Maandag 26 december 2005
Balloërveld
Vanaf negen uur kunnen we ontbijten. Dat doen we dan ook en we nemen er de tijd voor. Eigengebakken brood, koffie, thee, diverse vruchtensappen, eigengemaakte jams, fruit, teveel om op te noemen. Wat smaakt dat allemaal overheerlijk. Vooral het brood smaakt geweldig. Eigenlijk lekkerder dan gebak! We moeten vooral niet teveel eten, want om half elf worden we verwend met koffie en eigengemaakt gebak. Om kwart over elf trekken we de wandelschoenen aan, want we gaan wandelen over het Balloërveld. De regenbroek en de regenjas gaat aan, want tijdens de koffie sneeuwde het behoorlijk. Toch nog een witte kerst? Als we vertrekken is het opgehouden met sneeuwen. We lopen het Droomhotel uit en lopen richting Rolde.Even verder nemen we het fietspad en lopen tussen de weilanden door. Daarna weer rechtsaf en even verder begint het Balloërveld. Het is een prachtig, 367 hectare groot gevarieerd gebied, dat voornamelijk uit golvende heidevelden bestaat, afgewisseld door zandverstuivingen en boomgroepen. Het is heel anders dan de Dwingelose Heide, het is hier veel intiemer. Ook zijn er hier ongeveer veertig grafheuvels die dateren uit de periode van de steentijd tot de ijzertijd. Ook zijn er sporen van prehistorische akkers (Celtic fields) en middeleeuwse karrensporen. Tevens is er een schaapskudde van 400 Drentse heideschapen.
Twee jaar geleden konden we met de schaapsherder en zijn kudde meewandelen over de heide. Helaas heeft deze wandeling nu plaatsgevonden op kerstavond (24 december). Na de heide bijna helemaal in het rond te hebben gelopen, buigen we weer in oostelijke richting af (GPS: bedankt!) en lopen dezelfde weg terug naar Anderen.
Onderweg verken ik nog even een stuk ‘Pieterpad’. Ik hoop hier eind maart weer te lopen. Om half drie zijn we weer terug in het Droomhotel. Om half vier worden we aan de Glühwein verwacht. Mooi getimed vind ik van mijzelf. Douchen, omkleden, het past allemaal precies.
De Glühwein smaakt anders dan in Keulen, maar zeker niet slechter. Elke kok heeft natuurlijk zijn eigen recept.
Even na vieren beginnen we met het koude en warme buffet. Het ziet er feestelijk uit, het oog wil ook wat. Om te beginnen is er bouillon of een ragoutpasteitje (ragoût is al 10 jaar ragout, het is maar een weetje). Ik ben zo onbescheiden om na de overheerlijke bouillon ook nog een pasteitje te eten.
Ik weet dat het allemaal verschrikkelijk lekker is en eigenlijk wil ik alles proeven.
Ik heb geen spijt van het pasteitje, dit komt echt niet uit een blikje, dit is – met liefde – eigengemaakt. En dat proef je! Daarna geniet ik van de koude schotels, werkelijk niet te versmaden. Als wijn kies ik voor de rode huiswijn, volgens mij is deze wijn afkomstig uit de buurt. Deze wijn doet echt niet onder voor zijn Franse, Chileense, Argentijnse of waar dan ook van afkomstige soortgenoten. Werkelijk overheerlijk!En dan komen de warme gerechten op het buffet te staan. Ik vraag Dick of hij van alles, niet te veel natuurlijk, op een bordje wil scheppen. En dan wil ik ook graag weten wat het allemaal is. Hier komt het: lamsstoofpot (regel 10.2 lijkt mij, het is ook lamskotelet), hazenpeper, kalkoen, rijst, witlof, nijlbaars, runder-entrecote (een lastige samenstelling, een koppelteken lijkt me hier op zijn plaats), stoofpeer, maïs (mais mag nu ook!) en nog meer, geloof ik. Dit is exquis, fabelachtig lekker. Onze dochter is hier voor het eerst, en ook zij zegt dat ze nog nooit zo lekker heeft gegeten. Maar ook de sfeer is erg belangrijk, de presentatie, de bediening (Sandra is een vakvrouw!) en natuurlijk Dick die staat te stralen van plezier. Je kunt aan hem zien dat dit alles met de grootste aandacht en liefde voor het vak is gemaakt. Als laatste sluiten we af met honing-, vlierbes- en yoghurtijs, appeltaart en diverse bavaroissoorten.
Onnodig te zeggen dat alles, maar dan ook alles eigengemaakt is. Voor de liefhebbers is er nog een kaasplateau.Wat heb ik lekker gegeten! Werkelijk, ik kan echt niet meer. Ik neem niets meer, want dan word ik echt een beetje misselijk. Als allerlaatste nog een espresso en dan gaan we zo zachtjesaan naar onze kamer.