Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Maarten van Rossumpad
van Ommen naar Epe
vrijdag 27 juni t/m zondag 29 juni 2008Vrijdag 27 juni 2008
Ommen – Dalfsen
Ik pak de trein van 09.05 uur. Voordeelurenkaart, nietwaar. Ik ga op mijn gebruikelijke plaats op het perron staan. In principe zit ik dan zo ongeveer in het midden van de trein. Tot mijn verbazing komt er een gigantisch lange trein aanstomen. Ik stap in het achterste deel, ik wil tenslotte wel mee.

Het is 20 graden (boven nul) en bewolkt. Vanmorgen vroeg heeft het nog geregend. Als ik moet overstappen zie ik Joke en even later ook Karel. Gedrieën stappen we in het boemeltje naar Ommen. Volgens dienstregeling staan we 10.14 uur op het station van Ommen en meteen gaan we van start. Ik ben sinds twee dagen in het bezit van de tweede druk, uitgave 2008 van het boekje van het Maarten van Rossumpad. Het is nog niet eens te bestellen, ik heb dit boekje rechtstreeks toegezonden gekregen. Connecties uiteraard, ik heb er wel voor moeten betalen, dat dan weer wel. Karel heeft de eerste druk van het boekje en Joke een nog oudere uitgave. Verdwalen zullen we niet. Mijn boekje (en de markering) geeft aan dat we vanaf het station in noordelijke richting moeten vertrekken. Het boekje van Karel geeft aan dat we in zuidelijke richting moeten vertrekken. Na enig overleg kiezen we voor de markering (en mijn boekje). Als we later stukken route vergelijken blijkt dat de boekjes redelijk in de pas lopen. Ter informatie, het Maarten van Rossumpad loopt van Den Bosch naar Ommen en is 308 kilometer lang. Om onduidelijke redenen lopen we hem andersom, oftewel van Ommen naar Den Bosch. Ik heb daar vier weekenden à drie dagen voor gepland.
Al snel bereiken we Huize Het Laer. Van oorsprong is het een 13^e-eeuwse havezate.
Het huidige huis dateert uit de 17^e eeuw en is in de 18^e eeuw ingrijpend verbouwd. Momenteel is het eigendom van de gemeente Ommen. Even verder draaien we naar het zuiden en steken de spoorlijn over. Weer even verder gaan we rechtsaf en steken de spoorlijn opnieuw over. Een klein stukje lopen we langs de Beneden Regge. Daarna lopen we voornamelijk door bossen naar Vilsteren. Het is tegen twaalven, tijd voor de KMA. Dat lukt, restaurant De Klomp is zowaar open.
Ik ga uiteraard voor de traditionele lekkernij, oftewel Appeltaart. Kwart over twaalf stappen we op. Een paar honderd meter verder staat de kerk van Vilsteren. Er staat een kruis op de toren, dan zou het een Rooms-katholieke kerk moeten zijn. Weer iets verder staat het landhuis van de familie Cremers, die zo’n beetje de eigenaren zijn van deze omgeving. Het landhuis dateert van 1908 (=100 jaar geleden!) en werd gebouwd door Ed. Cuypers. Verder maar weer, iets rechts ligt een dode arm van de Overijsselse Vecht.
Persoonlijk vind ik het een echt Hollands plaatje. Tja, sommige mensen hebben het goed voor elkaar. Hier staan de landhuizen mooi opgelijnd. Zelf vind ik rietgedekt wat stijlvoller, maar een mooie dakpan heeft ook wel iets. Sowieso vind ik een smeedijzeren hek meer cachet hebben dan zo’n simpel (kastanje?) houten hek. De carport kan echt niet, dat is meer iets voor een rijtjeshuis. Richting Hessum gaan we, het weer werkt ook mee. Even na drieën zijn we bij paddenstoel 22058. De route gaat hier rechtdoor, maar met Joke loop ik even rechtsaf naar Kasteel Rechteren. Vanaf de weg is het door het geboomte nauwelijks te zien. We lopen – het bordje verboden toegang negerend – een stukje de oprijlaan op. Snel maak ik een foto. Helaas is het park en het kasteel niet toegankelijk. Tot heden wonen de nazaten Van Rechteren op dit 14^e-eeuwse kasteel. Onverhard, door de bossen en het zonnetje erbij. Wat wil je nog meer. Dik na vieren bereiken we station Dalfsen. Tijd voor een verfrissing. Dalfsen zelf krijgen we niet te zien, dat ligt aan de andere kant van de Overijsselse Vecht. Iets verderop ligt havezate Den Berg. Het huidige huis dateert uit 1703. Het is zonder meer een statig gebouw. Een kilometer verder staat het landhuis Den Aalshorst uit 1720. Het is in bezit van de familie Van Dedem. Het witte tuinsetje zag ik laatst bij Blokker in de aanbieding. Weer twee kilometer verder bereiken we camping Starnbosch. Via het min of meer openstaande achterhek bereiken we de receptie. Tjonge, dit is een behoorlijk grote camping, maar nog niet voor 20% bezet. Waar zijn al die ‘badgasten’ toch. Hier sta je toch veel rustiger dan in Turkije? Goed, wij krijgen een prachtig plekje in een bosgebiedje.
Zo te zien verhuren ze hier ook bungalowtenten, er staan een aantal identieke opgesteld. Niet verhuurd, zo te zien. Er is hier ook een zwembadje, maar gezien de toch wat frisse wind maken we daar geen gebruik van. Volgens de GPS van Karel hebben we er 26 kilometer opzitten. We zetten de tentjes op en ik begin voor de verandering met een champion-ham soepje. Dat valt me tegen, volgende keer wordt het weer kerriesoep. Daarna bereid ik een Spaghetteria Bolognese van Knorr en ik drink er een wit wijntje bij. Het is een Domaine Marquis en deze smaakt prima. Iets te warm, dat is niet anders. In de loop van de avond ga ik met Karel nog even naar het restaurant op de camping. Ook daar is het niet druk. De rode wijn die ik bestel is niet lekker. Volgens mij is hij bedorven. Als ik er wat van zeg hoef ik niet te betalen. Rond een uur of tien ga ik onder de wol.
Verderop staat de stereo op ‘luid’. André Hazes wordt gedraaid. Volgens mij is er een huwelijksreceptie aan de gang, onderweg naar de camping zag ik een versierde boerderij met een aantal partytenten.