Donderdag 23 maart 2017
Nagasaki
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
Vandaag kunnen we Nagasaki op eigen gelegenheid verder ontdekken. Het kunstmatige eiland Dejima is een aanrader. Hier woonden en werkten Hollandse kooplieden van 1641 tot en met 1859; eerst voor de VOC, later voor de Nederlandsche Handel-Maatschappij. De huizen zijn prachtig gerestaureerd en ingericht als musea die tot de beste van Azië behoren. Een bezoek aan de Hollandse Begraafplaats met VOC-graven is een bijzondere ervaring. Ook Nagasaki heeft een Atoombommuseum. Vlakbij is de exacte plek aangegeven waar de atoombom hoog boven de grond explodeerde. En er zijn verschillende musea die eraan herinneren, zoals de Urakami kathedraal met beschadigde heiligenbeelden. Net als in Leiden heeft de arts Philipp Franz von Siebold zijn eigen museum. Hij was in de 19e eeuw een Duitse arts in Hollandse dienst die de Japanners liet kennismaken met de moderne westerse wetenschap. Hij deed veel voor de lokale bevolking en was een verwoed verzamelaar van flora en fauna. In Nederland vertelde hij enthousiast over Japan. Nagasaki eert hem met de naam van een universiteit, hotel, straat en koekjes. Bij helder weer is het bijzonder leuk om in de avonduren een bezoek te brengen aan een uitzichtpunt hoog op een heuvel, met fantastisch uitzicht over de baai en de stad, volgens UNESCO een van de drie mooiste avondgezichten op een stad ter wereld. Een gondelbaan brengt je erheen.
Vandaag hebben we een dag om vrij te besteden. Dat is wat anders dan een vrije dag!
We hebben 26 tips van René gehad (op papier). Dat kunnen we vandaag niet allemaal doen. Keuzes maken dus. We starten de dag met het ontbijt in het hotel. Dat hadden we tenslotte geboekt. Tjonge, iets decadent is het wel. Al die Japanse lekkernijen laat ik maar liggen, ik heb geen idee wat dat allemaal is. U ziet aan mijn bordjes dat ik erg bescheiden ben.We maken een praatje met onze Japanse buren. Zij zijn hier drie dagen op vakantie en wonen op Okinawa, hier op anderhalf uur vliegen vandaan.
Ik lees op mijn iPad dat er gister een aanslag is gepleegd in Londen door een islamitische terrorist. Hij is zelf dood, een agent is dood en nog eens 3 doden. Verder nog 40 gewonden. In eerste instantie reed de terrorist meerdere mensen aan op de Westminster Bridge, stapte daarna uit en stak een agent dood. Daarna werd hijzelf neergeschoten.
De 52-jarige dader stond bekend bij de veiligheidsdiensten als radicaal en was eerder veroordeeld voor geweldsdelicten, bezit van drugs en verboden wapenbezit.
Tja, zo’n tikkende tijdbom moet je vooral niet vastzetten, maar gewoon op straat laten.
Bij de hotelreceptie kopen we twee dagkaarten voor de tram voor 500 Yen per stuk. Dat is niet alleen goedkoper dan telkens losse tickets aanschaffen in de tram, maar ook veel makkelijker. Tegen tienen stappen we in de tram en rijden een kilometer of vier noordwaarts naar halte 20, naar het Atoombommuseum. We rijden dus weg van het centrum van Nagasaki.
Tja, eigenlijk was het aanvalsdoel Kokura (veel oorlogsindustrie), maar na drie pogingen werd uitgeweken naar het alternatieve doel Nagasaki. Maar ook hier was er veel bewolking en het eigenlijke doelwit werd gemist. Daardoor vond de explosie plaats boven de dunbevolkte voorstad Urakami op een hoogte van 469 meter. Het gevolg was dat er veel minder slachtoffers vielen te betreuren dan in Hiroshima, te weten 39.000 doden en 25.000 gewonden. Hoewel, deze aantallen zijn omstreden. Het blijven toch enorme aantallen! Overigens, de aanval vond plaats op 9 augustus 1945 om twee minuten over elf in de ochtend. We stappen uit de tram, kijk het is gewoon rechtsaf.En daar is het al.We betalen 200 Yen intree p/p en lopen het museum in. Het is hier veel minder druk dan in Hiroshima en we kunnen alles rustig bekijken. Jammer dat het zo donker is, fotograferen gaat eigenlijk niet. Toch maak ik een aantal foto’s voor de indruk.
Op 7 augustus 1945 ging Nagasaki op de foto. Het GNP is ingetekend.In tegenstelling tot de bom op Hiroshima – dat betrof Uranium 235 – bestond het splijtingsmateriaal van de ‘Fat Man’ uit plutonium. Ook was de explosieve kracht wat hoger, te weten 21 Kt. En dit is hem dan, nou ja, een model natuurlijk.Het is helemaal niet zo eenvoudig om een werkende atoombom te fabriceren. Maar, neem van mij aan, het fabriceren van een intercontinentale raket is nog vele malen ingewikkelder.
Zo werkt het schematisch, maar wel een beetje bewogen met 0,5 seconde uit de hand.Dit zijn de schadecirkels. Het donkergele gebied is dodelijk door de hitte en het lichtgele gebied door de blast.En dit is de praktijk. Het GNP ligt een handvol kilometers noordelijker dan gepland en de hitte- en blasteffecten worden door de omringende heuvels afgebogen.Enige informatie betreffende de hitte, de blast en de straling.De Urakami Kathedraal bevond zich op een afstand van 500 meter van het GNP.Nagasaki was net als Hiroshima een ‘houten stad’, dus het effect van de bom was desastreus.Medische hulp is met zulke enorme aantallen gewonden altijd ontoereikend. Een gewonde moet binnen vier uur behandeld worden (liefst door een specialist), anders gaat de overlevingskans snel achteruit.Nog even de route naar de ontwikkeling van de bom. Overigens, Hiroshima en Nagasaki werden getroffen door ‘atoombommen’ oftewel ‘splijtingsbommen’. Na de ontwikkeling van de waterstofbom (de eerste test in 1952), spreken we over ‘kernwapens’. Overigens, het zijn niet altijd ‘bommen’ (die worden afgeworpen uit een vliegtuig), maar ook kan een kernwapen gemonteerd worden op een raket (de Minuteman bijvoorbeeld met een explosieve kracht van 100-300 Kt), op een Tomahawk-raket, een granaat (af te schieten met bijvoorbeeld de M110), een landmijn (tegen tanks) of de Honest John (grond-grondraket met een explosieve kracht van 2 – 40 Kt). Het meeste hiervoor genoemde materiaal is inmiddels verouderd en vervangen door modernere wapensystemen.
Voorraad is er voldoende, ik las ooit dat het genoeg is om de wereld 4.000 maal te vernietigen.Ten slotte, op 15 augustus kondigde keizer Hirohito in een radiotoespraak de overgave aan de geallieerden aan.
Even na elven hebben we het wel gezien en we nuttigen koffie in het museum.
Buiten staat dit vredesbeeld. Verderop is nog het vredespark met sculpturen en beelden. Volgens de informatie van René is het niet echt een aanrader. Bovendien, vanmorgen regende het en dat doet het nu nog steeds.Dejima (Deshima) is wel een aanrader en daartoe nemen we de tram in zuidelijke richting. Bij de ingang van Dejima tikken we 500 Yen p/p af en maak ik een foto van het informatiepaneel.Tjonge, tijdens de aardrijkskunde/geschiedenisles werd er door meester Koning (wat kon hij vertellen!) nogal opgetogen gedaan over Dejima. Ik stelde mij een eiland voor ter grootte van Texel (minimaal). Maar, ’t is maar 1,3 hectare groot! Het heeft een lengte van 215 meter aan de kustzijde, 175 meter aan de stadskant en de breedte is 65 meter. Een brug verbindt het eiland met de stad. Tussen 1641 en 1859 was Dejima de enige locatie waar Japan handel dreef met het westen. De Nederlanders hadden het handelsmonopolie (nadat de Portugezen door de Japanners waren verdreven omdat zij zending bedreven), maar langzamerhand namen de Chinezen de handel over.
In de loop van de tijd zijn de oorspronkelijke gebouwen afgebroken, maar tussen 2000 en 2006 zijn ongeveer 20 gebouwen gereconstrueerd, die ingericht zijn als museum.
Ik maak een aantal (verregende) foto’s. ’t Is daardoor ook onwaarschijnlijk stil op straat.
Ik ga ervan uit dat de begeleidende info voldoende duidelijkheid schaft.We waren nog voornemens om de Suwa-Jinja schrijn te bezoeken. Maar ja, we zijn een beetje moe en het regent nog steeds. Trek hebben we ondertussen wel.
We trammen terug naar ons hotel. Onder ons hotel is een straatje met restaurants.
Hm, ’t is sushi of het restaurant oogt niet aantrekkelijk of het is gesloten.Iets verderop oogt het aantrekkelijker. Kijk eens al die stoelen! Als het druk is nemen de gedisciplineerde Japanners daar plaats om geduldig hun beurt af te wachten.Zit hier iets van onze gading bij?Of hier?Keus genoeg in elk geval.Het wordt restaurant AMU.Ik bestel een Ceasar salade en een biertje.Daarna komt de bestelde Turkse hamburger met rijst, spaghetti en een visje door. Tja, het gerecht ziet er eigenlijk niet uit, maar alles smaakt prima. Orchideetje neemt een soortgelijk menu en in totaal rekenen we 2687 Yen af.Uiteraard is er hier ook een groot warenhuis gevestigd. Orchideetje heeft een haarknipje nodig (of zoiets).Hebben we nog wat nodig van de FamilyMart? Altijd wel, dus daar winkelen we even.We lopen naar het hotel waar we in de lobby een beker gratis koffie/chocolademelk tappen. Dit hotel is wel één van de betere.Ik moet eigenlijk naar de wc. In Dejima trof ik dit (brandschone) hurktoilet aan. Daar is niets mis mee en je treft dit vaak aan in Japan.Maar op onze hotelkamer hebben we zoals gebruikelijk een geavanceerd toilet/bidet.
Ok, het vergt enige studie, maar na uitproberen lukt het wel. Overigens, op YouTube staan educatieve filmpjes, dus Japan-gangers…Zal ik nog naar de Hollandsche begraafplaats uit 1649 gaan? Dat moet per taxi, want het is net niet te belopen. Zo te lezen zijn er 20 graven. De grafsteen van Hendrik Godfried Goedkoop uit 1778 is de indrukwekkendste. Ok, ik zie er niet overheen. Yves, als jij geweest bent houd ik me aanbevolen voor de foto’s.
Ik pak mijn iPad. Hm, de VVD, het CDA, D66 en GroenLinks gaan het proberen. Ok, mijn idee. Verder nog enig aanvullend nieuws betreffende de aanslag in Londen. Tja, kaarsjes en teddyberen op de plaats van de aanslag. Een minuut stilte, misschien nog een stille tocht. Toespraken van politici waarin zij aangeven dat we ons vooral niet bang moeten laten maken en we gaan weer over tot de orde van de dag. Aan het benoemen en het inventariseren van het probleem zijn we nog lang niet toe, laat staan aan het bedenken van een oplossing.
We bereiden thee, ik nuttig nog yoghurt met muesli en honing, drink een bekertje wijn en slik mijn pilletjes. Verdorie, de verkeerde. Deze had ik pas morgenochtend moeten slikken. Eerst maar de goede. Tja, dat komt door het tijdverschil! Nou ja, ik overleef het wel. In de aangeschafte croissant heb ik geen trek meer. Ik lees nog een hoofdstuk en om negen uur gaan de oogjes toe.