Zaterdag 4 mei 2013
Dubrovnik
Om half acht staan we op en om acht uur zitten we aan het ontbijt. Het is al prachtig weer, de meeste groepsleden zitten buiten. Wij kiezen voor binnen.
Om negen uur stappen we in de stadsbus en we betalen daar 15 Kuna’s p/p voor. Het is een kwartiertje bussen en bij elke halte stappen er ‘badgasten’ in totdat de bus werkelijk eivol zit en staat.
Zijn we er? Dat zal wel, iedereen stapt uit. Tjonge, het is werkelijk hartstikke druk! Wat is dat? Het is een ‘kraam’, waar zo te zien de politiewerving actief is. Ze hebben enige wapens uitgestald. De meest linkse ken ik niet, ik ben niet zo bekend met de moderne machinepistolen. Daarnaast ligt een UZI en daarnaast twee FAL geweren. Verder een geweer met richtkijker, een shotgun en een ouwetje. Dit is ook mooi, een .45 ACP Made in Croatia. Ik mag hem vastpakken en het ding ligt prima in de hand. Is dit iets voor onze politie, ze zijn doende om de oude Walther P5 te vervangen. Oh wacht, ze zijn er al uit. Het nieuwe pistool wordt de Walther P99Q. Kijk, het Hilton-hotel. Waarom logeren wij daar niet? Dubrovnik is een grote stad, maar het oude gedeelte is maar klein. Dit oude gedeelte is volledig ommuurd. Dubrovnik is gesticht in de 7^e eeuw, maar een groot deel dateert van na de herbouw die volgde op de aardbeving van 1667. Van het najaar 1991 tot mei 1992 is Dubrovnik doelwit geweest van zware bombardementen door het Joegoslavische leger.
Er werden meer dan 2.000 bommen en geleide projectielen op de stad afgevuurd.
Veel raakte beschadigd, maar na het Erdutverdrag van 1995 werd de stad in recordtijd hersteld. Over een stenen brug uit 1537 lopen we over een gracht (nu een tuin) naar de Pilepoort.
In de nis staat een beeldje van H. Blasius, de schutspatroon van de stad. Goed is te zien dat de muren immens dik zijn en ook dat het druk is. Links staat de Verlosserkerk, helaas is hij gesloten. Straks moeten we hier nog maar even terugkomen. Dit is de Grote Fontein van Onofrio gebouwd tussen 1438 – 1444 door de Napolitaanse architect Onofrio de la Cava. Waar heb ik dit nu weer gefotografeerd? Het moet in de buurt van de Verlosserkerk zijn geweest. Ai, hier kun je kaartjes kopen voor de wandeling over de stadsmuur. Die rij is ons te lang, straks moeten we maar terugkomen. We lopen rechtdoor over een brede (winkel)straat, de Stradun. Tjonge, wat is het druk. De zijstraten waar we langslopen zijn volgebouwd met tafels en stoelen. Er zit nog niemand, het is zeker geen koffietijd. Dit Aziatische meisje poseert niet voor mij, maar voor zichzelf. Haar vriendin maakt een foto van haar en ik dus ook. Tja, dan moet je niet precies voor mij gaan staan. Aziaten willen zelf altijd op de foto, ze willen thuis bewijzen dat ze er echt geweest zijn. Op het Plein van de Loggia slaan we rechtsaf. Dit is een foto ‘achterom’ van de menigte. Voor ons staat de Blasiuskerk. De Blasiuskerk werd tussen 1705 – 1717 gebouwd op de plek waar een 14^e eeuwse kerk stond. Deze kerk werd verwoest door brand. Het hoofdaltaar wordt gesierd door het gouden beeld van de Heilige Blasius, die een model van de 16^e eeuwse stad vasthoudt. Helaas is de foto niet helemaal scherp. Hier ligt de Heilige Silvan. Iets verder staat het Rectorspaleis.
Eeuwenlang was dit het politiek en bestuurlijk centrum van de republiek Ragusa. In het rectorspaleis is het Cultuurhistorisch Museum gevestigd. Op een of andere manier missen wij dit museum, mogelijk was het gesloten. Wel is er een zaal open waarin foto’s van burgers die tijdens de oorlog van 1991 om het leven zijn gekomen. Dat gaan we sowieso bekijken. Na de toegangsdeur komen we op een binnenplaats terecht. Boven de poort een waarschijnlijk stichtelijke spreuk. Wie vertaalt dit even voor mij? Dan komen we in de zaal met de foto’s. Dit zijn er negen, maar er hangen er vele honderden. Iets verder is er een poort, maar dit is niet de Pločepoort. Nog iets verder staat de Kathedraal. Eerst een foto van de zijkant en daarna van de voorkant. De kathedraal is gebouwd na de aardbeving van 1667. Ook hier is het ‘volle bak’, maar het zijn allemaal toeristen die even komen uitrusten.
Het interieur oogt sober. Het hoofdaltaar wordt gesierd door een Maria-Hemelvaart van Titiaan. De zijkapellen zijn rijkelijk gesierd met werk van Italiaanse en Dalmatische kunstenaars uit de 16^e – 18^e eeuw. Ik betaal nog apart toegang voor de zogeheten Schatkamer. Deze is beroemd om zijn verzameling relieken. Verder een Heilig Kruis dat een splinter bevat van het origineel.
Ook is er nog een grote collectie van gewijde gouden en zilveren voorwerpen. Nou, het is maar één ruimte en deze staat vol met steigers. Video mag niet, foto’s dus wel. Tja, door de dikke kogelvrije glasplaten valt er niet zoveel te zien. Het valt me een beetje tegen. Het was even zoeken, maar dit is de Pločepoort uit de 14^e eeuw. Ook hier weer een stenen brug, die over de gracht is gebouwd. Van hieruit kijk je uit over de haven. In de verte liggen twee cruiseschepen, maar vanmorgen vanuit de bus zag ik nog een derde liggen. Vandaar dat het zo druk is in de stad. Ook is van hier het St. Jansfort te zien. Toentertijd werd de haven afgesloten met een ketting. Waar heb ik dat meer gehoord? Ik moest geruime tijd wachten, want al die Aziaten willen met kanon én hun cruiseschip op de foto. Mwah, we hebben enige trek en hier vlakbij is een restaurant dat niet al te toeristisch oogt. Daar strijken we neer en bestellen een broodje en espresso/thee. Wat komen deze mensen doen? Prima, we worden nog vermaakt ook! Het Dominicanenklooster hebben we nog niet bezocht en dat ligt hier vlakbij. Dit is de ingang, dat ligt niet direct voor de hand. De toegangsdeur is het werk van Bonino van Milaan. Het is niet gratis, maar wat we p/p voor dit biljet hebben betaald weet ik niet meer.
Het staat er ook niet op, waarschijnlijk hanteren ze hier dagprijzen. De bouw van het klooster begon in 1315, maar na de aardbeving van 1667 moest een groot gedeelte herbouwd worden. We komen in een kruisgang, typisch iets van een klooster. In de hoek staat dit schattige beeldje. Zicht op de binnentuin. Hier de kruisgang gezien vanuit de binnentuin. Het is trouwens fraai zomerweer met een temperatuur van 25 graden in de plus. In verschillende zalen rond de kruisgang is het Dominicanenmuseum gevestigd.
Het museum bevat werken uit de zogeheten ‘School van Dubrovnik’, reliekhouders en objecten van goud en zilver. Te fotograferen is het niet, gezien de belichting en de opstelling van de voorwerpen. U zult zelf moeten gaan kijken (en dat is beslist geen straf).
Een kerk is er uiteraard ook. Aan de centrale boog hangt een verguld paneel ‘Kruisbeeld en symbolen van de Evangelisten’ van Paolo Veniziano uit de 14^e eeuw. Aan de rechterkant is een fraai glas-in-lood werk te zien. Mooi, op naar de stadsmuur. Dat is nog eens handig, hier aan de andere kant van de stad kun je ook de stadsmuur op. Een rij staat er niet. Het kost 90 Kuna’s p/p (€12,-). We betalen en beklimmen de trap. Van boven ziet de haven er toch heel anders uit. Dit is het zicht op de ‘gewone’ stad Dubrovnik. Ik denk dat ze hier zelden een toerist zien (mogelijk om de weg te vragen). Het is gigantisch! De stadsmuur dateert uit de 10^e eeuw met toevoegingen uit de 13^e eeuw. De muren zijn bijna twee kilometer lang en bereiken – op het hoogste punt – 25 meter.
De muren zijn aan de landzijde 6 meter dik en worden versterkt door een buitenmuur met tien halfronde bastions. Aan de oostkant en aan de westkant staat een fort: de Ravelijn en het Lovrijenacfort. In de verte staat de Minčetoren. Het uitzicht is bizar, alles wat we vandaag gezien hebben zien we nu vanuit de lucht.
Ze hebben toch nog heel wat huizen binnen de stadsmuren weten te persen! Hier is een stuk stadsmuur van bovenaf goed te zien. Van bovenaf hebben we een goed zicht op de hoofdstraat, de ‘Stradun’. En ook op de Grote Fontein van Onofrio (in fish-eye en ‘normaal’). Achteromkijkend zie ik de Minčetoren en een ‘horde’ wandelaars. Op sommige stukken kun je over de hoofden lopen, maar dit zijn meestal groepen (van de cruiseschepen), die onder leiding van een gids Dubrovnik ‘doen’. We zijn bijna ‘rond’, hier het st. Jansfort. Wat is dit voor rommel? Oeps, een archeoloog kan hier zijn hart ophalen. Veel privacy heb je niet in deze tuin, maar hij ligt er wel mooi bij. Alles staat hier boven op elkaar, dus de was hang je gewoon uit het raam. Aan het eind van de Stradun, op het Plein van de Loggia, staat de Klokkentoren. Leuk zijn de ‘mannetjes’, die de klok luiden (hoewel lastig te zien). We lopen weer richting Pilepoort. Het Franciscanenklooster moeten we nog met een bezoek vereren. Links is de kerk. Het altaar oogt mooi. De kruisgang – die gespaard is door de aardbeving – toont elementen van romaanse en gotische stijl. De kapitelen zijn voorzien van ‘gezichtjes’. Zoals gebruikelijk is de kruisgang gesitueerd rond een binnentuin. Een klok is altijd handig. In de tuin staat een 15^e eeuwse fontein. Merkwaardig, ook in onze eigen binnentuin hebben wij een fontein, een klok en (sub)tropische planten. Er is niets nieuws onder de zon! We hebben het gezien en trakteren onszelf op een ijsje dat we genieten zittend op de Grote Fontein. Zijn dit (eerstejaars) studenten? Zo te zien zijn ze één of andere opdracht aan het uitvoeren. Het loopt tegen vieren, we zijn aardig actief geweest laat mijn GPS zien. We hebben er 11.8 kilometer opzitten! We pakken bus 1B van 16.30 uur en zijn tegen vijven in ons hotel. We gaan vast inpakken en even liggen. Toch wel een vermoeiende dag, maar Dubrovnik is prachtig! Vandaag dus geen ‘wandeldag’, maar een culturele dag. Ik vind dat Djoser een goede mix heeft gemaakt. Als je dan toch in een land bent, hoort een beetje cultuur er echt bij. De groep gaat gezamenlijk uit eten, maar dat laat ik – gezien mijn gehoor – aan mij voorbijgaan.
Wij gaan weer naar hetzelfde restaurant van gisteren, dat is ons prima bevallen. De amuse is krek dezelfde als gisteren. Nou ja, niet dezelfde, die hebben we opgegeten. Ik heb kip op zijn Creools met bonen en kaas besteld. Dit gerecht wordt begeleid met een half litertje rode huiswijn. Prima! We besluiten met espresso en thee. De espresso is buitengemeen goed. Het loopt tegen achten en vandaag is het 4 mei. Dodenherdenking dus. Aan een aanpalende tafel zitten drie Duitse stellen van een jaar of vijftig. Zal ik ze vragen of ze weten wat er vanavond herdacht wordt? Ach, laat maar, dit zijn duidelijk naoorlogse Duitsers. Overigens, wat mij betreft mag de dodenherdenking zo langzamerhand worden afgeschaft. De generatie die WO-II daadwerkelijk heeft meegemaakt is bijna uitgestorven. OK, het is maar een mening.
Als laatste krijgen we nog een grappa van het huis. Het is gewoon raki, maar daarom niet minder lekker. We rekenen 289 Kuna’s af (€38,16), dat valt dus alleszins mee. Om half tien lopen we naar ons hotel.