Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons najaars-arrangement doorgebracht in Hotel D’n Dries in Drunen.

Reisverslag najaars-arrangement Hotel D’n Dries
woensdag 31 augustus t/m vrijdag 2 september 2022

Woensdag 31 augustus 2022
’s Hertogenbosch – Noordbrabants Museum – Drunen
We waren van plan om de Elfstedentocht te gaan fietsen in Friesland, maar ja, in de beoogde periode vond de Sneekweek en het Skûtsjesilen plaats. Geen kamer te krijgen uiteraard. Bovendien was het véél te warm om te fietsen!
Ok, Friesland loopt niet weg.
We willen er even tussenuit, vandaar dat we een najaars-arrangement hebben geboekt bij Hotel D’n Dries (https://dendries.com/hotel/). Een najaars-arrangement? Inderdaad, de ‘r’ zit in de maand, dus is het najaar!
Hm, eigenlijk zocht ik eerst een hotel in ’s Hertogenbosch, maar ja, je zit met parkeren en de meeste hotels hebben geen restaurant. De site van Hotel D’n Dries ziet er goed uit, dus hebben we geboekt.
Maar eerst de oorlog in Oekraïne. Woensdagavond 24 augustus was de voormalig minister van Buitenlandse Zaken (2002-2003) en voormalig secretaris-generaal van de NATO (2004-2009) Jaap de Hoop Scheffer te gast in Nieuwsuur. Tjonge, dit is toch wel een echte deskundige op het gebied van Internationale politiek en Defensie. Wat steekt de huidige minister van Buitenlandse Zaken (Wopke Hoekstra) daar magertjes bij af.
Jaap weet het conflict in de Oekraïne (zeg maar ‘oorlog’), uitstekend te verwoorden en helder uit te leggen.
Op woensdag 24 augustus vierde Oekraïne Onafhankelijksdag, het land is sinds 1991 afgescheiden van de toenmalige Sovjet-Unie. Maar tevens is de oorlog nu precies een halfjaar gaande. Hm, ik ga het voor mijzelf (en mogelijk een lezer) op een rijtje zetten.
Wacht even, eerst iets waar Poetin niet blij mee is, en dat is de de dood van Darya Dugina. Zij is de dochter van Aleksandr Dugin, een invloedrijke adviseur van de Russische president Vladimir Poetin. De 29-jarige Dugina kwam om het leven bij een bomaanslag op de auto van haar vader waar zij toevallig mee reed. Mogelijk was haar vader het doelwit van de aanslag. De aanslag vond plaats nabij Moskou, voor Poetin adepten is de kust daar dus niet veilig. Wie en hoe zouden ze de aanslag hebben uitgevoerd? Daar lees je uiteraard niets over. Oekraïne weet van niets, Rusland beschuldigt een zekere Oekraïense vrouw ‘Natalya Vovk’ van de aanslag. Zij zou zich inmiddels in Estland bevinden.
Ik vraag mij af of deze vrouw wel echt bestaat. Stond de auto onbeheerd op de parkeerplaats van het culturele festival waar Darya met haar vader was? En heeft een Russische verzetsgroep een kilootje of tien Trotyl onder de auto geschroefd? Uiteraard voorzien van een op afstand bedienbare ontsteker. Heel erg ingewikkeld is het niet.
Waar Poetin ook niet blij mee zal zijn is het nieuwe VS wapenpakket voor Oekraïne ter waarde van ruim 3 miljard dollar. Tja, Biden heeft geruime tijd geleden verklaard dat Rusland deze oorlog niet mag winnen. De VS is gewoon bezig om zijn plaats als wereldmacht veilig te stellen. Rusland moet dus min of meer failliet gaan.
Even terug in de tijd. Op de vroege ochtend van 24 februari gebeurt wat velen vrezen, maar weinigen daadwerkelijk zien aankomen. Na een maandenlange troepenopbouw bij de grens valt Rusland op grofweg drie verschillende plekken Oekraïne binnen.
In het noorden trekken de troepen onder meer vanuit Belarussisch grondgebied Oekraïne binnen. Het voornaamste doel is de hoofdstad Kyiv, die hevig wordt gebombardeerd.
Ook steden als Sumy en Chernihiv, die dichtbij de grens met Rusland liggen, worden zwaar onder vuur genomen.
Kort voor de invasie erkent Poetin de onafhankelijkheid van de Oost-Oekraïense regio’s Luhansk en Donetsk. De zelfbenoemde volksrepublieken dienen vervolgens als springplank voor het oostelijke offensief van Rusland.
In het zuiden zetten de Russen vanaf het in 2014 geannexeerde schiereiland de Krim de aanval in op het vasteland van Oekraïne. De aanvallen richten zich vooral op havensteden als Kherson, Mykolaiv en Odessa.
De zuidelijke en oostelijke troepenmacht van Rusland komen samen bij de havenstad Mariupol. Daar wordt in volle hevigheid duidelijk hoe ver de Russen willen gaan.
De stad wordt bijna volledig in puin geschoten. Honderdduizenden burgers komen vast te zitten door de voortdurende bombardementen. Pogingen tot veilige evacuaties mislukken keer op keer, vooral omdat Russische militairen de beoogde vluchtroutes blijven beschieten.

Rusland valt op 24 februari Oekraïne van meerdere kanten binnen

Hans van Koningsbrugge, hoogleraar geschiedenis en politiek van Rusland, zegt het een maand voor de invasie al. ‘Oekraïne is niet meer het makkelijk te overrompelen slachtoffer, het kan zich tegenwoordig beter verweren. Er is sinds 2014 goed getraind en er is ook veel materieel ingevlogen.’
Mocht Rusland rekening hebben gehouden met een snelle overwinning in Oekraïne, dan kan dat scenario al snel de prullenbak in. Wanneer de Oekraïense strijdkrachten zijn hersteld van het verrassingselement, vechten ze om elke meter van hun grondgebied en vertragen ze de opmars van de Russen.
Het meest in het oog springende verzet vindt plaats in Mariupol. Vanuit de Azovstal-staalfabriek houden Oekraïense strijdkrachten wekenlang stand tegen de veel talrijkere Russische troepen. Pas eind mei geven de laatste soldaten zich over en krijgt Rusland de hele stad in handen.
Symbool voor het Oekraïense verzet is president Volodymyr Zelensky, die weigert Kyiv te verlaten. Met vurige toespraken probeert hij de moreel van zijn landgenoten hoog te houden. Ook laat hij geen mogelijkheid onbenut om het Westen om meer steun te vragen. Ondanks de Russische overmacht houden de Oekraïense strijdkrachten het bijna overal langer vol dan verwacht, maar het is duidelijk dat ze hulp nodig hebben.
Het Westen legt Rusland en individuele Russen steeds zwaardere economische sancties op na de invasie. Veel Europese landen, waaronder Nederland, nemen stappen om hun gebruik van Russisch gas af te bouwen en uiteindelijk naar nul terug te brengen.
Militaire hulp aan Oekraïne blijft in eerste instantie grotendeels uit, ondanks herhaalde verzoeken van Zelensky.
De president gebruikt de oorlog ook om het verzoek tot (versneld) lidmaatschap van de EU en de NAVO kracht bij te zetten. Tevergeefs, erkent Zelensky uiteindelijk ook zelf.
Zweden en Finland treden na zeventig jaar onafhankelijkheid wel toe tot de NAVO.
De oorlog in Oekraïne is voor hen het bewijs dat een Russische invasie niet langer ondenkbaar is.
Naarmate de oorlog voortduurt, gaat het Westen alsnog meer en zwaardere wapens aan Oekraïne leveren. De Amerikanen nemen daarin het voortouw. Vanuit Washington kan Oekraïne naast financiële steun ook rekenen op militair materiaal zoals afweergeschut, granaten, helikopters en drones. Het helpt Oekraïne om steeds vaker Russische aanvallen te stoppen en zelfs tegenaanvallen uit te voeren.
Zo snel als de Russen eind februari tot aan de rand van Kyiv komen, zo snel zijn ze begin april opeens verdwenen uit de omgeving van de Oekraïense hoofdstad. Ook steden als Chernihiv en Sumy zien de Russen van de een op de andere dag vertrekken. Aan het eind van de eerste week van april hebben de Russen zich volledig teruggetrokken uit Noord-Oekraïne.
Het terugtrekken van de troepen uit het noorden is een beschamende nederlaag voor Rusland. Poetin maakt aan het begin van de invasie nog duidelijk dat het afzetten van de ‘nazistische regering’ in Kyiv een belangrijk doel is. Dat dit doel terzijde wordt geschoven, wijst erop dat de Russen andere prioriteiten stellen.
De reden daarvoor wordt snel duidelijk. De Russen verleggen het zwaartepunt van hun invasie naar Oost-Oekraïne. Daar willen ze de provincies Luhansk en Donetsk volledig onder controle krijgen. Pas na de val van de stad Severodonetsk eind juni is Luhansk volledig in Russische handen. Ook in Donetsk blijven de Oekraïense strijdkrachten fel verzet bieden.Eind maart zijn de Russische troepen nog volop aanwezig in het noorden van Oekraïne. De week erop trekken ze zich daar terug, om zich te richten op de strijd in het oosten.
De terugtrekking van de Russen uit de omgeving van Kyiv brengt nieuw bewijs aan het licht over oorlogsmisdaden die de troepen daar hebben begaan. In onder meer Boetsja en Irpin worden honderden lijken op straat gevonden. Oekraïense burgers blijken zonder enig vorm van proces doodgeschoten te zijn, vaak met de handen op hun rug gebonden.
Oekraïne beschuldigt de Russen op dat moment al langer van oorlogsmisdaden, zoals in Mariupol. De massagraven in Boetsja vormen voor het eerst onomstotelijk bewijs van standrechtelijke executies. Later duiken ook camerabeelden op van Russische soldaten die Oekraïense burgers doodschieten.
In mei zegt de hoge VN-commissaris voor de mensenrechten Michelle Bachelet dat het bewijs voor Russische oorlogsmisdaden zich opstapelt. Alleen al rond Kyiv worden zeker duizend lichamen van omgebrachte burgers gevonden.
Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch brengt in juli een rapport uit waarin het Rusland beschuldigt van oorlogsmisdaden in Kherson en Zaporizhzhia. De Russen zouden daar Oekraïense burgers en krijgsgevangenen hebben gemarteld en opgesloten. Er lopen nog altijd meerdere onderzoeken naar Russische oorlogsmisdaden in Oekraïne.
In juli krijgt Oekraïne (via de VS) eindelijk de beschikking over HIMARS-raketten. Dankzij het geavanceerde raketsysteem kan Oekraïne vaker en vooral nauwkeuriger terugslaan tegen de Russen. Het stelt de Oekraïense strijdkrachten in staat om met name in het zuiden gebieden te heroveren.
Oekraïne en Rusland lijken sindsdien in een patstelling te zijn gekomen. Het front ligt zo goed als stil, veroveringen en heroveringen zijn er nauwelijks meer. Het vechten zelf is nog niet voorbij. Zo zijn er vermoedens dat Oekraïne inmiddels raketaanvallen kan uitvoeren op doelen die zich tot wel 200 kilometer achter de frontlinie bevinden, zoals een Russische vliegbasis op de Krim.
De bedenkelijke mijlpaal van zes maanden oorlog valt woensdag ironisch genoeg samen met de dag dat Oekraïne viert dat het in 1991 onafhankelijk werd van de Sovjet-Unie.
Door de oorlog is van feest geen sprake, alle bijeenkomsten zijn afgeblazen. Oekraïne en de Verenigde Staten verwachten dat Rusland de nationale feestdag aangrijpt om meer aanvallen uit te voeren. De oorlog is nog lang niet voorbij.

De Russen hebben na zes maanden oorlog grote delen van Zuid- en Oost-Oekraïne in handen

Zouden de Russen de patstelling willen doorbreken tijdens de winter? Er een soort van ‘Ardennenoffensief’ van maken? Ai, als je dat probeert ben je wel erg dapper.
Of onverstandig, wie zal het zeggen. Of de situatie ‘bevriezen’? Dan moet Rusland wel een behoorlijke troepenmacht ter plaatse houden, want Oekraïne zal dat niet accepteren.Ok, tot zover.
Om negen uur stappen we in de auto, die we eerst nog even aftanken (met benzine).
We rijden niet elektrisch, ik zou niet weten hoe de auto op te laden. Hm, met een verlengsnoer van een metertje of vijftig misschien.
Het is 18 graden in de plus en zonnig. Vlot rijden we naar Den Bosch, eventuele files in verband met de staking van het NS-personeel, zijn er niet.
We parkeren in de parkeergarage St-Jan en lopen in een minuut of tien naar de VVV.
Daar kopen we de stadswandeling à €2,- (op papier). Zo te horen kun je ook (gratis) een App van de stadswandeling downloaden. Dat doen we maar niet. Sowieso heb ik op mijn GPS ook nog een stadswandeling gedownload van internet. Overigens, de stadswandeling doen we morgen.
We lopen min of meer terug naar het Noordbrabants Museum. Het museumgebouw was oorspronkelijk een Jezuïetenklooster. Het stamt uit 1615 en werd In 1767 ten behoeve van het Militair Gouvernement gerenoveerd in Lodewijk XIV-stijl. De voorgevel is van zandsteen. Nou, dat ziet er toch ‘kek’ uit!We checken in, online hadden we de tickets al besteld. Dat had ik gelezen op de site van het museum, er is hier een Brasserie. Aan koffie mét een Bossche Bol van Jan de Groot zijn we wel toe. Nou, prima!Zoals gewoonlijk laat ik de teksten en de foto’s voor zichzelf spreken. Let wel, ik heb lang niet alles op de foto gezet, alleen wat mij het meeste aansprak. U zult dus gewoon zelf moeten gaan kijken!Inmiddels is het even na enen en we zijn ‘rond’. In de tuin bekijk ik het beeld van Jean-Antoine van de Ven ‘Eva en de slang’. Ai, dat doet mij denken aan de kerkscheuring in 1926.
Ds. (dominee) Geelkerken (what’s in a name), plaatste vraagtekens bij de streng-orthodoxe Bijbelbeschouwing binnen de toenmalige Gereformeerde Kerken. Dit leidde tot een conflict over het paradijsverhaal (Bijbelboek Genesis). In zijn preek op zondag 23 maart 1924 had Geelkerken gezegd dat voor het verhaal over de slang en de appel meerdere verklaringen mogelijk waren, maar dat de tekst de historische gebeurtenis van de zondeval weergaf.
Een gemeentelid diende een klacht in bij de kerkenraad, die in september 1924 ongegrond werd verklaard. Maar in hoger beroep bij de Gereformeerde Classis werd Geelkerken op 11 maart 1926 geschorst, en werd de zaak voor de Synode gebracht.
De kwestie kwam op de Synode van Assen (1926) aan de orde. Geelkerken weigerde zijn handtekening te zetten onder de synodale uitspraak dat iedere andere dan de letterlijke opvatting van het verhaal van de zondeval in strijd was met de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Hij werd met nog een aantal predikanten, die zijn kant gekozen hadden, geschorst en afgezet, waardoor een aantal kerken buiten het verband van de Gereformeerde Kerken kwam te staan. Zij sloten zich aaneen tot de Gereformeerde Kerken in Hersteld Verband. Maarten ’t Hart heeft aan deze kwestie gerefereerd in zijn boek: ‘Wie God verlaat heeft niets te vrezen’, meteen al in het eerste essay.
Sowieso vind ik het een prachtig beeld.Lang geleden was de Statenzaal de kapel van het Jezuïetenklooster. Ook hebben de Provinciale Staten van Noord-Brabant hier twee eeuwen lang vergaderd. De Statenzaal is in 2013 gerenoveerd. Zó goed en gracieus dat de ontvangstzaal is uitgegroeid tot paradepaardje van het museum. De indrukwekkende glas-in-loodramen, fonkelende kroonluchters, de met sierhout bewerkte zijwanden, de nisjes met gouden beelden en het originele houten plafond; alle details samen maken de zaal imposant en enig in zijn soort.We hebben het gezien, het is halftwee geweest. Nog een afscheidsfoto, zo te zien heeft de rollatorclub pauze.Zullen we de Sint-Janskathedraal nog even ‘meenemen’? Dat doen we. Sowieso ben ik al enkele malen tijdens een wandeling langs de kathedraal gelopen en ooit heb ik er binnen weleens een kijkje genomen. Maar dat is al lang geleden. Kijk, een plaquette.Zo’n rondleiding doen we maar niet en het beklimmen van de Sint-Janstoren onder leiding duurt me te lang. Is dat trouwens gratis? Dat staat er nu net weer niet bij.Kijk, in volle glorie.Het interieur is natuurlijk ongelooflijk mooi.De Sint-Janskathedraal beschikt helaas niet meer over de oorspronkelijke gekleurde en beschilderde ramen. Maar wel over bijzondere ramen uit de tweede helft van de 19e eeuw; de ontwerpen zijn van de toenmalige restauratiearchitect Lambert Hezenmans en de ramen werden vervaardigd in de glazeniersateliers van Capronnier te Brussel.Wat je allemaal niet met Lego kunt doen!Een standbeeld van Paus Johannes Paulus II (1920 – 2005).Een standbeeld van Titus Brandsma, dit is toch wel een bijzonder mens geweest.Grafzerken liggen er genoeg in de Kathedraal, méér dan 500.De Ikonenkapel.Pelgrims komen speciaal voor het Mariabeeld naar de Mariakapel. Het Mariabeeld is in de 14e eeuw gevonden, behoed voor brand en elf maanden per jaar te zien in de Mariakapel. De ‘Zoete Moeder’, met in haar linkerarm kindje Jezus, draagt een bijzondere mantel met daarbij speciaal vervaardigde sieraden. In een zee van bloemen, voor een rode achtergrond en prachtig belicht. Vele kaarsjes zijn aangestoken en neergezet tussen de wel honderd andere flikkerende kaarsjes. Voor het Mariabeeld ligt het mirakelboek, aan de wanden de vitrines met zogenaamde ex voto’s. Deze vaak in zilver uitgevoerde symbolen verwijzen naar genezingen die op voorspraak van Maria hebben plaatsgevonden.
Uit dank schonk de genezen patiënt dan een in zilver of was uitgevoerd beeld of hart.
In de meimaand staat het beeld van de ‘Zoete Moeder’ in de eerste noordzij beuk van de kathedraal om daar de vele duizenden pelgrims te ontvangen.Ai, Riny is drie jaar bezig geweest om de St. Jans-basiliek na te bouwen. Nou, mooi hoor!En dit is hem in het echt, we hebben het van binnen en buiten gezien.Iets verder in de Kerkstraat ontwaren we ‘Secret Bar & Kitchen. Hier nuttigen we op het terras (24 graden in de plus!) een soepje, daar waren we wel aan toe. Nou, prima!Hier ben ik eerder geweest. Sowieso tamelijk druk op straat, maar het zuiden heeft nog (basisschool)vakantie.Op naar de parkeergarage waar we €15,- aftikken en op naar Hotel D’n Dries. Dat is zo’n twintig minuutjes (landelijk) rijden. Zo zie je nog eens wat. We worden hartelijk welkom geheten en checken in. We begeven ons naar de kamer. Die is niet al te ruim, maar voor ons prima geschikt. Hm, uitzicht op paardenboxen. Inderdaad, er is hier een manege, dat staat op de site. Zou er hier paardenbief op het menu staan? Het is knap warm en we zetten de airco maar even aan. Dat scheelt!Om halfzes gaan we aan tafel. Ai, een restaurant ‘aan huis’ is prima. Ik hoef niet meer te rijden, een parkeerplaats en een restaurant te zoeken. Ik bestel een rode huiswijn. Het is een Le Puits Cendré Rouge 2020. Nou prima, smaakt naar rijp rood en zwart fruit.We bestellen geen voorgerecht, de tomatensoep met brood hebben we vanmiddag al genuttigd. Voor mij Spareribs met knoflooksaus.En voor Orchideetje Zalm met Tagliatelle, groene kruiden en mosselen. Oh wacht, laat de mosselen maar zitten, die lusten we geen van beiden.
Nou, de Spareribs zijn echt om in te bijten! Oh ja, paardenbief stond niet op de kaart en ik heb er niet naar durven vragen.
We besluiten met Thee de Luxe. We kunnen ook thee bereiden op de kamer, maar dit is net zo makkelijk.Om halfacht lopen we naar de kamer en kijken nog naar het journaal. Tjonge, het gaat weer over het stikstofbeleid, ik ga ervan uit dat het kabinet er nog eens in stikt.
Douchen en te bed, morgen weer een drukke dag.