Lieve lezer(essen)s van onze wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons fietsavontuur van vrijdag 18 april t/m maandag 21 april 2014.

LF4 Midden-Nederlandroute per fiets van Rhenen naar Enschede

Vrijdag 18 april 2014
Rhenen – Oosterbeek
De Paasdagen dienen zich aan, dus gaan we verder met de LF4 Midden-Nederlandroute (http://www.nederlandfietsland.nl/landelijke-fietsroutes/overzicht-lf-routes/lf4-midden-nederlandroute). In 2012 zijn we tot Rhenen gekomen. Helaas, in 2013 was het zowel tijdens de Pasen als de Pinksteren ‘petweer’. We zijn toen thuisgebleven. Nu ziet het weer er een stuk beter uit. Het is nog lang geen zomer, maar we durven het aan. De B&B’s zijn geboekt, die zekerheid hebben we.
Vroeg opstaan (voor ons doen), ontbijten en de tassen aan de fietsen. De banden had ik gisteren al opgepompt en de kettingen gesprayd. Op naar het station. Daar pinnen we kaartjes uit de kaartautomaat voor de fietsen en checken zelf elektronisch in. Is er al iets uitgevonden om ook de fietsen elektronisch in te checken? Zo ja, dan is ons dat niet bekend.
Het is 10 graden in de plus. Ik draag mijn winddichte fleece en daaroverheen mijn softshell. Dat is wel nodig, want de wind is toch wel fris. Er wordt wisselvallig weer verwacht. Mijn regenjack en -broek heb ik in de fietstas voor het geval dat. De trein is mooi op tijd en er is plaats voor de fietsen in het ‘fietsenhok’.
Ik pak eerst maar even de Metro. Het zit de NS niet mee, de Intercity Direct-treinen vallen per dag 5 (vijf) keer uit. Hij rijdt zo’n 60 tot 70 maal per dag heen en weer tussen Amsterdam en Breda via Rotterdam. Je moet er een toeslag voor betalen en je bent sneller op de plaats van bestemming. Ach, ik kom niet veel in die hoek van het land.
Over de Oekraïne is een akkoord gesloten tussen Rusland, de VS, de EU en het betrokken land. Eerlijk gezegd houd ik me niet zo bezig met de Oekraïne.
Bijna de helft van de baby’s speelt weleens op een tablet. Ach, waarom ook niet. Ik zag laatst in de trein een peuter die intensief bezig was met een spelletje op de smartphone van haar moeder.
Vanaf mei geeft Heineken een Sambashirt cadeau bij een krat bier. Dit ter gelegenheid van de komende WK. WK? Dat moet ik even opzoeken. Ai, dat is een voetbalcompetitie die gespeeld wordt in Brazilië. Het begint op 12 juni en eindigt 13 juli. Ik zal me maar zo’n shirt aanschaffen, dan kan ik dat mooi in Frankrijk dragen tijdens de wandelingen. Er zitten belletjes aan, daar houd je de beren wel mee op afstand.
Na weken onderhandelen tussen kabinet en oppositie (D66, CU, SGP) is het zorgakkoord erdoor. Nou, zet dat ‘zorg’ maar tussen aanhalingstekens, de omvangrijke bezuinigingen gaan door. Tja, er wordt iets minder bezuinigd dan gepland. Ga er maar vanuit dat op termijn de ‘zorg’ uw eigen ‘zorg’ wordt! Begin maar vast te sparen.
Tja, verder nog wat onbeduidend nieuws en de helft van de Metro wordt – zoals altijd – gevuld met entertainment.
In het boemeltje naar Rhenen zet ik mijn GPS aan. Hoewel, verder dan het scherm ‘GARMIN’ komt hij niet. Laatst had ik dat ook al een keer. OK, batterijen eruit en weer erin en een nieuwe poging. Vorige keer deed hij het toen meteen, maar nu niet. Nogmaals een poging, weer niets. Daar ben ik niet blij mee. Afijn, na de tigste poging start hij op. Thuis maar aan de computer hangen en kijken of er een update is. Toentertijd had ik geen GPS (was nog niet uitgevonden) en toen ging het ook. Toch wel bizar dat je niet meer buiten dit soort apparatuur kunt. Dat wordt nog een keer onze ondergang.
Tegen half twaalf sporen wij Rhenen binnen. De trein uit en meteen moeten we stijgen. Bovenaan het viaduct staat restaurant Cunera. Daar leggen we aan voor de KMA. Tja, de koffie is van Hesselink en in het kopje passen precies drie slokjes! De appeltaart komt uit de appeltaartenfabriek die waarschijnlijk in China staat. De slagroom komt uit een (goedkope) spuitbus. Een zes (min), meer kan ik er echt niet van maken. Het is in elk geval droog (buiten). Mijn GPS doet het ook, wat wil je nog meer! Oh ja, de paarse lijn is de route, ik moet alleen dat kleine driehoekje op de paarse lijn houden. Wel op het verkeer letten, daar houd een GPS geen rekening mee. Er staat wel wat wind. Uit welke richting precies? OK, we hebben hem schuin mee, dat is mooi. Inmiddels is het 14 graden in de plus, het gaat de goede kant uit.
De fietsroute vermijdt de drukke N225. We fietsen langs het restaurant en gaan achterlangs de Grebbeberg richting het Valleikanaal. We hoeven dus niet bergop, maar we slaan ook het Militaire Ereveld over. Daar zijn we al vaker geweest, dus erg is dat niet.
Kijk, daar ligt de Grebbeberg, een stuwwal met een hoogte van 52 meter. Langs het Valleikanaal fietsen we weer richting Grebbeberg. Ik had al een rood-witte markering gezien en vroeg me af welke LAW hier loopt. De wandelaar verderop heeft een wandelgids in de hand. Ik vraag het even en hier loopt het Trekvogelpad. Ai, dat moet ik nog lopen. Onderaan de Grebbeberg staat deze kazemat. Let op, noem dit geen ‘bunker’, dat is het Engelse/Duitse begrip. Er is hier een slecht leesbaar informatiepaneel geplaatst. Tja, ‘ons bin zunig’. Om de Duitse aanval te stoppen beschikte de groep Hendrikse over een lichte mitrailleur met 720 patronen (geen kogels, dat is de ‘punt’ die op de patroon zit). Dat ‘schiet’ niet op natuurlijk. Desondanks had het Duitse leger nog drie dagen nodig om de Grebbelinie te doorbreken. Meer dan 400 Nederlandse militairen sneuvelden en hebben hun laatste rustplaats gevonden op het Militaire Ereveld. Zo zag de Duitse aanvaller de Grebbeberg. Boomgaarden waren (uit zuinigheid) niet geruimd, prikkeldraadversperringen waren niet aangelegd en vanuit een kazemat kon maar in een beperkte sector vuur worden uitgebracht. Zo kon de Duitse aanvaller min of meer ongezien naderen. De Nederlandse soldaten waren bewapend met een verouderd grendelgeweer en waren geen partij voor de met de MP38 uitgeruste Duitse militairen. Richting Wageningen gaat het. Is dit een voormalige steenfabriek? Tja, de LAW-wandelgidsen zijn voorzien van toeristische informatie. Van de LF-fietsroutes hebben we de ‘Basiskaart’, maar dat is alleen maar een kaart. Ik meen dat de nieuwste druk van de Basiskaart meer informatie bevat. Die moet ik maar eens aanschaffen. Wageningen zelf doen we niet aan, we fietsen er aan de zuidkant langs. Verder gaat het langs de Neder-Rijn. Voor Renkum slaan we linksaf.
In het Hoekelumse Bosch staat deze buitenplaats. Zou het nog een naam hebben? Een stukje verder slaan we rechtsaf en fietsen door Heelsum. De kerk van de Hervormde Gemeente fotografeerde ik eerder. Er loopt hier een LAW, maar ik weet even niet meer welke. Zo’n bordje ‘Niet Voeren’ helpt toch niet. Je kunt je dieren het beste op stal laten. Op naar Kasteel Doorwerth (http://www.glk.nl/82/locatie/?locatie=9). We fietsen er bijna aan voorbij, we moeten even van de route af. Kijk, daar staat het in al zijn glorie. Ik was hier al eerder, maar aan het kasteel zelf had ik toen geen bezoek gebracht.
Dat maken we nu goed. We plaatsen de fietsen in de fietsenstalling en nu maar hopen dat niemand er met onze fietstassen vandoor gaat. Op naar de poort. Naast de poort is dit wapenschild ingemetseld. Op de binnenplaats staat deze reusachtige acacia. Gelukkig staat er een informatiebordje. Dit zal de hoofdingang wel zijn, wij nemen een andere ingang. Daar betalen we toegang (€9,50 p/p, museumjaarkaart geldt niet). Het oudste gedeelte van het kasteel stamt uit ongeveer 1280 en bestond uit de rechthoekige woontoren. In de 15e eeuw werden de vier vleugels rond de binnenplaats gebouwd. Verschillende adellijke families hebben het kasteel bewoond, maar in het begin van de 19e eeuw verkeerde het kasteel in vervallen staat. Het is toen hersteld, maar honderd jaar later was het weer mis. Nieuw herstel volgde, maar in 1944 veranderde het kasteel tijdens de slag om Arnhem in een ruïne. In de jaren vijftig kwam de restauratie op gang, die in 1983 is afgerond.
We beginnen onze rondwandeling in de keuken. Ik hoop dat de informatie op de site leesbaar is. De steunkleur is enigszins ongelukkig gekozen. Daarna lopen we door naar de kelders. Dan volgt de zaal. Het ‘gemak’, altijd een hilarisch onderwerp tijdens schoolreisjes. De bedkamer. De eetkamer. Tja, waar laat je nu de ‘koppen’ van je voorvaderen? Oh pardon, dit zijn jachttrofeeën.
In de gang ermee. De wapenuitrusting. In het kasteel is ook het natuur- en jachtmuseum én het Museum Veluwezoom gevestigd. Vandaar dit handgereedschap dat toentertijd in de bosbouw werd gebruikt. Mooi, we hebben het gezien. Een aanrader! Onze fietstassen hangen nog aan de fietsen, dat is een meevaller.
Inmiddels zijn we weer een heel stuk verder en fietsen door de Wolfhezer bossen. Zie ik moderne kunst? Of is het een speeltje voor de eendjes? We ‘befietsen’ de Hemelse Berg, tja, daar moeten we even van de fiets. Het is vreselijk steil en we lopen een stukje. Nog wat verder fietsen we Oosterbeek in. Achterlangs villa ‘Hartenstein’ gaat het – nu een museum – in september 1944 hoofdkwartier van de Britse generaal Urquhart, commandant van de 1e Luchtlandingsdivisie. Aan museum Hartenstein bracht ik al eens een bezoek. Zeker de moeite waard.
OK, op naar ‘De Oude Herbergh’ (www.oudeherbergh-oosterbeek.nl), ons restaurant en B&B voor vanavond. Dit is in elk geval de Utrechtseweg, nu nog nummer 245 zien te vinden. Ik had thuis op Google Maps gekeken, ver kan het niet zijn. Nou, dat is het wel! We moeten zeker twee kilometer terug en komen nu langs de voorkant van villa Hartenstein. Daar is het! We worden hartelijk ontvangen en krijgen een mooie kamer. De fietsen kunnen in de binnentuin, vanavond gaat de poort op slot.
Orchideetje gaat douchen, ik strijk neer in de serre met mijn iPad en een glas rode wijn. Mijn fietskilometerteller was een tijdje het spoor bijster, maar ik gok dat we er een kilometer of 35 hebben opzitten. Het rode wijntje heb ik dus wel verdiend. Mijn iPad heb ik nu voor het eerst mee op reis (ik heb hem pas onlangs aangeschaft), en er is hier WiFi. OK, niet zo snel als thuis, maar toch heel behoorlijk. Mijn mails kan ik lezen en beantwoorden en de reclame van bol.com tot mij nemen. Tjonge, ze hebben een waterkoker met WiFi in de aanbieding. Wat moet je daar nu mee? Toch, je zult zien dat over een paar jaar iedereen zo’n ding heeft en er niet meer buiten kan. Zo werkt dat. Ik heb Steve Jobs vijf jaar geleden ook uitgelachen met z’n iPad!
Ik kan meteen even opzoeken welke LAW er hier loopt. Dat blijkt het Maarten van Rossumpad te zijn. Die heb ik gelopen!
Het nieuws, nou ja, veel nieuws is er niet. Het journaille is zeker ook aan het fietsen.
Hm, aan welk boek zal ik eens beginnen? Ik heb er tientallen op mijn iPad staan. Tja, dat krijg je als kennissen e-pubs mailen. Twee klikjes en hij staat op mijn boekenplank in de iPad. Ik zie het op termijn somber in voor de (papieren) boekverkopers. OK, als een boek mij echt bevalt, koop ik altijd de fysieke uitgave. Oh ja, het wordt Inferno van Dan Brown.
Ik ben niet zo’n fan van deze schrijver (hij is een enorme fantast), maar dit boek is me expliciet aangeraden.
Het is zes uur en we kunnen aan tafel. Ik begin met een uiensoep met kaascrouton. Een beetje extra vocht (en zout) kan geen kwaad. Nou, prima! Daarna komt de bestelde Mix Grill op tafel, begeleid met een glas rode huiswijn, frites en salade. Alles is even lekker! Tot besluit Dame-Blanche. Nou, nou, drie grote bollen ijs met slagroom en een kom warme chocola. De calorietjes die met fietsen verloren zijn gegaan zitten er weer aan. OK, morgen wacht ons een lange rit. Meteen rekenen we alles af (€130,-), dan kunnen we morgen na het ontbijt meteen van start.
Op de kamer lees ik nog wat in Inferno. Wat hoor ik toch? Onze kamer ligt precies boven de keuken en daar komt de herrie vandaan. Rond een uur of negen zijn ze waarschijnlijk uitgewerkt, want we horen werkelijk niets meer.