Maandag 22 februari 2010
Hellendoorn – Ommen
Vandaag lopen we in 24 landelijke kilometers naar Ommen. Ondanks het regenachtige weer is dat gelukt. Wat niet gelukt is, dat zijn de foto’s. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar de foto’s van vandaag zijn niet opgeslagen of het importeren in mijn computer is niet gelukt. Onbegrijpelijk. En helaas heb ik de geheugenkaart al gewist, dus ik kan het niet opnieuw proberen. Een verslag maken op de gewone manier gaat dus niet. Er zit niets anders op dan het traject van Hellendoorn naar Ommen over te lopen. Wie weet heb ik er dan ook nog wat beter weer bij. Ach, het is sowieso een prachtig traject.
Tja, nu ik eens rustig nadenk: 1. mijn Nikon kan defect zijn; 2. de geheugenkaart kan defect zijn; 3. het importeren is misgegaan; 4. er is iets mis met de computer; 5. er is iets mis met het programma ‘Aperture’. 1. en 2. kan ik uitsluiten door een andere geheugenkaart te plaatsen en een foto te maken. OK, dat lukt, dus mijn Nikon en de 2^e geheugenkaart zijn in orde. Ik importeer de foto en dat lukt. Punt 4. en 5. zijn dus ook in orde. Blijft over punt 3. Wie weet kan de fotozaak in ons dorpje de geheugenkaart controleren en mogelijk de ‘verwijderde’ foto’s terughalen. Ik spoed mij dus naar de fotozaak en inderdaad, de ‘verwijderde’ foto’s staan na een kwartiertje op de monitor.
Tja, alle niet overgeschreven foto’s zijn terug, dat is dus 4 GB aan foto’s! Dat betekent dat de geheugenkaart in orde is en dat er een importeerfout is gemaakt. Ik krijg de foto’s mee op een DVD, deze grap kost mij €19,-. Het scheelt mij wel een dag overlopen, dus dat bedrag heb ik er graag voor over. Voortaan moet ik eraan denken om goed te controleren of alle foto’s geïmporteerd zijn en dan pas de geheugenkaart leeg te maken.
Gelukkig laten de foto’s zich van de DVD importeren in Aperture.
OK, ik begin maar met het begin, dus na de thee en de havermoutse pap gaan we tegen achten op pad. Het is windstil en niet koud. Voor vanmiddag wordt er regen voorspeld, mogelijk houden we het droog tot Ommen.
Al snel komen we langs een stuw, die gebouwd is in 1981. Zo te lezen lag er al in 1300 op deze plaats een houten stuw. In 1995 is de vistrap aangelegd en in 2002 de overtoom voor het over de dam slepen van de Enterse zomp. Een zomp is een bepaald type platbodemschip (voorheen in gebruik op de Regge). Verder langs de Regge en sinds de stuw lopen we aan de andere kant. Zo zie je tenminste nog eens wat. Sneeuw en ijsplakken liggen er nog genoeg, hier en daar is het goed uitkijken geblazen. Opnieuw steken we de Regge over en lopen nu een stukje het ‘binnenland’ in. Ter oriëntatie deze paddenstoel, die zijn beste tijd gehad heeft. Ach, dat is altijd leuk, zo’n praatje met een local. Tot mijn verbazing weet hij niet eens tot welk ras zijn schapen behoren. Even na negenen bereiken we de Regge weer. Over een grasdijk gaat het verder.
Mooie verstilde plaatjes soms. Opnieuw verlaten we de Regge en lopen we door een stukje ‘binnenland’.
Tegen kwart voor tien bereiken we het Overijssels Kanaal. Verdorie, het begint te regenen! En dat was toch voor vanmiddag beloofd? In elk geval is hier een ingewikkeld stukje waterbouw neergezet. De Regge en het Overijssels Kanaal kruisen zich hier.Er staat hier een pracht van een paddenstoel. Daarop: Den Ham 5,7 en Ommen 11. Kijk, daar moet ik naartoe. Naar allebei de plaatsen dus. Er staat hier ook een picknickbank, dus besluiten we om hier koffie te maken rond ons brandertje. Restaurants zijn er in wijde omgeving niet, helaas. Jammer dat het regent, maar het is niet anders. Na zo’n half uurtje stappen we op en lopen een stukje langs het Overijssels Kanaal. Hier ligt toch nog een boel ijs in. Tja, dat valt me steeds meer op, de Fam. Reefhuis heeft een vleesvarkensbedrijf. Niets mis mee natuurlijk, maar vroeger kon je zo het erf van zo’n boer oplopen. Dat is er niet meer bij, overal staan hekken. Wel heeft de Fam. Reefhuis een pracht van een duiventil in de tuin staan. Mijn complimenten. Dit is het natuurgebied ‘Velderberg’. Er moeten hier koeien lopen, maar wij krijgen ze niet te zien. In dit natuurgebied is in 2005 begonnen om de oude, bochtige rivierbedding weer te herstellen. Als ik zo kijk, inderdaad, het is een en al bocht. Mooi ook zo die regen op het water. Deze zandwallen lijken mij uitstekend geschikt voor oeverzwaluwen. OK, nu gaan we voor het rechte stuk, het is maar een paar kilometer doorbijten. Een paddenstoel, ook weer met Den Ham en Ommen erop. Een mooi plaatje zo over de weilanden heen. Het oogt enigszins somber, want miezeren doet het nog steeds. Deze boerderijtjes, waarschijnlijk 2^e huizen, zien er zeer appetijtelijk uit. Dit ziet er ook heel mooi uit, het is kasteel Eerde en werd al in de 14^e eeuw genoemd. Uiteraard regent het nog steeds, dat is goed in de slotgracht te zien. Het huidige huis is van 1715. Zo te lezen ziet het kasteel er van binnen goed uit. De inrichting is grotendeels 18^e eeuws, de schouwen zijn betimmerd in Lodewijk XIV-stijl, het behang bestaat uit textiele wandbespanningen en in de vestibule bevindt zich een vrijdragende hangende trap met twee bochten. Tjongejonge. Aan het hek hangt een bord: ‘Internationale School’. Tja, hier gaat beslist niet Jan met de Pet naar school. Ai, het is al na twaalven, tijd voor de lunch. Helaas zijn we door ons water heen en Sjef belt net zolang aan bij een aantal boerderijen tot we beet hebben.Water dus. Iets verder staat nog een bankje, dus wat wil je nog meer. Het is intussen nog droog geworden ook. Na zo’n half uurtje stappen we op en werpen nog een laatste blik op de meanderende Regge. We naderen Ommen. Deze omgeving is zeer toeristisch en ’s zomers erg druk.
Mooie tweede huizen staan er hier. Hier is er één in aanbouw. Ik sta eens even naar de ijzervlechter te kijken. Moet deze jonge man dit tot z’n 67^e volhouden? Dat gelooft toch geen mens? Ik loop weer door, maar zie Reino en Sjef niet voor me lopen. Ik zit natuurlijk verkeerd. Terug dus en ik zie meteen de markering die ik gemist heb. Even later haal ik Reino in en op de splitsing Havezatenpad – Maarten van Rossumpad nemen we afscheid. Reino loopt nog een dag door en ik neem de kortste weg naar het station. Sjef haal ik natuurlijk niet meer in, hij zal de pas erin gezet hebben om de trein te halen. Als ik thuis ben zal ik hem wel een mailtje sturen. Als ik bij het station aankom zie ik inderdaad net een trein wegrijden. Dat maakt voor mij niet uit, ik stap in de gereedstaande bus naar Den Ham.
Na tien minuutjes ben ik bij foto Konijnenberg (www.fotokonijnenberg.nl/), ik heb namelijk een telelens besteld. Ik begin met een beker koffie, wordt keurig geholpen en neem daarna de bus terug naar Ommen. Na een paar minuutjes komt de trein aanstomen, dus ik heb geen klagen. Tegen vijven ben ik thuis en kan nog mooi de tent uithangen.
Om halfzeven zitten Orchideetje, zoonlief en ikzelf bij Peacocks om de wandeling af te sluiten. Ai, varkensoester met champignonsaus is buiten de kaart om. Dat gaat er wel in. Volgende maand van Ommen naar Vollenhove en dan schiet het aardig op met het Havezatenpad. Reino en Sjef: bedankt!