Donderdag 26 december 2024
Denekamp – Ootmarsum – Lutterzand – Denekamp
Vanaf negen uur nuttigen we het ontbijt. Ai, ik doe rustig aan.Tegen halfelf stappen we in de auto en rijden in een kwartiertje naar Ootmarsum.
We parkeren nabij een kerk. Of dat helemaal de bedoeling is weet ik niet, sowieso staan er geen verbodsborden.
We zijn hier niet voor de eerste keer, maar ’t is altijd leuk om ergens terug te komen.
Zoals bekend is Ootmarsum een ‘kunstenaarsstadje’. Hierna een stukje tekst van een informatieve folder.
Laat je meeslepen door boeiende verhalen over historische gebeurtenissen uit het rijke verleden, maar zeker ook van de hedendaagse (moderne) kunst. Ootmarsum biedt een scala aan galerieën, ateliers en musea met prachtige schilderijen, hedendaagse glaskunst en kunstenaars die met hart en ziel graag vertellen over hun creatieve werk. Ervaar de kunst zoals het bedoeld is. Maak kennis met de kunstenaars die hier leven, werken en exposeren. Laat jouw hart sneller kloppen en ontdek de échte passie van kunst in Ootmarsum-Dinkelland.
Kijk, hier hangt al een stukje glaskunst.We lopen langs voormalig klooster Maria ad Fontes. Op dit moment wordt het klooster verbouwd. Het zal straks bestaan uit koopappartementen, een bed and breakfast, ruimte voor commerciële activiteiten en cultuur én een nieuwbouwcomplex met tien appartementen. Er staat nog één appartement te koop! Voor 6 tonnetjes is het van u. Trouwens, ik heb al heel wat kloosters gezien die inmiddels zijn of worden verbouwd tot appartementen. Bizar gewoon. Kent u het boek ‘Uit het Rijke Roomsche leven’ van Michel van der Plas?Ik had een bezoek gepland aan ‘Museum Het Drostehuis’. Op de site stond niet duidelijk aangegeven of het open zou zijn. Ik was er al bang voor, gesloten dus.De H.H. Simon en Judaskerk is een rooms-katholieke kerk. De kerk is gewijd aan de apostelen Simon en Judas Taddeüs (niet te verwarren met Jezus’ verrader Judas Iskariot).
De kerk is het enige voorbeeld in Nederland van Westfaalse romano-gotiek. Qua typologie is het een opmerkelijk kerkgebouw, omdat het kenmerken van een hallenkerk en een pseudo-basiliek combineert. Typisch voor de pseudo-basiliek zijn de muren van de zijbeuken die lager zijn dan die van de middenbeuk en de lessenaarsdaken boven de zijbeuken. De gewelfribben van hoofd- en zijbeuken ontspringen echter op dezelfde hoogte; dit is typisch voor een hallenkerk.Pech, deze kerk is gesloten.
Zoals bekend heb ik het Twentepad gelopen. Maar ook het Noaberpad van Bad Nieuweschans naar Kleve (Duitsland) met een lente van 415 kilometer. Dat is al enige tijd geleden, te weten in 2013 en 2014. De betekenis van de gele pijl is mij niet bekend.Dit beeld op het Kerkplein is het ‘Siepelvrouwtje’ van de Belgische kunstenaar Dirk de Keyzer. Ootmarsum wordt ook wel ‘Siepelstad’ genoemd. Dit beeld symboliseert de siepel of ui. Drie keer per jaar is er een ‘Siepelmarkt’, die bezoekers trekt uit de wijde omgeving.Hier vlakbij nog een beeld, ‘De Bok’ geheten.Voor de Simon en Judaskerk bevindt zich een schitterende beeldengroep van de Poaskearls, acht mannen in lange jassen en allen getooid met hoed. Zij beelden de eeuwenoude traditie uit rondom het Paasgebeuren, dat hier zeer uitbundig gevierd wordt door de Katholieken. Deze geboren en getogen, katholieke en nog niet getrouwde Poaskearls maken op Pasen een rondgang om de kerk en zingen daarbij paasliederen waarbij ze hand-in-hand lopen met de inwoners van Ootmarsum in een lange sliert door het stadje en door enkele cafés! Dit eeuwenoud gebruik wordt Vlöggeln genoemd.

Aan de Ganzenmarkt staat de Nederlandse Hervormde Kerk. Helaas is ook deze kerk gesloten.We belopen de Dwarsstraat en bekijken de etalages met ‘Kunst’. Er hangen best wel mooie dingen, maar wij zijn aan het opruimen.Het is een restaurant, maar het zou zo een tuincentrum kunnen zijn.Het lijkt gewoon een gewoon woonhuis. Driemaal ‘gewoon’, dat lijkt mij duidelijk. Maar hier ligt een heel stuk historie.Dit is ook geen gewoon huis, maar een informatief bordje ontwaar ik niet.Ooit stadsboerderijen – denk ik – de hooiwagen kon zo naar binnen.Toch een leuk straatje?Aan de Marktstraat staat dit fraaie pand.Aan het Ton Schultenplein staat het Museum Ton Schulten. Tja, het gebouw valt mijns inziens een beetje uit de toon, maar bijzonder is het wel.Ton Schulten werd geboren (1938) als zoon van een bakker in Ootmarsum en groeide op in een katholiek middenstandsgezin met zes kinderen. Vanaf 1956 bezocht hij de Academie voor Kunst en Industrie te Enschede, waar hij in 1962 cum laude afstudeerde als grafisch ontwerper en vormgever. Na carrière gemaakt te hebben in de reclamewereld besloot Schulten in 1989 zich geheel te gaan wijden aan de schilderkunst. Hij ontdekte in 1992 het Twentse coulisselandschap als inspiratiebron, nadien werd zijn werk meer figuratief. In 2004 kreeg de enigszins expressionistische schilderstijl van Ton Schulten een zekere mate van erkenning, doordat zijn kenmerkende stijl door kunstcriticus Hartmut Rau in een monografie over Schulten het consensisme werd genoemd.
Ok, we gaan eens binnen kijken. De museumwinkel is gratis te bezoeken, maar voor het museum moet €7,- p/p worden afgetikt. Aan de museumkaart doen ze niet, maar omdat wij die hebben krijgen we €2,- korting. Toch leuk! Ik hoor dat Ton momenteel 86 jaar telt, maar nog steeds zes dagen per week aan het werk is.
In de hal informatieve panelen, een kerstboom en een stier. De lens van mijn camera was zeker beslagen.We werpen een blik – niet letterlijk – in de museumwinkel en lopen dan door naar het museum.Kijk, dit is Ton zelf.Tja, er hangen hier vele, vele schilderijen van Ton zelf, maar ook kunst van andere schilders/beeldhouwers. Vind ik het mooi? De kleuren van Ton zijn schilderijen zijn fel en komen naar je toe. Maar ook krijg ik de indruk dat ikzelf het schilderij ingezogen wordt. Wat hier hangt is niet te koop, voor aankopen moet je naar de Galerie Chez-moi in de Gasthuisstraat.In de Brasserie Ton Schulten nuttigen we de KMA.Op de Markt is de VVV actief. Hier start een wandeling met Glühwein/chocomel en een hapje na afloop. Maar ja, het weer is er niet naar en bovendien hebben wij deze wandeling in het verleden gelopen.Tjonge, de H.H. Simon en Judaskerk is open. Daar gaan we even binnen kijken.
Een tamelijk sober interieur, maar best wel de moeite waard om te bekijken.Zullen we nog een stukje Lutterzand bewandelen? Ok, op naar het Lutterzand.
Ook daar zijn we weleens eerder geweest. Op de parkeerplaats van paviljoen Lutterzand zet ik de auto neer. We bekijken het monument voor geallieerde vliegers, die hier met hun Halifax bommenwerper op 22 januari 1944 zijn neergestort. Het vliegtuig kwam terug van een bombardement op Maagdenburg. Om 00.35 uur werd de bommenwerper beschoten door een, vanaf de vliegbasis Twente opgestegen, Duitse nachtjager. De linkervleugel brak af, de bemanning verloor de controle en het vliegtuig stortte neer aan de oevers van de Dinkel. Twee bemanningsleden konden bijtijds het toestel verlaten en kwamen met hun parachute veilig aan de grond. Ze werden door de Duitsers krijgsgevangen genomen.
De overige vijf bemanningsleden kwamen om het leven en werden begraven op het geallieerde ereveld van het RK kerkhof in De Lutte.We lopen langs het paviljoen Lutterzand en nemen het pad langs de Dinkel.Tja, nevelig is het wel, maar wel bijzonder.Dit is de track zoals gedownload van internet.

U ziet in deze track dat we de wandeling door het bos achterwege hebben gelaten.

Om kwart over vier zijn we weer in ‘De Schout’. We nemen het er even ons gemak van in de vide. Dan douchen en omkleden voor het kerstdiner.
Kijk, het menu is hetzelfde als gisteren, maar er is sowieso keus genoeg.Ook dit keer gaan we voor de ‘Belles du Sud’.Is dit niet een bescheiden voorgerecht (van het buffet)? Ook nu weer om te beginnen een prosecco, die past goed bij het voorgerecht.Als hoofdgerecht kies ik voor de gekonfijte runderwang en Orchideetje kiest zeebaarsfilet. Dat gerecht had Orchideetje gisteren ook al, maar het gerecht is haar bijzonder goed bevallen. Op herhaling dus.Ook dit keer laat ik het tussengerecht achterwege. Er zijn grenzen tenslotte.
Orchideetje en ik kiezen als dessert voor de coupe yoghurt-bosvruchten.Sowieso weer fantastisch gegeten, een compliment aan de keukenbrigade, maar ook aan de attente en professionele bediening.
Ook nu besluiten we weer met thee. Niet in het restaurant, maar in de vide.Om kwart voor tien zijn we weer op de kamer en kijken nog even naar de TV.