Maandag 13 juli 2009
Anopoli – Loutro
Ik word wakker als Menno weggaat. Het is tegen achten. Ik blijf nog even liggen, zoals ik van plan was. Tegen negenen ga ik ontbijten. Menno zie ik niet, hij is zeker al aan de wandel. Ik knoop nog een gesprek aan met de hoteleigenaresse. Ze vertelt dat de omgeving van het noodonderkomen zeker al 200 jaar familiebezit is. Het noodonderkomen is een voormalige schaapsherdershut en een jaar of vijf geleden omgebouwd. Ik bedank haar hartelijk voor de genoten gastvrijheid. Verder hoor ik dat Anopoli de basis is geweest van de Griekse vrijheidsstrijd tegen de Turken. Vandaar natuurlijk dat standbeeld.
Als Menno terug is drinken we nog een nescafé en om kwart voor elf vertrekken we.
Het eerste kilometertje lopen we over asfalt al stijgend het dorp uit. Daar ligt Anopoli en daarachter de Lefka Ori. Daarna gaan we dalen over een jeeptrail, die wat verder over gaat in een geitenpad.
Zo’n 650 meter lager ligt Loutro. Ook naar links is het uitzicht op de kust mooi. We zijn er bijna. Om half een zijn we bij het hek. Hier staat ook dit mooie kapelletje.We hebben precies anderhalf uur gedaald. Vlakbij restaurant Kyma lopen we Loutro binnen. Hm, een Griekse salade gaat er wel in. Kostas komt langs en geeft een rondje.
Daarna lopen we naar Keramos. Eerst haal ik mijn doos op, daarna doe ik een wasje en de rest van de middag breng ik door op het balkon. Tegen achten gaan we naar Kyma om te eten.
Als we daar zitten zie ik tot mijn verbazing de Daskalogiannis het strand opvaren. De laadklep gaat op de keien net zoals vroeger. Iemand had zeker een grote bestelling. We maken het niet te laat, het waren toch wel zware dagen.