Zondag 15 december 2013
Enschede – Haaksbergen
Opnieuw word ik om zes uur wakker van de regen. Gelukkig is het een kwartiertje later droog. Voorlopig doe ik geen regenbroek aan, dat ‘loopt’ toch iets minder prettig.
Het loopt gesmeerd vanochtend en om tien voor acht stappen we op. Het is nog behoorlijk donker en de markeringen zijn nauwelijks te zien. Al na een kilometer lopen we verkeerd en komen op privéterrein. Gelukkig is iedereen op landgoed Smalenbroek nog in diepe rust. Of zou de Familie Ter Kuile niet thuis zijn? We maken schielijk rechtsomkeert en al snel vinden we het juiste pad.
Een stukje verder staat dit aanlokkelijke huis. Het heet: ‘Björndall’. Die naam zegt me eerlijk gezegd niets. Dit is wel een leuk bord, gelukkig laat de teckel zich niet zien. We lopen hier op de Twistveenweg, pal op de grens gelegen. Er moeten hier nog grenspalen staan van voor 1795 met oorspronkelijke inscriptie. Iets verder lopen we het hoogveengebied het Witte Veen in. Er grazen hier tientallen Schotse Hooglanders. Het is trouwens weer helemaal mis met mijn fototoestel. Het Witte Veen loopt door tot in Duitsland, toentertijd werd er hier op grote schaal gesmokkeld.
In het voor- en najaar vertoeven hier kraanvogels. Ik zie er niet één, die zitten met de kerstdagen natuurlijk in Afrika.
Gravel-, leem- en schelpenpaden lopen het fijnst. Nat is het hier zeker, hele stukken moeten we over plankenpaden. Er ligt gaas op, toch goed oppassen want het kan glad zijn. We zijn op zoek naar een bankje mét leuning. Welke sadist zet nu bankjes neer zonder rugleuning? Daar kun je toch niet op zitten? Zou dit zo’n oorspronkelijke grenspaal zijn? Hier vlakbij is dit gedicht te lezen. Kon dat nu niet in begrijpelijk Nederlands? Uiteindelijk vinden we toch een (ijzeren) bankje mét leuning waar we koffie bereiden. Ik eet er boterkoek bij.
Hier zo vlak langs de Buurserbeek is het behoorlijk nat. Precies op deze grenspaal is een boom gevallen. Ik denk dat de boom de grenspaal zeker een meter omlaag gedrukt heeft. Wordt hier nog iets aan gedaan? Een stuk naar links ligt een asfaltweg en daar weer links van een groot akkerbouwgebied. Rechts van ons ligt een groot natuurgebied en wij lopen net op de rand. Hier steken we de Buurserbeek over. Dit is toch een leuk zomerhuisje? En dit een leuke opknapper? Trouwens, met deze planken zou je een ‘authentiek’ wachthuisje kunnen bouwen. Waarom moet ik nu altijd dit soort dingen bedenken? We mogen een kilometertje of twee langs de Buurserbeek lopen. Ach, het scheelt verkeerd lopen. Johan roept iets. Hij stelt voor om warme chocolademelk met slagroom te nuttigen bij Captain Jack. Nou, dat gaat er wel in. Om twaalf uur stappen we weer op.
We lopen weer verder in westelijke richting. Het is iets lichter geworden en soms waagt de zon een poging. Na wat akkerbouwgebied lopen we het bos in. Er zijn nu wat meer wandelaars op de been en ook de hond moet eruit. Nog even verder ligt het Buurserzand, een natuurgebied bestaande uit het restant van een uitgestrekt heidelandschap. Het gebied staat ook bekend om de vele jeneverbesstruiken die er groeien. Nat is het hier wel, sowieso ligt de Buurserbeek niet veraf, maar ook de maatregelen om de waterstand te verhogen werken. We steken de Buurserstraat over en bereiken de Harrevelderschans, opgeworpen in 1590 om de Spaanse troepen uit Münster op afstand te houden. Hm, militair-technisch gezien klopt deze tekst in het wandelboekje niet. Een militair zou zeggen: ‘om de Spaanse troepen de doorgang te belemmeren’. De schans is gedeeltelijk gerestaureerd en de gracht is goed te herkennen. De begroeiing rond het vennetje is verwijderd (de stronken zijn nog te zien) en het hout gaat de recycling in. Nog een klein stukje bos, dan bereiken we de route naar het busstation in Haaksbergen. Het is nog ruim twee kilometer naar Haaksbergen en het is 13.18 uur. De bus is net één minuut geleden vertrokken, maar voor de volgende zijn we ruim op tijd. Nou, mijn complimenten, de markeerders hebben een mooie route gemarkeerd naar het busstation. Deze villa op de ‘aanlooproute’ nemen we toch mooi even mee. Haaksbergen, nog een minuut of vijf, dan zijn we er. Ook dit fraaie stulpje nemen we even mee. Tegen tweeën bereiken we het busstation. Deze halte is het niet, we moeten bus 53 hebben. De informatie bij de bushalte klopt, het vertrek is gepland om 14.17 uur. Om nog een versnapering te nuttigen in de Pizzeria (?) 100 meter terug ontbreekt ons de tijd.
Dat houden we tegoed.
De bus komt voorrijden, maar als ik wil inchecken lukt dat niet. Zo te lezen is het systeem aan het uploaden. Wat is dit nu voor onzin? ‘Wat nu?’, vraag ik de chauffeur. Hij stelt voor dat ik maar ga lopen gezien mijn wandelstokken. Nou ja, ik ga gewoon zitten en even later rijden we weg. In Hengelo loop ik zo de bus uit, vandaag was de bus gratis. De overstap in Hengelo verloopt probleemloos, maar onderweg naar Amersfoort lopen we een paar minuten vertraging op. Mijn aansluiting haal ik op het randje! Tegen donker ben ik thuis, mooi op tijd om de rugzak uit te pakken en te douchen. Veel zin om er weer op uit te gaan heb ik niet, Orchideetje haalt chinees. OK, het Noaberpad zit er voor meer dan de helft op. Volgende keer van Haaksbergen naar Winterswijk. Johan: bedankt!