Zaterdag 16 november 2019
Willemstad – Middelharnis
Om zeven uur gaat de wekker. Om halfacht lopen we naar beneden. Ai, de bedienende dame moet alles nog klaarzetten. Dat duurt even, maar dan kunnen we ‘aanvallen’.
Ze is Cubaanse en heeft voor deze job ook tien jaar in Italië gewerkt. Ze spreekt goed Engels en maar een beetje Nederlands. Terug naar Cuba kan ze eigenlijk niet, ze is haar Cubaanse nationaliteit kwijt en wordt beschouwd als een toeriste. Ik vertel haar dat ik tweemaal op Cuba op vakantie ben geweest, maar verder vragen doe ik maar niet, dat is mogelijk pijnlijk.
We rekenen af en om kwart voor negen vertrekken we. Zo in de ochtend ziet ‘Het Wapen’ er toch heel anders uit.‘Dead & Breakfast’, dat zal wel Zeeuws zijn. Oh wacht, we bevinden ons in Noord-Brabant.Iets verder staat het Mauritshuis. Het werd in 1623 gebouwd in opdracht van Prins Maurits. Hij liet het gebouw bouwen van ‘eigen gelden’ om te gebruiken als buitenverblijf en jachtslot. Na het overlijden van de prins in 1625 is het gebruikt als gouverneurswoning, als militair hospitaal, als Marechaussee kazerne en van 1973 – 1997 als stadhuis. Momenteel is het een bezoekerscentrum en een trouwlocatie.Willemstad wordt omgeven door vestingwerken in de vorm van vijf Bastions. Hier staan we op bastion Holland waar de Duitse bezetter tijdens WO II twee bunkers heeft laten bouwen.We bevinden ons nu aan de noordkant van Willemstad. We hebben een rondje gelopen. Hier is het Belgische ereveld waar 158 Belgische militairen zijn begraven. Zij zijn om het leven gekomen op 30 mei 1940 toen zij als krijgsgevangenen per schip werden vervoerd naar een Duits krijgsgevangenkamp. Het schip voer op een Duitse zeemijn en brak in tweeën. Van de 1200 opvarenden kwamen er 167 om het leven.Zicht op het Hollands Diep. In de verte de Haringvlietbrug.Iets verder is de jachthaven van Willemstad. Zoals de meeste jachtjes, ze slijten van het dobberen en niet van het varen.Dit is het Zwanenmeer, nou, ik zie er niet eentje!We hebben al eerder wit/rode markering gezien, maar ja, welke LAW ‘loopt’ hier nu?
Ik heb alle LAW’s/Streekpaden gelopen, maar de naam van dit pad schiet mij niet te binnen. Kijk, op deze sticker staat de naam: ‘Floris V-pad’. Deze LAW ‘loopt’ van Bergen op Zoom naar Amsterdam en ik heb hem in 2009 gelopen. Tien jaar terug alweer!Hier staan we te kijken naar het schutten van binnenvaartschepen in de Volkeraksluizen. Deze (drie) sluizen zijn de grootste in Europa. De sluizen maken scheepvaart tussen de Schelde (Antwerpen) en de Rijn (Dordrecht) mogelijk. Twee sluizen zijn in 1967 in gebruik genomen en de derde in 1977. Het complex bevat ook een jachtensluis en vier spuisluizen.Eigenlijk is de sluis te smal, dat containerschip past er maar moeizaam tussen. Over een vierde (en bredere) sluis wordt nagedacht.We lopen hier over de Volkerakdam, dat ik een liefhebber ben van strakke fietspaden is bekend.Kijk, Zuid-Holland, ik ben weer bijna thuis. Overigens, van mij mogen al die provincies worden afgeschaft. Ze zijn toentertijd gecreëerd omdat de post vanuit Den Haag nog met paard en wagen en met de trekschuit ging. Dat duurde te lang, reden om het bestuur te decentraliseren. Die reden is dus achterhaald, nu nog de provincies opheffen!Inmiddels hebben we het vaste land bereikt. Dit is Goeree-Overflakkee. Hier verbouwen ze onkruid, distels zo te zien.Iets verder staat dit informatiebord. Tja, ik heb niet zoveel met vogels. Die mannen (ik zie nooit een vrouw) met die enorme verrekijkers op statief en vaak met enorme telelenzen op hun spiegelreflex, ok, ieder zijn hobby.Inmiddels lopen we in het dorpje Den Bommel. Het is bij enen, zin in een bakje koffie met iets erbij hebben we wel. Helaas ontwaren we geen restaurant. Wel dit kerkje, de Nederlands Hervormde Kerk. We vragen het even, maar het enige café is gesloten.We gaan maar op een bankje bij de haven zitten en nuttigen daar ons lunchpakket.
Ook hier heeft de dijk het in 1953 niet gehouden en de polder liep onder.Net buiten Den Bommel staat de molen ‘De Bommelaer’.De molen is open en terwijl ik deze foto maak, loopt Sjef naar binnen om een praatje te maken. Na de foto loop ik ook naar binnen en ik ruik de koffie. Zou… helaas, Sjef vertelt dat hij wel een ‘hint’ gaf aan de vrijwilliger, maar die hint kwam niet over. Ok, verder maar weer.Hier hebben zich dramatische taferelen afgespeeld. Zeven mensen verdronken er hier.We lopen hier over de Zeedijk. Bont gekleurde schapen staan er verderop.Dit ziet er wel goed uit. Niet alleen een siertuin, maar ook een moestuin mét een kasje. Hier zijn ze zelfvoorzienend bezig.Om kwart voor drie lopen we Stad aan ’t Haringvliet in.Dat stad mogen ze wel wijzigen in ‘Dorp’, want groot is het niet. Een restaurant is er niet, helaas. We nemen de vrijheid om even op een privébankje te gaan zitten voor een huis. Kijk, de buren komen thuis en we vragen naar de bekende weg ‘is er hier een restaurant?’. ‘Nee, maar jullie kunnen van ons wel een bakje koffie krijgen’. Dat laten we ons geen tweemaal zeggen en we volgen deze aardige mensen. Ze komen net terug van de Sint Nicolaas-intocht. We ‘kouten’ gezellig en laten ons de koffie goed smaken. We kunnen er weer tegen, nog bedankt!
Ok, ’t is geen fietspad, maar de Zeedijk ligt er wél strak bij.Landinwaarts ziet het er toch best mooi uit.Iets over vijven lopen we Middelharnis in. Het schemert al behoorlijk! Maar gelukkig zijn we er bijna. Mijn spierpijn had ik vanmorgen al snel ‘weggelopen’, maar nu heb ik al een tijdje last van mijn linkerknie.Ik start mijn navigatiesysteem op mijn iPhone (Sygic) op. Voorstraat 12, Middelharnis had ik thuis al geprogrammeerd. Daar bevindt zich ons overnachtingsadres ‘De Oude Bank’. Hm, we lopen het winkelcentrum uit, nog een kilometertje. In de Voorstraat zien we rijtjeshuizen en geen hotel. Er komt net iemand naar buiten en we vragen het even.
Nee, van een hotel in deze straat heeft de man nog nooit gehoord, maar moeten we niet in Middelharnis zijn? Dit is namelijk Sommelsdijk. Zowel in Middelharnis als in Sommelsdijk is er een ‘Voorstraat’. Dat is hier een kilometer of drie vandaan.Tjonge, het zit ons niet mee. We ‘vissen’ voorzichtig of de man ons een lift kan geven, maar die hint komt niet over.
Ik programmeer Sygic opnieuw in, dat valt niet mee want het systeem komt een aantal malen met de melding dat ik mijn bestemming al heb bereikt. Uiteindelijk lukt het en ik zie dat we ‘slechts’ een kilometer terug moeten lopen. Om kwart over zes staan we voor ‘De Oude Bank’. We worden hartelijk ontvangen mét koffie. Daar waren we wel aan toe.
Ook deze keer krijgen we – als geste – twee éénpersoonskamers aangeboden. Ok prima, nog bedankt!
Om kwart voor zeven lopen we in een minuutje naar ‘Het Genot van Middelharnis’. Dat ziet er toch goed uit.Een uitgebreid menu is er.Ik bestel Pompoensoep en rode wijn. Sowieso een prima soepje en ook de wijn is goed.Dan komt de – rijkelijke – portie spareribs door. Nou, dit is echt genieten.Om halfnegen zijn we weer in ‘De Oude Bank’. Ik neem een uitgebreide douche ter ontspanning van mijn pijnlijke beenspieren en al even na negenen lig ik erin.