Moskou, St. Petersburg (sept 2008)

Zondag 14 september 2008
Soezdal – Vladimir
Tjonge, dit is een nogal gehorig hotel. Tot laat op de avond hoorden we muziek, en daarna veel geloop en geroep op de gang. Pas rond middernacht werd het rustig. Vanmorgen hebben we vrijaf, dus tegen negenen gaan we ontbijten. Het buffet ziet er voortreffelijk uit.De gastvrouwen willen wel poseren. Tja, het ene meisje kan dat gewoon wat beter dan het andere. Ook de dames op de receptie willen poseren. Ze zijn maar liefst met z’n vijven, maar ik neem aan dat er een aantal stagiaires bij zijn. Ook hier gaat het poseren het ene meisje beter af dan het andere. Na het ontbijt lopen we via de hoofdstraat naar het plein voor het voormalig handelscentrum. Hier worden op grote schaal snuisterijen verkocht. Ook groenten zijn er te koop. Daarna lopen we volstrekt willekeurig rond in Soezdal. Verschillende kerken zijn open en in sommigen is een kerkdienst aan de gang. Gelukkig is het heel gewoon om tijdens een Russisch-orthodoxe kerkdienst in- en uit te lopen. We kijken nog even rond om een kopje koffie te drinken, echter de restaurants die open zijn staan ons niet aan. Dat doen we dus maar in ons hotel. Tegen enen gaan de koffers in de bus. Daarna rijden we naar Vladimir, dat op een uurtje rijden ten zuiden van Soezdal ligt.
We beginnen met een bezoek aan de Maria-Hemelvaartkathedraal, gebouwd tussen 1158 en 1160. Het is het beroemdste gebouw in Vladimir. Ik vind dat de raampjes bovenin de toren lijken op oogjes. Wel een leuk gezicht. Tja, zoals gewoonlijk mag je binnen niet fotograferen. Ik vind het vreemd, in een Grieks-orthodoxe kerk doen ze daar nooit moeilijk over. Ik wil de lezers van mijn site toch een indruk geven, daarom maak ik stiekem wat foto’s ‘uit de heup’. Daarna lopen we door naar de Dmitrijkathedraal, gebouwd tussen 1194-1197. De witte kalkstenenkerk is bedekt met meer dan duizend bas-reliëfs van griffioenen, eenhoorns, steigerende leeuwen en vogels en planten. In de kerk staat alleen maar een kalkstenen icoon en een kruis. Dit gebouw is, denk ik, de gouden poort, gebouwd in 1164. Als je vanaf Moskou de stad binnenrijdt, kom je door (eigenlijk langs) deze poort. We brengen nog een bezoek aan een glasmuseum, erg mooi, maar om de een of andere reden heb ik hier geen foto’s gemaakt. Daarna maken we een wandeling van een kleine kilometer naar een kerkje uit de 12e eeuw op een schiereiland. Het heet: Onze Lieve Vrouwe van Altijddurende Bijstand. Het ligt er heel idyllisch bij. We lopen weer terug en gaan eerst iets nuttigen. Dat doen we voor het gemak in een winkelcentrum. Ik zoek ook maar eens het toilet op. Het figuurtje met de punt van de driehoek omlaag geeft aan dat dit de heren wc is. Als de punt van de driehoek omhoog wijst is het de dames wc. Ik vind het een buitengewoon onduidelijk logo en heb me al herhaaldelijk vergist. De deur is afgesloten en de tekst geeft vermoedelijk uitleg. Wat zou er staan? Ik neem aan ‘De heren wc is defect en afgesloten, maak gebruik van het damestoilet’. Dat doe ik dus maar. Ik krijg geen opmerkingen te horen, dus ik neem aan dat ik de tekst juist vertaald heb. Zie, dat Russisch is helemaal niet zo ingewikkeld. Tegen half acht stappen we in de bus en rijden naar een restaurant. Het is een zaak op stand, alles ziet er goed uit en het eten is ook niet verkeerd. Na het eten rijden we naar het station en wachten we op de trein die ons naar
St. Petersburg zal brengen. Wij hebben plaats 9 en 10 in wagon tien. Ik kijk eerst naar de witte cijfers en letters op de trein, maar dat is niet juist. Het nummer van de wagons is zichtbaar achter de ramen. We nemen afscheid van Tatjana, zij gaat weer terug naar Moskou. In St. Petersburg krijgen we een andere gids. Onze coupé ziet er trouwens pico bello uit. Hier zullen we ons vannacht prima vermaken. De wagondame brengt nog een ontbijtpakket, handdoeken en lakens. Ik poets mijn tanden in de wc. De kraan aanzetten valt niet mee, dat moet op een aparte manier. In de coupé doe ik mijn pyjama aan en kruip onder de wol. Inmiddels is de trein gaan rijden.
Dat valt me mee, hij ligt goed op de rails, dat had ik niet verwacht. Aangezien ik tijdens nachtelijke vlieg- en treinreizen nooit een oog dichtdoe, heb ik deze keer mijn maatregelen genomen. Ik slik voor het eerst een slaaptablet, te weten ‘Zoplicon’. Ik verwacht onmiddellijk in slaap te vallen, maar dat valt mee. Ik lig nog zeker een half uur wakker, daarna komt de slaap. Komt dat nu door het slaaptablet of was ik gewoon aan slaap toe?