Zondag 30 juli 2017
Maasmechelen – Ohé en Laak
Om kwart over zes sta ik op. Gisteravond was er tot kwart voor tien nog luide muziek op het terras van het restaurant. Daarna was het ineens stil op luid gepraat na van verderop. Hebben mensen niet in de gaten hoever geluid ’s avonds doordringt? Ok, verder heb ik toch goed geslapen. Ik bereid weer twee bekers thee en havermoutse pap. Om kwart voor acht vertrekken we.
Iets verderop staat dit fraaie pand.Hm, beide supermarkten in Maasmechelen serveren geen koffie, dat valt me tegen van die Belgen. De snackbar is met vakantie, het schiet niet op in Maasmechelen. Tja, verder op de route zijn er alleen maar kleine dorpjes.
Na bijna vier kilometer zitten we weer op de route. We hebben wel iets afgesneden, dus eigenlijk zijn het geen extra kilometers.
Iets over negen steken we de Zuid-Willemsvaart over. Het is toch een mooi strak kanaal, alleen erg druk bevaren is het nu ook weer niet.Is fietscafé ‘Passerel’ in het piepkleine dorpje Vucht open? En zijn wandelaars welkom? Dat blijkt en we bestellen koffie en abrikozenvlaai. We rekenen €5,50 p/p af, dat valt toch alleszins mee.Om kwart voor tien stappen we op. Buiten het café staat (ligt) dit beeld.Voor de kerk hoeven de Vuchtenaren zich niet te schamen. Er is zeker iets te doen, gezien al die bloemen.En voor het kapelletje aan de dorpsgrens ook niet.Het is hier bepaald landelijk. Het graan is eraf. Het is 7/8 bewolkt en 21 graden in de plus. De wind hebben we mee, daar ben ik wel blij mee.De mais gaat eraf in oktober, dan zijn de kolven rijp. Het gaat de boer om de vitamines in de kolven, dat groen is gewoon maagvulling.We lopen om het meertje Maesbempdergreend heen. Aan een fraai informatiebord is gedacht. Bepaald landelijk is het dus en ik heb de indruk dat het wat open trekt.Aan de zuidrand van het oord Leut staat de kapel ‘O.L. Vrouwe van Overwinning’.
Het interieur is sober, maar niet onaardig. Zelfs aan informatie is gedacht.’t Is zeker niet onaardig, maar de volgende keer pak ik de fiets.Kijk, dat bedoel ik (betreffende de fiets). Rechts ligt de Maas, die ziet er hier bepaald smalletjes uit. Maar ja, het scheepvaartverkeer maakt gebruik van het Julianakanaal dat een eindje naar het oosten ligt. Het Julianakanaal begint noord van Maastricht en eindigt 36 kilometer verder bij Maasbracht.De grens loopt hier wat vreemd, we lopen ter hoogte van het dorp Berg een klein stukje door Nederland. Toch wel mooi die gietijzeren grenspalen uit 1843.Ik werp een blik achterom. Zoals gezegd, de Maas is hier bepaald smal.Ok, we bevinden ons niet helemaal ter hoogte van Berg, maar iets ten zuiden daarvan. Berg ligt – aan de andere kant van de Maas – recht voor ons.We zijn nu ter hoogte van het veer over de Maas. Hier zijn op 10 mei 1940 vijf Nederlandse militairen gesneuveld. Ze hadden toch niet de opdracht om met zijn vijven het Duitse leger tegen te houden?Er is hier een friteskraam en dit keer verwen ik mijzelf met een portie frites en een cola.
Het is inmiddels halftwaalf, dus het moet kunnen.Links van ons ligt het oord Stokkum en rechts de plas Negenoord. Wij bevinden ons dus weer op Belgisch grondgebied. De plas Negenoord is ontstaan door grindwinning tussen 1988 – 2008.In België zien de fietsknooppunten er toch gans anders uit.Kijk, een monument. De plaquette is heel redelijk leesbaar.Links en rechts van ons bevinden zich twee grote waterplassen, niet zichtbaar op de foto. Daar tussendoor loopt dit strakke fietspad. Ook deze waterplassen zijn ontstaan door grindwinning.Hier is een Stirling bommenwerper in de nacht van 13 – 14 juli 1943 door een Duitse jager uit de lucht geschoten.Kijk, deze man begrijpt het. Dit is gewoon een fietspad.Het graan is eraf.We bevinden ons zuid van het oord Heppeneert. Waarom heb ik deze foto eigenlijk gemaakt? Ok, het pand is niet onaardig.We lopen Heppeneert in en daar valt mij dit kunstwerk op. Tja, wat moet ik daar nu van zeggen.Zo te zien en te lezen is Heppeneert een bedevaartsoord.Nou, het klopt, ik lees op Wikipedia: ‘Ook nu nog komen jaarlijks tienduizenden bedevaarders naar Heppeneert om te bidden voor geestelijke en lichamelijke gezondheid, om bevrijd te worden van angsten en kwellingen, om inzicht te verkrijgen in moeilijk te nemen beslissingen, of gewoon om tot rust te komen’.
Gelukkig treffen we een restaurant waar ik een cola geniet. ’t Is erg druk met pensionado’s die hier uitrusten van hun fietstocht. Het is trouwens 23 graden in de plus en ik vind het bepaald warm.
Hier is een bermmonument voor Joyce. Er staat geen bordje bij met informatie, dat is wel een beetje jammer.Inmiddels hebben we de stad Maaseik bereikt. Tja, ik haal het er niet uit, maar dit schijnen toch echt de Gebroeders Van Eyck te zijn. Jan van Eyck was een bekende kunstschilder (1390 – 1441). Zijn broer Hubert (1366 – 1426) was ook kunstschilder, maar was minder bekend.Er staat hier een fraai informatiepaneel over Maaseik. Trouwens, het komt me hier wel heel bekend voor. Ok, dat klopt, met Orchideetje heb ik hier in april 2010 aan het Marktplein een tosti genoten toen we het Fietserpad ‘befietsten’.Zo’n huisaltaar heeft wel wat.Rond kwart voor vier steken we de Maas over per brug.En bereiken we Nederlands grondgebied.Ai, de route loopt pal langs de Maas over een hobbelig pad vol met koeienvlaaien.
Dat loopt niet echt prettig en een fietspad is hier niet. Naar Ohé en Laak is het zeker nog een uur lopen! Trouwens, deze grasdijk heb ik al eens gelopen! Ik denk dat het Pelgrimspad hier loopt.Achter ons is de toren van Maaseik te zien. Nou, het schiet lekker op!Even na vieren lopen we Ohé en Laak in. Iets verder is een bankje, daar laten we ons even neervallen. Ik heb het eigenlijk wel gehad voor vandaag.Er komt een dame aanlopen en we vragen of de camping hier vlakbij is. Ze steekt een nogal verward verhaal op over zonnebloemen.
Ok, de camping blijkt een paar honderd meter verder te liggen (http://www.sangershoeve.nl). Om kwart over vijf staan we bij de receptie en rekenen €13,- p/p af. Tjonge, dit is best een hele dure camping! We hebben er bijna 33 kilometer opzitten, dat is iets meer dan verwacht. Om halfzes bouw ik mijn tentje op en neem eerst even rust. Het was best wel een zware dag vandaag, gelukkig hadden we wel de hele dag de wind mee. Om zes uur bel ik even naar Orchideetje, bereid een soepje, mijn pilletjes, een Knorr-maaltijd en nog een beker thee (voor de dorst). Alles begeleid met Merlot, anders is een Knorr-maaltijd echt niet te eten. Douchen, de afwas (het is nog een grote camping ook!) en om halfnegen kruip ik erin. Ik ga niet meer lezen, ik ben helemaal ‘op’.