Zondag 27 maart 2011
Swalmen – Venlo
Het is weer gelukt, mijn telefoon is automatisch op de zomertijd overgegaan. Heb ik nu korter of langer geslapen? Ik kan dat nooit onthouden. In elk geval ben ik redelijk duf, maar dat kan ook aan de wijn hebben gelegen.
Het is 5 graden in de plus, ik vind het tamelijk fris. We zijn vroeg gereed dus iets na half acht stappen we op. Tjonge, ik heb gewoon koude handen, dat gebeurt me niet vaak.
Ik heb handschoenen in mijn rugzak, maar trek ze voorlopig niet aan. Via de Broekweg lopen we naar de route. Iets verder stuiten we weer op de Swalm. Nog wat verder steken we de Swalm over. Nog een kilometertje en dan mondt de Swalm uit op de Maas. Links van ons loopt de Maas. ’s Winters staat het water tegen de dijk aan. Dat is te zien aan het plastic op het pad, maar ook de struiken hangen vol plastic. Dat plastic is toch wel een probleem, zo langzamerhand komen we er in om. We bevinden ons in (voormalig?) katholiek Nederland. Kapelletjes zie je overal, dit is nog een tamelijk bijzondere. Achter de tralies een zogeheten Piëta. Iets verder staat ‘De Grauwe Beer’, een achtkante korenmolen uit 1891. De molen is maalvaardig en er wordt door vrijwilligers gemalen. Vanaf de molen is er een mooi uitzicht over de Maas. Tja, inmiddels ben ik door en door warm, maar dat komt door het lopen. Het is bewolkt, maar goed, het is tenminste droog. Hier lopen we door ‘Ouddorp’ ik denk dat dit het oudste gedeelte (langs de Maas) is van het dorpje Beesel. Oeps, in Zuid-Holland is ook een dorp dat ‘Ouddorp’ heet. Je zult je vergissen! In elk geval is hier een mooie oude muur te zien rond het kerkhof. Kijk, dit was mijn droom. Een oud boerderijtje opkopen en dan lekker klussen.
Inmiddels denk ik daar wat anders over. Tjonge, hier is nog voor 50 jaar werk! Helaas, het fruit is nog niet rijp. Deze wandeling kun je beter over een half jaartje lopen. Hier zijn we bij het veer Kessel-Reuver. De oude veerbel is ingegoten als monument. We hebben wel zin in koffie met vlaai. Aan onze kant van de Maas ligt Reuver, maar dat passeren we op ruime afstand. Kessel aan de overkant is mogelijk een optie. Als het veer heeft aangelegd spreek ik de kapitein aan en vraag of het restaurant aan gene zijde open is. Tjonge, wat is deze man chagrijnig! Ik krijg niet eens fatsoenlijk antwoord, maar uit zijn lichaamstaal blijkt dat ik een oerdomme vraag heb gesteld. Meteen maken we rechtsomkeert, overvaren heeft geen zin. Verder maar weer, ik hoop dat deze zwaarbeladen rijnaak het veer in de grond boort. Nee, nee, uiteraard zonder slachtoffers te maken natuurlijk. Uiteraard staat er in Kessel een pontificale kerk. Rechts daarvan staat de burcht van Kessel, oorspronkelijk uit het jaar 1000. Tot november 1944 verkeerde de burcht nog in redelijke staat, echter terugtrekkende Duitse troepen bliezen voor de aardigheid de burcht op. In 1954 kwam de burcht in gemeentelijke handen en deze liet de burcht consolideren. Momenteel is er in de gebouwen op de voorburcht een restaurant gevestigd. Overigens, ik ben vergeten om vanmorgen mijn fototoestel op zomertijd te zetten. Nu kan dat niet meer, dan raakt mijn ‘fotorolletje’ in de war.
Om halftien lopen we Reuver in. Of eigenlijk, we zijn er zo goed als voorbij. Hier lopen we nog net het noordelijkste puntje van Reuver in. Een beetje stad heeft natuurlijk een kapelletje. Het is halfelf en eindelijk komt de zon een beetje door. Het is trouwens voorjaar, over een paar weekjes gaat de helft van de lammetjes naar de slager. Die zijn het ‘bokje’. Net voorbij Reuver ligt een idyllisch gehucht, Ronckenstein geheten. Het dateert uit de 2^e helft van de 18^e eeuw. Het geplaatste informatiebord is bijna onleesbaar, dat is wel een beetje jammer. Het ‘stuwmeer’, waarmee ooit de watermolen werd gevoed, ligt er prachtig bij. Deze zwaan ziet het wel zitten. Tja, hier staat iets te gebeuren en op voorhand is er een degelijk hek geplaatst.
Het kruisbeeld is achter het hek terechtgekomen, gelukkig kan er nog wel een kaarsje worden opgestoken. Om halftwaalf lopen we Belfeld in. De naam klinkt erg Duits, maar we zijn toch echt in Nederland. Ai, een pracht van een terras in het zonnetje, maar helaas is de boel nog dicht. Tja, dan lopen we maar iets terug naar Hotel-Café Juliana. Tja, het is in stijl geschilderd, maar smaken verschillen nu eenmaal. Juliana is open, koffie is er, maar vlaai hebben ze niet. Ze hebben helemaal geen gebak, er is zeker geen vraag naar. Dat krijg je met al die mensen die aan het lijnen zijn. Nou ja, dan alleen maar koffie. Na zo’n half uurtje stappen we weer op. In de verte ligt een stuw in de Maas. Het begint op te schieten, verderop ligt Steijl, ook weer zo’n (voormalig?) Katholiek bolwerk. Ik ben hier al eens eerder geweest en heb tijdens die gelegenheid de botanische tuin bezocht. Verder heb ik toen een bezoek gebracht aan de kerk. Ik begreep toen dat dit een centrum is geweest voor de wereldwijde missie. Ik meen dat hier ook een bekende katholieke theoloog heeft gewerkt, die tijdens WO-II is afgevoerd naar een Duits concentratiekamp waar hij is ‘overleden’. De naam van deze man schiet mij even niet te binnen. Zomaar een typisch huis. Er staat geen bordje bij, dus belangrijk kan het niet zijn. Op enige afstand (telelens) ontwaar ik dit gebouw. Dit zal toch wel zo’n (voormalig?) missiehuis zijn? Tja, op de kaart ziet de route langs de Maas er niet aantrekkelijk uit. De werkelijkheid is anders. Steijl zijn we voorbij en ook Tegelen ligt achter ons. Ook de Zuiderbrug met de A73 hebben we achter ons gelaten. Het is bijna tien voor twee, toch wel handig zo’n torenklok. En dat is de Maasbrug. We lopen straks onder de brug door en daarna slaan we rechtsaf. Dat is waar, speciaal voor ons is er vandaag de ‘Venloop’ georganiseerd. De deelnemers (meer dan 10.000) kunnen kiezen uit verschillende afstanden met als langste de halve marathon. We horen dat er meer dan 50.000 kijkers zijn. Dat klopt, het zijn er precies 50.002. Ik neem toch aan dat dit spandoek speciaal voor ons is opgehangen. Kermis is er ook. Ik ga ervan uit dat je kunt bungeejumpen vanaf de kraan. Straks is hier voor het raadhuis van Venlo de finish van de Venloop. Daar wachten we niet op, want ik vrees dat daarna de treinen mudvol zullen zitten. En dit is onze finish, station Venlo. De man in trainingspak voor ons is zeker uitgevallen. Wij hebben er vandaag 26.22 kilometer opzitten en we hebben over de looptijd gemeten een gemiddelde gehaald van 4.9. De trein van 14.49 uur halen we, we zijn dus één uur vroeger dan ik had gepland.
De NS heeft het goed voor elkaar en in plaats van half zeven sta ik nu al om halfzes bij Peacocks voor de deur. Iedereen komt om zes uur, dus de rode wijn en het voorgerecht staat al snel voor mijn neus. Als hoofdgerecht heb ik kalkoenspies. Ach, Peacocks is natuurlijk geen sterrentent, maar het eten is lekker, eerlijk en altijd meer dan ik op kan. Verder is het bedienend personeel vakkundig en plezierig in de omgang.OK, het tweede traject van het MSN-pad zit erop. Het is tot nu toe een mooi pad en het is zeker een aanrader. Volgende maand het laatste traject. Albert: bedankt!