Zaterdag 23 april 2016
Lith – Ravenstein
Vannacht heb ik toch weer behoorlijk gehoest. Ik heb nog drie keer een Trachitolletje genomen, maar veel helpen deed het niet. Ik heb ook nog codeïne bij me, maar die durf ik eigenlijk niet in te nemen. In elk geval is de verwachte regen uitgebleven. Ik bereid twee bekers thee, havermoutse pap, mijn pilletjes en tegen achten stappen we op. Het is niet koud, zo’n 7 graden in de plus, maar toch voelt het enigszins fris aan. Zonder handschoenen gaat het, wel draag ik vier lagen. Het is bewolkt en de wind hebben we iets mee. Waar is trouwens de uitgang van de camping? We lopen een kwartiertje en staan dan weer bij de receptie. Nou ja, dan vinden we het toch.
Al snel bereiken we de Maas. Hier aan de Lithse dijk staat dit fraaie pand. Zo te zien staat het sinds lang leeg en is er heel wat achterstallig onderhoud. Hm, het pand staat niet op Funda, wel is het een monument. We lopen bovenlangs Oss en Grave bewaren we voor morgen. We lopen nog geen uur, maar het Lithse Bakkertje ziet er wel heel erg aantrekkelijk uit.
En voorlopig komt er natuurlijk niets meer, dat is de eerste ‘Wandelwet’. Mag ik een foto maken? Nou ja, ik had hem al gemaakt. Zie ik Bossche Bollen in de vitrine? Inderdaad, dus daar neem ik er eentje van. Prima en ook de koffie is van goede kwaliteit. Ik neem er nog maar eentje. Nu hoor ik van Reino – ze zijn gisteravond nog even naar het restaurant gegaan – dat zij €5,- p/p met de barkeeper hebben afgerekend. Het was dus toch niet gratis, maar wel hebben we een vriendenprijsje betaald.
Ai, het spettert iets buiten, maar hier binnen zitten we goed.
Als we vertrekken is het weer droog.
Dit is de achterkant van de kerk van de Protestantse Gemeente Lith en Oijen. En dit is de voorkant. Zo te zien is deze kerk nog in gebruik (als kerkgebouw). Daar liggen de Prinses Máxima Sluizen. De eerste sluis werd in 1936 in gebruik genomen en de tweede in 2002. Dat moet de kerk van Lithoijen zijn, gelegen aan de afgesneden meander van de Maas. ’t Is de Sint-Remigiuskerk gebouwd in 1901. Deze fruitbomen bloeien al behoorlijk. Nu maar hopen (en bidden, vandaar al die kerken) dat er geen zware nachtvorst overheen gaat. Ook vandaag is het veel asfalt en veel dijken.Tja, we lopen langs de Maas, dan kun je dat eigenlijk wel verwachten. Er komt een zonnetje kijken, maar veel is het niet. ’t Is zaterdag vandaag, maar deze rietdekker gaat er gewoon tegenaan. Dat valt mij altijd weer op, de jachthavens liggen vol, maar gevaren wordt er maar weinig. Nederlandse kinderen zie je aan het strand altijd bezig met het aanleggen van dijken en het graven van sloten. En wat erin zit, krijg je er niet meer uit. Hier lopen we op de Oijense Benedendijk. ’t Is eigenlijk best wel goed wandelweer. Die dijk blijven we de nodige kilometers volgen. Je bent toch maar spekkoper met je eigen wiel voor de deur. Stabiel is het weer in elk geval niet, houden we het droog? Of dit nu de hoofdroute is of een struinroute laat ik in het midden. Albert en Sjef kiezen voor deze route en ik volg ze gewoon. Reino liep een eind voor ons uit, maar hier halen we haar weer in. ’t Is wel een beetje winderig in dit ‘theehuis’ van het waterschap. Ai, in Ravenstein wacht de camping. Dit huis in Oijen viel me gewoon op. En dit huis ook. Hebben ze de buxussen nu al gesnoeid? Dit lijkt op een kapel, maar dat weet ik niet zeker. Even na twaalven bereiken we het Kasteel van Oijen. Nou ja, dit zijn de bijgebouwen uit 1825. Het oorspronkelijke Kasteel is gebouwd in 1361 als bescherming tegen invallen van de Geldersen. Toentertijd werd er nog gewoon ‘klop’ geleverd tussen de Brabanders en de Geldersen. Dat Kasteel is in 1511 gesloopt, maar in 1594 verrees een nieuw Kasteel dat ook weer werd afgebroken in 1837. In 1930 is een deel van de slotgracht gedempt (ik denk aan de achterkant) en de houten toegangsbrug gesloopt. Die toegangsbrug zal uitgekomen zijn bij die inham in de muur. Er staan hier bankjes, dus ‘maken’ we even pauze. Het is 11 graden in de plus.
In de slotgracht heeft een meerkoet een plekje gevonden voor een nest. Ook deze bui – evenals de vorige – gaat aan ons voorbij. Deze dijk heet toepasselijk: ‘Kasteeldijk’. Tegen enen lopen we langs het dorpje Macharen. Het is wit, het is strak, maar op een of andere manier heeft dit huis het nét niet. Net zuid van Macharen steken we het Burgemeester Delenkanaal over. Het is gegraven in 1963, is 5 kilometer lang en loopt naar Oss. Ik meen dat er een groot aantal kilometers terug ook al 12 kilometer naar Ravenstein stond. Zo schiet het niet op natuurlijk. Kijk, Alpaca’s, ze zijn niet goedkoop. Mijn fototoestel doet vreemd! Soms schrijft hij de foto’s niet weg en soms maar half. Vandaar de ‘vreemde’ kleuren van sommige foto’s. Tja, dat betekent in reparatie geven. Misschien is het nog garantie. Sowieso is dit een kapel. Gelukkig is er gedacht aan enige informatie. En het interieur is ook niet verkeerd. Zicht op de Maas. Rond kwart voor twee loop ik Megen in. Sjef en Albert liepen al een eindje voor mij uit, maar door de foto’s van de kapel en het gepruts met de instellingen van mijn fototoestel ben ik ze uit het oog verloren. Waar Reino loopt weet ik helemaal niet, maar het maakt ook niet uit. We hebben allemaal een GPS met de route. Ik loop dwars door Megen – beschermd dorpsgezicht – en ik vermoed dat dit het voormalig Raadhuis is. Dit is de Gevangenpoort, het enige overblijfsel van de 14e-eeuwse versterkingen. Als ik Megen uitloop denk ik in de verte Albert en Sjef te zien lopen. In elk geval zie ik twee wandelaars. Maar ja, ze zitten niet op de route, maar lopen veel noordelijker. Ik zie op mijn GPS dat deze noordelijke route na een paar kilometer weer aansluit op de hoofdroute. Nou ja, dan doe ik dat ook. Als Albert en Sjef nog eens een kwartiertje pauzeren, haal ik ze wel in. Sowieso is het landschap (met koeien) mooi. En dit is toch een prachtig strak fietspad (met de wind in de rug)? Sowieso zie ik zover het oog reikt geen wandelaars. ‘Rustieke boerderij, prachtig gelegen in de bocht van de dijk met veel authentieke details. Het coördinaat is beschikbaar zodat u in alle rust de situatie in ogenschouw kunt nemen’. Het oord Dieden komt eraan. Of beter, ik nader Dieden. Dat vind ik wel leuk van deze route, om de paar kilometer loop je langs een dorpje. En langs een kerk, dit is de Sint-Laurentiuskerk uit de 13e eeuw (de toren is uit de 15e eeuw). Er ligt een partij bouwmateriaal, zo te zien gaat er iets gebeuren. En langs een molen. Dit is de Stella Polaris uit 1866. Het is een korenmolen en hij is ‘draaivaardig’. Het ‘maalwerk’ is voor het grootste gedeelte verwijderd om daar een woning te vestigen. Dit heb ik elders eerder gezien. Er zijn toch een aantal bedrijven in Nederland waar solexen gehuurd kunnen worden. Leuk natuurlijk voor een dagje uit met het bedrijf. Trouwens, wat is er mis met een Solex of een Spartamet? Zo’n Spartamet heeft toch vele voordelen boven zo’n … E-bike? Nog even een foto van de voorkant van de molen. Overigens, wat is de ‘voorkant’ van een molen? Dat moet wel de kerk van Batenburg zijn aan gene zijde van de Maas. Zelf loop ik door het oord Demen. Dit is de Sint-Willibrorduskerk gebouwd in 1858. Dit is de privé-begraafplaats van de familie Van den Bergh (die de kerk meefinancierden). Opnieuw een schilderij van een ‘Hollandsche’ meester. Het weer is in de loop van de middag aardig aan het opknappen. Zijn dit dezelfden? Of hebben de solex clubs een activiteit gepland? Oeps, daar hangt een bui! Zo te zien is dat de spoorbrug bij Ravenstein. En hier loop ik Ravenstein in. De kleuren van de foto’s zijn niet om aan te zien, het gaat steeds vaker mis met het wegschrijven van de foto’s. In elk geval is dit het centrum van Ravenstein, ik ben op zoek naar een supermarkt. Dit is de Garnizoenskerk uit 1641. Dit is supermarkt Emté, maar in werkelijkheid is hij niet zo ‘paarsig’. Ik kan mijn voorraad frisdrank aanvullen en binnen tref ik een koffiezetapparaat met gratis koffie, een zitje en een schaal koekjes. Nou, dat alles doe ik eer aan, ’t is gratis en voor niks tenslotte! Tegen vijven loop ik camping ‘De Pollepel’ op (http://cms.ncc.nl/club-terreinen/alle-terreinen?id=382). Eigenlijk is het een camping van de Nederlandse Caravan Club, maar ik heb gemaild en we zijn welkom. Andere campings in de omgeving liggen toch wel een heel eind van de route af.
Hm, dit is de receptie. Tot mijn verbazing zitten Albert en Sjef op hun gemakje met de beheerder te ‘bomen’. Reino is haar tent al aan het opbouwen. ’t Is dus weer gelukt vandaag. Aan de overkant van het grasveld staat één caravan, aan ‘onze’ kant staan er meer. Las ik op het publicatiebord dat elke ochtend onder (luid?) gezang de vlag wordt gehesen? Binnen een kwartiertje staat mijn tent en is deze ingericht. Hm, ik voel een paar spetters, maar even later komt de zon weer door. Ik begin met een bodempje wijn, daarna een soepje en mijn pilletjes. Ik bel Orchideetje, alles gaat goed. En als laatste een Knorr-maaltijd. Nou ja, het hagelt! Maar het duurt niet lang. Op naar het sanitair, mijn afwas en daarna onder de douche. Deze is prima en gelukkig zijn er geen muntjes, geldstukken of wat dan ook nodig. Tegen achten kruip ik erin.