Woensdag 7 mei 2014
Funchal
We staan om acht uur op en om half negen genieten we het ontbijt. Nou ja genieten, Roeland had ons al voorbereid, het is hier zeer sober. Ach, al die gebakken eieren (spek heb ik nergens gezien) kan toch niet goed zijn. Straks maar even kijken of we ergens de KMA kunnen scoren.
Wij gaan de stad in, die boottocht vanmiddag laten we schieten, wij zijn niet zo van de boottochten. Schuin tegenover ons hotel is een kerk. Heet dat ding de … do Carmo? Sowieso een mooi interieur. Tjonge, het is druk op straat. Oh, het is een groep, de leidster loopt voorop met een paradijsvogelbloem. Het zijn vermoedelijk gasten van een cruiseschip. Zo’n grote groep, daar moet je toch niet aan denken! Toch is het druk op straat. Ik heb gewoon een cultuurshock na al die wandeldagen in de natuur. Prachtig weer is het ook. We hebben geluk gehad afgelopen week! We lopen naar de markt, altijd leuk. Daar is het. In de hal zijn tegeltableaus. Bloemen verkopen ze ook. En vis. En fruit. Het is knap warm, toch wordt hier uitgebreid aan de weg gewerkt. Er loopt een riviertje dwars door Funchal. Zomaar een plaatje. Dat moet de Kathedraal zijn. En het is hem ook. De Kathedraal is eind 15e eeuw gebouwd in opdracht van koning Emanuel I. We hebben pech. Het altaar is in restauratie. Achter dat doek zijn ze aan het werk. ’t Is jammer. Het dak is wel bijzonder, jammer dat het zo slecht verlicht is. Een zijkapel valt te bewonderen. En dit ziet er ook wel bijzonder uit. Maria. Hier kunnen de kaarsjes worden aangestoken. Volgens de informatiegids is het doopvont bijzonder. We gaan de straat weer op. Hier liggen bloementapijten. Er worden (speciaal voor de toeristen?) dansjes uitgevoerd. Wie is deze dappere strijder? Het is João Gonçalves Zarco, een Portugees zeevaarder (ca 1390-1471). Crisis of geen crisis, met zo’n indrukwekkende gevel is je geld wel veilig. In (of buiten?) Funchal is een Botanische Tuin. Maar hier midden in de stad is ook een prachtig park. Er staat een borstbeeld van Simón Bolívar (1783-1830). Hij geldt als de bevrijder van Panama, Colombia, Ecuador, Peru, Venezuela en Bolivia. Hij is geboren in Caracas. Waarom er nu voor hem een borstbeeld staat in Funchal is mij niet duidelijk. Bananen groeien er plenty op Madeira. Het is een belangrijk exportproduct. Tijd om de KMA te nuttigen. Dat doen we in dit kleine restaurantje in een zijstraat. We gaan toch echt niet op zo’n terras in de hoofdstraat tussen de toeristen zitten. We rekenen €3,10 af voor een grote beker chocolademelk, een dubbele espresso en twee cakes. Dat is toch geen geld (voor ons). OK, op naar Museu de Arte Sacra. Volgens de gids is dat een aanrader.
Deze straat lopen we door. De palmen staan er goed bij. En deze bloeiende boom ook. Ik houd me aanbevolen voor de naam. We zijn volgens de plattegrond in de buurt. Is dat het Museu? Nee, dat is het niet. Dit ziet er een beetje verlopen uit. Brommer kopen? Hier is het. Maar helaas, het is halfeen en om halfdrie zijn we de eersten. Om de tijd te doden bezoeken we de Saint John Evangelist Church. In elk geval kunnen we daar even zitten. Ik zet de fisheye op de Nikon. Het interieur is groots en overdadig. Dit altaar is tenminste niet in renovatie. Ook de zijkapellen mogen er wezen. Als we buitenkomen geeft de thermometer 33.5 graden in de plus aan. Ja, in de zon! In de schaduw is het een graadje of tien koeler. Toch voelt het subtropisch aan. Laten we dit straatje eens proberen. De bomen staan prachtig in bloei. We zijn hier duidelijk buiten het toeristische gedeelte. Dit huis vraagt om een grondige renovatie. Hier vlakbij moet een school zijn. Ook hier gaan de jongelui in uniform naar school. Ik wil dit in Nederland ook invoeren. Is iedereen (minimaal 51%) het er mee eens? Intussen hebben we een ernstig probleem. We hebben trek. En wat zien we… een restaurant. Vader(s) gaat hier met zijn kroost naar binnen om een uitgebreide warme lunch te genieten. Het ziet er prima uit en ik ontwaar geen enkele toerist. Zo mag ik het graag zien. We bestellen een salade voor ons tweetjes en bovendien een omelet ham/kaas en een cola voor mijzelf. Orchideetje een soepje. Espresso en thee toe. We rekenen €22,50 voor al het genotene. OK, we gaan weer naar het Museu. Onderweg passeren we het Paleis van Justitie. Ja, dat is waar. Binnenkort Europese verkiezingen. Daar doen ze hier ook aan. Ik ga stemmen, maar ik zal wel zowat de enige zijn in Nederland. Mooi, het Museu de Arte Sacra is open. Wat betaalden we ervoor? Veel was het in elk geval niet. Het gaat hier om kerkelijke kunst. In elke zaal ligt informatie onder andere in de Engelse taal. Al die A-viertjes heb ik niet gefotografeerd, dat is ondoenlijk. Zelf gaan kijken is de oplossing. Wel heb ik een groot aantal foto’s gemaakt, dat mag zonder flits. Als we weer buiten komen hebben we zin in een ijsje. En dat kan heel goed bij deze Italiaan. De porties zijn groot en niet duur. Ziet mijn oog hier een Nederlandse ‘Laro’ rijden? Hoe komt dat ding hier? Het is mooi geweest. We lopen naar ons hotel. Nog de GPS-track van onze wandelinspanning in Funchal. We gaan een uurtje liggen en daarna pakken we in. Om zeven uur verzamelen we in de receptie en lopen naar Restaurante Dos Combatentes. Het ziet er prima uit, dat heeft Roeland toch keurig geregeld. Gelukkig zitten we zoals gebruikelijk apart, het is hier behoorlijk lawaaierig. Ik had aan de groepstafel echt geen woord kunnen verstaan. En dan voel je je best wel een beetje eenzaam. We krijgen een schaaltje warm brood en olijven geserveerd. De meeste olijven lust ik niet, een enkel soort kan er mee door. Ik bestel Grilled Porc Chops, frites, salade en een glas rode wijn. Orchideetje houdt het bij een visgerecht. Alles is uit de kunst en ik bestel nog een tweede glas wijn. Dat komt per ommegaande, het kan dus wel. We besluiten met espresso en thee. Oh ja, WiFi draait hier als een speer. Je moet toch wat als je (een beetje boel) doof bent. Even na negenen rekenen we af. Het valt weer alleszins mee, €41,65 voor ons beidjes. Intussen is het donker geworden, dat heeft ook wel wat. Op naar het hotel, morgen is het vroeg dag.