden en aan de kust. Trouwens, een mooi uitzicht met helemaal links de galerie. Met de telelens komt de galerie een stuk dichterbij. Dit is toch een keurig stukje huisvlijt. Zo te horen stond er eerst een houten beeld, maar dat hebben ze in de fik gestoken. Het kustpad is prima te belopen en zo goed als vlak. De hei bloeit, dat treffen we weer. We zitten goed, met de markering is niets mis. Beneden ons strekt het strand zich uit. Daar gaan we picknicken. Wat we straks gestegen zijn moeten we nu weer dalen. Best leuk lopen zo over die keien. Om half twee genieten we op het strand de lunch. Het is droog, zonnig en 22 graden in de plus. Wat wil je nog meer.
Na zo’n drie kwartier gaan we weer in de benen. We lopen twee kilometer langs het strand en slaan dan rechtsaf. Ik werp nog een laatste blik op het strand. We lopen langs het haventje van Abersoch. Alle scheepjes liggen op het droge, het is eb. Tja, is dit misschien een object om je woede op bot te vieren? Zo te zien zijn ze al aardig bezig geweest. We lopen een stukje over asfalt landinwaarts. Daarna slaan we linksaf en lopen het weiland in. Je ziet die schapen al denken, ‘wat komen jullie hier doen?’ En daar lopen we dan. Het is hier wel erg mooi, maar dit kan niet de bedoeling zijn. Beneden ons loopt een rivier. We gaan terug naar de asfaltweg en lopen terug naar het dorp.
Onderweg maak ik deze foto van de St. Garmon Katholieke kerk. Even na vieren bereiken we het strand (op een andere locatie dan tijdens de lunch).
Stond onze bus daar, iets terug? Dat is het geval.
Nou, ’t is druk. De Welshmen hebben zeker nog vakantie. Er is hier een restaurant en ik bestel een espresso.
Vandaag stond 9 kilometer wandelen op het programma, mijn GPS geeft 11,32 kilometer aan. In elk geval prachtig gewandeld. Voor de liefhebber de track. Even na halfvijf stappen we in de bus. Onderweg vertelt Inge dat er morgen een ‘rustdag’ op het programma staat. Toch heeft zij voor de liefhebbers een wandeling van acht kilometer naar kasteel Conwy gepland. Op eigen gelegenheid kan het kasteel worden bezocht en/of de stad Conwy. Ook kan er nog verder worden gewandeld op de heuvel west van Conwy. Terug te voet of per bus.
Even na zessen bereiken we ons hotel. We gaan meteen de stad in.
La Taverna lijkt ons wel wat. Helaas, het zit vol en we zijn voorlopig niet aan de beurt.
’t Is hier trouwens erg klein, erg warm en het ruikt heel erg naar eten. The Seahorse, is dat wat? Het menu spreekt ons niet echt aan, verder maar weer. En Topolino? Tja, dat is meer een afhaalpizzeria. Verder maar weer. En de Mediterranean? Dat ziet er wel goed uit. We bestellen een salade en delen die. Gewoon salade, gewoon goed. Ik heb een pizza Quatro Stagioni besteld. Nou, hij ziet er heel anders uit dan in ons dorpje, maar de pizza blijkt prima te smaken. Een glas rood erbij, wat wil je nog meer. De rekening £31,50 en daar maken we £35,- van.
Om acht uur zijn we terug op de kamer en een uurtje later gaan we te bed.