Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Noaberpad van Ootmarsum naar Haaksbergen
Vrijdag 13 december t/m zondag 15 december 2013

Vrijdag 13 december 2013
Ootmarsum – De Lutte
Even na half acht loop ik naar het station. ’t Is donker en het vriest iets. Ik zie (en hoor) mensen hun autoruiten krabben. De trein is een paar minuten te laat en ‘staat’ aardig vol. Ik ontkom er niet aan, maar bij het volgende station verlaten veel scholieren de trein.
Nu zijn er (zit)plaatsen genoeg en kan ik het er mijn gemak van nemen.
In Zwolle is de vertraging weggereden en met gemak haal ik de ‘sprinter’ naar Hengelo. Vroeger heette zo’n trein een ‘stoptrein’. Dat begrip dekt de lading toch een stuk beter. Zou men daarom deze trein mijden? Hij ‘zit’ zeker voor 80% leeg. Het is inmiddels licht geworden en de weilanden ogen wit. Prachtig winterweer dus! Zo te lezen komt vanmiddag de zon door en wordt het een graadje of zeven in de plus. Zaterdag en zondag bewolkt, met mogelijk een spetje regen. Ook een klein zonnetje is mogelijk. Tja, met zo’n weersverwachting zit je als weerman (m/v) altijd goed.
Vanmorgen merkte ik dat de rits van mijn Mammut softshell defect is. Is het de runner?
Ik heb mijn nieuwe softshell aangetrokken, ook weer van Mammut. Ik gebruik mijn oude softshell al vele jaren en ik hoopte erop dat hij nog wel even meekon. Zal ik er een nieuwe rits laten inzetten? Of bij gelegenheid in de Zwerfkei (http://www.zwerfkei.nl) vragen of ze er een nieuwe runner kunnen inzetten? Dat doen ze gratis, sowieso heb ik beide softshells daar gekocht.
Het is intussen dik na negenen, maar nog steeds reis ik ‘vol’ tarief op mijn voordeelurenabonnement. Er zit (uiteraard) geen klok in de OV-chipkaart. Zo is de NS natuurlijk ook wel weer. Je kunt natuurlijk snel uitstappen, snel uitchecken en dan weer snel inchecken. Ai, dat laatste gaat niet lukken. Om dit te voorkomen is er een wachttijd van drie minuten ingebouwd. Dat wordt dus de volgende trein. Je zou dus een trein eerder kunnen nemen. Of een papieren kaartje moeten kopen tot een station dat je na negenen bereikt. Uiteraard eerst thuis kijken op de NS-site of het al die moeite wel waard is.
Ik heb nog een Metro gescoord op het station. Is er nog nieuws? Ach, onwetende Hollanders gaan het schip in op de Duitse Autobahn, tja de ‘Polizei’ is ‘Gründlich’. Winterbanden zijn verplicht in Duitsland bij ijzel, gladheid enz. Ze controleren het niet bij de grens, maar wee je gebeente als je betrokken raakt bij een ongeval. Degene op zomerbandjes is de ‘sjaak’. En ook niet je auto aan de kant zetten, dat is ten strengste verboden en wordt uitgelegd als doorrijden na een ongeval. Het is al vele jaren geleden dat het gaspedaal op de Duitse Autobahn tot de bodem mocht worden ingetrapt. Overal geldt wel een maximum snelheid. Pas op met een TomTom of navigatie op je smartphone.
Als daar flitspaalsignalering opzit ben je ook de ‘sjaak’. Ach, het is maar een weet.
Degeen die geld claimt bij de bank, nadat zijn bankpas is gestolen en ermee is gepind, krijgt veelal nog een (groot) deel terug. Dagelijks het saldo op de bankrekening en de aanwezigheid van de bankpas controleren is wel een pré.
Een Utrechtse ‘appie’ klant vond een (dode) rups in een pot paprika’s. Kijk, je krijgt de eiwitten dan cadeau, daar is ook iets voor te zeggen. Sowieso onzin, wat wil je dan? Tijdens mijn vakantiewerk in de groenten en bollen werd de sla een paar dagen voor de oogst extra gespoten om elk denkbaar beestje te doden. Dat ging met malathion, ik meen dat het spul nu verboden is. OK, dan spuiten ze wel met iets anders, in elk geval is een rups op zijn tijd een stuk gezonder.
Het gebruik van geweld in de Centraal-Afrikaanse Republiek is ongekend. Ik vrees dat wij daar weinig aan kunnen doen. Verder nog wat entertainment en mode.
In Hengelo heb ik precies vier minuten om over te stappen op het boemeltje van Syntus naar Oldenzaal. Ik moet van 3a naar 3b. Uiteraard liggen die sporen niet naast elkaar, 3b ligt een eind verderop. Dat heeft de NS natuurlijk expres gedaan om Syntus te pesten.
Ik haal het precies en in de trein ontmoet ik Johan. Dit keer heb ik gezelschap.
Ik bereid me voor op een lange zit, maar ’t is maar tien minuten. Kan die sprinter van de NS niet tien minuten doorkachelen? In Oldenzaal pakken we bus 64 naar Ootmarsum waar we even na half elf aankomen.
Kijk, daar staat korenmolen Van Oude Hengel uit 1872. De molen is buiten bedrijf en (nog) niet te bezichtigen. In 2009 zijn alle gebouwen rond de molen gesloopt, inmiddels is er nieuwbouw – in stijl – neergezet. We gaan meteen van start, we bevinden ons hier nagenoeg op de route. KMA in Ootmarsum laten we maar achterwege, daar hebben we eigenlijk geen tijd voor.
Aan de westrand van Ootmarsum – nabij de oriënteertafel – is het Joodse kerkhof.
Zo staat het in het wandelboekje. Dat moet natuurlijk zijn: ‘Joodse begraafplaats’.
Direct naast de ingang zou een steen moeten staan met de tekst: ‘Komt naar zijn poorten met dank’. Deze steen zou afkomstig zijn uit de voorgevel van de synagoge van vermoedelijk Ootmarsum. Helaas, die steen zie ik niet. We kunnen de begraafplaats niet op, het hek is afgesloten. Onderaan de heuvel waarop de Joodse begraafplaats ligt staat dit kruisbeeld. Is dit een provocatie? Zoals ongetwijfeld bekend wachten de Joden nog steeds op de komst van de Messias. Tja, wat moet ik nu met zo’n tekst? We lopen weer omhoog naar de oriënteertafel. Tja, het is behoorlijk nevelig. Die kant moeten we wel uit. Je woont in een bungalowtje in het buitengebied. ’t Is toch wat strak uitgevallen allemaal, zo’n put is natuurlijk de finishing touch. In Groot Agelo staat een koffiekopje ingetekend op de kaart in het wandelboekje.
Een ‘snelle bak’ moet kunnen. Helaas, pech, de boel zit (nog) op slot. De zon komt wel aardig door, dat maakt de teleurstelling lichter verteerbaar. Tegen twaalven bereiken we het Kanaal Almelo-Nordhorn. Het kanaal loopt van Almelo naar Nordhorn – maar dat had de lezer al begrepen – en meet 37,6 kilometer. Het kanaal kwam gereed in 1902, druk is het nooit geweest want toen waren de schepen al te groot voor het ondiepe water. In 1960 voer het laatste schip door het kanaal. Er zijn plannen om het kanaal geschikt te maken voor recreatievaart. Iets verder ‘maken’ we pauze op een bankje. Ik bereid thee en eet er mijn van huis meegenomen lunchpakket bij op. Johan bereidt ook iets warms. Deze schaapskudde rent een stuk met ons mee en draait dan weer weg. Spreken ze zoiets van tevoren af? Zoals gebruikelijk bij het Noaberpad lopen we veelvuldig over graspaden. De mais is er af, in het voorjaar is het hier ongetwijfeld mooi lopen. Oost van het dorpje Rossum – dat we rechts laten liggen – ligt een mooi landbouwgebied. Ai, de zon staat er mooi op, iets nevelig is het nog wel. Als het zo de komende dagen eens kon blijven! Op naar De Lutte, maar wij nemen een langere route. We hadden de borden van het Rustpunt al eerder gezien, maar ’s winters zijn ze meestal gesloten. Deze eigenlijk ook, maar Lillian wil wel een bakje zetten. Ze heeft er huisgemaakte appeltaart (van eigen appels) bij met caramelsaus. Ai, mijn neus krult ervan! Sowieso ziet het er authentiek uit (http://www.koffietheehuisstekkie.nl). Aanbevolen! Iets verder worden we welkom geheten door dit bijtertje. Waarom ligt dit beest niet vast? ‘Ja’, roepen ze dan, ‘hij doet niets’. Dat zal wel, maar dat weet ik pas zeker als ik minstens honderd meter verder ben. Dit is de Goorweg. Ik ben wel een liefhebber van strakke gravelpaden. Aan het eind slaan we rechtsaf en lopen dan in zuidelijke richting naar De Lutte. Dit soort voormalige trambanen kom je overal in Nederland tegen. Zou er na veertig jaar exploitatie nog iets aan verdiend zijn? Het wachthuisje is een replica, waren er niet een aantal gedateerde planken voorhanden? Dit ziet er wel erg nieuw uit. Er ligt nog een meter rails. ‘Respecteer de privacy van de bewoners’, staat op het bordje. We lopen iets verder gewoon over hun erf, daar zal de LAW-organisatie toestemming voor hebben. Hier staat de slagboom open, we kunnen verder. Door het bos bestijgen we de Paaschberg. ’t Is wel tachtig meter! De naam verwijst vermoedelijk naar het – heidense – gebruik om rond de Paastijd vuren te ontsteken om de terugkeer van de lente te vieren. Ten tijde van de Germanen werd bij die gelegenheid de godin Ostara (ook wel Eostre) vereerd. De Duitse en Engelse benaming voor Pasen, te weten Ostern en Easter zijn van de naam van deze godin afgeleid. Tot heden worden in deze omgeving tijdens de paasdagen paasvuren ontstoken. Het is alweer halfvier en de zon laat het afweten. Door een landelijke omgeving dalen we af naar De Lutte. Het wordt alweer een beetje mistig. Het is niet ver meer naar De Lutte. Hier hebben ze goed hun best gedaan op de tuin.
Je moet ervan houden. Zo te lezen in het wandelboekje moet dit een Kerkenpad zijn. Vanuit verschillende richtingen lopen deze paden naar het kerkdorp De Lutte. Zouden er nog kerkgangers zijn die dit pad gebruiken? We steken de N735 over en ontwaren een chinees. Ik bedoel een chinees restaurant. Is dit een optie om water te halen? Nog iets verder staat deze ‘winkel’ en omdat er ‘koffie-thee’ op staat betreden we het pand. Ok, zo te zien is het een winkel die van alles en nog wat verkoopt. Gelukkig mogen we in de keuken plaatsnemen – zo te horen gebeurt dat wel vaker – en wordt er koffie voor ons gezet. De bidons kunnen we gewoon bij het aanrecht vullen. Johan neemt de honneurs even waar en roert in de pan. Om kwart over vier stappen we op. We lopen door De Lutte heen – hier zie ik ook een paar restaurants – en even verder wordt het landelijk. We lopen nog een kleine kilometer door en vinden in een boscomplex een mooi plekje voor onze tentjes. Ik kan mijn tentje in het laatste sprankje licht opzetten, mooi getimed. Ai, het hoesje van de tentharingen kan ik niet meer vinden. Heb ik thuis nog zoiets? Ik start met een half bekertje wijn gevolgd door een soepje en een Knorr-maaltijd. Mijn pilletjes (niet vergeten!) en de afwas.
Tanden poetsen en even na half zeven lig ik in de slaapzak. Ik ben niet zo moe als de vorige keer, ik kom zeker weer in het ritme. Toch hebben we er dik twintig kilometer opzitten. Ik bel even mobiel naar Orchideetje om te zeggen dat alles naar wens gaat.
Ik geef geen coördinaat door, Johan past tenslotte op me. Een uurtje later moet ik er even uit – dat krijg je van die witte Chardonnay 2013 van Jacob’s Creek uit Australia – en daarna doe ik toch maar mijn Tatteljee Omsak om mijn slaapzak. Nu krijg ik het behaaglijk warm en val al snel in slaap.