Zondag 18 december 2011
Wachtendonk – Venlo
Vannacht heb ik het horen regenen. Om 06.20 uur gaat de (wekker)telefoon. Het druppelt nog iets na van de bomen en ik besluit toch maar mijn regenbroek aan te trekken.
Na de thee en de havermoutse pap pak ik de boel in. Uiteraard krijg ik weer steenkoude vingers van het inpakken. Om acht uur vertrekken we. Het is nog min of meer donker en het valt niet mee om zonder valpartij het bos uit te lopen. Al snel laten we het bos achter ons en lopen we langs akkerland. Zo te zien heeft het vannacht niet alleen geregend, maar ook behoorlijk gehageld. Op 1 meter hoogte is de temperatuur iets in de plus, maar op klomphoogte zal het wel iets vriezen. De meeste tijd lopen we vlak langs de Niers over voormalige jaagpaden danwel half verharde wandelpaden. Tegen negenen lopen we Wachtendonk in. Ik zie wat mensen lopen met zo’n typische papieren zak. Kijk, ze hebben vers brood gehaald! Even verder zien we de bakkerij die volop aan het verkopen is. Helaas, het meisje is maar alleen dus is de koffiehoek gesloten. In elk geval kopen we het een en ander. Tja, het Rathaus staat er wat verregend bij. Dit is trouwens best een leuk oud stadje waar de tijd een beetje heeft stilgestaan. Kijk eens! Daar is nog een bakkerij. Er zitten in de koffiehoek zelfs mensen te ontbijten.
Hier kunnen we wel koffie krijgen. Uiteraard bestel ik er nog iets te eten bij. Tot Venlo krijgen we eigenlijk niets meer (aan dorpjes). Dit is toch wel een beetje Duitse uithoek, maar dat heeft wel iets. We lopen Wachtendonk uit, maar iets later staan we weer bij de bakkerij. We hebben een rondje (rond de kerk) gelopen. Uiteindelijk blijkt een markeringssticker een beetje ongelukkig op een lantaarnpaal te zijn geplakt. Nou ja, zo zie je nog eens wat. De Pulverturm is tegenwoordig een restaurant. Hier is de ruïne van een voormalig kasteel te bewonderen. De zon begint al weer aardig door te komen. We lopen nog steeds langs de Niers. Weer zo’n aandoenlijk kapelletje. Er zijn al een aantal mensen geweest die een (echte) kaars hebben aangestoken. In het Rooms-katholieke geloof neemt de moeder van Jezus (zij heet: Maria) een centrale plaats in. Alle gebeden (in elk geval vele) worden tot haar gericht met de bedoeling dat zij dat doorsluist. In het (radio)verbindingsjargon wordt dat ‘relayeren’ genoemd.
Alle kruisen en kapelletjes zien er goed onderhouden uit. Sjef vertelt dat een beetje dorp/stad in Limburg beschikt over een ‘kruisen en kapellen’ werkgroep.
Deze werkgroepen houden de boel in goede staat.
Kijk, Heidi en haar team staan vanaf 12.00 uur gereed met koffie en koeken. Helaas, het is nog voor elven. Zouden ze hier aan de pelgrims nog een goede bijverdienste overhouden? Onderweg heb ik de markering al vaak aangetroffen. We zitten hier dus op de Hauptwanderstrecke 6 van Xanten naar Hinsbeck. Xanten (ook al een bedevaartsplaats ligt oost van Kevelaer en Hinsbeck bereiken we straks. Leuk die ganzen zo. Weten ze wel dat het binnenkort kerst is? Om een gans te slachten moet je een truc uithalen. Eh, dat laat ik verder maar achterwege. De contrasten tussen delen van de foto in de zon en delen in de schaduw zijn groot.
Ik schreef het al, we zijn op weg naar Hinsbeck en Wachtendonk ligt alweer achter ons (beide niet over de kortste weg). Sjef wijst in het wandelboekje waar een foto in staat die vanaf deze locatie is genomen.
Op regelmatige afstanden staat hier een soort ‘raket’ opgesteld. Is dit nog iets uit de koude oorlog? Nee, dit is de door Napoleon geplande vaarroute om de Rijn en de Maas met elkaar te verbinden. Verderop is in het bos nog een stuk ‘kanaal’ te herkennen. Om één uur beklimmen we deze uitkijktoren. Sowieso is de Tauberberg 78 meter hoog en daar komt dan nog 30 meter bij. Het is een heel gevaarte! Van bovenaf hebben we een pracht uitzicht over de Krickenbecker Seen. Dit herken ik. Hier hebben we ook gelopen tijdens het Maas-Schwalm-Nette pad. Dit is best wel een leuk huis en tuin. Jammer dat ze de buxussen hebben laten verdrogen. Hij staat er toch prachtig bij, de uitkijktoren bedoel ik. Hier ben ik zeker eerder geweest. Achter dit informatiebord is een informatiecentrum.
Dit schijnt toch wel een bijzonder natuurpark te zijn. Meestal zien we hele dagen geen mens, maar hier zijn vele wandelaars actief (al of niet met hond). Het moet mij van het hart, de Duitse hondenliefhebbers hebben hun hond(en) vele malen beter onder controle dan de Nederlandse. Dit is natuurlijk ook een leuke hobby en je komt nog eens met iets thuis. Ze houden hier wel van een beetje privacy, slot Krickenbeck ligt goed verscholen. Momenteel is het in gebruik als congres en opleidingscentrum van de West LB (Landesbank) AG. Kijk, hier loopt dus de Hauptwanderstrecke 3. Als ik de LAW’s en de Streekpaden heb gehad, dan zou ik hier aan kunnen beginnen. Mits tijd van leven natuurlijk. Ik heb hier tegenlicht, maar de Krickenbecker Seen liggen alweer 1,5 kilometer achter ons. Naar Venlo is het nog 5,1 kilometer, maar tot het station is het 6,1. Iets verder staat een herdenkingssteen aan Tor 9, een van de poorten van het voormalige Duitse vliegveld uit WO-II. Tijdens het Maas-Schwalm-Nette pad zijn we over het terrein van het vliegveld gelopen, nu lopen we rechtstreeks naar het station. Dit keer is het Informatiecentrum open, maar als we doorlopen kunnen we een trein eerder halen. Hier steken we de Klagenfurtlaan (?) over en lopen Venlo in. Het weer is aan het betrekken, maar het blijft wel droog. We verbazen ons over dit huis en dan vooral over de ‘duikplank’. Min of meer door stukjes bos en park lopen we richting station. Kijk, daar ligt het. Het is net half vier geweest en mijn trein gaat om 15.49 uur.
Mooi getimed dus. Ik had ook vandaag mijn GPS niet aangezet, maar ik denk dat we er bijna 30 kilometer op hebben zitten. Het Maas-Niederrheinpad zit erop!
Nu nog een lange treinreis, maar om half zeven ben ik in ons dorpje. Ik loop meteen door naar Peacocks en daar genieten we gedrieën van een heerlijke maaltijd. Sjef: bedankt