Donderdag 23 oktober 2014
Haifa – Nazareth – Tsipori – Safed – Tiberias
Om kwart voor zeven staan we op en beginnen vast in te pakken. Het is iets bewolkt, maar de zon komt er alweer door. Na het ontbijt checken we uit en even na half negen rijden we richting Nazareth. Oeps, het Israëlische navigatiesysteem kent de (nieuwe?) weg naar Nazareth niet en we rijden spontaan richting Akko. We keren en bij de toltunnel mogen we door de pilonen richting Nazareth. Ik vrees dat dit Israëlische navigatiesysteem een oud ding is (zo ziet hij er ook uit) en voorzien van verouderde kaarten. Het is niet anders.
Tegen tienen bereiken we Nazareth. Iets voorbij de Kerk der Aankondiging zie ik een (betaalde) parkeerplaats. Op aanwijzing van de ‘uitbater’ parkeer ik de auto zo strak mogelijk langs een andere auto en zo dicht mogelijk tegen het hek. Op naar de Kerk der Aankondiging, daar staat hij! Vlak voor de Kerk der Aankondiging hangen een paar spandoeken. OK, moet kunnen: ‘Vrijheid van Meningsuiting’. Helaas, de eerste link is niet correct, er moet een streepje tussen. De juiste link is: ‘http://www.islam-universe.com’ Veel leesplezier!
De tweede link deugt ook al niet. Wat moet er van de Islam terechtkomen als je niet eens correct kunt linken? Ik denk dat ze deze link bedoelen ‘http://islam4jews.wordpress.com’ De site draait op WordPress, daar is niets mis mee, ik gebruik het zelf ook. Echter, het is niet (meer) toegestaan door WordPress om het begrip ‘Wordpress’ op te nemen in de domeinnaam!
Er wordt verwezen naar soera 4:171 in de Koran. Uiteraard bezit ik een Koran (met groene kaft en goud op snee), en betreffende soera vind ik. Tja, met veel soera’s in de Koran kun je alle kanten uit, zo ook met deze.
Ai, het gaat over de Drieëenheid en nu heeft Mohammed (± 570 – 632) een punt.
Even tussen haakjes, het is helemaal niet zeker dat Mohammed ooit geleefd heeft.
Sowieso is de Koran pas na zijn dood (zo’n tweehonderd jaar later) op schrift gesteld, maar er zijn nog een aantal onzekerheden. Eén daarvan is dat in documenten van omringende buurvolkeren de naam Mohammed niet voorkomt. Lees in dit verband het interessante boek van Eildert Mulder en Thomas Milo: ‘De Omstreden Bronnen van de Islam’.
Ik heb nog een bron en dat is Petra Sijpesteijn, hoogleraar Arabisch in Leiden. Zij doet onderzoek naar papyri, snippertjes Arabische teksten uit de twee eeuwen na de dood van Mohammed. De enige tekst tot nu toe vertaald, die verwijst naar de Islam en Mohammed is geschreven in 720, honderd jaar na zijn dood. Zij houdt er rekening mee dat het goed mogelijk is dat Mohammed nooit geleefd heeft. Let wel, momenteel is pas 2% van de gevonden papyri vertaald.
Ik had het over de Drieëenheid. Dat is een zeer belangrijk dogma in de christelijke wereld. Dat was Maarten ’t Hart ook al opgevallen, lees de column ‘Triniteit’ in zijn boek: ‘Wie God verlaat heeft niets te vrezen’. Dit keer verwijst ’t Hart niet naar de Statenvertaling, maar naar de NBG vertaling van 1951:
Johannes 5:7 ‘Want drie zijn er, die getuigen [in de hemel: de Vader, het Woord, en de heilige Geest; en deze drie zijn één.
Johannes 5:8 En drie zijn er, die getuigen op de aarde]: de Geest en het water en het bloed, en de drie zijn tot één.’
Dit is de enige tekst die in de Bijbel te vinden is over de Drieëenheid. Maar, nu komt het, de tekst tussen teksthaken staat niet in de grondtekst, deze is er in de 4e eeuw tussen gesmokkeld. Dit om enig houvast te verlenen aan het dogma van de Drieëenheid. En wie of wat zat daarachter? Dat was de Romeinse keizer Constantijn (280 – 337), hij riep in 325 de bischoppen bijeen in Nicea om de onrust de kop in te drukken die was ontstaan door toedoen van Arius. Het gaat wat te ver om de theologische geschilpunten hier te verwoorden, maar Constantijn wilde maar één ding en dat was eenheid en stabiliteit in zijn rijk. Theologische controverses kon hij niet gebruiken. In Nicea is de eerste aanzet gegeven tot het concept van de Drieëenheid en later kreeg deze definitief vorm tijdens het concilie van Constantinopel in 381.
Overigens, Constantijn toverde de Drieëenheid niet uit de hoge hoed, de Grieken kenden al een Drieëenheid in de vorm van Zeus (de vader), Hera (zijn echtgenote/godin) en Apollo (de zoon). Soms figureert dochterlief Athena in plaats van zoonlief Apollo.
De Romeinen namen de Griekse godenwereld over, maar veranderden wel de namen. Zeus werd Jupiter, Hera werd Juno en Athena werd Minerva.
De Egyptenaren kenden Osiris (de vader), Isis (de moeder/godin) en Horus (de zoon).
En dichter bij huis voor een Romein, de Etrusken. Zij kenden de Drieëenheid Tinia, Uni en Menrva.
Ik maak een foto van het tweede spandoek, men zal wel denken. Hm, deze tekst staat (zo ongeveer) in soera 3:51. De link klopt (http://www.islam-guide.com) en de site is Engelstalig. Opnieuw veel leesplezier! Inderdaad, deze tekst staat in soera 3:64. Het straatje naar de Kerk der Aankondiging staat vol winkeltjes en fruitstalletjes. De foto van moeder en dochter (?) schiet ik uit de heup. Zou dochterlief het in de gaten hebben of heeft ze toevallig haar hand voor haar gezicht? Ik maak de foto omdat de één gehoofddoekt is en de ander westers gekleed gaat. Kijk, een informatief bordje. Deze Basilica is gebouwd in 1969 op de resten van de oorspronkelijke Byzantijnse kerk en de daarop volgende kruisvaarderskerk. De Basilica is de grootste christelijke kerk in het Midden-Oosten. Op deze locatie (gaat het verhaal) zou de engel Gabriël aan de maagd Maria zijn verschenen. Tja, dat begrip ‘maagd’ berust op een misverstand. Toentertijd is het in de Hebreeuwse taal gestelde Oude Testament (mogelijk alleen de eerste vijf boeken) voor de Griekstalige joden woonachtig in Alexandrië vertaalt in het Grieks (de Septuagint vertaling). Het Hebreeuwse begrip ‘betula’ ofwel ‘jonge vrouw’ is toen abusievelijk vertaald in het Griekse ‘parthènos’ en dat betekent ‘maagd’. Zie daartoe hoofdstuk 2 van het zeer leesbare boek van Marcel Hulspas: ‘En de zee spleet in tweeën’.
Uit de Egyptische mythologie kennen we de godin Isis en haar zoon Horus.
De overeenkomsten zijn opvallend (de ‘maagdelijkheid’, de ‘altijd bijstaande moederfiguur’ en ‘Horus/Jezus op schoot’). Is de christelijke cultus rond Maria eigenlijk de Isiscultus in een nieuw jasje gestoken? Het hek is gesloten, maar aan de zijkant kunnen we naar binnen. Trouwens, dit ‘toont’ toch niet? Dat hek en die haag moeten ze met spoed verwijderen! Tja, dan krijg je dit. Ik sta met mijn rug tegen het hek en alleen met de fish-eye krijg ik de Kerk der Aankondiging erop. Er is een ‘Kruisgang’ gecreëerd met mozaïeken uit de ganse wereld. Er is nogal wat volk op de been. Ik moet regelmatig even wachten met het maken van foto’s, gelukkig hebben we de tijd. Ik neem aan dat dit een bronzen deur is. Ai, volgens ‘Dominicus’ zijn ze van koper! De koepel omspant de crypte waar de engel Gabriël aan Maria zou zijn verschenen. Ik moet geruime tijd wachten met het maken van een foto totdat een reisgezelschap de crypte heeft verlaten. Om deze ‘grot’ gaat het. Ik sta zo recht mogelijk onder de koepel. In de zijkapellen maak ik deze foto’s. In de Basiliek op het bovenste niveau is een Mis aan de gang. Ik maak nog enige foto’s van de zijkant van de kerk. We lopen naar buiten en ik maak nog een foto van de koepel. Even een tekening ter oriëntatie. We staan naast een opgraving van Nazareth. Toentertijd was het niet veel meer dan een dorp met mogelijk 400 inwoners. Door de tuin lopen we naar de kerk van St. Jozef. In de tuin staan enkele beelden. De informatie lijkt mij duidelijk. En dit is de kerk van St. Jozef gebouwd in 1914 op de vermeende locatie van Jozefs huis en werkplaats. In de kerk van St. Jozef is deze opgraving te zien. We hebben het wel gezien en het is tijd voor een espresso met iets erbij. Het is even na twaalven en de klokken beieren er op los! Wat een herrie! Nazareth Village willen we bezoeken, ons aangeraden door de reisorganisatie. Zo te horen is het vlakbij, maar het is toch een dik kwartier lopen. We hadden beter de auto kunnen nemen, er blijkt hier een parkeerplaats te zijn. Helaas, het is lunchpauze en Nazareth Village gaat pas om kwart over twee weer open. In twee uur wachten hebben we geen trek, we laten het nagebouwde Nazareth uit de eerste eeuw aan ons voorbijgaan. We lezen in de Capitool-gids dat een bezoek aan Tsipori (Zippori) ook de moeite waard is. Volgens de Capitool-gids ligt het maar 3 kilometer noordwest van Nazareth. Dat blijken er tien te zijn, maar een kniesoor die daar op let. De stad is gebouwd tijdens de Romeinse en Byzantijnse tijd. Het is goed te belopen, zie de plattegrond. Maria zou hier geboren zijn. Het plaveisel ligt er nog puik bij. De ‘straatklinkers’ liggen schuin op de rijrichting zodat de wagenwielen de voegen niet stuk rijden en er in wegzakken. Tsipori is vooral bekend om zijn prachtige mozaïeken. Orpheus in de onderwereld, dat is een bekend thema. Om de mozaïeken enigszins tegen de weersinvloeden te beschermen zijn ze afgedekt met een dakje. Helaas komt dat de kwaliteit van de foto’s niet ten goede. Bovenop de heuvel staat de Citadel, mogelijk was het een uitkijktoren. Van bovenaf hebben we een fraai uitzicht. Hier wordt gewerkt. Dat hier een stad gestaan heeft, toch wel een wonderlijk idee. Vanaf de heuvel hebben we een mooi uitzicht over de vallei. Zo te zien groeit er toch nog één en ander. Rechts staan gelijksoortige huizen. Zou dit zo’n ‘Nederzetting’ zijn. Ze zijn nogal omstreden. Tja, als je boven Israël vliegt en hier rondrijdt zie je nog gigantische stukken ‘land’, die niet in cultuur zijn gebracht. Dat is meestal woestijnachtige grond. Waarom zou je daar geen Nederzettingen bouwen en de grond bevloeien? Ruimte is er genoeg, de woestijn loopt door via Jordanië naar Saudi Arabia. Ik heb aan die grens gestaan, het is een ongelooflijk grote zandbak. Een theater is er ook, wat is een volk zonder brood en spelen? Een aanrader volgens de reisorganisatie is Safed (Tsefat). Dat ligt een heel stuk noordoostelijker. Safed is de hoogst gelegen stad van Israël en één van de vier heilige steden van de Talmoed [bevat commentaren op de Tenach (= oude Testament)]. Er zijn hier veel religieuze scholen en er wonen hier veel ‘meesters’ van de Kabbala (= een mystieke/filosofische interpretatie van de Tenach). Het navigatiesysteem heeft er moeite mee, ze zijn met de weg bezig. Rond half vijf zijn we er. Maar waar is nu de ‘oude stad’. We volgen de borden, maar worden niet veel wijzer. Wel zien we vele orthodoxe joden, die in het zwart gekleed gaan mét hoed. Het is al aan de late kant, om de stad te voet te verkennen ontbreekt ons de tijd. We programmeren het hotel in Tiberias in het navigatiesysteem en vinden hotel Azarim (http://www.arazim-tiberias.com) zonder mankeren.
We parkeren voorlopig aan de straat, halen de koffers vast uit de auto en dalen een aantal trappen af naar de receptie. Daar wacht ons een teleurstelling, het hotel is overboekt.
Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt en trouwens, deze reis hebben we al in januari geboekt! Hoe kan het hotel nu overboekt zijn? OK, we accepteren dat we naar een ander hotel gaan. Dat is hier vlakbij en op de bekende Israëlische manier wuift de receptionist in de lucht hoe ik moet rijden. Is daar ook een restaurant? Nee, maar daar vlakbij zijn vele restaurants. En het ontbijt? Oh, dat wordt geregeld in een aanpalende gelegenheid.
Nou, daar gaan we weer met de koffers.
We moeten naar hotel Golden Suites, maar het navigatiesysteem kan de genoemde straat niet vinden. Inmiddels is het hardstikke donker, dat maakt het zoeken lastig. We kunnen het niet vinden en ik vraag aan een automobilist naar het hotel. Hij weet het, dat valt mee. Parkeren moet een stuk verder, alles staat vol. Ai, er is hier geen lift en we moeten een aantal steile trappen op. Buiten adem kom ik boven! We worden opgevangen door een jongeman, die helaas geen Engels spreekt. Hij moet eerst op zoek naar sleutels, dit hotel is net (ik denk nog niet) opgeleverd na een verbouwing. Ik heb het ineens helemaal gehad en eis morgen een ander hotel. Begrijpt de jongeman dat? In elk geval belt hij zijn chef in het Azarim, die ik een en ander uitleg. Eerst maar dineren, ik ga bijna van de graat.
We lopen in de aangegeven richting waar een aantal restaurants zouden zijn. Helaas, we zien alleen maar een rijtje ‘snackbars’. Hier bestellen we een broodje Falafel. Een cola erbij, je moet toch wat. Voor het eerst zien we iets van dreiging. Een jongeman in korte broek en T-shirt gekleed komt ook een broodje Falafel nuttigen. Hij gaat aan een tafeltje zitten en legt zijn M16 (https://nl.wikipedia.org/wiki/M16_(vuurwapen) geweer op zijn knieën. Uit mijn Libanon tijd weet ik dat Israëliërs hun wapen nooit ergens neerzetten (zoals Nederlandse soldaten), maar dit altijd onder direct handbereik houden. Als we weggaan vraagt Orchideetje het even, hij is militair.
We proberen het, maar Capernaum (daar gaan we morgen heen) laat zich niet programmeren in het Israëlische navigatiesysteem en ook niet in Sygic. Nou ja, Capernaum ligt hier niet zover vandaan, sowieso moeten we in noordelijke richting langs het meer van Tiberias rijden. Terug in het hotel zie ik dat de receptie verlaten is. Gelukkig hadden we de kamersleutels bij ons gestoken. Een douche, daar ben ik wel aan toe.
Maar waar zijn de handdoeken? Die zijn er niet! En de receptie is niet bezet. Kan ik de jongeman bellen? Ligt er ergens een briefje? Daar komt hij aanlopen, er is hier zeker video-bewaking. Hij moet even nadenken waar de handdoeken zijn, maar daar komt hij er al mee aanlopen.
Sowieso krijg ik hier een beetje een ‘unheimisch’ gevoel. Het is allemaal spierwit gesausd zonder ook maar een enkele ‘versiering’. Het lijkt wel of we hier in quarantaine zijn.
Heb ik nog een mail geschreven naar de reisorganisatie om de malheur uit te leggen?
Dat kan ik me niet meer herinneren. Tegen tienen gaan we te bed.